Gisteren, heeft J dus bijna 45 minuten gekrijst, gegilt, en geschreeuwd, om iets heel kleins. Hebben jullie kinderen dit ook af en toe? Alsof ze in een woede aanval blijven hangen? Ik weet echt niet hoe ik haar dan kan kalmeren, uiteindelijk heb ik haar met veel moeite op d’r kamer gezet met de deur opslot! Toen ik het open deed was het een ravage!
Jeetje wat erg zeg. Moet zeggen Morgan heeft dit (nog) niet gehad. Ik schijn het als kind geloof 2 keer gehad te hebben en toen heeft ze me onder de lauw koude douche gezet met mijn kleren aan en toen was ik er zo uit.
Groetjes,
Michèle
denk dat ze soms zo over de zeik gaan dat ze zichzelf nie meer kunnen stoppen, overigens hebben we zo lang nog nie meegemaakt, want dan krijgt mama hier nog een grotere driftbui, en dan kan pappa 2 dames onder de koude douche zetten hahahahaa
Pippy is geboren 17.07.2009
Ja dames, mijn moeder vertelde al dat ik dus zelf zo erg was, en vanaf een hele jonge leeftijd al, vooral als iets niet lukte of ik iets niet mocht, nu heb ik het zelf ervaren. Ik heb dr’ goed aangekeken en duidelijk gesproken, maar wilde het niet horen hoor, was wanhopig, dacht echt als ik dr’ niet in dr’ kamertje zet geef ik d’r een dik voor dr’ billen. Volgende keer weer een koude douche (heb ik al wel eens gedaan trouwens) vind het heel moeilijk, want de rest van de avond was ze een schat!
Nee, niet herkenbaar ( gelukkig eerlijk gezegd). Tuurlijk wordt Jack ook wel eens boos, en soms moet hij dan op de gang, wat niet veel voorkomt. Maar toevallig afgelopen weekend stond hij dus ook op de gang, en hij was erg gefrustreerd en verdrietig, ik merkte aan hem dat hij er zelf wanhopig van werd.
Dan laat ik dat geen 45 minuten voortduren, maar ga er heen en ga op mijn hurken voor hem zitten en kijk hem enkel aan, zeg niets. Dan wil hij knuffelen en het goed maken maar hij moet dan eerst kalmerenvan mij. Hij kalmeert dan doordat ik hem vasthoud, op schoot neem ( en dan zeg ik nog steeds niks hoor), dan komt hij tot rust. Daar is de kous echt niet mee af hoor, we praten er daarna over op zijn niveau en dan moet hij dus benoemen waarom hij naar de gang moest en sorry zeggen.
Ik weet natuurlijk niet hoe de situatie was bij jullie maar denk dat ze er idd op een gegeven moment zelf niet meer uitkomen en 45 minuten vind ik wel heftig eigenlijk.
Wat was de reden dat je de deur op slot had gedaan als ik mag vragen? Ik zelf zou helemaal door het lint gaan als ik doorkreeg dat ik opgesloten werd namelijk…Niet aanvallend bedoeld hoor, meer interesse.
Ja misschien iets te simpel neer gezet. Ik heb echt wel geprobeerd die dingen te doen, maar hadden juist een averechts effect, ze ging helemaal door het lint.
Zal bij het begin beginnen. Ik kwam thuis van mijn werk en nanny kreeg een knuffel want die ging weg, dus ik even met haar bezig geweest (kletsen, knuffelen) en ik zeg, ik ga even eten maken, wil je meehelpen of ga je spelen? Dus zei zegt; ik ga spelen, ik vond dat prima, dus ik ga koken kom ik naar 10 minuten d’r kamer in, alle kleren zijn uit en ze heeft haar bikini aan, het is hier 15 graden en het waait, super koud in huis en ze loopt al 3 weken met een hoest en snotneus, dus ik zeg; nee J dat gaan we niet doen, bikini uit en kleding aan. Nou dat was dus de aanleiding.
Er is naar me gespuugd, ze heeft me geprobeerd te bijten etc. Dus het is echt niet zo dat zodra ze begon ik d’r opgesloten heb. Het was meer voor haar en mijn veiligheid, want mijn bloed kookte natuurlijk ook. Toen ik de deur niet op slot had ging ze namelijk met de deur gooien (straks vingers tussen de deur etc.) dat wilde ik ook niet. Ik heb wel echt een hele pittige dame hoor!
Ik heb nu bedacht dat als ik straks thuis kom ik een kussen voor d’r ga regelen, dan kan ik d’r vertellen dat als ze heel boos is dat een speciale kussen is waar ze tegen aan kan rammen, want verder weet ik het ook niet!
Jeetje wat een drift zeg. Is er iets gebeurd eerder die dag waardoor dit getriggerd werd?? Misschien even aan de nanny vragen?
Groetjes,
Michèle
Ik dacht ook echt niet dat je haar zomaar had opgesloten hoor meid vandaar dat ik ernaar vroeg.
Ik vind het ook wel erg heftig klinken, zou het net wat Michelle zegt even bij de Nanny navragen.
Maar hoe is het uiteindelijk afgelopen, hoe is ze weer tot bedaren gekomen?
Ik heb het aan de nanny gevraagd en het enige wat we ons kunnen bedenken is dat ze een vreselijk humeur had omdat ze maar heel even geslapen heeft en dat was vrij laat van 4:15 tot 4:30 (wat eigenlijk helemaal niet de bedoeling is, want als ze dan wil slapen moet de nanny haar van mij wakker houden, anders slaapt ze de hele avond niet!) echt verder kan ik het me niet verzinnen.
Idd een enorme driftkop, en vooral als het om het wel/niet dragen van “bepaalde” kleding gaat, gewoon ontzettend eigenwijs!
Na dat schreeuw uurtje, is ze bedaard, weet niet hoe, ik heb d’r dus gewoon op d’r kamer gezet, kon er verder niets mee, en leek het alleen maar erger te maken! Dus op een gegeven moment hoorde ik alleen nog snikken, toen ben ik pas naar binnen gegaan, heb er heel stevig vast gepakt, en zo is ze langzaam rustig geworden, om 6 uur hebben we gewoon gegeten en bedtijd ritueel afgewerkt, om 7:15 lag ze te “knarren”! Ik vind het nog steeds heel vreemd, misschien oververmoeidheid? Ik weethet echt niet!
Nou meis, ik denk dat ik die akties ook nog wel ga krijgen, als ik nu al naar pippy’s driftbuien kijk, die probeert ook te knijpen te krabbuh… en vooral gewoon als ze iets nie mag, of het anders loopt dan zij wil !
ik had dr ook op haar kamer gelaten, want hoemeer je er bovenop gaat hangen hoe bozer ze worden, bedoel als jij een pest humeur hebt, en er hangt iemand in je face, moet die ook oppassen… dan ken je mij ook beter ff uit laten razen hoor…
ik laat pippy gewoon gaan, tenminste als ze thuis woest word, of op een plek waar het kan, (in de hoek bij de bibliotheek zoals van de week, zoek het maar uit ) want whatever ik dan ook doe, lijkt ze alleen maar bozer om te worden,
next time ga ik ook een bakje water proberen, maar denk dat het dan ff nog harder gillen word hahahhaa
Pippy is geboren 17.07.2009
Kan inderdaad vermoeidheid zijn geweest en der zin niet krijgen op dat moment en der temperamentje dus plus plus plus… Gelukkig dat ze wel gewoon goed is gaan slapen.
Groetjes,
Michèle
Nou gisteren avond had ze het weer hoor, wel niet zo lang, maar zeker 15 minuten, schreeuwen omdat ze niet naar bed wilde deze keer, volgends mij heeft mevrouw het door, dat ik d’r absoluut niet tegen kan en maakt daar flinke misbruik van met een heel tranendal! grrrrrrrr!!!
Hier helaas wel herkenbaar… Hebben tussen de 2 - 4,5 jaar periodes gehad dat we 2-3 van die buien op een dag hadden
Is volgens mij geen manier voor om mee om te gaan. Hier niet ontdekt in ieder geval. Alles geprobeerd, van koude/lauwe douche, op de kamer opsluiten, tik op de billen, tot rustig praten en proberen te kalmeren. Tijdens zo’n bui zijn ze zichzelf gewoon even kwijt en zijn dus op geen enkele manier bereikbaar.
Hier zijn we er uiteindelijk achter dat het beste werkt om achter hem te gaan zitten, mijn benen gekruist over die van hem, en zijn armen gekruist voor hem houden. Dan niet op ingaan wat ie allemaal roept en zegt. Alleen af en toe: "sssst, wordt maar rustig lieverd"
Dan is het 30-45minuten afzien, is ie uitgeput en kunnen we praten en het weer goed maken. Dan is ie inderdaad zo afgemat (en ik ook ) dat we hem de komende uren niet meer horen… hij moet dan echt bijkomen.
Is geen fijne manier… maar zo weet ik wel zeker dat hij zichzelf of anderen geen pijn kan doen, en niets kapot kan maken.
Zelf vind ik het verschrikkelijk om juist op zo’n manier vastgehouden te worden. Raak dan juist in paniek. Maar bij hem duurt de bui dan dus even lang, of misschien zelfs wel korter. En weet ik dus zeker dat er verder niets mis kan gaan waardoor het probleem alleen maar erger wordt.
Oooo, wat is J een pittig wijfie zeg! Zo erg als zij door het lint ging, heeft Eva het nog niet gehad, maar ik herken wel iets in wat je schrijft. Eva is ook zo’n kind dat opeens haar bikini aan wil. Daar moest ik ook wel om lachen, omdat ik dan helemaal zie hoe J zelf haar bikinietje aan staat te trekken! Eva deed dat laatst ook, al is het hier zomer he? In jouw geval zou ik ook niet willen dat ze zo zou lopen. Eva zou van zoiets ook totaal uit haar plaat kunnen gaan. Dat herken ik dus helaas zeker!
Gisteren had mevrouw hier dus ook een enorme driftbui en vandaag nog een keer. En waarom? Gisteren omdat ze niet mee naar buiten wilde met papa en vandaag omdat ik haar t-shirt met hondje erop uit wilde doen. Ze wordt dan knalrood, net een duivel en krijst kei- en keihard: NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, AAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Ik heb het cb gebeld en gevraagd hoe ik het beste met zo’n bui om kan gaan, want donderdag had ze er in een winkel eentje en kreeg ik een paar klappen van madam. Ze wilde schoenen aan in maat 34 en ja, die wilde ik niet kopen. Ik ben ook zo’n trut van een moeder he, waarom koop ik die dingen ook niet 11 maten te groot? Daar ging het dus over. Ik heb haar toen in haar been geknepen. Tja. Ben ik niet trots op, maar mijn bloed kookte ook en ik wist echt niet wat ik met haar moest. Het cb raadde me aan om haar heel kalm te benaderen, hoe erg je zelf ook kookt (en ik ken dat ook hoor) en in de ogen te kijken. Daarna weglopen en haar verder negeren. Tot de bui over is. Tja. Dat heb je met J al gedaan. Ik vind dat ook moeilijk als Eef zo is. Het helpt dan ook niet echt. Soms is uitrazen ook gewoon even nodig?
Die ‘greep’ van Suzje vind ik ook een goeie, omdat je haar dan kalmeert en toch aangeeft dat je er voor haar bent. Een soort letterlijke veilige haven. Een holletje waar ze in mag zitten. Die ga ik echt een keer proberen.
Ik denk dat we Jada, Pippy en Eef echt niet bij elkaar moeten zetten, want dat zijn geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken hihi. Ze ontploffen als ze geen bikini aan mogen op straat! Haha. Het gekke is, vind ik dan, dat Eva ook echt ontzéttend lief kan zijn en heel rustig zelf kan spelen. Ze is heel aanhankelijk en echt een schattig meisje. Maar soms verandert ze in twee tellen in een soort Jekyll and Hyde (weet even niet wie nou de bad guy is van die twee) en dat snap ik dan niet? Ik herken mijn lieve schatje dan ook (even) niet?
Succes met de pittige tante!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Trouwens…onder de koude douche zetten, doen jullie dat echt? Dat deed iemand die ik ken ook en dat vond ik echt verschrikkelijk! Dat zou ik bij Eva echt niet kunnen en daar zou ik zelf ook een heel rotgevoel aan overhouden? Bedoel het niet aanvallend hoor, maar meer omdat ik daar zelf moeite mee heb…Maar ja…ik kneep haar en dat is natuurlijk ook niet sjiek!
Groetjes Rainbow, trotse mama
@ Rainbow soms is het een schrik reactie die ze uit die driftbui kan halen en gezien een koude douche iets eh kindvriendelijker is dan een klap in het gezicht ga ik voor de douche.
Groetjes,
Michèle
Ok, ik snap 'm…Die klap in het gezicht doe ik overigens ook niet. Maar wat je zegt, soms moet er iets gebeuren om ze uit zo’n bui te halen…eigenlijk soms best griezelig hoe ze zo buiten zichzelf kunnen treden!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Ik ook niet hoor, alleen een jeer mioeten doen bij mijn moeder die echt compleet hysterisch was. En mijn ex schoonmoeder moest het een keer bij mij doen nadat mijn konijntje in mijn armen was overleden… Maar bij Morgan hou ik het indien nodig ook maar bij de koude douche.
Groetjes,
Michèle
Ja Rainbow, ik herken dus best veel in jou verhaal, J kan nu eigenlijk ook steeds beter alleen spelen, en ze is echt een heel lief kind als ik haar vergelijk met vriendje/ vriendinnetjes, ze is niet kattig, en laat zich soms zelfs een beetje onder sneeuwen zoals gisteren avond, alle kindjes zaten samen te spelen (4) en J zat alleen in een hoekje, ook zo zielig, want de kinderen pakten haar spulletjes af, dus is ze maar achteraf gaan zitten, maar dan kan ze dus ook af en toe ineens ontploffen! Vreselijk vind ik het, maar ik denk dat ik dat van jou eens ga proberen Suzsje! Ik heb daar nog wel wat vraagjes over, hoe doe je het dan, pak je ze beet en ga je er achter zitten? Wat nu met krabben en bijten als je zo zit? Hoe ga je daar mee om?
OIhhh en michele, nou ik zal je zeggen het is goed dat ik de rust kon vinden om weg te lopen, anders had ik dat misschien ook gedaan, pffff wat een streken he!
Ik houd zijn handen vast, over zijn lichaam gekruist zeg maar. Dus krabben kan hij niet. Bijten lukt zo ook eigenlijk niet.
Soms gaat ie wel spugen (niet overgeven, maar echt expres rochelen), errrug vies, maar dat negeer ik op dat moment.
Maar nogmaals… is ook niet echt een fijne manier zo. Bui is er niet sneller door over, je weet alleen zeker dat ze in haar woede zichzelf of een ander geen kwaad kan doen. Ik gebruik het ook alleen als laatste middel als ie echt agressief is zeg maar. Anders probeer ik hem eerst af te leiden, uit de situatie halen en indien nodig een time out.