Vanmiddag moest ik naar het gemeentehuis om mijn nieuwe rijbewijs op te halen. Ik met Eva de binnenstad in, die natuurlijk bolvol zat met deze regen. Ik zette de auto in een parkeergarage voor het stadhuis. Eva en ik moesten in de regen lopen, ik had haar capuchon op. Er zaten veel mensen warm en droog, maar ze zetten gewoon vol hun voet op het gas, no way dat ze even zouden stoppen om mij, Eva en een andere man over te laten. Terwijl de situatie zich daar wel voor leende. Maar ok.
Toen we terugliepen, zag ik dat de ijzeren treden in de garage spekglad waren en ik zei: ‘Eva, we moeten oppassen dat we niet uitglijden’. Het ging goed, maar in de garage zelf zat opeens een afstap. Die ik niet zag. Dus ik viel alsnog met Eva op de knieën! Ze knakte met haar hoofdje naar achteren en ik trok in paniek aan haar hoofdje, zodat ze niet op het beton zou komen. Het ging goed, ze merkte niet veel van de val, maar we lagen wel op de grond. Een knul zat met zijn vrouw/vriendin hun baby vast te maken in de gordel en hij keek me récht aan. Heel de tijd. Ik krabbelde op. Denk je dat hij vroeg of we hard gevallen waren? Nee hoor! Dat vond ik zo onbeleefd! Zelf zou ik dat namelijk wél doen! Zeker als je het ziet gebeuren en iemand met een kindje valt!
En dan waren er laatst twee mensen in mijn omgeving bevallen, een collega en iemand die ik ook goed ken. Dat zijn geen mensen waar ik een kaart van zou krijgen, maar ik vond het leuk om ze zelf wél een kaart te sturen en deed dat dus. Wat denken jullie? Geen bedankje, niks. Terwijl ik die ene vader zag en live feliciteerde. Ik waardeerde het zelf heel erg als iemand ons een kaart stuurde en ik stuurde dan alsnog een geboortekaartje terug. Maar dat zat er hier niet in. Ook geen berichtje op Hyves ofzo. Vind ik ook onbeleefd, want ik doe wel de moeite om een kaart te kopen en op te sturen!
Ben ik nou zo’n fatsoensrakker? Verwacht ik te veel van mensen? Ik weet het niet. Ik vind het wel jammer dat iedereen zo veel met zichzelf bezig is altijd.
Zo, dat wilde ik even kwijt!
Groetjes Rainbow, trotse mama