Hoi.
Je leest het al, ik zelf zit dan niet met een probleem maar een vriendin van mij, en natuurlijk raakt mij dat.
Dit is even een hele korte versie van vanmiddag, anders zit ik hier over 3 uur nog te schijven.
Ze is gelukkig getrouwd heeft sindskort een zoontje, en heeft het allemaal leuk voor mekaar.
Maar ja dat ziet het oog, toen ik vandaag bij haar langs kwam barste ze in tranen uit.
En vertelde me dat, ze nu alles heeft wat ze altijd graag wou, maar dat ze zich steeds vaker dood ongelukkig, eenzaam en een niemand voelt.
En dat ze dus ook steeds vaker aan denk hoe het zou zijn als ze er niet meer is. (zelfmoordneigingen)
Toen ik dit hoorde wist ik me even geen houding te geven (en dacht heb ik weer) en zei dat ze niet zo idioot moest doen, maar ik zag aan haar ogen dat ze het meende.
De buitenwereld zal het niet opvallen, maar ze is dan erg schuw en verschrikkelijk onzeker.
komt eigenlijk nooit buiten, alleen even snel een boodschap doen, als haar man er geen tijd voor heeft.
Ze heeft dus ook totaal geen contact met de buitenwereld, geen vrienden alleen mij dan en haar famillie.
Verder wil ik haar niet in kwaad daglicht zetten want het is een hele lieve meid die voor alles en iedereen te vaak klaar staat, en haar zoontje gaat voor alles, waardoor ze eigenlijk altijd zichzelf vergeet/wegcijfert.
Persoonlijk denk ik dat ze hulp nodig heeft, en heb dat ook gezegt.
Maar ze durf niet om hulp te vragen want ze wil niemand tot last zijn en nog meer van dat bla…bla…bla…
Maar ja wat moet ik hier nou weer mee?
Groetjes Marianne Mama Van Ruben
[/URL]