Ik kan niks goed doen bij mn mannetje

[MamavanRico]

Ik zit even met een paar dingentjes.
Het zullen wel weer zn kiezen zijn, of zijn peuter driften, maar ik kan echt al een paar dagen NIKS goed doen bij hem.
Ik wordt er eerlijk gezegt een beetje chagerijnig en moedeloos van.
Wil ik samen met hem spelen, mag dat niet, wil ik hem een knuffel of een zoen geven, wordt hij boos.
ga ik stofzuigen, krijst hij de hele boel bij elkaar omdat ik dan weer geen aandacht aan hem geef. het is gewoon helemaal niet goed…niks niet!
aandacht is niet goed, geen aandacht is niet goed.
Vooral eist hij constant mijn aandacht op, het is constant op een dwingende manier: mama…mamaMAMAA!!! en als ik dan net met iets bezig ben wat al niet lukt, en hij gaat zo doen wordt ik gewoon echt chagerijnig en zeg ik : Rico hou is op met dat eeuwige geschreeuw ik wordt er onderhand moe van!
dan krijst hij natuurlijk nog harder, of hij is 2 seconden stil en begint weer opnieuw.
hij schreeuwt en krijst gewoon de boel bij elkaar.
Vanmiddag buiten was dan wel weer even leuk, hij hield me bij mijn wijsvinger vast en sleepte me van boom naar boom (wilde elke boom een keer aantikken en zo echt 20 rondjes rond het parkje gegaan hahaha)
maargoed… dat was dan ook een momentje.
wil hij een hondenpoep veld op gaan lopen, zeg ik dat dat niet mag… dus ik loop de andere kant op met m, gooit hij zich midden op het fietspad (moet je oversteken als je bij dat veldje wil komen) op de grond, op zijn knieeen en gaat op zijn knieen verderlopen. Ik kan hem daar niet laten liggen vanwege verkeer, dus ik til hem op (hij krijst nog harder) en zet hem in het gras neer en laat hem begaan.
mensen kijken me allemaal weer aan, en ik maak maar een opmerking van: tja peuters… "
ze lachen dan een keer bemoedigend en dat doet dan weer goed.
maargoed,
ik probeer hem in negatief gedrag te negeren en positief gedrag te belonen, het is de laatste dagen even gewoon niet tof. zo gauw ik de kamer uitloop of een keer naar het balkon ga om b.v. een sigaretje te roken, is het ook al: mama!! dan weer mama en dan weer… en dan kijk ik en zwaai een keer naar hem en geef hem een hand kusje. dan draai ik me weer om roept hij weer constant om niks eigenlijk. (of om aandacht maargoed) en op den duur negeer ik het “ge-mamama” dan wordt hij helemaal laaiend en gilt dan weer mama. (maar dan echt gillen)
kom ik naar m toe op den duur omdat ik er koppijn van krijg, en dan wil ik hem dus even een knuffel geven of met m gaan kleuren of wat dan ook, mag dat ook weer niet en gaat hij de kleurpotloden opeten en zn blaadje doormidden scheuren…
pfff…
ik ben eigenlijk best wel een beetje verdrietig nu.
doe ik nou iets verkeerd? Normaal is hij altijd wel te hendelen, hij heeft wel is dagen, ook een paar weken terug toen ik vertelde over zn peuter gedrag, maar toen bleken er kiezen dwars te zitten… ik hoop dat het nu weer zo is maar ja zeker weten doe ik het niet. maar op den duur wordt ik er gewoon zo moe van dat ik gewoon geen zin meer heb om nog maar iets te doen. en dan ga ik gewoon even 10 minuutjes op bed liggen… schaam me dood

trouwens… Bij papa heeft hij dit veeeeeel minder! daarom juist wordt ik onzeker! En als papa zegt dat hij moet stoppen luisterd hij wel.
zelfs vanaf het balkon als rico weer eens naar de overkant wil lopen van de straat, zegt rijco: Rico Luisteren!
en meneer luisterd! en ik moet hemel en aarde bewegen… daarom denk ik dus dat ik het niet goed doe ofzo
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/100513/lRiv.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“89” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/mGJ4p2.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - MamavanRico op 04 Jun 2010 20:43:11

[pranger7]

Het is net is als bij volwassen mensen wij reageren ons ook af bij de mensen waar we het meeste van houden en weten dat ze je nooit laten vallen.
Ik kan me heeeeeeeeel goed voorstellen dat je er even doorheen zit. Je probeerd het zo goed te doen en dan krijg je stank voor dank. Nee is niet goed ja is niet goed geel is groen en groen is geel enz enz.
Rico zit waarschijnlijk zelf niet lekker in zijn vel door het hele gebeuren met het niet fit zijn en ja je moet het toch op iemand af reageren. Heb het in de periode met Marijn ook gehad. Hij wilde vanalles en ook weer niet, aandacht vragen aan je benen hangen tijdens het eten koken en noem maar op. Je wordt er echt kribbig van ook al wil je niet en tenminste bij Marijn was het zo reageerde hij daar weer op en werd het vaak ook erger.
Waarschijnlijk is het een periode en heb je straks je `eigen´zoon weer terug na de operatie.
Maar positief benaderen is en blijft nu zeker heel belangrijk maar natuurlijk wel duidelijk zijn wat wel en niet mag.
Sterkte

[Mriek]

Vraag Rijco eens hoe hij het doet en kijk of je daar nog iets van kunt opsteken.

Verder denk ik dat we dit allemaal wel hebben hoor, van die moedeloze momenten omdat je niet weet wat je moet met je eigenzinnige peuterpuber. Blijf het positieve belonen en kijk wat je nodig vindt om te bestraffen. Niet alles is het waard om een strijd van te maken, vind ik. Maar dat moet ieder voor zich bepalen, natuurlijk.

Als jij het af en toe nodig hebt om even op adem te komen met een peukie en Rico zeurt om je aandacht: laten zeuren. Oren dicht en laten gaan. Als je hem maar niet méér gaat negeren dan dat je hem aandacht geeft, anders wordt het aandacht vragen alleen maar erger.

Sterkte joh, voor je het weet knuffelt 'ie je weer lam en vraag je je af wanneer je weer iets voor jezelf kunt doen.

Groetjes,
M

[Saro]

Lastig af en toe he meid! En je kan daar idd best onzeker van worden. Maar wat pranger7 schrijft klopt. Kleintjes durven hun boosheid etc het beste te tonen bij mensen waar ze zich heel erg op hun gemak voelen (dus zeker bij mama) en bij degene die ze veel zien (dus ook vaak weer mama). Hoort er allemaal bij. Dat is in de peuterpuberteit zo, maar zal in de toekomst in de echte puberteit ook zo zijn.

Als Dani echt onmogelijk is dan negeer ik dit gedrag even of ga wat heel anders met hem doen (bijvoorbeeld even naar een andere kamer/andere kant van de kamer/naar buiten noem maar op, maar hem even halen uit de omgeving waar hij steeds zo boos is. Blijft hij boos, dan spreek ik hem even streng toe dat ik dit niet fijn vindt en dan laat ik hem maar even. Na een paar minuutjes draait hij zelf vaak wel bij of loop ik alsnog naar hem toe. En als dit niet werkt…diep in en uitademen…proberen te dag zo goed mogelijk door te komen. En maar denken…om 20.00 slaapt hij weer lekker en heeft mama even rust.

Als Dani boos wordt en mij (probeert te) slaat dan krijgt hij 1 waarschuwing en daarna moet hij naar de gang. Dat werkt hier eigenlijk heel goed. Na een minuut ofzo ga ik weer naar hem toe en vaak is het dan over. Krijg is zelf een kusje van hem.

[MamavanRico]

dankjewel voor de reacties…

Weet je wat het is, papa heeft een harde stem, dus als hij zijn stem verheft, komt dat harder over en duidelijker dan als ik mijn stem verhef. Ik heb een hekel aan mijn stem verheffen en zeker aan schreeuwen. dus wil ik net zo duidelijk overkomen als papa, zou ik moeten gaan schreeuwen. en dat wil ik dus niet.
Ik weet niet waarom hij wel beter naar hem luisterd. Tuurlijk heeft hij ook zijn momentjes bij papa, maar het meeste toch bij mij.
En ik kan hem juist niet negeren, dat is het punt Mriek, ik doe het wel, maar op den duur reageer ik toch, maar dan ben ik al zo chagerijnig dat ik meteen zeg dat ik moe wordt van zijn geschreeuw, maar dat is natuurlijk in de hele irritante momenten. Normaal gezien vraag ik gewoon ook zovan: Rico wat is er nou mannetje? wil je spelen? “nee!” oke… wil je dan met de bal naar buiten? “nee!” Oke wil je dan kleuren? dan gaat hij met zijn vinger over de tafel of in de lucht zo’n teken beweging maken, dus dan pak ik wat kleurtjes. Vaak gaat dat goed. hij is echt creatief! (net als ik hihi!)
Het avond eten is ook al dagenlang een strijd, hij eet gewoon niks!
2 happen hooguit, en dan is hij klaar. zelfs zijn toetje vertikt hij om op te eten. Ik blijf niet als een halve gare gekke bekken trekken om hem aan het eten te krijgen, blijft hij een paar keer weigeren pech dan.
Hij slaat elke keer zijn handen voor zijn gezicht en zegt: nee. (heel kortaf alsof het lijkt dat hij NEH! zegt) en hij gaat op den duur ook zitten lachen met zn handen voor zijn gezicht.
eten is gewoon helemaal drama, ik gooi al dagenlang zijn eten weg.
daarna schreeuwt hij als ik zijn eten weg zet, maar goed dan heeft hij pech ook. heb het soms nog wel is 1 keer geprobeerd, want dan dacht ik: oh hij wil toch wel. maar dan weer die handen voor zijn ogen en mond, zovan: NEE ZEI IK TOCH!
terwijl hij 1 seconde van tevoren wel “Hmm Hm happe happe” zegt.

Ik ben blij te horen dat ik niet de enigste ben. Ik vond het moeilijk om dit topic te openen omdat ik dacht: zovaak lees ik niet iets over mama’s die erg onzeker zijn over of ze het wel goed doen… misschien ben ik dan de enigste… toen dacht ik weer: ik zeg het gewoon en dan zie ik wel wat me verteld wordt.
ik probeer het echt allemaal zo goed mogenlijk te doen. en hij krijgt verder alles wat hij nodig heeft. Vanavond was ik zo kapot dat ik zoiets had van…pfff hij moet nog in bad! maakt me nooit uit hoe moe ik ben of hoe erg ik eventueel in een dipje zit, maar hij gaat gewoon in bad dan.
't badderen valt vaak samen met de dagen dat ik zo moe ben haha, zul je net zien, hij mag niet elke dag in bad vanwege zijn huid… en zul je altijd zien dat als ik niet moe ben hij net niet in bad hoeft en als ik wel moe ben hij dat wel moet haha. maargoed, dan ga ik erlangs zitten en vermaken we ons zo ook.
daarna had ik zijn tandjes gepoetst, en hem nog wat water gegeven. toen zijn we samen een boekje gaan lezen, en dat vind hij sinds kort echt geweldig. dus dan geniet ik ook met volle teugen. hij gaat dan in zijn bedje staan met zijn knuffel in zijn hand, tut in de mond… en dan staat hij breed-uit te grijnzen en te lachen omdat hij het zo leuk vind. vaak vergeet ik gewoon welke zin ik ook alweer aan het lezen was omdat ik dan zolang naar zijn lieve pretoogjes kijk, en dan zoiets heb van: ohja ik was aan het lezen Dat soort momenten maakt al heel veel wel weer goed.

Enne…Knuffelde hij me maar fijn! op die manier vind ik het helemaal niet erg om geen momentje voor mezelf te hebben… wel als het om krijsen schreeuwen gillen, slaan en schoppen gaat, dan juist heb ik momentjes voor mezelf nodig…
de knuffel momenten koester ik zo ontzettend… en dan denk ik helemaal niet meer: ik wil nu even een eigen momentje. Dat komt omdat ik dat juist zie als mijn momentje, knuffelen en gezellig doen met Rico.
en zo nu en dan de stad in zonder Rico is natuurlijk ook fijn, en dat doe ik ook zeker hoor!

[MamavanRico]

@Saro; en dat vind ik juist zo knap, dat jullie allemaal zo goed weten hoe je dat aanpakt. Ik doe het waarschijnlijk op de redelijk te hanteren momenten ook wel zo, alleen zie ik dat na een dag als vandaag even niet meer. en daar baal ik ontzettend van!

[Sje]

Meissie, je doet niks verkeerd. Die kleine man is je tot wanhoop aan het drijven en hij lacht zich suf dat het lukt. Hoort allemaal bij de leeftijd.

Ik heb zelf nooit met zo’n situatie te maken gehad, dus ik heb uit ervaring geen gouden tips. Enige wat ik kan zeggen is doorgaan met negatief gedrag bestraffen en positief gedrag belonen.

Verder bepaalde zaken negeren op z’n tijd. Net als dat gevalletje dat-ie zich laat vallen op het fietspad en heel de boel bij elkaar krijst. Goed gedaan dat je hem uit de gevaarlijke situatie haalt maar op een veiligere plek in zijn sopje gaar laat koken. Negeren is heel vaak het toverwoord. Zolang hij zich niet in een gevaarlijke situatie bevindt, gewoon net doen of je hem niet hoort of ziet. Wacht maar tot-ie weer poeslief naar je toe komt. Hij heeft snel genoeg door dat hij met lief zijn wel contact met je kan krijgen.

Ik volg niet alle topics altijd tot het eind dus geen idee of je een strafplekje voor hem hebt. Zoja, gebruik dat plekje. En zit-ie er tig keer per dag, jammer dan. Dat zal op den duur steeds minder worden. Voel je niet schuldig om hem consequent elke keer op dat plekje te zetten.

Heb je nog geen strafplekje, maak er dan een. Hij snapt het al dondersgoed wat het inhoudt! Dus echt doen hoor!

Hou ook consequent aan dat degene die hem straf geeft, het ook afwerkt. Dus niet dat jij hem naar zijn strafplekje stuurt en dat papa hem daar weer vandaan haalt. Dat is ook een zwakke plek waar hij misbruik van kan gaan maken. Wie de straf geeft, werkt het verder ook af.

Nog belangrijke tip: laat hem niet merken dat je ermee zit dat-ie zich zo belachelijk gedraagt. Zodra hij dat doorkrijgt gaat-ie alleen maar nog verder met treiteren. Doe net of het je niet van slag maakt.

Dat-ie tegen papa anders doet, zou te maken kunnen hebben met het feit dat-ie weet dat-ie met papa niet op dezelfde manier kan sollen als met mama. Ik denk dat papa meer gezag uitstraalt dan mama. En daar kun jij niks aan doen, kan papa niks aan doen, die kleine man voelt gewoon feilloos aan dat jij kwetsbaarder bent. Jij bent makkelijker te pakken te nemen.

Dus stel je niet kwetsbaar op. En wat je zeker niet moet doen (eigenlijk moet je dat nooit doen, maar nu helemaal niet) is opvoedkundige zaken overleggen met papa waar de kleine man bij is. Ook al snapt-ie nog niet alles, hij weet dondersgoed dat het over hem gaat en dat hij daar een zwakke plek gevonden heeft. Hij zal jullie dan tegen elkaar uit proberen te gaan spelen. Zorg dat-ie die kans niet krijgt.

Bespreek opvoedkundige onderwerpen als de kleine man in bed ligt of als hij op een andere manier niet in de buurt is.

Ik weet niet of je hier iets mee kunt, anders hoor ik het wel als ik nog een keer mee moet brainstormen.

Groetekes, Sje

[Saro]

Meid echt iedereen is weleens onzeker. En ik denk ook dat iedereen (zowel de mama’s als de kindjes) bijna hetzelfde meemaken. Ik zie het ook om me heen (in mijn vriendinnen groep zijn in 2008/2009 en ook dit jaar weer) een aantal kindjes geboren. En dan zie je ook dat elke kindje door een zelfde soort fase gaat. Met heel erg leuke en soms ook minder leuke momenten.
Niet iedereen durft dat altijd te zeggen, dus alleen maar goed dat je hier wel gewoon een topic van maakt. Voor jou prettig om te lezen dat je echt niet de enige bent en voor andere meiden weer fijn om te lezen dat zij weer niet de enige zijn, haha

En wat lief he als ze je zo lekker knuffelen. Dani is dan wel niet echt een knuffelaar, maar hij kan af en toe zo lief mama zeggen of hij wil gewoon even bij mij zijn…dan voel je je weer echt helemaal een SUPERmama!

[Saro]

quote:

---

@Saro; en dat vind ik juist zo knap, dat jullie allemaal zo goed weten hoe je dat aanpakt. Ik doe het waarschijnlijk op de redelijk te hanteren momenten ook wel zo, alleen zie ik dat na een dag als vandaag even niet meer. en daar baal ik ontzettend van!

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/100513/lRiv.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“89” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/mGJ4p2.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

---

Weet ik ook niet altijd hoor. Dan hoor ik mezelf ook boos (meer eigenlijk wanhopig) tegen Dani zeggen dat hij toch eens moet ophouden. En hoe meer ik moe en geirriteerd ben hoe irritanter hij ook wordt. Ik heb echt het gevoel dat hij mijn dan dondersgoed aanvoelt. En dat zal Rico ook hebben. Hij voelt gewoon jou onzekerheid en speelt daar lekker op in. Niets mis mee dat hij dat af en toe voelt. Wij zijn ook maar mensen, maar bedenk voor jezelf hoe rustiger en relaxed jij er onder bent, dan is hij dat ook. Dat is hetzelfde met eten. Als ik snel snel wil, dan denkt Dani haha ik ga even lekker klieren. Maar als ik gewoon ook lekker aan tafel zit etc dat is hij ook heel anders.

[MamavanRico]

@Sje: Rico die vind het nog fijn om zo nu en dan in de box te zitten. maar alleen op momenten dat hij ernaar toe loopt en zegt: die die!
dus dan mag hij van mij in de box.
Als hij er voor straf in moet daarentegen… dan werkt dat heel erg goed als strafplek.
Ik heb ontzettend veel (k zeg het maar gewoon eerlijk!) moeite om de hoek te gebruiken. ik heb het wel is geprobeerd, maar ik zeg: ga maar in de hoek staan!
dan gaat hij daarheen en rent gelijk terug, en dan niet even 10 seconden later nee meteen! dus dan zet ik hem weer terug en hij rent weer gelijk aan, en weer en weer etc etc etc…enz enz enz…
op den duur laat ik hem maar lopen, maar de minuten dat ik hem eigenlijk in de hoek wilde hebben (anderhalve minuut…gewoon naar leeftijd) negeer ik hem wel compleet.
ik weet niet hoe ik het anders moet doen dan zo.
want ik ben geen sport atleet die 100 keer 12 kilo optilt en terug zet en dan razendsnel weer moeten reageren om m weer en weer en weer terug te zetten.
dat is het nare eraan…
heb je hier ook tips voor?
Oh trouwens wij bespreken niet echt opvoed tips waar hij bij is. meestal als ik even met de afwas bezig ben en rijco komt helpen en rico is in de kamer aan het kleuren o.i.d dan zeg ik wel van: we kunnen beter zus of zo… en wat vind jij?'
soms dan is het wel zo…moet ik ook eerlijk bekennen dat omdat papa zo’n harde stem heeft, ik wel is zeg: niet zo je stem verheffen tegen hem! en dan zegt hij weer: ik verhef gewoon mijn stem zoals jij dat ook doet, alleen ik ehb een hardere stem dus komt dat anders over, dus omdat ik een hardere stem heb, mag ik mijn stem niet verheffen? ik heb ook nog wat te zeggen"
haha ja dat is dus wel is voorgekomen. dat we in zo’n momentje belanden…maar zeg nou zelf… dat heeft vast elke ouder wel is meegemaakt

@Saro: Ik ben blij met je berichtje Geeft me toch een gevoel van; ik kom er wel voor uit omdat ik gewoon dan hulp nodig heb… en dat dat niets is om me rot over te voelen of voor te schamen…lief van je!
Ben ook blij om te horen dat jij het ook niet altijd weet.
en niet op die manier zoals het er staat ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen… gewoon dat ik niet het gevoel meer heb dat iedereen het perfect doe en ik faal ofzo.
En die onzekere momentjes… heb ik wel wat vaker de laatste tijd. Komt door de stress rondom Rico’s eeuwige ziek zijn, en nog wat dingetjes mbt mezelf maar dat komt goed! het belangrijkste vind ik… dat ik gewoon echt kan genieten van positieve dingen rondom rico enzo, het zou pas echt erg zijn als dat ook al niet eens meer ging… als ik daar ook al energie mee verloor. maar ik haal er juist weer energie uit. En een nachtje goed slapen en ik kan er weer tegenaan. je sleept je op de een of andere manier toch door die moeilijke fases van een peuterpuber heen. elke leeftijd heeft zijn charmes toch?

[Saro]

Precies. En je doet het hartstikke goed meid!!

Wat betreft die strafplek (las ook even het stukje wat je aan Sje schreef). Bij ons werkt het dus om hem even op de gang te zetten. Heb hier de hoek nog niet geprobeerd hoor, maar in de gang kan hij niets doen (of eigenlijk kan hij van alles doen en hij kan ook de deur gewoon open maken en weer in de kamer komen, maar om de een of andere reden doet hij dat niet en blijft een beetje bij de deur van de gang staan). Is de gang bij jullie een optie?

[Sje]

quote:

---

op den duur laat ik hem maar lopen, maar de minuten dat ik hem eigenlijk in de hoek wilde hebben (anderhalve minuut..gewoon naar leeftijd) negeer ik hem wel compleet.

---

Ik denk dat het daar misgaat wat dat strafplekje in de hoek betreft. Hij weet dat-ie het van je wint. Hij weet dat je hem uiteindelijk laat lopen.

Mogelijk dat je toch meer je stem moet verheffen. Op je hurken voor hem gaan zitten, hem bij beide bovenarmen vastpakken en streng toespreken. Niet alleen strenge stem maar ook streng gezicht.

Het blijkt namelijk dat zo’n strengere stem wel degelijk werkt, want het lukt papa ook om hem zo in het gareel te houden. En ook al hou je niet van stem verheffen of schreeuwen, ik denk dat het sterker verheffen van je stem wel degelijk een oplossing zou kunnen zijn op het moment.

Laat jezelf maar horen, hoe moeilijk dat ook is. Maar dan merkt die kleine man wel dat mama net zoals papa kan zijn en dat het over en uit is met dat sollen en treiteren.

Ik denk altijd maar zo: je kunt beter je stem verheffen dan een tik uitdelen. Als onze meiden soms het bloed onder mijn nagels vandaan haalden (jaja, het zijn echte voorbeeldige schatjes maar zij kunnen er ook wat van hoor!) kon ik best eens mijn mond opentrekken. Achteraf vond ik dat dan net een beetje teveel van het goede, maar ik stond op zo’n moment zo op ploffen dat ik liever vluchtte in flink stem verheffen dan ze een tik verkopen.

Groetekes, Sje

[MamavanRico]

@Sje: maar dan moet ik dus schreeuwen wil ik op hetzelfde niveau als rijco komen.
En tuurlijk, ik denk dat hij wegloopt omdat hij te druk is om stil te staan, hij kan amper met spelen rustig zitten, hij rent dan ook heen en weer en blijft hooguit 2 seconden stil zitten. dat kan hij gewoon niet vooral niet sinds hij loopt
de gang zou een optie zijn maar nog niet in dit huis.
ik wil het allemaal wel zo graag!
vandaag is trouwens een fijne dag.
Rico heeft alleen wel weer een kies bij dus dat was het m waarschijnlijk.
ook al 7 dunne luiers gehad vandaag.

[MamavanRico]

Net hebben we buiten gespeeld en waren even naar het kruidvat geweest, kreeg hij in de winkel een aankomende driftbui, wilde uit zn buggy vliegen leek wel. in ieder geval kwam er een kindje kijken die denk ik 'n jaar ouder was, en die zei: kindje boos…
en rico was meteen stil. ik zo: ja Rico nu schaam je je he?
Rico keek mij aan (leek bijna alsof hij rood werd hahaha)
en was daarna voorbeeldig.
ook buiten ging ie weer op zn knieeen zitten, toen heb ik m weer in het gras gezet en zei: mama gaat hier niet in mee, daag rico!
toen wist hij niet hoe gauw hij op moest staan en rende naar me toe om mijn been plat te knuffelen.
toen was hij weer mijn beste vriend
ik kan het!

[Sje]

Je kunt het! Goed bezig. Hou vol meissie. Laat hem merken dat er niet met je te sollen is!

Groetekes, Sje

[MamavanRico]

ja ik weet nu waarschijnlijk waarom de driften zo heftig zijn
maar ik weet niet of jij mijn vorige bericht had gelezen? het bericht daarvoor trouwens.
zn 1 a laatste kies is een puntje doorgekomen! en behoorlijk wat zure luiers gehad vandaag al.

[Sje]

Kan best hoor dat-ie gewoon humeurig is geweest vanwege die kies. Of gewoon een samenloop van omstandigheden. Gewoon van alles bij elkaar.

Groetekes, Sje

[MamavanRico]

eigenlijk best sneu he
hij gooit ook de hele tijd met vanalles.
zn drinkbeker, zn tut, zn bijtring.
dan kauwt hij als een opgefokt peutertje en dan gooit ie dat ding weg.
ga ik voor zn stoel staan, pak zn armpjes en zeg heel boos: rico nee dat mag jij niet weggooien! zo gooi je nog wat stuk! Doe maar gewoon neerzetten of aan mama geven!"
maarja hij kijkt me niet eens aan

[pranger7]

Ik denk dat alle ouders weleens onzeker zijn of ze het altijd goed doen wat ze doen of niet doen. Ieder kind heeft wel iets. Je hoort ook weleens ouders zeggen dat alles super gaat en dat er eigenlijk geen probleem zijn. Nou ik lig dan in een deuk (laat het niet merken) jeetje wat hou je jezelf dan voor de gek. Volgens mij bestaat het perfecte kind niet (niet kwaad bedoeld). Je hoeft je er niet voor te schamen als het een keer iets minder gaat voor je gevoel. Eerlijkheid duurt het langst. Marijn is ook niet een van de makkelijksten maar ik kan me daar niet druk over maken dat doen andere mensen wel grrrrrrr. Ik zeg altijd hij niet druk maar ondernemend en heeft veel energie.
Kinderen voelen ouders ook haarfijn aan.

[MamavanRico]

@Pranger: wat ontzettend lief dat je dit schreef, ik fleurde meteen op dankjewel!