Ik heel verdrietig ben

#1

Wij hebben gisteren middag onze 2 hoog bejaarde katten laten inslapen. Beide hadden allebei inmiddels zulke gezondheidsklachten dat we besloten ze verder leed te besparen. Ze zijn bij ons geboren 17 jaar geleden ( waren dus broertjes ) en nu dus samen heen gegaan. Ze hebben het fijn gehad maar al heel wat keren hebben we ze van een wisse dood moeten redden. Sommigen kunnen zich vast nog wel het verhaal voor de geest halen dat we eentje vast hadden zitten een paar jaar geleden in de schoorsteen van de buren. Een verhaal compleet met brandweer, schoorsteenvegers en weet ik wat
http://www.ikkeben.nl/ShowDetail.asp?NewsId=1979
en het vervolg…
http://www.ikkeben.nl/ShowDetail.asp?NewsId=1998

Ze waren zo verschrikkelijk aan elkaar gehecht dat het wel erg fijn is dat ze nu ook samen zijn gegaan. We hebben ze wel mee terug genomen omdat de kinderen ze zelf wilden begraven in de tuin. Dit hebben we ook netjes gedaan met tekening en briefje. En ondanks dat de 2 hondjes er ook lekker zijn, vind ik het een groot gemis zonder die 2 oudjes. We willen weer heel graag 2 nieuwe broertjes/zusjes, maar die 2 oudjes vervangen zullen ze toch zeker niet.
Bah wat kun je je ellendig voelen van de beslissing om ze te laten gaan, verschrikkelijk zeg. Zeker omdat onze jongste hartverscheurend moest huilen geheel tegen onze verwachting in. De begrafenis vond hij echter wel stoer, hoppakee die aarde erover en klaar. Naar binnen en hij zei tegen me " mama kijk! nu heb ik weer een blij gezichtje, jij ook ?". Tja daar zit je dan he want voor ons gaat dat minder makkelijk blijkbaar. Het is maar goed dat het genot van ze 17 jaar lang hebben, veel meer is dan het verdriet wat je er nu eventjes van hebt.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

Gewijzigd door - Asje op 20 Jan 2010 21:22:12

#2

Ach, wat sneu. Zeventien jaar, dat is echt ontzettend lang! Tuurlijk mis je ze dan enorm. Wel heel fijn dat ze samen konden opgroeien en ook samen konden heengaan, hoeven ze de ander in ieder geval niet te missen. Een heel moeilijk besluit weet ik uit ervaring, maar wel in het belang van je katten en daar gaat het om hè. Da’s ook ‘houden van’. Heel veel sterkte.

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#3

Leef met je mee hoor, die dieren laten een hele leegte achter.

Sterkte groetjes Ramona


#4

Och wat een verdriet Asje. Kan me voorstellen dat het geen makkelijke beslissing was. Maar wel heel fijn dat ze samen gegaan zijn. Zijn ze toch bij elkaar.

Ik kan me inderdaad dat verhaal met die schoorsteen nog herinneren. Tjonge, wat was dat spannend!

Alle liefs en sterkte want voorlopig zal het niet meevallen om eraan te wennen dat ze er niet meer zijn.

Ik zit op je schouder hoor!

Groetekes, Sje

#5

17 jaar, wat een tijd zeg. Wat zullen jullie ze missen.
Sterkte
Groetjes Maaike

Groetjes Maaike, mama van Nicky en Bob

Lilypie Derde Ticker" border=0>

#6

Hoi,

Leef mee. gecondoleerd klinkt misschien zwaar maar je hebt toch twee moeten begraven .Maar gelukkig zijn ze samen gegaan en heeft niet de een nog een tijdje alleen hoeven te leven. Maar kan me voorstellen dat het leeg is.
Zo kan ik het binnenkomen bij mijn vriendin ook niet voorstellen zonder gelijk twee katten aan mijn voet. Die zijn ook hoogbejaard. Gelukkig nog niet veel kwalen maar toch de dag komt ook daar dichter bij.

Groetjes

lon106

#7

Gecondoleerd Asje. Ik ken het gevoel. Vorig jaar onze spotje ook laten inslapen en wij hebben nog twee oudjes van 13 en 16 jaar.

Veel sterkte met jullie verlies, 17 jaar is niet niks en dan ondanks dat ze elkaar niet hoeven te missen missen jullie hun beide wel. Overigens wel fijn dat jullie ze nog bij jullie hebben in de tuin. Zo kun je toch soms nog even bij ze zijn.

Groetjes,

Michèle

#8

Gecondoleerd met het verlies van de katten.
Sterkte.

Liefs van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & Cas (02-12-'04).

#9

Heel veel sterkte met het verlies van je 2 katten. Ik heb zelf nooit huisdieren gehad, maar kan me heel goed voorstellen hoe gehecht je raakt aan je huisdieren. 17 jaar is helemaal een ontzettend lange periode. Wel fijn dat ze samen zijn gegaan, want als ze al zo lang samen zijn en zo aan elkaar gehecht waren is het een mooie gedachte dat ze nog steeds samenzijn.

Nogmaals sterkte!

Groetjes,
Sandra

Lilypie Tweede Ticker

#10

Wat verdrietig dat je ze alle 2 nu in 1 klap kwijt bent. Voor hun misschien beter want de overgebleven kat had de ander waarschijnlijk vreselijk gemist en zou zich eenzaam voelen.
Je hebt een moeilijke keuze gemaakt, een keuze uit liefde, een keuze waar sommige mensen liever aan zich zelf denken en hun geliefde huisdier meer leed aan doen door ze bij zich te houden omdat ze geen afscheid kunnen/willen nemen.

Ze hebben een goed en mooi leven gehad (tenminste dat neem ik aan) en ondanks dat blijft het altijd verdrietig.

Heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je een leuk ander stel zult vinden, een stel die je tranen laten verdwijnen en een lach op je gezicht toveren.

#11

Ow wat verdrietig meid
En die kleine vent van je he
wat een lieverd ben je nu ook blij mama
Heel veel sterkte
Dikke knuffels voor jullie

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#12

Las je tekst van de week op msn en zou je nog vragen wat er loos was.
maar meid wat verdrietig allemaal, al ben ik totaal geen kattenliefhebber.
weet hoeveel pijn het doet een huisdier los te moeten laten.
Knuffel

Groetjes Marianne mama van Ruben

#13

He, wat naar!

Maar hoewel een moeilijke, wel een goede beslissing. Sterkte met het wennen en hopelijk zijn jullie snel toe aan twee nieuwe stuiterkittens. Het vervangt ze niet, maar helpt wel met het verzachten van het verlies.

liefs

Lilypie Second Birthday tickers

#14

Nou, ik was ooit ook zeker geen kattenliefhebber(hahaha dus er is nog hoop voor je ). Maar mijn man wel en toen er op een dag een ieniminipoesje voor onze neus stond kwam er toch een. We namen er even later een asielpoesje bij als vriendje. Maar deze bleek zwanger te zijn en daar waren de 2 oudjes van die we nu hebben laten gaan. De asielpoes hebben we uiteindelijk terug moeten brengen daar ze blijkbaar alleen gedijde in een kooi. Het is nu even niet leuk, maar dat hoort erbij helaas. Het bijzondere was dat deze 2 heel erg aan elkaar hechtten maar ook aan ons, terwijl men altijd zegt dat katten personeel hebben. Ze zaten zelfs ( toen we nog op een flat woonden ) rond 5 uur voor de voordeur omdat het baasje dan thuis kwam hahaha. Mijn verstand zegt dat het goed is zo, maar mijn hart nog niet. Dat komt wel. De kinders gaan er goed mee om, het lijkt een afgedane zaak voor hun en een interessant gespreksonderwerp.
Vervangen zullen we zeker niet, net als mensen is ieder beest ook uniek. Maar ondanks dat er wellicht nieuwe vriendjes gaan komen is het wel zo dat ik dat niet vandaag al wil. Ik kijk wel al wat rond, maar ik vind ook dat de kinderen moeten leren dat het niet zo is dat als de ene dood gaat, we hoppakee maar een nieuwe nemen om het verdriet te vergeten. Want deze emotie hoort er domweg bij.

Thanks voor jullie lieve berichtjes

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

Gewijzigd door - Asje op 21 Jan 2010 08:40:04

#15

Het zou ook niet goed zijn Asje want de kans dat de nieuwe vriendjes vergeleken worden met de oude is groot en dat geeft ze geen eerlijke kans. Ik heb toendertijd na het overlijden van mijn eerste kat een konijn genomen omdat ik echt even geen kat meer wilde. Later heb ik er een poesje bijgenomen en die heb ik nog steeds. Het konijn is wel al overleden.

Groetjes,

Michèle

#16

voor een paar maanden geleden hebben mn ouders hun hond ook in moeten laten slapen.
Ik ben met dat beestje opgegroeit en was dus ook erg moeilijk.
Ondanks dat ik wist dat ie erg ziek was en niet beter kon worden.
Dit was al de tweede hond die we moesten laten inslapen.

het was een sul en echt een dombo, maar zooooo lieff, ook voor noah!!

heb er wel even goed verdriet van gehad.
Wil zelf ook geen huisdieren nu, gewoon omdat ik weet dat ze dood gaan.
Misschien later als Noah ouder is.

Liefs, Melanie, (mama van Noah)

#17
quote:
Wil zelf ook geen huisdieren nu, gewoon omdat ik weet dat ze dood gaan.
Tja dat was wat ik bedoelde. We hebben 17 fijne jaren gehad met hier en daar al een moment waarop we ze hebben moeten redden. Maar die gezellige 17 jaren zijn super geweest en het verdriet van nu is maar eventjes.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#18

och meid wat naar…
jeetje wat een verhaal ook.
ik wil je sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
het is niet niks om je “kindjes” in te moeten laten slapen pff… heel veel sterkte en ik denk aan je!

Lilypie Tweede PicLilypie Tweede Ticker

#19

sterkte astrid

Groetjes Bianca, mamma van Kevin*
Dylan & Kaitlyn

#20

Ja als ze al 17zijn, is het natuurlijk nooit leuk om ze in te laten slapen, maar voor hun misschien toch beter.

Het komt wel goed…

Liefs, Melanie, (mama van Noah)