Hoe gaat het nu met jullie Asje?
Ik heel verdrietig ben
mini-boy
#22
Heb het helemaal gemist deze topic… oh wat erg!!!
Wat lijkt me dat moeilijk … je kan jezelf zo hechten aan de huisdieren … en dan laten inslapen…
Hoe gaat het nu?
Asje
#23
Ja het gaat wel goed hoor, heb er wel veel last van gehad. Om nu te zeggen dat ik er echter een kater van had lijkt wel heel cru. We wisten wel dat we graag 2 nieuwen wilden, maar dat hoefde van ons niet meteen die week. Op kittens wachten duurde echter ook te lang ( ook ivm de honden ) en keek ik daar eens voor rond, werd er ( omdat ze er nog amper zijn ) lekker 140 euro voor een kitten neergeteld. Ja, dus echt niet he. Dus vrijdag besloten we eens een kijkje te gaan nemen in het asiel, waar wij ooit onze eerste hond gehaald hebben. En jawel hoor, een broertje en zusje kwamen met ons gezellig mee naar huis. Had ik natuurlijk kunnen weten want als ik daar eenmaal ben…
Ze zijn 10 maanden oud een zwart katertje en een grijs gecypert poesje. Ze kregen van ons de namen Woezel en Pip en hebben een hoog smeltgehalte ook al zijn ze wel nog wat schuw. Het voelt een beetje raar, want vervangen en of vergeten wil ik onze 2 oude lieverdjes zeer zeker niet. Het doet me ook nog steeds zeer ondanks dat die 2 boefjes er zijn, ik zou zo nog in tranen kunnen uitbarsten bij wijze van. Maar tegelijkertijd ben ik wel heel blij dat het mandje niet meer leeg is en er zo nu en dan iets anders dan hondjes door het huis banjert ( hahaha al doen deze dat nog alleen s avonds)
Woezel
Pip
Aan honden moeten ze duidelijk nog wennen, maar eerst maar weer eens het vertrouwen in de mens herstellen.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Gewijzigd door - Asje op 25 Jan 2010 19:35:43
Liske
#27
Goed zeg!
Wij hebben ook een oude dame uit het asiel. Ook bij haar was het vertrouwen in de mens minimaal. Het heeft een paar maanden geduurd, maar sindsdien is ze de grootste knuffelpoes ooit!
Fijn idee dat je zo ook andere beestjes kunt helpen. Ben een groot voorstander van asiel dieren in huis nemen!
Veel plezier met ze!
liefs
Michele1
#28
Oh wat een mooie beesten. Vooral die cyper, die lijkt op onze mickey alleen is mick wat ouder (16 jaar).
En nee ze vervangen inderdaad niks, maar ze zijn wel heel welkom zoals ik het zo lees. Enne Asje huilen mag nog hoor, ze waren wel een deel van je gezin.
Groetjes,
Michèle
Asje
#30
Nou, gehuild heb ik die dag al en zeker toen ons kleine manneke zo in huilen uitbarstte. Ik heb er 3 dagen uitgezien alsof ik wel een week gehuild had. Het blijft rot, al haal ik 100 zielige poesjes uit zo`n asiel.
Het gekke nu is dat ik nu pas merk wat voor een aanpassingen die 2 lieverds nodig hadden. Allemaal dingen die ineens weg konden en die deze 2 niet nodig hebben. Zo konden ze bv niet hoog meer springen, dus stond er een krukje voor het aanrecht om bij het voer te kunnen ed. Blijkbaar sluipen die aanpassinkjes zo her en der er zo in dat je er geeneens erg in hebt. Ik ben ook niet realistisch, want ik had ze zo gegund dat ze ineens thuis vertrokken waren. Maar hoe vaak gebeurd dat nou echt ? Zoals de dierenarts al zei, in de natuur zouden ze allang gepakt zijn door een ander dier en daarbij zouden we vaak willen dat deze keuze voor sommige mensen ook makkelijker te realiseren was.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Michele1
#31
Oh ja het uit de lijden verlossen van dieren is zo veel makkelijker dan mensen. Als ik kijk naar mijn opa. Hij is heel erg aan het dementeren en hij weet het. Hij vergeet heel veel maar heeft ook nog veel heldere momenten, hij weet dat ie niks meer kan en dat terwijl hij een heel actief leven gehad heeft en hij weet wat zijn toekomst is. Laatst huilde hij bijna tegen mijn stiefvader dat hij zo graag wil dat het voorbij is. Maar ja dementie valt niet onder uitzichtloos lijden.
En wat je zegt in de natuur waren ze al weggeweest en nu gaan ze niet. Mijn dierenarts vertelde me dat het heel lang kan duren voor een kat overlijd. En dat dit dan de beste keuze is.
Groetjes,
Michèle