Ik ben zo moe

#1

Hey meiden,

Even een berichtje om van me af te schrijven hoor. Ik weet dat er niets aan te doen is en dat het erbij hoort etc etc, maar ik ben zo moe!!
Soms weet ik het gewoon even niet…ik weet ook niet goed waar dit gevoel vandaag komt & heb er misschien nog geen eens recht op om er over te “zeuren”.

Aan mijn omgeving laat ik dit ook niet merken. Mijn vriend weet het wel, maar ja die ik zelf een stuk relaxter en zegt dan ook gewoon “Kom op, komt wel weer goed”. En hij is ook degene die elke ochtend vroeg naar zijn werk moet, dus als er 1 iemand recht heeft om moe te zijn, zou hij dat moeten zijn.

Ik voel me niet elke dag zo (gelukkig), maar merk dat er gewoon naar mijn idee iets te veel momenten zijn dat ik verdrietig ben en niet goed weet wat ik met mijn gevoel aan moet., dat ik heel onrustig ben en me totaal niet kan ontspannen. Lekker vaag allemaal he! Ik kan erg genieten van mijn kleine mannetje als hij bij me is, maar af en toe heb ik ook zo’n beklemmend gevoel…ik kan het niet goed omschrijven.

Jullie kunnen hier ook niets mee hoor, dat snap ik ook heel goed & er zijn vele ergere dingen in de wereld, maar ik wil gewoon even mijn hart luchten. Moet het toch ergens kwijt. Thanx voor het luisterende oor!!!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#2

Dat je moe bent, kan ik mij goed voorstellen hoor! Mischien kun je proberen als je zoontje slaapt jij ook even gaat liggen.

Wat misschien ook kan helpen is vitamine C slikken! Succes!

#3

Zo herkenbaar!

Wil je niets aanpraten, maar ik zeg: laat je bloed even checken bij de huisarts. Ik had precies hetzelfde als jij en bleek zware bloedarmoede te hebben. Na een ijzerkuurtje ging het een stuk beter. En besef dat je nog steeds onder invloed van die verschrikkelijke hormonen staat…dat duurt nog eventjes.

Verder veel rusten als het kan, gezond eten, evt. vitamines bijslikken en momenten voor jezelf pakken (lekker je kleintje bij papa of naar een oppas en iets leuks gaan doen om jezelf weer op te laden), etc.

Denk je zelf dat je echt depressief bent of ben je “gewoon” af en toe wat verdrietig? Kan je zelf het beste inschatten natuurlijk.

Schroom niet om hulp te vragen en/of erover te praten. Ik ben ook altijd eerlijk geweest in het begin tegen iedereen die vroeg hoe het ging: “Ik vind het af en toe heel zwaar en niet leuk, vraag me soms af waar ik aan ben begonnen.” Erover praten luchtte op en de reactie van je vriend is lief maar wel een beetje té relativerend misschien…het komt soms níet vanzelf goed namelijk…

Succes meid!

Groetjes!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#4

Gelukkig dat het herkenbaar is. Heb nl soms het gevoel dat er iets niet klopt aan mij…ben ik wel een goede moeder als ik me af en toe zo voel? Waarom krijg ik juist niet enorme energie van mijn ventje en kan ik de hele wereld aan. Dat hoor je toch altijd om je heen?

Aan mijn omgeving vertellen vind ik gewoon moeilijk. Ik heb allemaal vriendinnen/familie om me heen die net moeder zijn geworden, maar die lijken het allemaal zoveel makkelijker te hebben (maar goed misschien denken ze dat ook wel van mij )
Mijn moeder woont helaas ook niet meer in de buurt (mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden) en dat mis ik eigenlijk ook wel heel erg.

Nou ja ik probeer wel positief te blijven hoor, maar dat lukt me niet altijd en daar baal ik enorm van

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#5

Ze lijken het zoveel makkelijker te hebben, omdat dat misschien ook wel zo is maar misschien ook niet. Snap je? Als niemand zegt hoe ze zich werkelijk voelen, dan houden we elkaar lekker voor de gek. Ik ben een enorme voorstander van zeggen wat er in me omgaat, vriendinnen en familie veroordelen me er zeker niet om. En anders zijn het geen echte vriendinnen of goeie familieleden denk ik dan maar. En je bent zeker geen slechtere moeder dan moeders die het niet af en toe moeilijk hebben! Maar dat is dus onzin volgens mij, volgens mij heeft elke moeder het af en toe zwaar. Naar dat je moeder niet meer in de buurt woont, de mijne gelukkig wel en daar heb ik veel aan. Vooral in het begin. Ze kwam vaak langs en dan was ik helemaal blij als ik haar auto de oprit op zag rijden. Meteen Erik in haar armen: “Alsjeblieft, ik ga even heerlijk douchen!”

Ga je nog naar de huisarts?

Groetjes!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#6

En niet van jezelf balen! Je bent ook maar gewoon mens en een moeder die haar best doet en die niet perfect is!

Groetjes!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#7

Dank je Mriek voor je lieve berichtjes!
Ik moet er inderdaad misschien meer over praten met mensen. uiteindelijk moet ik het zelf toch echt doen, maar even je hart luchten helpt natuurlijk wel.
Ik moet over een aantal weken weer beginnen met werken, misschien scheelt dat ook wel. Ben ik ook weer even met andere dingen bezig.

Dat mijn moeder niet in de buurt woont is inderdaad erg vervelend, had me zo makkelijk en lekker geleken, maar goed zo is de situatie nu eenmaal niet.

Ik weet niet of ik naar de dokter ga. Heb echt het gevoel dat het mijn emoties en onzekerheid zijn die me zo laten voelen. Daar moet ik iets aan gaan doen.

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#8

vitamine b12 doen ook wonderen en ik wordt ook altijd moe van de winter.

Groetjes,

Michèle

#9

Hoi,

Als ik jou was zal ik bloed laten prikken. Het kan zijn dat je schildklier niet goed werkt, dat komt wel vaker voor na de zwangerschap. Hier kan je enorm moe van zijn.
Het kan ook zijn dat de verantwoordelijkheid die je ineens voelt voor zo’n klein mannetje, je zwaar valt. Ook hier leer je wel mee omgaan op den duur.

Houd de moed erin!

Groetjes,

jantje

#10

Graag gedaan meid! En hier kan je er altijd over praten, dus dat scheelt al. Joh, bloed prikken zou ik echt doen. Kan nooit kwaad, mocht het wél iets zijn wat verholpen kan worden zou dat toch alleen maar mooi zijn? Nou ja, zelf weten natuurlijk…

En het leven met die kleine gaat steeds meer wennen, hier is het eigenlijk alleen nog maar leuk. Had ik de eerste paar maanden ook niet kunnen denken. Als mensen me vroegen “Je kan je zeker niet meer voorstellen dat hij er niet was”, dan zei ik: “Jawel hoor.” Dat kon ik nog prima, haha. En die mensen weer geschokt. Tja, kon ik ook niks aan doen.

Val jezelf niet te hard, je hoeft het niet ineens te kunnen en alles maar leuk te vinden.

Groetjes!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#11

en om je nog meer gerust te stellen denk dat elk moeder op dit forum zo’n periode gehad heeft hoor

groetjes wendy

Lilypie 1st Birthday Ticker

#12

ach meis…

Ja het heel herkenbaar… net wat mariek zegt …denk dat bijna iedere moedere deze periode wel heeft (beklemmend gevoel). Het is ook niet niks … gelukkig hebben we 9 maanden om er naartoe te leven… maar waar leven we naartoe? Na die 9 maanden weet je niet van te voren of je baby een huilbaby is… of …of … of …
Ook ben je vanaf de geboorte van je kind 24 uur aan het zorgen voor hem/haar… alles draait om je kind. Huilt het … moet je er naartoe OOK SNACHTS… dit is erg pittig. De roze (blauwe) wolk waar iedereen het over heeft is hier pas later gekomen hoor … en tuurlijk blijven en donkere wolken voor komen drijven … maar daar leer je mee om te gaan. Je moet alles maar gissen want geen één kindje is geboren met gebruiksaanwijzing (denk je de gebruiksaanwijzing te weten … gaat hij/zij prongetje in of wordt ziek… noem even maar iets)

Dus heel bekend meid… maar nooit overbodig om toch bloed te laten prikken… en appelstroop eten …

Heel belangrijk … praten praten praten… daar heb ik het mee overwonnen. Ben op een gegeven moment in huilen uitgebarsten naar mijn schoonzus toe en zei als het zo doorgaat kom ik nog in een depressie en dat wil ik niet!! Toen bood zei aan om soms op te passen dat ik iets voor mezelf kan doen… (misschien idee? breng hem maar hier …)

Kop op hé!!

[img]http://lilypie.com/pic/090127/Hnj4.jpg" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Pic” width=“100” height=“80” border=“0” />[img]http://b1.lilypie.com/AbaBp1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” />

#13

Ik heb echt wat aan jullie oppeppende woorden, BEDANKT!!
Ben de laatste tijd zo emotioneel dat nu ook het lezen van jullie mailtjes me ontroert…

Ben soms inderdaad ook bang dat dit gevoel alleen maar erger wordt (depressie), dus ik moet echt actie gaan ondernemen, oa door mezelf goed toe te spreken. Heb vandaag ook voor volgende week een massage besproken. Laat ik me even lekker een uurtje verwennen. Gister ook nogmaals aangekaart bij mijn vriend en aangegeven dat ik af en toe echt even wat buitenshuis moet gaan doen, even alleen (of natuurlijk samen met hem), maar even niet als moeder maar gewoon als mezelf.

Misschien als ik ga werken dat het ook beter gaat. Vanaf volgende week moet mijn kleintje ook naar het KDV. Vind ik ook zo verschrikkelijk spannend!! Ten eerste om hem weg te brengen en aan iemand anders over te laten, maar ook omdat hij af en toe zo’n eigen willetje heeft en beest driftig kan zijn enzo hoop ik dat zij hier goed me om kunnen gaan en hem een beetje rustig kunnen krijgen. Begrijp me niet verkeerd hoor, mijn zoontje is echt niet onhandelbaar ofzo, maar heeft wel echt zijn eigen gebruiksaanwijzing (o nee die hadden we niet ). Daar zullen ze wel goed mee om kunnen gaan lijkt mij, maar toch!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#14

O meiske, je kleine man is pas 3 maanden. Dus o jee o jee wat een omslagen allemaal op zon korte tijd. Ineens ben je een mama met voedingsschemas enz … en niet alleen meer jezelf en de vrouw/vriendin van. Gun jezelf wat meer tijd om het allemaal op zijn plekje te laten komen en kijk zo nu en dan eens naar een moment waarop je zelf eens even lekker je gang kunt gaan.
Ga er vanuit dat zon zwangerschap een behoorlijke impact heeft ook op je lichaam, ook dit moet zich weer herstellen. Dus inderdaad een bloedonderzoek laten doen en wat vitamientjes bijvullen lijkt me ook geen stom plan. Bespreek het eens met je huisarts. Ja hoor, zon kdv kan prima met je ventje overweg want jij hebt de gebruiksaanwijzing zelf moeten samen stellen en als het goed is krijgen hun deze van jouw.

Succes !!!

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#15

Hoi,

Ik had dat ook. Altijd maar moe zijn en het dan schuiven op het feit dat je net moeder bent geworden en dat het de eerste jaren gewoon bijhoort. Vooral de eerste tijd je hebt geen normaal slaapritme en daar begint het bij. Ook heb je momenten dat je stiekem al is het meer voor een paar seconde verlangt na voor de geboorte en daar voel je schuldig over. Ook als je een of day hebt dan voel je schuldig tegen over je kindje omdat je die dan minder aandacht geeft.
Maar je kan ook moe zijn van andere dingen die voorkunnen komen na een bevalling. Ijzer te kort een te traag werkende schildklier hormonen die nog steeds als eenn gek te keer gaan in je lichaam borstvoeding geven onregelmatig slapen en postnetale depressie.
Ik zou het even met de ha bespreken en je er niet voor te schamen. Geef ook aan dat je steeds meer ofday’s hebt. Hij kan je vaak of met vitamine of een ijzertabletten of met een doorverwijzing helpen. En schaam je echt niet je bent niet enigste moeder op de wereld die dit heeft.
Ook zijn er moeders die er veel later iets van merken of krijgen.

Heel veel sterkte en actie ondernemen.

groetjes

lon106

#16

hee,
ja ik snap je helemaal meid! rico is bijna 5 maanden en heb er ook nog last van.
weet wel 9 maanden zwanger 9 maanden ontzwangeren, en ook dit hoort erbij.
je man is jou niet jij bent zwanger geweest, hebt alle lasten (hoe mooi het ook is hoor begrijp me niet verkeerd!) moeten dragen, dan nog de bevalling, en je lichaam heeft zeeen van tijd nodig om weer te worden zoals het was.
verder heb je in principe geen tijd om echt goed bij te komen van de zwangerschap/bevalling, omdat je meteen voor je kind moet zorgen en dat is gewoon erg vermoeiend.
ik heb laatst mn bloed laten onderzoeken op alle mogelijke dingen die maar met vermoeidheid te maken hebben. kwam niks uit dus toch oververmoeid!
maarja als je zelf geen rust kunt vinden dan heb je niks aan het advies: rust zo veel mogelijk.
ik kan dat gewoon niet. mijn vriend doet nu de laatste voeding dus ik ga de aankomende tijd zo vroeg mogelijk naar bed (na gtst ofzo) en slaap dan tot 7 uur ALS rico al de nacht doorslaapt.
komt allemaal goed maar je moet wel goed voor jezelf zorgen

Lilypie Eerste Verjaardag PicLilypie Eerste Verjaardag Ticker

#17

Ik laat soms ook de boel de boel. Ik heb 6 katten dus stofzuigen hier is dagelijkse prik, maar dan dwijl ik maar een keer niet, daar gaat niemand dood van zeg maar. Maar als ik moe ben slaap ik dan liever een uurtje als Morgan slaapt dan een libelle woning te hebben en krijg ik onverwacht bezoek dan nemen ze het maar zoals het is anders pech. Als ze straks gaat kruipen en lopen heb ik ook geen zin tijd en gelegenheid om alles spik en span te houden want dan zorgt Morgan er wel voor dat dat niet lukt

Groetjes,

Michèle

#18

Meis, hoe is het nu? Lucht het een beetje op al dat meedenken en praten… en ook al bloedgeprikt?

Hier doen ze dat standaard bij de nacontrole … ongeveer 6 weken na de bevalling. Heb het zelf alleen niet gehad… vergeten denk. Maar heb ook een gruwelijke hekel aan bloed prikken dus houdt ik mijn mondje dicht… Wel raden ze mij aan … ivm duizeligheid etc. Om elke ochtend 2 boterhammen met appelstroop te eten en goed water te drinken…

Trek op tijd aan de bel als jij voelt dat dit nodig is… het is niet vreemd / stom … enne… de hormonen doen ook veel in je lichaam hoor!! 9 maanden zwanger 9 ontzwangeren… (hierdoor was ik met tijden erg emotioneel om niks)…

Denk aan je!

[img]http://lilypie.com/pic/090127/Hnj4.jpg" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Pic” width=“100” height=“80” border=“0” />[img]http://b1.lilypie.com/AbaBp1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” />

#19

Ene keer gaat het beter dan de andere keer, maar het lucht wel op dat ik hier in ieder geval een plek heb gevonden om af en toe te spuien. Zal het ook niet al te vaak doen hoor…wil ook niet uitgeroepen worden als “de zeur van het forum” haha

Bloedprikken heb ik nog niet gedaan en wacht ik ook nog even mee. Misschien een beetje eigenwijs, maar denkt dat het puur aan mezelf ligt. Ik ben gewoon veel te veel met die kleine bezig, wat goed is en wat niet, als er meer niet dat gebeurt, want dan weet ik niet wat te doen…ik droom er zelfs over of lig er wakker van…En hij is gewoon wat drukker/onrustiger en huileriger denk ik als andere kinderen, ik vind het best lastig om daar altijd goed mee om te gaan. Heb het gevoel of ik constant boven mijn macht aan het werken ben…en kan me niet goed ontspannen…ja en daar wordt je natuurlijk ook moe van. Dus doe het allemaal zelf, maar goed dat maakt het eigenlijk nog lastiger om dot gevoel aan de kant te zetten. Ik ben ook zo bang dat dit invloed heeft op die kleine man van me. Al probeer ik altijd te lachen en vrolijk te zijn in zijn bijzijn.

Ik heb wel voor mezelf besloten dat als dit gevoel aan blijft (ook als hij straks naar het KDV gaat en ik weer moet werken) dat ik dan echt actie moet ondernemen & wellicht de arts moet raadplegen. Misschien dat hij mij kan doorverwijzen naar wie dan ook. Want anders ga ik er echt aan onderdoor.

En verder is het gewoon belangrijk om positief te blijven en mezelf ook moet aanspreken daarop. Wat Asje heel mooi onder haar berichtjes heeft staan “Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van de toekomst” nou ja zoiets moet ik ook een beetje in gedachten houden af en toe…

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#20

Hee Saro,

Herken het heel erg!!!

Probeer het wel tegen je vriendinnen te vertellen, dan zal je merken dat bijna iedereen zoiets meemaakt. (heb ik zelf afgelopen zondag nog gehad).

En let goed op jezelf! Zo’n scheiding gaat ook niet in je koude kleren zitten!
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 10 was, maar heb het er nu nog moeilijk mee…
En je kindje merkt ALLES! Hoe goed jij het ook verbergt, dus blijf eerlijk tegen jezelf. Je kindje mag ook wel weten dat niet altijd alles rozegeur en maneschijn is… That’s life…

En anders naar de huisarts…

Veel succes!!!

Groetjes Frauk

Lilypie Tweede Ticker