Hoe om te gaan met de dood?

#1

Na, wat voor haar, 3 slopende jaren zijn geweest, en vanmorgen rustig heen gegaan mijn lieve beppe. Een verdrietige dag, ook al wisten we dat het er aan zat te komen. Maar nu?
Samen met de kinderen ging ik geregeld heen. De jongste bij haar op bed, de oudste met haar loopfietsje de gangen door, en de zusters vermaken. Ik weet niet wat en hoe ik nu moet gaan zeggen. In ieder geval tegen de oudste niet. Het enige wat ze heeft mee gemaakt was een kip, die 2 dagen later weer is vervangen, dus hoe ze de combinatie nu gaat maken?

Wat zouden jullie er over vertellen? Het verdriet ziet ze wel, en vind ik ook niet erg. Maar hoe vertel ik waarom ik verdriet heb?

Manderijn

#2

Ik zou sowieso gewoon de waarheid vertellen maar op een kinderlijke manier. Beppe is er niet meer en ze komt ook niet meer terug. Ze was al heel oud en als mensen heel oud zijn gaan ze naar een betere mooiere plek, want op aarde worden ze ziek en krijgen ze het zwaar en dan gaan ze naar een plek waar geen pijn en ziekte meer is. Maar mama is wel verdrietig want nu kan mama niet meer bij beppe op bezoek en dat vind mama heel erg jammer.

Zoiets?

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#3

Ik denk ook dat eerlijk zijn het beste werkt. Er zijn ook boekjes voor kinderen om het uit te leggen, pas op dat ze niet bang worden want dat krijg je er niet makkelijk uit.

Sterkte!

Lilypie Second Birthday tickers

#4

Poeh. heftig hoor!

Ik heb helaas geen advies maar lees wel graag even mee.

Sterkte met het verlies.

Groetjes
ILoveMyBoy

#5

Allereerst gecondoleerd!!

moeilijk was je moet doen. ik weet hoe oud je kids zijn?

Eliza is 2,5 jaar, 3maanden geleden is mijn opa overleden waar ze vaak was en we wilde haar natuurlijk laten weten dat dat niet meer kon.
We hebben haar verteld dat opa er niet meer is en dat opa nu een sterretje is hoog in de lucht. Dat verteld ze nu ook tegen iedereen , opi ( zo noemnde ze hem) is een sterretje. Mooier kan je het niet maken toch? ipv opi is dood :expressionless: …

Groetjes,

Shirley, de gelukkige mama van Eliza (L).–

#6

Gecondoleerd!
Ook wij hebben bij Madelon toendertijd verteld dat opa een sterretje was geworden.
Niet zeggen dat als mensen heel erg ziek zijn ze dan dood of een sterretje zijn want dan durven ze straks zelf niet meer ziek te zijn, Komen ze met vragen dan proberen zo eerlijk mogelijk te zijn in een taal die ze begrijpen.
Er zijn indd boekjes over,

Liefs Michelle


#7

Punt is wel dan dat mijn dochter niet beter weet dan dat ze ziek was, want toen ze getroffen is door haar hersenbloeding was ik hoog zwanger.
Shirley de kinderen zijn bijna 3 en anderhalf. Dus wat is wijsheid. Op het moment heeft ze er geen oren na, komt af en toe knuffelen, en doet verder lekker haar ding. Misschien eerst maar laten zo, wie weet geeft ze het van de week zelf aan dat ze er iets over moet weten.

Manderijn

#8

Ik zou er voor haar niet teveel aandacht aan besteden, maar het haar wel vertellen, gewoon op een kinderlijke manier.

Onze oudste was 1,5 toen de opa van mijn man overleed, waar we elke week kwamen. Het jaar was opa ook ziek, en heeft een half jaar alleen maar op bed gelegen. Hij ging altijd even op bed zitten en opa een handje geven. Nu was hij al heel wijs op die leeftijd, en kan het zich nu zelfs nog herinneren!

Wij hebben hem destijds meegenomen toen we gebeld werden dat hij overleden was. (situatie was even niet anders, konden hem niet ergens heen brengen en we dachten dat hij het toch niet bewust zou meemaken). Hij vroeg toen of opa sliep. We hebben toen gewoon verteld dat hij overleden is, en dat zijn lichaam het ‘niet meer doet’, en zijn denken naar de Here Jezus is (als je niet christelijk bent kun je idd bijvoorbeeld zeggen dat ie een sterretje geworden is?), waar hij nooit meer pijn heeft, en ook weer kan lopen.

Eigenlijk heeft hij daarna ook een hele tijd niet naar opa gevraagd. Een enkele keer haalde hij het zelf nog aan, en toevallig dit weekend nog. Ik stond er echt van te kijken dat hij alles nog zo goed wist te vertellen!

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#9

Allereerst gecondoleerd.

Het is per kind verschillend hoe je het best vertelt over iemand die overleden is. Ik denk dat mijn voorgangsters al goede tips gegeven hebben.
Er is een boekje van Nijntje “Oma Pluis is dood”. Mogelijk dat dat een helder boekje is om een kindje van 3 meer te vertellen over de dood.

Wat je in elk geval nooit moet doen (dus ik heb eigenlijk meer een anti-tip) is de dood vergelijken met “is gaan slapen en wordt nooit meer wakker”. Dat kan namelijk angst om zelf te gaan slapen in de hand werken. Nooit “dood zijn” vergelijken met “slapen”.

Alle succes, wijsheid en sterkte toegewenst.

Groetekes, Sje

#10

Dank jullie wel voor de tips!
Voor nu laat ik het nog even zo zoals het is. Ze had er vandaag echt niet de tijd voor om even naar te luisteren. Dwingen zal ook niet helpen in dat geval!
Ik moet woensdag toch naar het winkelcentrum, en daar zit ook een boekenwinkel. Ik denk dat ik toch even een boekje halen, want het voelt toch als een soort basis leggen van.
Daar we beide nu nog 1 beppe hebben, die beide tegen de 90 lopen, ontkomen we er niet aan dat we het vaker gaan mee maken.
Voor zaterdag is de oppas in ieder geval geregeld. Zorg minder dat dat geregeld is. Geen stress omdat de begrafenis er aan komt.

Manderijn

#11

toen onze hond overleed, hebben wij haar verteld dat ze ziek was en niet meer veder kon leven.
ze is een sterretje geworden die nog elke avond naar ons kijk, met omweer zeg ik altijd hailie( de hond) en opoe(mijn oma) maken ruzie en daardoor krijg je onweer

#12

Veel sterkte Manderijn, het beste lijkt mij ook om het eerlijk op een kinderlijke manier uit te leggen, maar ook duidelijk dat ze haar hier niet meer terug ziet.
Maar veel gelukkiger is nu en geen pijn meer heeft en bv altijd kan spelen om het in een gedachtengang van kinders te verplaatsen.
Ik zit zelf met een soorgelijk probleem, maar zal daar een nieuw topic over openen, want wil niet jou vraag verdoezelen.

sterkte en kracht voor alles gewenst!

Liefs Agnes

AgnesReinds-Bosch

#13

Gecondoleerd met het verlies van je beppe.

Mijn schoonmoeder is 2 jaar geleden overleden. Merel was toen ruim 1. Omdat ze haar vaste oppas was hebben wij er wel aandacht aan besteed, hoe jong Merel toen ook was. Wij hebben wel verteld dat oma heel ziek was en dat er geen medicijntjes meer waren voor haar en dat ze nu naar de sterren is.
Een paar maanden geleden overleed onze vogel en toen hebben we hetzelfde gezegd.
Ik kan niet merken aan Merel dat ze er last van heeft dat we het zo verteld hebben. Maar nu was zij natuurlijk ook een stuk jonger en weet ze misschien niet beter. Toen mijn schoonmoeder overleed, is ze ook mee geweest naar het afscheid nemen. Mijn vader is toen ook mee geweest om op haar te letten. Ze heeft ook nog samen met mijn vader naar oma in de kist gezwaaid. Nogmaals, Merel was toen een stuk jonger en ik weet niet of ik het nu nog op dezelfde manier zou doen. Omdat ze toch veel meer meekrijgen.

Er is een boekje van Nijntje waarin haar oma overlijdt, misschien heb je daar wat aan. Wij hebben van een goede vriending van mijn schoonmoeder ook een boekje gekregen dat “Dag lieve…” heet. Dit is een boekje waarin kinderen zelf kunnen vertellen wat de band met de overledene was en hoe hij/zij zich voelde op dat moment. Ook kun je daarin tekeneningen en foto’s plakken. Wij hebben hem voor Merel ingevuld en ze heeft er een tekening ingeplakt. Misschien is dat ook iets voor jullie.

Heel veel sterkte de komende tijd.

Groetjes Natasja


#14

hoi
gecondoleerd!
vorig jaar is richard zijn opa overleden. emma was toen 27mnd. opa was eerst een tijdje in t ziekenhuis en emma ging regelmatig mee.
toen hij overleed hebben we niets gezegt. we vonden haar nog zo klein en onschuldig. en we dachten dat ze t wel zou vergeten… nou mooi niet! vorige week ben ik “het gesprek” met haar aangegaan, omdat ze weer eens zei; wanneer komt opa nou eens uit t ziekenhuis? hij is daarwel erg lang he mama?
dus mijn advies is eerlijk zijn! idd in kindertaal uitleggen, maar wel duidlijk.

groetjes!

#15

Ik had het er gister met mijn vriend over, en zei ook al, ze gaat het ergens een keer missen! Is het het praat over haar niet, dan de bezoekjes wel! Ik mag vandaag eindelijk mijn bril halen, en angezien ik toch in het centrum ben, zal ik kijken of ze dat boekje van Nijntje hebben!

Manderijn

#16

allereerst sterkte! maar wie is beppe?
ik zou het ook gewoon op een kinderlijke manier vertellen. wij hebben rico b.v. verteld dat opa heel erg ziek was en dat hij nu boven de wolkjes woont waar hij zich veel beter voelt.
toen daarna een hondje doodging die hij erg lief vond zeiden we dat opa nu een huisdiertje had omdat dat diertje ook hier op aarde heel ziek was.
dat vatte hij goed op…

#17

Mijn oma…
Vanavond 2 keer het boekje van de oma van nijntje pluis gelezen. Ze heeft besloten nu dat beppe in een doos ligt, en dat ze er graag heen wil!
Heb gezegd dat we morgen een mooie tekening gaan maken, en dat we als ze dan nog wil, dat we die dan brengen! Het overviel me een beetje namelijk dat ze zei dat ze er heen wou! Weet nog niet zo goed wat ik daar mee ga doen!

Manderijn

#18

Gecondoleerd met het verlies van je oma,
goed dat je met het boekje van Nijntje het een beetje uit hebt kunnen leggen aan de kids, of in elk geval aan dochtertje van 3. Kan me voorstellen dat je twijfelt of je haar nog mee zal nemen, daar heb ik eigenlijk geen advies voor, volg je gevoel.

Sterkte zaterdag
Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#19

Mijn gevoel laat me in deze wat in de steek!
De peuterjuf vanmorgen zei dat het waarschijnlijk wel goed voor haar zal zijn om haar er bij te betrekken. Denk dat ook wel!

Manderijn

#20

En daar gingen we vanmiddag, samen naar beppe!
Aangezien het boekje van Nijntje wel geholpen heeft, wist ze al dat beppe in een doos zou liggen. Haar mooi plakwerkje ligt er nu ook. Ik ben erg blij dat we even zijn geweest!

Manderijn