Hoe om te gaan met andermans kinderen

#1

Ik vind het zo moeilijk wat je wel kan zeggen en wat niet.

Laatst bleef mijn neefje slapen, hij was heel erg braaf, totdat mijn zus hem de volgende dag op kwam halen. Voordat hij wegging zei ik dat hij nog even moest opruimen met mijn zoon. En tot 3 keer aan toe weigerde hij en ging heel boos op de bank zitten. Volgens mij uit frustratie, wilde hij zijn broertje een trap geven (hij miste). Mijn zus zag dat niet, stond in de keuken, dus ik pak hem bij de arm en zeg vrij kwaad, dat dat niet mag. Hij schok en begon overstuur te huilen, dit is wat hij meestal voor reactie geeft als iemand anders streng tegen hem praat. Daarna pakte mijn zus hem op schoot en toen die iets rustiger was zei ik nog een keer dat hij moest opruimen. Uiteindelijk begon mijn zus op te ruimen. Ik was best boos, want ik vind dat als ik een normale vraag stel aan een kind, dat zei op deze manier mijn gezag ondermijnt. Ik wil graag een eerlijk antwoord of ik nou te streng ben en dit niet had mogen zeggen tegen hem.

#2

oo dit heb ik ook eens meegemaakt , ik was bij mijn schoonzus (jaren geleden hoor) en haar oudste zoon trapte zijn broertje keihard in de rug dus ik pak hem ook bij zijn arm en zeg dat dat niet kan (zijn ouders waren in de keuken dus zagen niet wat er gebeurd was) dus hij huilend naar zijn ouders en zeg die dat ik hem pijn heb gedaan ! wat natuurlijk niet zo was ik pakte hem gewoon beet en sprak hem best streng aan. helaas kozen zijn ouders zijn kant en was ik ineens de boeman
dus vanaf die tijd pak ik niemand meer vast maar spreek het kind aan en geef de gebeurtenis ook door aan de ouders.

persoonlijk vind ik dus niet dat je hem te streng aan gepakt heb hij heeft gewoon te luisteren en te respecteren , ook vind ik het fout van je zus dat zij dan gaat opruimen want hij hoeft het nu niet te doen.

before you judge me, try hard to love me

#3

Oh herkenbaar, haha!
Hier is het inmiddels zover, als de kinderen elkaar wat doen, laat ik ze (niet mijn kinderen; dat idee) Zodra ze mijn kinderen erbij betrekken, pesten, slaan of wat dan ook, ben ik de eerste die er wat van zegt.
En eigenlijk is het heel makkelijk,; jouw huis, jouw regels!
Ik vind dus ook niet dat je dan te streng bent geweest.
Ik heb er zo’n hekel aan dat de ouders er dan ook nog bij zitten soms, en gewoon niks zeggen! Dan denk ik; Hallo… Hou die kinderen even in toom! Pff… blijven wel lastige kwesties, vooral ook als het om familie gaat!

#4

Het is toch ook niet gek, dat ik andere regels hanteer in mijn huis als een ander. Ik vind als een volwassene iets aan mijn kind vraagt, gewoon een normale vraag he, in de trant van opruimen, schoenen uittrekken, etc. Dat hij moet luisteren. Ook al hoeft hij van mij bijv. niet de schoen uit te trekken. Mijn zus vond dat ik hem veel te hard aanpakte, maar ik wil gewoon ook niet zien in mijn huis dat er getrapt wordt. Mijn zoon ziet ook alles en gaat het straks nadoen. Maar dat hij zo overstuur aan het huilen was door mijn reactie vond ik ook rot, maar ook vrij overdreven.

#5

ik denk ook dat door ze , in onze ogen, overdreven regageren dat ze dan hun ouders manipuleren zodat ze niet hoeven te doen wat er gevraagd werd.
ik vind ook dat mijn kinderen de regels op moeten volgen van de ouders waar ze spelen, zolang het geen regels zijn die mijn regels ten gronden doen, bijv mijn kinderen mogen bepaalde dingen niet eten (varkensvlees ) en dat mogen ze dan ergens anders ook niet eten ook al zeggen de ouders eet je bord leeg oid.
maar gewone dingen van opruimen vind ik heel normaal en ik zeg zelf altijd al bij het ophalen , heb je opgeruimd? is het antwoord nee dan moeten ze dat alsnog gaan doen tenzij de ouders zeggen dat hoeft niet.

mandarijn, mijn man heeft eens megemaakt dat er op het schoolplein een kindje een ander kindje stond te wurgen en uit stond te schelden k…lijer zijn moeder stond er nog geen 10 meter vandaan en greep niet in, dus toen heeft mijn man hem aan zijn oor gepakt en gezegd dat je zo niet met mensen omgaat. ook toen kwam de moeder er niet bij staan , tja wat moet je dan toekijken hoe dat arme kind gewurgd word , dat kind was doodsbang!!

before you judge me, try hard to love me

#6

Dat is ook precies wat ik dacht. Hij manipuleert mijn zus ook, want ik weet zeker dat als ze er niet was, hij wel had opgeruimd.
En het is logisch, dat als jullie kinderen geen vlees eten, dat ergens anders ook niet opgedrongen wordt. Ik bedoelde idd. ook normale vragen.
Ik vind het ook een stuk respect toe naar oudere mensen, als ze iets vragen dat mijn kind zo beleefd is om het ook te doen. Tuurlijk snap ik ook wel, dat kinderen soms overal tegenin gaan, maar uiteindelijk mag mijn zoon dan best aangepakt worden ook door een ander.

Voelen jullie je dan ook soms abnormaal streng. Ik vind het zo vervelend om elke keer gezeur te hebben, omdat ik misschien andere regels heb.

#7

Toch ligt het niet altijd zo makkelijk denk ik.

Nou is mijn kind natuurlijk wel een beetje ‘anders’, maar ik als mama weet het best hoe hij aangepakt moet worden.

Als iemand anders tegen hem zegt dat er opgeruimd moet worden, tuurlijk moet hij dat dan ook doen van mij. Maar als ze dat soms net op een andere manier zeggen als dat ik dat doe, kan het best eens zijn dat hij het niet doet, of op dat moment niet kan omdat hij ‘te veel aan zijn hoofd’ heeft. (bijv. eerst leuk gespeeld met vriendje, een vreemde omgeving, en dan komt mama toch vrij onverwacht weer binnen, veranderd ALLES. - opruimen, jas aan, schoenen aan, in de auto -). Dan kan het best zijn dat hij even niet kan opruimen, of dat hij - omdat hij even geen raad weet met zichzelf - zijn vriendje of zusje opeens pijn gaat doen.
Da’s dan geen rottigheid, maar echt puur onmacht van hem.

Gelukkig zijn niet alle kindjes zo, en sommige moeten gewoon wél even flink aangepakt worden. Maar als je zo’n kind niet heel goed kent kan je dit heel makkelijk voor rottigheid/verwendheid aanzien, waardoor hij verkeerd aangepakt wordt.
Was met de kerst bijv. ook zo, we gingen bij mijn broer eten, en hij had per ongeluk een speeltje van zijn neefje kapot gemaakt (er was hem niet verteld hoe het werkte… dus ging hij het zelf uitzoeken).
Ik had dat niet direct in de gaten, en hoor mijn broer opeens tegen hem schreeuwen dat hij het expres kapot gemaakt had, en dat hij voorzichtig moest zijn met spullen van een ander etc … tja dan maak je het alleen maar erger.

Terwijl hij wél weet wat er aan de hand is, en dat hij een speciale aanpak nodig heeft.

Ik zal dan ook nooit zomaar (tenzij er echt gevaar dreigt natuurlijk zoals mamav3jongens zegt als iemand bijna gewurgd wordt ) een kindje aanpakken als de ouders er bij zijn.

Is er een kindje dat bij ons komt spelen vervelend? Dan pak ik hem het zelfde aan als onze zoon: even apart nemen, rustig vertellen wat er van hem verwacht wordt, en wat daarna komt.
Dat werkt bijna altijd!

#8

@mamavan3jongens, nee natuurlijk grijp je dan in! Ik bedoel meer in mijn situatie met neefjes/nichtjes, als de ouders er niks van zeggen, over hun eigen kinderen, dan bemoeit ik me daar heel niet mee!! Tot ze die van mij erbij betrekken( Wat overigens vaak gebeurt) dat kom ik wel op voor mijn eigen kind!
Ik laat mijn kinderen niet slaan door een ander zijn kinderen, en vind het dan ook heel gek dat ouders er in dat geval ook nog eens niks van zeggen!
En dat schoolgebeuren, mijn oudste moet nog 2 worden dus daar kom ik vanzelf wel achter op den duur hoe het er daar aan toe gaat! Haha!
En daarom zei ik, met familie is het al helemaal lastig, want je wilt ook geen ruzie, dus tot hoe ver kun je gaan?
Wat opruimen betreft, ik zou eerder mijn dochter aansporen om op te ruimen, dan te wachten tot de mensen het zeggen waar je op visite bent. Is toch alleen maar fatsoenlijk?

#9

dat heb ik me indd wel eens afgevraagd , daar komt bij dat wij ons ook aan de regels van ons geloof vast houden en veel mensen begrijpen dat helaas niet, maar
ik bepaal gelukkig nog altijd hoe ik mijn kinderen opvoed en ik verwacht dat als er kinderen hier over de vloer komen dat zij zich aan de regels houden willen ze dat niet dan kunnen ze naar buiten gaan, heel simpel.
ik zeg ook gerust tegen het bezoek dat er niet gegild word in mijn huis en na een derde waarschuwing zeg ik dat ze naar huis kunnen gaan als ze door gaan. maar meestal gaat het hier gelukkig wel goed en omdat mijn oudste 10 is weet hij inmiddels dat hij voor een deel verantwoordlijk is voor hoe zijn bezoek zich gedraagd dus ruimt zijn bezoek niet op moet hij het alleen doen, dus meestal zorgt hij er ook wel voor dat zijn bezoek mee helpt om de rotzooi weer op te ruimen, dat scheelt mij weer een optreden van een boze moeder haha

before you judge me, try hard to love me

#10

tegelijk gepost

ja daar ligt ook een dilema met familie ligt het net wat ingewikelder

ik zou dan ook even een gesprekje aan gaan met je zus , op een rustig moment
vraag haar hoe zij wilt dat jij hem aanpakt in zo’n geval

before you judge me, try hard to love me

#11

Ik heb het er al over gehad. Zij vind dat ik te streng ben en dat ik geen probleem ervan moet maken dat zij opruimt i.p.v. haar zoontje.
Zij gaat gewoon anders met haar kind om, dat mag, maar we komen er niet echt uit zo. Zij denkt dat haar kinderen hooggevoelig zijn, ik denk dat het manipulatie is. Ze hebben namelijk alleen gevoelig als iemand boos op ze is, verder hebben ze nergens last van. Als een kind iets heeft, wil ik er best rekening mee houden. Dan zou ik zelfs vragen hoe ik er het beste mee om kan gaan. Maar als kinderen nauwelijks straf krijgen en alles mogen, dan is het niet zo gek dat ze zo reageren, want mama komt toch wel voor hun op en krijgen ze het gevoel dat ze naar hun tante niet hoeven te luisteren.

#12

Ik heb ook heel lang met de frustratie gelopen als kindjes (eigen of andere kinderen) niet wilde helpen opruimen. Nu doen we het altijd met elkaar … is er iemand wezen spelen en maakt de mama aantstalten om weg te gaan. Spring ik op en zeg ik: wie het beste kan opruimen oid en ga zelf meehelpen. Resultaat alles is snel opgeruimd en iedereen doet mee …

Ook ben ik strenger dan al mijn zussen etc. Tja dat weten ze en toch komen ze graag bij ons spelen. Waarom? Omdat kinderen hun grenzen willen weten omdat ze willen kijken hoever ze kunnen gaan maar ook omdat zé regels nodig hebben!! Deze hoeven echt niet altijd strak te staan en ontspanning erbij maakt het juist extra leuk. Maar gaan we met z’n allen (kindjes) vingerverven dan blijf je zitten op je stoel als je klaar ben en kom ik eerst de handen schoonmaken. Snap je beetje?


#13

weet je wat mij altijd opvalt … dat de ‘vreemde kinderen’ (al is het familie) ontzettend lief / gezellig etc zijn. Maar zodra hun mama weer in beeld komt ze zich gaan uitsloven / dwars gedragen etc. Is jullie dit nooit opgevallen?


#14

Mini-boy dat klopt als een bus!
Ik denk dan wel eens,liever de kinderen alleen, dan met ouders!
Ik denk dat de kinderen die regels accepteren zolang ze weten dat het mijn regels zijn, komen de ouders, dan is het verwarrend, en is het meestal weer gelijk helemaal mis!
Een gesprek aangaan zoals gezegd werd is hier geen optie meer, en dan?
Ik vind het echt heel lastig, ik ga niet graag daar heen, en heb liever helemaal niet dat die dingen bij ons thuis gebeuren, dat wat doe je dan?
Met bijna 2 zit je net in zo’n leeftijd dat je alles overneemt, en dan hou ik zulke dingen liever wat buiten de deur!
KLinkt wel radicaal zo als ik het nu zo lees, maar zo gaat het wel!

#15

gaat je zus ook straks op school voor hem opruimen als de juf het hem vraagt??
ja klinkt wat hard miss maar hij zal het toch echt moeten gaan leren.

before you judge me, try hard to love me

#16

Ik was vroeger ook best wel streng tegen mijn neefjes en nichtjes volgens mijn zussen. Nu blijft het bij netjes vragen en anders laat ik het zitten. Ik kan nu ook wel meer hebben van kinderen nu ik zelf een zoon heb. Let niet zo op ze als eerst. Als ze vervelend zijn, zeg ik er wel wat van. Verder laat ik het aan hun moeder over, is niet mijn taak om ze op te voeden.

22-12-2009 colin geboren

#17

Mamavan3- Zo streng klinkt dat niet hoor! Zo voed ik mijn eigen dochter ook op!
Ik vind het dan soms vreemd dat dat dus niet bij iedereen normaal is! Zulke dingen horen er toch gewoon bij?

#18

Ja wat jij daar neerzet is ook wel een punt. Maar je ze komen er vroeg of laat toch mee in aanmerking. Daarom zijn de regels bij een ander een ander zijn regels. En thuis zijn het de vaste regels.

Bijv. Jurian mag thuis echt niet met auto’s op de tafel rijden (niet omdat er soms hete koffie op staat, maar ook niet omdat ik geen zin heb in een gekraste tafel). Alternatief is de bank of gewoon op de vloer/speelkleed op de grond. Hij weet dit ook. Bij zuslief mag hij wel met auto’s op de tafel. Tja als zij dat wel wil wie ben ik dan om te zeggen nee dat mag niet. Hij weet heel goed het verschil. Want als er hier een vriendje komt dan zegt meneer wel even dat hij niet met de auto op tafel mag …


#19

Moeilijk dingen vind ik dit altijd…

@Delmira: ik vind niet dat je te streng hebt gereageerd, idd jouw huis, jouw regels! Dat jouw zus daar anders over denkt, is haar probleem…

Wij hebben dit probleem ook met mijn schoonzus, haar dochter is 4 jaar en als we bij mijn schoonouders zijn doe mijn schoonzus en haar man meteen helemaal niets meer. Mijn schoonmoeder doet dan alles voor stimuleren met eten ( ze eet slecht), vragen of ze naar de wc moet en meegaan ( ze is nog niet zindelijk), straffen, etc. Ook opletten of ze iets doet wat niet mag is er niet meer bij, maar waag het niet haar kind ergens op aan te spreken, dan is ‘zij’ ineens de moeder! Maar wel na het incident…
Ik kan heel veel voorvallen beschrijven, maar dat word dan een heel verhaal…

Maar goed, wij hebben geleerd onze mond te houden ( ook voor de vrede, want schoonzus is nogal lichtgeraakt…) en laat het haar maar uitzoeken. Behalve als mijn zoon pijn gedaan word, dan is het anders!

Jij hebt al met je zus gesproken, als ze het niet snapt houd het op…
Ik weet niet of jullie elkaar vaak zien, of de kinderen, maar ik zou het dan voor die keren maar laten.
Maar vervelend is het wel…


#20

Nou de bom is al gebarsten. Kwam mijn zus bij mijn ouders tegen en haar kind zat bij mijn moeder in de kasten van de keuken, in zo’n draaicarosel en ik hoor dat hij aan het trekken is, maar hield mijn mond. Op een gegeven moment had mijn moeder het door en loopt erheen, heeft hij zo hard zitten trekken aan het deurtje, dat hij uit zijn voegen was (dit is trouwens haar andere zoontje, hij is bijna 7 jaar). Mijn moeder pissig, ze zei er ook wat van. Het enige wat mijn zus zei, … dan moeten we het betalen als het kapot is. Heel lief en rustig. Toen zei mijn moeder dat ze echt boos was op hem en ik zei erachter aan dat ik dat begreep. En toen was ze woedend, want ze had toch gezegt dat ze het zou betalen. Net of dat alleen het probleem is. Je straft een kind dan toch. Het kind is 7 jaar. Dit is toch geen normaal gedrag.