Dat Eva weleens schooit om eten (voor de niet-Brabanders hier: schooien is bedelen) wist ik al, maar gisteren maakte mevrouw het erg bont. We gingen met z’n drietjes boodschappen doen. Ik struinde door de gangen, terwijl papa en Eva met haar mini-kar ergens anders liepen. Blijkt dat ze voor het kaas en het vlees, dat is bij ons één counter, bleef wachten. Want er lag geen kaas én geen vleesje. Ze is gewend dat er wat ligt en eerlijk gezegd gaf ik haar ook altijd wat als er iets lag, omdat het er natuurlijk voor ligt en soms proef ik zelf ook wel graag een nieuw soort kaas of vlees. Maar nu lag er niks en bleef ze echt staan wachten, terwijl ze vol verwachting keek naar de juffrouw achter de counter. Die zag dat kleine blonde kindje staan en vroeg: ‘Wil je iets lekkers?’ Er kwam éen ‘ja’ en ze kreeg worst. ‘Dank je wel’ is een woord dat ze nog niet kent en dus nog nooit gezegd heeft, dus ze liep zonder iets te zeggen weg. Ik vond mijn eigen kind zoooo aso! Ik begreep ook niet dat papa niet had ingegrepen! Hij vond het grappig en had het van een afstandje zien gebeuren, maar ik vind er niks grappigs aan. Ik wil NIET dat ze er zo van uitgaat dat ze iets krijgt! Dat voor die counter hangen gaat mij echt te ver.
Naast de AH zit de bakker en die was al dicht. Rende ze naar de deur, riep ze ‘koek’ en bleef ze pruilend voor de dichte deur staan. Maar de bakker vraagt altijd of ze koek wil en dat wil ze. Dus ze weet het…Laatst gingen we daarna brood eten en stopte ik het koekje in de tas voor later. Nou, ze trok de tas bijna uit mijn hand! Bij de ETOS rent ze meteen naar de beer met snoep, terwijl daar snoepjes liggen die ze niet lust, zoals drop. Laatst graaide ze met haar handje door alle snoep heen, wat ik heel erg vies vind!
Dat ze WELEENS wat krijgt vind ik prima, maar ze is het zo gewend dat ze al uit zichzelf gaat schooien. Dat moet ik NIET hebben! Ik heb papa GESOMMEERD dat hij voortaan moet ingrijpen en tegen Eva moet zeggen: ‘Kindjes die vragen worden overgeslagen’. Ze moet leren dat ze a) niet altijd iets krijgt, b) alleen iets mag aanpakken wat wordt aangeboden en c) dank je moet zeggen. Ik zei dat laatst ook bij de bakker, maar toen zei een man: ‘Ah joh, vragen staat vrij toch?’ Ja, maar niet op deze manier! Ik kan me er echt aan irriteren, ik vind het onbeleefd. Hoe leer ik haar dat schooien af?
Groetjes Rainbow, trotse mama
