Ze heeft nu sinds 2 dagen iets nieuws, gestoord worden we ervan. Twee avonden geleden zat Artemis in haar kamer en als ze ergens hysterisch van wordt is het een kat in der kamer als ze moet slapen. Dus huilen, tranen met tuiten. Artemis zat in der kamer, maar ik kon die kl*te kat niet vinden dus twee tellen later weer gillen, pappa naar boven. Nu is het dus elke avond raak. Ze ligt er koud 5 minuten in gaat dat luchtalarm af. Kom je boven piept ze Artemis en als ik zeg dat die beneden is gaat het alarm af omdat het diablo is of it. Dus vanvond al meteen gezegd dat de katten in de woonkamer zaten en dat ik haar niet wilde horen. Toch weer gillen dat artemis er was. Dus ik zeg nee dat is niet waar morgan en diablo en it ook niet. Twee tellen later weer gillen, pappa omhoog en best geirriteerd. Ze wilde niets zeggen dus pappa zegt zoek het maar uit. Nog harder huilen (alsof het nog kon) ik naar boven en even een goed gesprekje gehad dat er geen katten in der kamertje zatten en dat als ze niet wilde zeggen wat er was dat er ook niks was en dat ik haar dus ook niet meer wilde horen en als ze wel ging huilen dat ik haar zou laten huilen. Hup ging ze weer, het is net mij toen ik zwanger was, als je boe zegt huilt ze. Maar goed gevraagd wat er was, weer geen antwoord. Dus gezegd dat als er niks was ze moest stoppen met huilen, snik snik hoor je dan. Nog even bij haar gebleven en gezegd dat het geen leuke grapjes waren als ze dit steeds deed want pappa en mamma geloven het straks niet meer. En weer huilen. Echt hartverscheurend alsof ze het ergste leed van de wereld heeft. Maar ja er op in gaan dan ben ik nog verder van huis. Dus uit laten snuffen. Gezegd dat ze moet stoppen met huilen en tranen weg moet vegen en dat ze lekker moest gaan liggen, ik heb haar nog een keer goed toegestopt en een kus gegeven en het is nu stil. Maar wat moet ik nou, laten huilen en negeren of steeds toch weer naar boven? Want het is puur playen. Net als pappa geen nachtkusje willen geven. Mervin is nu naar beneden gegaan en niet meer naar boven gekomen toen ze riep want hij bleef lopen.
Groetjes,
Michèle