Ik heb de hele dag aan je moeten denken, en ook aan mijn eigen verleden. Ik heb erg lopen twijfelen of ik zal schrijven of niet, maar ik doe het alleen om je misschien te helpen. Ik vind het laf van mezelf als ik het voor me houd.
Ik ken die paniek aanvallen maar al te goed, ook al heb ik nooit een miskraam gehad. In ’99 werd ik ontvoerd in Bolivia. Ik had net afscheid genomen van m’n werk in de jungle en was aan de terugreis naar NL begonnen. Niemand die me dus miste. Het was afschuwelijk; lichamelijk, emotioneel en zelfs geestelijk was ik kapot gemaakt. Daarna heb ik 9 maanden rond gelopen, zonder het ook maar 1 iemand te vertellen. Mijn langste paniek aanval heeft 7 uur geduurd; ik was in shok geraakt op een busstation omdat iemand naast mij begon te gillen. Enfin, nachtmerries, angst voor de dood, huilbuien, etc. ik had het allemaal. Het ergst van allemaal was dat ik mezelf en God de schuld gaf.
Een jaar later vertrok ik naar Amerika om een 1 jarig christelijk programma te volgen. Nog steeds had ik mijn paniek aanvallen en nachtmerries. Totdat…en dit is wat ik je graag wilde vertellen…er een verandering in kwam.
Een pastor/voorganger vertelde me dat ik alles aan Jesus moest vertellen en dat ik vergeving moest vragen, met name moest ik mezelf vergeven en God. Hij wist helemaal niets van mijn verleden of dat ik elke nacht badend in het zweet wakker werd. Mijn reactie was dan ook “toedeloe!”. Na 2 weken tobben, besloot ik om de stap toch te nemen. Baat het niet dan schaadt het niet. Ik ging weer terug naar die voorganger, en wou met hem bidden. Nou, ik heb alleen maar gehuild, en m’n hele hart uitgestort in Nederlands, Spaans en Engels gebrabbel tot God. Op het laatst vergaf ik mezelf en God. Klinkt heel raar, maar het was o zo nodig en zo moeilijk.
Daarna, kwam er een stroom van vrede in m’n hart. Echt onbeschrijfelijk. Alle pijn, verdriet en angst was verdwenen, en ik wist dat het voorgoed verdwenen was. In plaats van verdriet kwam er weer vreugde in m’n leven en ik had er weer zin in. Ik wist dat Jezus echt was en dat Hij van mij hield en dat Hij ook had geleden om mijn pijn.
Daarna heb ik nooit meer nachtmerries en angst aanvallen gehad, nooit meer heb ik achterom gekeken of ik achtervolgd werd.
Natuurlijk doet het wel pijn als ik er aan terugdenk (zoals ik vandaag veel heb gedaan, en de tranen stromen nu ook over m’n wangen wanneer ik dit schrijf), en ik heb ook nog wel een aantal keren flash backs gehad, maar die vrede en vreugde die van boven komt, die kan niemand me afpakken.
Ik weet dat mijn story anders is dan die van jou, en zelfs de pijn is waarschijnlijk anders. Maar God houdt net zoveel van jou als van mij en ieder ander. En als je dat wilt accepteren, dan verandert er van alles. Niet, dat je nooit meer problemen zult hebben, maar de vrede in je hart, maakt dat je anders reageert.
Goed, ik ben geen psychiater of dokter, en ik weet dat zij een goed werk kunnen doen. Ik heb alleen maar mijn eigen ervaring, en hoop van harte dat je ook deze vrede in je hart mag ervaren.
Groetjes, Daniella
