@Mriek: hahaha ik moest echt zo hard lachen ik kwam amper bij…
je weet dat ik nogal beeldend kan denken dus ik zie het ook echt gebeuren, en jullie gezichten dan haha… soms doen ze idd iets en dan heb je zoiets van: gebeurde dat nou echt?
dat je idd amper wat kunt zeggen omdat je eigenlijk hard moet lachen.
Rico kan nu dus bij de deurklinken. vanochtend gebeurde dit;
ik was in een kastje achter de bank aan het rommelen, en ik weet honderd procent zeker dat ik de deur dicht had gedaan omdat de hond in de hal zat en ik rico daar niet bij laat als de hond schijnzwanger is geweest… enfin…
ik kom op den duur overeind, rico weg, deur wagenwijd open.
ik schrok me lam, ik overal gaan zoeken zijn kamer, keuken hal, onze slaapkamer, NERGENS. ik kreeg echt een hartverzakking, ik roepen Rico!! hij niet reageren. ik kon wel janken! ik was mn kindje kwijt!
kom ik de badkamer op, had rico de inhoud van de wasmand in het bad gegooid, wasmachine aangezet terwijl er niks in zat, en zelf in de lege wasmand gaan zitten!
ik was echt extreem opgelucht!
schrok me rot dacht echt van: waar is hij nou!!!
hij keek me ook aan van: maak je niet druk mens! 5 minuten later was ik pas bekomen van de schrik en toen stond ik daar als een klein kind te lachen.
Rico vond dat ook best grappig trouwens.
je kunt dus wel stellen dat hij heel erg ondernemend is geworden