Hallo moeders,
Wil het even van me afschrijven. Wij hebben gisteren verschrikkelijk nieuws gehad over de kleine Dinant.
Dinant is geboren en eigenlijk vrijwel direct na de geboorte zei mijn moeder dat Dinant een dikke onderkaak had. Ik reageerde daar nogal fel op, want hij zag er goed uit en wilde het niet horen, maar 's avonds toch maar eens uit gekleed en bekeken en idd zijn onderkaak was dikker. Ben de dag erna na de dokter gegaan en die had geen flauw idee wat het zou kunnen zijn. Doorgestuurd naar de KA en die wist het ook niet. Meteen dezelfde dag een echo gekregen en het bleek een lymfeangioom te zijn, maar dat kon verder geen kwaad, het zou alleen kunnen groeien en uiteindelijk zou Dinant een cosmetische operatie ondergaan. Enfin gisteren moesten we voor het eerst terug op controle komen na dit alles om te bespreken of het gegroeid is ja of nee en wat we verder zullen gaan doen.
Zitten we bij de KA (toevallige een andere) en die vertelde dat we door werden gestuurd naar het Sofia Kinderziekenhuis. Dus ik vond dat heel vreemd, want het kon toch geen kwaad en zou toch uiteindelijk een operatie worden ??? Maar toen kwam het verschrikkelijke woord eruit dat Dinant een tumor heeft en dat ze dus ons hier verder niet kunnen helpen en dat we daar onderzoeken zoals een echo, mri etc gaan krijgen en dan gaan ze kijken wat ze verder kunnen gaan doen. De vraag of het goed of kwaadaardig is, is nog niet bekend. De kans dat het kwaadaardig is, is klein, maar kan wel en het kan ook kwaadaardig worden. Dit is allemaal niet te bevatten en we hebben verder eigenlijk geen vragen gesteld en alleen maar gevraagd of ze het weg kunnen halen (goed of kwaadaardig), maar die kans is dus zeer klein, omdat het moeilijk te opereren is.
We zijn weg gegaan en eigenlijk helemaal in shock en in de auto toen beseften we pas wat er allemaal gezegd is. We zijn in huilen uitgebarsten en eigenlijk sinds een uurtje kan ik weer een beetje helder nadenken zonder te huilen. Worden gek van onzekerheid. Dinant is verder een lief en vrolijk kindje en als hij lacht dan kunnen we niet begrijpen wat er allemaal gebeurt. Je kan het gewoon niet geloven.
We krijgen binnen 3 weken een oproep van het Sofia en dan zullen we het proces ingaan.
Wilde dit even kwijt, want ben ondersteboven. Gelukkig weet hij het zelf niet en heeft hij er geen pijn aan dus dat is wel een opluchting.
Gr. Natasja
[/url]
" border=0>