Geen makkelijk kindje/er alleen voor staan

#41

Saro, je hebt praktisch mijn verhaal opgeschreven. Heb je soms door het raam gegluurd een jaar geleden? Ik herken ook je opmerking over de zenuwen die je af en toe voelt. Het lijkt wel of je steeds slechter tegen het huilen kunt en als het dan even stil is geweest en je hoort het eerste kikje, dan slaat je hart een slag over. Dan denk je: oh nee, nou begint het weer! Het kwam bij mij ook heel erg doordat ik me zo schuldig voelde dat ik Evelien af en toe liet huilen. Dan wist ik het even niet meer. Ik moest nog herstellen van de bevalling (prima bevalling, maar veel bloed (3 liter!) verloren) en voelde me in die tijd ook zo somber. Ik had eigenlijk al m’n handen vol aan mezelf, maar daar was ook nog een baby die veel huilde. Wat een zware tijd zeg. Ik kan me een moment herinneren dat ik langs het water liep met de kinderwagen en dacht: “als ik er nu inloop, zijn we van het gedonder af”. Ook herkenbaar dat je zegt dat het de ene dag beter met je gaat, dan de andere dag. Ik knapte er enorm van op als ik daar met anderen over kon praten (meestal m’n man, ouders, zus en zwager). Dus het is heel goed dat jij dat ook doet. In ieder geval op dit forum. En dan is het fijn om te horen dat je niet de enige bent. Jij dus ook niet, Janet. Klagen vind ik ook niet het juiste woord: het is gewoon je hart luchten. Dan kan je de situatie weer beter relativeren.

Sterkte en veel liefs,
Marleen

#42

Hallo Janet,

Maud is onze eerste dochter, nu 6 bijna 6 maanden. Mijn man is vrachtwagenchaufeur en dus ook veel in het buitenland en niet thuis. Na de bevalling is hij 2 weken vrij geweest en ging toen werken. Maud was van het begin af aan een kindje wat niet wilde slapen en jengelig was. Veel huilen alleen tevrede als je haar vast had, en je moest ze in slaap wiegen.
Aan mijn ouders en schoonouders vroeg ik zelf geen hulp of raad. Ik vond dat ik het alleen moest kunnen, ik wilde immers zo graag een kindje.
Toen ik op een dag naar het CB moest en ik zelf door mn huilend kindje, wat toen voor mn gevoel al 4 dagen aan een stuk aan het huilen was, en ik ze geen seconde weg kon leggen of ze liep weer paars aan van het huilen, niet echt er meer blij uitzag, kwam het buro met de oplossing. Structuur !
Hef heeft in totaal een week of 6 geduurd. We zijn nergens met dr naar toe gegaan. Ze ging om dezelfde tijden naar bed, en we legde ze er wakker in, en moest dan zelf leren om in slaap te vallen. Soms huilde ze wel 1,5 uur. Ik vond het zo moeilijk om ze te laten liggen, zeker omdat ik alleen thuis was. Ik ging dan altijd mn man bellen en die kletste me er doorheen.
Ik had het werkelijk nooit gedacht, maar nu slaapt ze super en is ze supervrolijk als ze wakker is.
Ze slaapt van 21:30 tot 08:30, dan is ze wakker tot 11:00/11:30 dan slaapt ze tot 13:00/13:30. Om 16:30 gaat ze er weer in tot 19:00/19:30
Ze is ook als ze wakker is veel liever, leuker en vrolijker geworden. Eerst konden wij ook nergens heen omdat ze altijd na 5 minuten al ging huilen en doen… Nu kan dat wel allemaal.
Ik zeg niet dat het helpt of dat dit het probleem is, maar missschien herken je iets en heb je er iets aan. Ik hoop het in ieder geval voor je.

MvGils

#43

Hey Maud,

Natuurlijk hebben wij rust en regelmaat hier in huis en we hebben Owen zelfs ingebakerd gehad. Hij sliep heel veel en begint nu (11 maand) weer een mooi ritme te krijgen. We hebben er veel aan gehad en ik ben van mening dat met een duidelijke dagstructuur kinderen goed kunnen functioneren. Dat zal niet anders zijn, wanneer ze wat ouder worden.

Maar het gaat mij in deze topic niet alleen om het feit dat ik de opvoeding soms zwaar vind, maar ook het feit dat je naast moeder nog een werkende vrouw bent, de huishouding gaat door, dingen moeten geregeld worden, 7 dagen in de week weinig momenten ECHT voor jezelf.
Dát vind ik er soms zo zwaar aan. Maaaar, ik ben mijzelf aan het trainen om daar nou juist de kracht uit te halen. Probeer nu alle positieve dingen naar boven te halen, uit de opvoeding, uit mezelf, uit het leven en ik mag me dan zo af en toe ook echt even heel zielig vinden, maar ik weet ik kan het aan.
Dat geeft me veel vertrouwen en kracht.

Ik heb het al eens eerder gezegd, maar zeg het nogmaals:
het feit dat er vrouwen hebben gereageerd op deze topic en het feit dat ik echt niet de enige ben die het soms als zwaar ervaart (om wat voor reden dan ook) heeft mij een flinke boost gegeven en ik ben blij dat ik het heb gedaan!

Dus dat dan:D

Hahaha en had ik al gezegd bedankt voor je reactie en tip??
Bij deze dan

Janet, mama van Owen

#44

Hoi hoi @ mamajantjeheetik !
Meis zoek inderdaad contact met mama´s waar jij mee kan praten die je bij kunnen staan, en waar je af en toe ook gewoon mag klagen, want ik vind dat dat als mama best mag! makkelijke kids of moeilijke, dat nog ff in het midden gelaten…
zelf heb ik een redelijke makkelijke meid, dus ik heb veel bewondering voor een mama in jou positie… want zelfs met een makkelijke meid vind ik het moederschap ook zwaar zo nu en dan ! het is inderdaad niet alleen mama zijn, maar je bent ook nog huisvrouw, werkend, en het zou fijn zijn als je ook nog jezelf kan zijn! en dat allemaal combineren, kan veel van je eisen ! en vooral met een kindje wat snel moe is of overprikkelt…dat lijkt me heel moeilijk !
Houdt de moed erin, zoals de mama´s van sommige kindjes hier boven schrijven is een strenge regelmaat een goede oplossing en zal het beter worden, dus ik hoop echt van harte dat dat voor jouw ook geld !
en mocht je ooit de behoefte hebben je ´ei´kwijt te mailen, mijn mailbox staat altijd paraat!!!

Pippy is geboren 17.07.2009

#45
quote:
Maar het gaat mij in deze topic niet alleen om het feit dat ik de opvoeding soms zwaar vind, maar ook het feit dat je naast moeder nog een werkende vrouw bent, de huishouding gaat door, dingen moeten geregeld worden, 7 dagen in de week weinig momenten ECHT voor jezelf. Dát vind ik er soms zo zwaar aan. Maaaar, ik ben mijzelf aan het trainen om daar nou juist de kracht uit te halen. Probeer nu alle positieve dingen naar boven te halen, uit de opvoeding, uit mezelf, uit het leven en ik mag me dan zo af en toe ook echt even heel zielig vinden, maar ik weet ik kan het aan. Dat geeft me veel vertrouwen en kracht.
@Janet, ik mis dat inderdaad ook vaak, die momenten voor mezelf. Ik heb me eigenlijk nooit gerealiseerd dat ik daar kennelijk toch wel veel waarde aan hecht. Ik bedoel, toen we nog geen ouders waren en konden doen en laten wat we wilden, heb ik me nooit gerealiseerd hoe lekker dat eigenlijk was! Neem nou zo'n dag als vandaag, dat het de hele dag regent. Vroeger kroop ik met een boek of een stapel tijdschriften op de bank en vond ik die regen stiekum soms wel lekker, nu moeten mijn man en ik zo'n beetje de hele 'op handen en voeten' door het huis lopen om het voor Evelien leuk te houden. Als ze dan even slaapt, ga je als een gek 'koppensnellen' in je favoriete tijdschrift, terwijl er eigenlijk nog een strijk en een paar wassen over je schouder mee zitten te kijken. En nee, uitstellen naar morgen (of overmorgen of die dag erna...) is geen optie, want dan moet er gewerkt worden voor de centjes. Best heftig inderdaad. En waarschijnlijk heel herkenbaar voor veel vrouwen. Maar die pukkies hoeven maar de lachen, een nieuw woordje te zeggen of zo'n worst-armpje om je heen te slaan, en je weet waarvoor je het doet. Wonderbaarlijk hoe die met iets kleins een baaldag omdraaien naar een mooie dag. Het blijft, hoe lastig soms ook, een hele bijzondere ervaring!
#46

@janet; Nogmaals, respect voor jou omdat je dit zegt, en omdat je om die oppepper durft te vragen die je even nodig hebt/had!!!
Zou ik ook wat vaker moeten doen

Manderijn

#47

@sugar: thanks, zal het onthouden! Lief je berichtje ook…

Janet, mama van Owen

#48

@Marleentje, herkenbaar je verhaal!!! Hahaha Even snel tijd voor jezelf inplannen en dan weer aan de bak, want voor je het weet hoor je die kleine man of vrouw weer Maar uiteindelijk valt alles in het niet wanneer ze tegen je aan komen liggen of je op wat voor manier dan ook laten weten dat ze blij met je zijn!!!
@Mandarijn: thanx, heb in mijn leven wel geleerd dat door niets zeggen ik mezelf te kort doe. Dus had ik hier ook zoiets van: laat ik de sprong maar gewoon wagen, wat is het ergste wat er me kan gebeuren? Nou dat mensen het niet begrijpen, en gelukkig voor mij is dat bijna niet het geval.
Het geeft me een booster te weten dat er meer mensen zijn die om wat voor reden dan ook het niet altijd even makkelijk vinden.
Makkelijke kinderen of niet,
Soms zeg ik wel tegen mensen dat ik me net een brommobieltje voel die een sneltrein probeert in te halen
En later denk ik dan…laat jij maar lekker door tuffen, die trein stopt wel weer ergens en ben ik weer bij!

Vandaag gaan mijn man en ik met z’n 2en naar de dierentuin: voor het eerst sinds de kleine man er is een hele dag met z’n 2en weg!!
Owen is bij de opvang wat hij erg leuk vind, dus we gaan met een gerust hart weg:D

Janet, mama van Owen

#49

helemaal super meis, lekker genieten van je daggie zonder kindje !
lekker de tijd voor jullie samen dat is ook zeer belangrijk !!!

Pippy is geboren 17.07.2009

#50

Geniet ervan!
Er staat namelijk ook nergens dat zulke dingen niet meer kunnen/mogen als je moeder bent!
Ik heb een hele lieve schoonmoeder die ons zo nu en dan de vrijheid geeft om lekker weg te gaan! heerlijk, geen zorgen over oppas, kinderen lekker in eigen bed, en wij lekker de hort op! Echt, je hebt het zo nu en dan nodig!!

Manderijn

#51

Wauw, wat een dag!!! Zere voeten maar echt genoten!!
Wat dan weer minder was dat de opvang belde dat Owen niet echt wilde slapen vandaag en dat hij snipverkouden was.
Gelukkig waren we net weer in deventercity, dus gelijk ons mannetje opgehaald, beetje fruit er in en even knuffelen en nu ligt hij lekker in zijn eigen bedje te slapen, want hij was op!!!

Al met al kijk ik terug op een heerlijke dag en kijk uit naar woensdag, want dan gaat onze kleine man voor het eerst alleen logeren bij opa en oma!!

HAhaha, een avond zonder Owen, is me nog niet gebeurd sinds vorig jaar 12 augustus

Janet, mama van Owen

#52

nou gelukkig belde ze dan toen jullie al terugwaren zeg maar, (trek je niks van aan, want onze pip slaapt bijna nooit op het kdv…die kenne we altijd opdweilen na 2 dagen kdv…dan is ze helemaal op )

ow heerlijk meis een logeerpartij’tje…!!!ff lekker tijd voor jezelf !
zit jij ff rijkelijk bedeeld deze week hahahaa

Pippy is geboren 17.07.2009

#53

Hey, ja gelukkig wel idd!! Dus jou dochter slaapt helemaal niet daar? hoeveel slaapt je dochter nu nog dan?
Owen heeft meer slaap nodig dan hij slaapt! Nu is hij met zoveel dingen bezig, wil staan, lopen van alles en kan het niet hebben dat hij het niet kan…
En dan is ie nu ook nog weer snipverkouden!!!
Zo zielig! En sjah, vakantie…ben nog druk hier…pfff!
Nou ja, volgende week even lekker weg, hopen dat het weer mee zit, zou wel fijn zijn:D
Jullie nog op vakantie?

Janet, mama van Owen

#54

nee doorslapen doet ze natuurlijk wel, snachts, maar op het kdv doet ze absoluut geen middagdutje…
die laat zich daar echt niet in bed stoppen want ze wil niks missen,dus smiddags slapen doet ze daar smiddags echt niet !

met slapen ben ik hier altijd very strikt geweest, ze gaat altijd om 12.00 uur naar bed, tot een uur of 14.00 (soms slaapt ze wat langer, dan maak ik haar ook niet waker , als ik een afspraak heb, dan word ie dus wat later, jammer dan )
en svonds gaat ze altijd om 19.00 uur naar bed !

Pippy is geboren 17.07.2009