Ik herken het voor een deel wel. Ik heb gelukkig wel mijn familie dicht bij wonen, echter niet vaak gebruik van gemaakt. Wel vaak langs gegaan om even de dag te breken.
Bo was vanaf de geboorte ook een pittig ventje, veel huilen. Bleek kiss syndroom te hebben, koemelkallergie en reflux. Heeft medicatie gekregen, en de goede melk, maar dat pittige karakter bleef wel, huilen was wat minder en was natuurlijk ook wel vrolijk , maar het bleef ene pittig ventje. Het eerste jaar vond ik echt pittig, en ik begreep niet hoe dit kwam, want mijn omgeving herkende dit bij hun kinderen niet. Begon al bijna bij mezelf te zoeken, dat het aan mij zou liggen. En toen werd hij 1, hij kon meer, ging kruipen, leerde uiteindelijk te lopen, en inmiddels is hij 2,5 en is het een super vrolijk mannetje, die natuurlijk wel een eigen wil heeft, maar echt zoveel makkelijker is, dan wat ik mijn omgeving hoor. die mensen hebben nu hun kind 2,5 is, het moeilijk, want de peuter pubertijd is aangebroken, en die kindjes maken daar optimaal gebruik van, halen soms de bloed onder de welbekende nagels vandaan, bij hun ouders.
dat herken ik dus weer niet. Nogmaals, Bo heeft echt zijn buien wel, heeft ook zijn driften, het blijft een peuter natuurlijk, maar lang n iet zo erg als in mijn omgeving.
Ik hoor en lees wel vaker dat kindjes die het eerste jaar echt pittig zijn, in de peuter pubertijd makkelijker zijn. en kindjes die het eerste jaar super makkelijk zijn, ware draakjes worden in de peuter pubertijd.
Het komt dus echt goed, en ergens tusen 1 en 1,5 ga je duidelijk verschil merken, echt waar!!
liefs woezel
