Fantasie


#1

Ik vroeg mij af in hoeverre jullie al bemerken dat jullie kinderen hun fantasie gebruiken, en was wel niewusgierig naar eventuele verschillen daarin. Ik merk bijvoorbeeld aan Bo dat hij heel erg bezig is met zijn fantasie. Al een tijdje hoor, ongeveer een maand of 2 al. Natuurlijk begon dat al met het keukentje , dan “maakt” hij koffie, soep, thee etc in zijn keuken, en dan moeten wij het “op eten” , en dan wil hij ook “proeven” en dan zegt hij dat het koud is, en dan gaat hij het weer “warm maken” in zijn keukentje.
Van de week zet hij bv zijn woezel en pip stoeltje en een houten kinderstoel achter elkaar, en pakt dan een speelgoed voorwerp wat als “stuur” functioneert , en zegt dan dat hij in de bus rijd. Soms stopt hij dan om Diego te pakken, want die moet dan mee rijden, en af en toe moeten papa en mama mee doen, en hij maakt dan ook auto geluiden erbij, en zegt dan opeens, “we zijn er” en dan is het klaar, dan mag iedereen uitstappen! hahahahaha

Maar goed, dit zijn dan twee voorbeelden van hoe bo zijn fantasie gebruikt, en ik vroeg mij af of andere kinderen dat hier ook hadden, en in welke mate dan, en vanaf wanneer dat begon. Vind het namelijk al wel knap hoe snel dat allemal ontwikkelt!!

oh en van de week pakte hij zijn speelgoed schroevendraaier, en hield dat voor zijn mond, en zong op zijn manier een liedje!! Ik vroeg aan hem wat hij aan het doen was, en hij zei liedje zingen!! hahahahaha, maar hoe hij daar bij komt, geen flauw idee want wij doen dat dus nooit met een voorwerp als microfoon gebuiken. Wel de liedjes zingen natuurlijk hoor!!

liefs woezel

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3f.lilypie.com/vcO7p1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - woezel op 13 Jan 2011 20:27:33


#2

Ik denk dat het vaak ongemerkt er al best vroeg inzit.

Mijn dochter is ook al een tijdje bezig met haar theeserviesje, komt ze mij een kopje brengen en zegt mama krakra (drinken). Dan moet ik het ‘opdrinken’ en hmmmm (met mijn hand naast mijn hoofd zwaaiend, zo van lekker! ) zeggen.

En met dr popjes is ze ook altijd aan het sjouwen, verteld ze hele verhalen in dr babygebrabbel tegen. En verder deelt ze daar ook dr eten en drinken mee (hahah heb al vaak rozijntjes uit het mondje van baby born moeten peuteren ).
Is denk ik ook al een vorm van fantasie.

Maar Bo is denk ik opeens erg daarin aan het groeien, en breid het dan dus uit met warm maken enzo.
Erg leuk om te zien en mee te spelen, lekker van genieten!!


#3

Morgan kookt ook en zo, en gister heeft ze haar eerste ‘leugen’ verteld. Ze lag te huilen maar toen pappa kwam kijken zei ze dat poes gehuild had en niet zij. Dus de magische tijd gaat beginnen hier. Voor ik het weet heeft paddington de koekjes opgegeten en is thomas stout ipv zij zelf.

Groetjes,

Michèle


#4

Oh gewledig he! Joey is er ook vollop mee bezig! Inderdaat kwam hij al regelmatig met een zelfgebakken taart (een zandbakzeef met blokjes er in) en sinds Jessey een keukentje heeft gekregen kookt hij complete drie gangen diners!

Ook loopt hij regelmatig springend door de kamer, broekspijpen omhoog getrokken, en roepend ‘‘natte voeten, natte voeten!!!’’ om vervolgens in de boot et springen (de bank) Wij moeten dan allemaal ook met voeten en al op de bank, anders krijgen wij ook natte voeten, en alles kan als stuur fungeren, en alles kan ook als toeter fungeren, die ik dan moet gebruiken om andere boten aan de kant te jagen (anders botsing!!!) hahaha

En dan is er nog een anders iets… ik weet niet in hoe verre we dit fantasie moeten noemen… Bij mijn ouders in huis gebeuren al een tijdlang onverklaarbare dingen, voetstappen, geduw in vaders rug, geblaas in moeders oor, ritselende plastick-tassen etc…
Joey durfde daar van de een op de andere dag niet meer in de gang, waar hij eerder altijd zo graag speelde… Er is daar ‘‘een kindje’’ zegt 'ie!!! We hebben hem uitgelegd dat kindjes lief zijn, en nu speelt hij er wel weer af en toe en lacht dan soms onverklaarbaar hard (om niks lijkt het)
Mijn moeder heeft daar ook een kindje gezien voor het raampje van de gang deur, en de jas aan de sleutel van de meterkast (in de gang) zien bewegen. Datzelfde kindje zit bij ons regelmatig achter het gordijn en dan zwaait Joey er naar, en verteld hij dat dat kindje vaak op zijn kamertje komt en dat hij/zij dan rondjes aan het draaien is en dat Joey in bed moet blijven… Hoe vaag…
Hoe ver kan de fantasie van een kind van 2,3 jaar zijn? Kijk net doen als of hij koffie drinkt, of de handstoffer als ziekenauto gebruiken… dat snap ik, maar deze rare dingen??? Wat vinden jullie daar van?

Groetjes Anouk

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers


#5

leuk he die fantasie? Bo liet het in de kleine dingen al wel een hele tijd zien, maar het begint zich nu in razend tempo uit te breiden. Ik vind het echt leuk die fantasie spelletjes van hem, en idd alles kan als stuur gebruikt worden!! Zelfs een bord mandarijnen!! hahahahaha.
De reden warom ik dit ook een beetje vroeg, was omdat ik nu een paar leeftijdgenootjes van Bo een paar keer heb gezien, en het mij opviel dat die kindjes er lang niet veel gebruik van maakten, of juist helemaal niet. vandaar dat ik het mij afvroeg in hoeverre jullie kindjes dit al deden,
en alles en iedereen is in bo zijn beleving ook stout hoor, als bo iets heeft gedaan wat niet mocht. Hij zegt dan doodleuk dat papa dat heeft gedaan, of mama, of de tafel, of aap!! hahahahahaha, moet er stiekum wel om lachen!! maar goed, hoe ga je daar mee om, als hij zegt dat mama bv alle kussens van de bank heeft gegooid, terwijl hij dit natuurlijk heeft gedaan? Met hem mee gaan daarin, of duidelijk zeggen, dat mama dit niet heeft gedaan en dat bo dit heeft gedaan en dat dit niet mag?

@ anouk,
Wat ik er vanaf weet, mits je in de paranormale wereld gelooft, is dat kindjes tot hun 7e jaar ongeveer “het zesde zintuig” hebben, en dat daarna het of blijft en zich verder ontwikkelt, of weg gaat… dus in het kort en simpel gezegd, idd mensen/dieren zien die wij met het blote oog niet kunnen zien, geesten etc.
Persoonlijk geloof ik daar in, en al helemaal met wat jij vertelt, dat je oduers zelf ook dingen hebben meegemaakt/gezien.
Ik zou proberen duidelijk te maken aan joey dat hij er niet bang voor hoeft te zijn, maar ook dat het niet raar is, zodat hij zich niet “alleen” voelt daarin. Hem dus eigenlijk series daarin te nemen, en als hij wel aangeeft dat ditgene eng is, en je hebt het vermoeden dat het verder gaat dan fantasie, misschien toch hulp van buitenaf zoeken, als je merkt dat joey er veel last van heeft. Denk dan aan mensen die er in gespecialiseerd zijn. er zijn mensen die kinderen daarmee kunnen helpen, of ervoor kunnen zorgen dat ze de eerste paar jaar er geen last meer van hebben etc.etc.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers


#6

Erik heeft ook z’n fantasie al volop in gebruik Hij doet veel alsof-spelletjes, net als Bo. Al een aantal maanden, ik weet niet meer wanneer het precies begon. Zo schattig, af en toe pis ik bijna in m’n broek van de lach, dan ben ik zo verbaasd wat 'ie nu weer heeft verzonnen.

@Anouk, wat Woezel erover zegt heb ik ook eerder gehoord. Brrrr…toch een beetje creepy, maar ook bijzonder. Ik denk niet dat dat fantasie is, helemaal niet met al die andere ‘verschijnselen’ erbij. Ik wil dit heel voorzichtig zeggen, want weet niet of jij erin gelooft, maar misschien is het wel jullie eerder overleden kindje dat bij jullie is? Jayvey heet hij, toch? Zo lang Joey er geen last van lijkt te hebben, zou ik er ook niet heel bijzonder over doen. Als dat anders wordt, dan zou ik eens advies inwinnen zoals Woezel ook al zegt.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#7

Nou dat het iets is wat niet verklaren is daar ben ik wel zeker van, en of ik paranormale dingen geloof… tja, ik denk dat er meer is, maar zolang ik zelf niks met het blote oog heb gezien vind ik het moeilijk snap je! Maar eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik er in geloof ja…
En dat het Jayvey* is, tja dat is natuurlijk ook wat ik direct dacht, maar het kan net zo goed de eerste zoon van mijn ouders zijn, die ook bij de geboorte is gestorven. Mijn moeder heeft ‘‘die verschijning’’ namelijk gezien en hij scheen sprekend op mijn broertje te lijken, met een tuinbroekje en geruit overhemdje aan… Maar nu is het ook wel weer zo dat Jayvey* op Joey lijkt, en Joey echt sprekend op iedereen in mijn family, waaronder mijn broer als kind (Jessey is trouwens echt papa’s kant)
Ik merk niet dat hij er bang voor is, hij is ook weer bij mijn ouders in de gang gaan spelen sinds we hebben uitgelegd dat dat kindje niet eng is, en ik ben er zelf eens gaan staan met hem, en vroeg hem of het kindje er was, toen keek hij eerst rond, en rende toen op de voordeur af terwijl hij JAAAAAH daar! riep, vervolgens ging hij er ''naast staan met de handjes op de rug. Maar direct daarna liet hij zich vallen en begon hij de clown uit te hangen…
Als hij naar het kindje zwaait als het achter het gordijn zit in de woonkamer dan zwaaien wij ook gewoon mee, en stellen we hem vragen over het kindje, of het een jongetje of meisje is, of het een jurk aan heeft of een broek, maar echt duidelijke antwoorden krijgen we nog niet van hem… Nou ja, we zijn er allemaal niet bang voor, dus we zien wel hoe dit loopt. Maar fijn te lezen dat jullie ook ‘‘geloven’’ dat dit anders is dan gewoon kinderfantasie!

Groetjes Anouk

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers


#8

Lisa heeft ook al volop fantasie en doet, zoals Mriek zegt, veel alsof-spelletjes! Ze rent hier ook steeds naar een hoek van de woonkamer en roept dan AMY AMY! (gewoon uitgesproken als eemie) Nou kennen papa en mama wel een Amy, die is ong net zo oud als Lisa, maar zij kent haar nauwelijks en zeker niet bij naam! Erg bizar ook…


#9

Luka gebruikt ook al flink zijn fantasie. Hij ‘praat’ met zijn knuffels, zet ze allemaal netjes op een rij en gaat vervolgens zingen.
En met een hooivork van Duplo ‘prikt’ hij een Duploblokje op, altijd de oranje, en ‘eet’ deze op. Natuurlijk krijgen papa en mama ook een hapje!
Hij is gek op worteltjes, dus we denken dat hij daarom het oranje blokje pakt…

@mama_snoekie: heel bijzonder dat Joey dat kindje ziet en er niet meer bang voor is! Het is idd zo dat kinderen eerder verschijningen zien, vaak onzichtbare vriendjes, en dat dat later over gaat.
Ik geloof zelf wel dat er meer is, ook omdat bij mij dat ‘6e’ zintuig nooit is weggegaan, ik zie nog steeds verschijningen maar doe er niets mee. En dat wil ik ook niet.
Mocht Joey er wel last van krijgen zou ik ook hulp inschakelen, hij moet er natuurlijk niet bang van worden!
Ik vind het knap hoe jullie er mee omgaan, dat kan iet iedereen!



#10

@ Anouk Kinderen hebben inderdaad nog een volledig openstaande zesde zintuig. Ze staan voor heel veel dingen open en ze zien het als normaal. Het is aan de ouders of ze het behouden of niet. Niet elk kind houd het, maar op het moment dat het serieus genomen wordt kan het blijven dan wel ontwikkeld worden. morgan praat ook tegen mensen op haar kamer of tegen iemand en ze heeft me ook wel eens geroepen dat er iemand is een memeer zoals ze zelf zei. Ik heb haar geleerd dat als ze bang is of iets niet leuk vind ze moet zeggen dat het weg moet gaan. Ik hoor haar soms ook zeggen ga weg. Bij Morgan heb ik het sterke vermoeden dat het mijn opa is die zo af en toe langs wipt bij haar zoals hij ook bij mij deed en nog af en toe hoor. Ik ben heel gevoelig voor dit soort dingen. Mijn moeder zei ook altijd dat ik als kind een te grote fantasie had. Dus wie weer

Groetjes,

Michèle


#11

Bijzonder Anouk, om zo te lezen. En ook bijzonder dat Morgan ‘iets’ ziet en MarMama, dat jij ook verschijningen ziet. Ik vind het machtig interessant, maar ook best creepy. Erg dubbel. MarMama, vind je het eng? Dat je verschijningen ziet?

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#12

@Mriek: Eng? Nee hoor, ze doen me niets. Ze zijn er gewoon. Voor mij is het gewoon, ik weet niet anders. Ik zie ze ook alleen maar, ze praten niet en doen ook geen andere dingen om hun aanwezigheid kenbaar te maken. Omdat ik dat niet wil, en mijn man vind het geen prettig idee. Die kan er niet zo goed tegen, zeg maar… Die voelt dan een koude luchtstroom en vraagt dan meteen:“O, is er weer een?” Hij blijft dan ook nerveus, en dat is niet de bedoeling natuurlijk!
Dus ik heb geleerd om ze ‘uit huis’ te houden als mijn man er is.
Luka lijkt er nog niet echt iets van te merken, misschien komt dat nog…



#13

@ mriek, ik weet ook al jaren dat mijn opa er is en wat ik zeg ik ben er zelf ook gevoelig voor, en nee eng is het niet. Eng wordt het als je net als de man van Marmamma er nerveus van wordt.

Groetjes,

Michèle


#14

@MarMama en Michèle, ik begrijp wat jullie zeggen. Jullie weten niet beter. Maar is het dan nooit eng geweest? Waarschijnlijk niet. Ik zou me de pleuris schrikken als ik ineens iemand zou zien, zeg maar. Maar goed, ik ben het dan ook niet gewend. Dat zal het verschil wel zijn.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#15

Oh jawel het is wel eens eng geweest. Ik heb een man in mijn huis ehad. Dat wist ik doordat ik toen wel hulp gezocht heb bij een paragnost en die man deed mij pijn. Ik struikelde van de trap af, liep tegen deurposten op, had soms ineens pijnscheuten alsof iemand me kneep en dat was we eng. Dus nee het is niet altijd leuk, maar ik dam deal ik ermee.

Groetjes,

Michèle


#16

Oh, dus toch wel? Bah, dat zijn toch echt wel enge dingen. Gelukkig kon je geholpen worden. Wat heeft zo’n paragnost gedaan dan?

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#17

Ja het is niet allemaal rozengeur en mannenschijn. En die paragnost is gaan kijken of hij kon nagaan wie het was en waarom hij dit deed. Bleek iemand uit een vorig leven te zijn die ik toen heel erg gekwetst had. Ik heb mijn excuses aangeboden en ik moest ook heel erg huilen toen. Hij eeft daarna gevraagd of het zo goed was en of hij weg wilde gaan en dat heeft hij toen ook gedaan. Vanaf dat moment is het weer rustig met af en toe leuk bezoek. Ik heb overigens ook heel lang een klein meisje in mijn flat gehad, Dat wat wel leuk. Ik hoorde de katten met haar spelen en als ik thuis kwam, ik woonde toen alleen was het nooit of ik een leeg huis kwam zeg maar. Maar zij is toen ook weggegaan omdat het tijd was zeg maar.

Groetjes,

Michèle


#18

Ik denk dat het vooral voor mensen die het zelf nooit hebben meegemaakt , eng is, en voor mensen die het wel vaker hebben, het een soort van gewenning is, en dus ook niet of minder bang zijn als ze een verschijning zien.
Mijn man heeft het ook, en is helderziend, helderhorend en heldervoelend. Ik wilde dat eerst niet hier zetten, omdat ik niet wist hoe de mensen hier daar over dachten, maar nu ik de reacties zo lees, voel ik me veilig genoeg om die informatie met jullie te delen.
Bo heeft het ook, net als zijn papa, en het is bij hem ook duidelijk aanwezig. Een tijdje terug zei hij bv in de auto opeens opa, auto boem. normaal heeft hij het nooit over opa en een auto, want zover in zijn beleving gaat, heeft alleen oma een auto
Hij herhaalde het een paar keer, en 10 minuten later had ik mijn moeder aan de lijn, en vertelde ze dat mijn vader net had gebeld omdat hij een ongeluk had gehad met de auto!!
Een paragnost heeft ons vlak na de geboorte van Bo verteld dat bo dit heel sterk heeft, meer dan zijn papa, en dat terwijl papa ook zeer sterke " gaves" heeft waarvan menig paragnost onder de indruk van is.
We zouden het vooral gaan merken zie die paragnost als bo ging praten, nou we merken het… oh en ze zei dat papa hem zou begeleiden heirin!
Bo heeft ook dat hij “iets” ziet, hij kan bv naar de keuken lopen, heel vrolijk en lachend zijn, en dan in 1 keer stokstijf staan, en hartverscheurend gaan huilen, op een paniekerige manier, en zegt dan ook weg, weg,
Als hij dat in bed heeft, horen we hem ook weg , weg, zeggen, en nee weg, zeggen. We hebben de tip gekregen om dan naar boven te gaan en met bo erbij te zeggen dat als bo er bang van is, we gewoon vragen of ze weg willen gaan. Je zegt dan gewoon letterlijk , bo wordt bang voor jullie, ook al bedoelen jullie het misschien goed, het is beter dat jullie voor nu even gaan zodat hij kan gaan slapen.

Het is vooral belangrijk dat je kind zich serieus voelt genomen, en zich niet alleen voelt daarin. Kan namelijk behoorlijk traumatisch zijn als je als kind voor gek wordt verklaard, en regelmatig gezegd wordt dat het niet waar is wat hij zegt en normaal moet doen.

Wat ik ook zo typisch vind, Bo kent he woord dood niet en de betekenis al helemaal niet. We hebben het woord nog nooit gebruikt bij hem in de buurt, en de meeste peuter programma’s hebben het daar ook niet over. Laatst liep mijn man echter met papa in het bos hier, en daar zit een begraaf plaats bij, en bo begoon opeens super hard te roepen dood, dood, echt ahrd he, en wees naar de begraafplaats. Nou vraag ik je, hoe moet hij dat nou weten dat daar mensen liggen die overleden zijn? Hij is nog nooit op een begraafplaats geweest!!

Nog een weetje trouwens, de paranormale gaves verlopen in een cyclus van 7 jaar. Dit houdt in dat om de 7 jaar de gaves steeds sterker worden, en op je 35e zijn de “gaves” het sterkst. ook kun je in je leven gaves “opeens” ontwikkelen, als je bv al met een andere gave bezig was. Als je er niet voor afschermt, kun je het beter ontwikkelen, en leren om de knop om te zetten, wanneer je niet de ruimte hebt om paranormale "dingen " door te krijgen.

Oh en wisten jullie dat er in het verleden heel vaakmensen gediagnosticeerd zijn als schizofreen, terwijl ze dit niet waren, maar “gewoon” paranormaal begaafd waren? 50 jaar terug was dit natuurlijk niet maatschappelijk geaccepteerd, en werden mensen die er open over waren, gezegd dat ze last hadden van psychoses en dat ze dus schizifreen waren. Ze werden dan opgenomen in een psychiatrische kliniek , kregen antipsychotica , terwijl dit niet nodig was.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers


#19

@Michèle: nog een nieuw aspect erbij > vorige levens. Ik moet zeggen dat ik niet direct daarin geloof, maar desondanks toch een bijzonder verhaal dat de verschijning verdween nadat jij excuus had aangeboden. Misschien is het dan toch waar … heb jij dat nog onderzocht, wie jij was in dat vorige leven?

@Woezel: wat bijzonder zeg, wat je schrijft over Bo en wat hij allemaal doet en zegt. Gelukkig weten jullie hoe jullie ermee om moeten gaan, omdat je man ook gaves heeft. Wauw, dat hij ‘dood’ zei bij die begraafplaats en dat hij dat auto-ongeluk voorvoelde…potverdorie. Maar af en toe dus ook beangstigend voor hem, als hij ineens iets ziet en moet huilen en ‘weg, weg’ roept. Dan dacht ik dat het lastig is als Erik weer eens huilend wakker wordt van een nachtmerrie…vergeleken bij wat jij vertelt is dat natuurlijk helemaal niets.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#20

@ Woezel grappig Morgan is ook niet bang voor dood of zo. Ze heef ook heel rustig ‘afscheid’ genomen van Twister afgelopen zomer. Ik kwam naar beneden met haar en Ik had Twis op tafel gelegd en Morgan is haar gewoon gaan aaien en heeft haar een kusje gegeven en zei slaap lekker. Oke ze is twee (toen nog net niet trouwens) maar ze had wel door dat er iets anders was, maar ze was zo kalm en rustig. En ik werd ook bestempeld door mijn moeder als te veel fantasie hebbend en ik moest me niet aanstellen. Grappig ook dat jij dat zegt over die 35, ik ben nu 31, wordt 32 dit jaar en ik merk dat ik weer steeds sterker wordt. Ik wordt gevoeliger en krijg ook steeds meer dromen weer.

@ Mriek, ja ik ben nagegaan wat ik met hem te maken had. Zijn naam was Simon, dat kon ik me nog ‘herinneren’ en samen met een vriendin hebben wij hem echt een rotstreek geleverd. Zij had hem verleid en daarna heel erg gekwetst voor zijn geld. We hebben het hier over de 16e eeuw. Ik had hem niet zo gekwest en ik was het er ook niet echt mee eens, maar ik had er toch in meegedaan. Ik voelde me ook nog steeds zo schuldig toen die paragnost me dit vertelde, daarom moest ik ook zo huilen, het was of ik het allemaal gisteren beleefde.

en dat meisje in mijn huis was daar overleden toen mijn flat er nog lang niet stond. Ze was onder een kar gekomen en overleden. Ze was toen zo’n 4 jaar oud. En ze was echt zo lief. En diezelfde paragnost (ik ben vaker bij hem geweest) vertelde me dat ik pas zwanger zou worden als wij weg zou gaan. Een paar maanden na haar vertrek zijn wij verhuisd naar dit huis en een half jaar later was ik zwanger van Morgan. Ik weet niet of morgan dat meisje is, maar Morgan heeft wel iets heel bijzonders. Waarschijnlijk heeft ze wel mijn gave als ze niet sterker is dan ik ben. Oh ja de laatste keer dat ik bij die paragnost was, was ik 7 weken zwanger en feliciteerde hij mij met mijn zwangerschap. Er was echt nog niets te zien en ik had niks verteld.

Groetjes,

Michèle