Enig kind


#5

@mamavanrico, ja daar heeft ze een punt, maar ergens ook niet, want hoeveel gezinnen zijn er niet waarvan de broers en zussen weinig tot geen contact hebben? of dat beetje contact wat er is, absoluut geen basis is om zoiets als een sterf geval samen te regelen en verwerken? Daarnaast kunnen goede vrienden dat gat ook opvullen, of andere familie leden, misschien zijn ze tegen die tijd al wel getrouwd enzo zodat hun partner mee helpt in het regelen en verwerken van. daarnaast gaan we er nu even vanuit dat een tweede een gezond kindje is, maar de verzorgingstehuizen zitten niet voor niks vol (even heel bot gezegd) er zijn zat kinderen die geboren worden die verstandelijk helemaal niet capabel zijn om zoiets als een begrafenis te regelen en dan zou het ook neerkomen op het kind die het wel kan. Wat ik bedoel te zeggen is dat ook op dat gebied , hoe vreselijkd at ook zal zijn voor ze, het lang niet altijd een voordeel is dat ze ene broer of zus hebben omdat dit nog steeds geen garantie bied dat ze in de toekomst op elkaar kunnen bouwen.

Kijk, als je goed zoekt kun je altijd wel iets vinden waarom het zielig is, maar waarom zou je dat doen? Je maakt het jezelf gewoon erg moeilijk daarmee, vooral mbt schuldgevoelens enzo, terwijl dit helemaal niet nodig is. Ze zijn gewoon niet zielig, maar goed, zo denk ik er over.

liefs woezel

Lilypie Fourth Birthday tickers


#6

Nee totaal niet zielig
Kan zelf niet uit ervaring spreken hoe het voelt om enigs kind te zijn maar mijn dochter wel en die heeft het absoluut niet als erg ervaren. Zij was al 18 toen Dylano kwam dus heeft pas sinds 3 jaar een broertje. En ook Dylano groeit in principe weer op als enigs kind want Madelon woont op zichzelf,

Ik heb wel altijd gezorgd dat er altijd kindjes welkom waren om te spelen en dat ga ik ook bij Dylano weer doen.
Gingen we een dagje weg mocht vaak der vriendinnetje mee.

Liefs Michelle



#7

@woezel; denk er hetzelfde over als jij hoor, maar vond dat ze wel een punt had. maar goed er zijn nu eenmaal voor en nadelen, en dat is dan een nadeel eraan om enig kind te zijn, en er zullen nog wel meer nadelen zijn. maar er zijn ook zeker heel veel voordelen. en ik denk niet dat een enigs kind persee slechter af is dan als hij/zij een broer of zus had. want idd dat kan ook een hele hoop ellende met zich meebrengen.


#8

ik heb zelf ook 1 dochter, (en het zit er nog niet in dat er een 2e komt, weet ook niet of ik dat wel wil) ik ben namelijk ook enigst kind… nooit geen problemen mee gehad… , broers en zussen kunnen het inderdaad voor mekaar opnemen, maar ik was altijd blij dat ik geen oudere broer had die bijvoorbeeld de boel in de gaten hield, of een oudere zus die liep te moederen over me… en inderdaad je kunt als zus of broers, veel aan mekaar hebben, maar ja je kunt ook helemaal niks met mekaar hebben… dus ja …

ik ben in iedergeval enigst kind en ik voelde me eigenlijk nooit alleen of zielig !

Pippy is geboren 17.07.2009


#9

zielig voor je dochter is het in ieder geval niet hoor, en mocht zij er zelf is over beginnen en ze is er oud genoeg voor zou je het altijd nog uit kunnen leggen dat papa en mama het wel wilde maar dat het niet kon en dat jullie dus heel gelukkig zijn met haar als dochter. en wat mamavanrico ook zegt wat ze niet kent zal ze in feite niet missen ook. tuurlijk zal ze het wel bij anderen zien maar doordat zij geen broertje of zusje kan krijgen betekend gelukkig niet dat zij slechter af is.

liefs,
Rinske


#10

Ik ben ook enig kind en ik vond mezelf nooit zielig! Broers en zussen zijn geen garantie dat je er ook iets aan hebt, dat zie ik vaak genoeg in m’n omgeving. Kortom: het is NIET zielig.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”


#11

bedankt voor alle reacties!
doet me goed om te lezen, ook al kan ik er toch niets aan veranderen!
ik geniet enorm van haar en gun haar het ’ beste’ maar dat kan ook zonder broertje of zusje. Misschien speelt het mee omdat het geen bewuste keus is en heb ik er meer last van dan dat zij heeft!
wel fijn om de reacties te lezen!


#12

Mijn dochter is ook enigst kind en dr komt geen broertje of zusje, hier heb ik voor gekozen, geheel egoistisch; niet omdat het niet kan, maar omdat ik er geen zin in heb. Ik heb hier goed over nagedacht en ik vind het nu ook niet meer zielig. Het is wat het is. Kin omhoog en doorgaan!


#13

Ik heb ook altijd gedacht : lekker makkelijk 1 kind …is niet zo duur als 2 kinderen…en er mogen zoveel kindres komen spelen als ie wil.
Nu gebeurt dat dus ook…bijna degelijks is ie of daar spelen of ze komen hier spelen en TOCH ben ik de laatste tijd erg bezig met Aaron omdat ie sind s een maand of 2 geregeld zegt vanuit het niets: “mama ik wil een broertje”!

De eerste keer dat ik dat hoorde dacht ik : huh hoe komt ie daar nou bij!
Ik merk de laatste tijd heel erg dat ie zich stierlijk verveeld en IK kan hem niet de speelmomenten geven die hij graag met een kind zou willen delen.
Ik voel me eigen de laatste tijd een beetje in twee strijd staan.
aaron vraagt echt geregeld: mama waarom heb ik geen broertje?

IK en vriend wilden het makkelijk hebben maar HIJ lijdt er momenteel onder.
Als er een kind komt spelen is alles goed en zie ik hoe leuk hij met kindjes omgaat en als ze weg zijn zegt ie binnen 15 minuten…mama ik verveel me zo.

Ik weet ook wel dat het haat en nijd KAN zijn tussen broertjes/zusjes maar ze staan later niet alleen en als wij er niet meer zijn dan hoop ik van harte dat Aaron gesetteld is en huisje boompje beestje heeft want stel DAT ie alleen is op dat moment dan is ie dus ECHT alleen op de werld zonder ons…wel met vrienden natuurlijk…maar verder maar 1 neef en verder NIKS.

Ik wordt in augustus 36 dus ik voel mezelf te oud voor een 2e maar het steekt mij de laatste tijd wel en dat heb ik echt NOOIT gehad!

Gr, Danielle


#14

@danielle

Die verveling komt omdat hij bijna 4 is er zijn geen uitdagingen meer thuis. Heb ik bij Madelon ook gehad en zie het bij Dylano ook al beginnen. Dat heeft verder niets met een broertje of zusje te maken

Liefs Michelle



#15

Nouja ik begrijp Danielle heel goed, en ik denk dat heus wel sommige kindjes daar wel behoefte aan hebben zeker als ze zien dat veel andere kinderen wel een broertje/zusje hebben. Hoeft niet persee met de uitdaging te maken te hebben of dat ze zich vervelen maar dat ze gewoon puur en enkel die behoefte hebben omdat ze het zien in hun omgeving.
ik bedoel; en dat is natuurlijk als volwassene, denk ik wel eens; goh had ik maar dit of dat. hij of zij heeft dat ook. dan denk ik weer; maargoed ik ben nu toch ook gelukkig, je kunt niet alles in de wereld hebben.
dat is weer de andere kant van het verhaal. Kinderen moeten leren dat als iemand iets heeft hij/zij dat niet ook persee hoeft te hebben, maar ik kan me de behoefte ervan wel heel erg goed voorstellen, en Danielle, ik snap dat dat steekt!


#16

Ja het is zo dat ie "schoolrijp "is dat klopt en ik weet ook dat als ie straks vriendjes heeft op school dat zijn vraag naar een broertje misschien ook wel af gaat zakken (of stopt) maar toch…voor mijn eigen gevoel (dat idee heb ik nu dus) vind ik eigenlijk dat het zielig is dat ie nu alleen is en dat merkte ik op de camping bijvoorbeeld goed vorige week.
Er waren veel kindjes maar allemaal per caravan 2 en er waren een opa en oma met 4 kleinkinderen.
Alles speelt met elkaar en Aaron probeerde dan ergens mee te mogen spelen…tuurlijk dat mag en dan speelde dat leuk samen maar als ie dan weer alleen was omdat kinders met ouders ergens heen gingen dan zei hij meteen "mama ik verveel me ga jij met mij spelen mama?"
DAN merk ik dat ie echt alleen is.

Gr, Danielle


#17

@Danielle: Als Aaron al wel een broertje zou hebben gehad, dan blijft toch het verschil in leeftijd en daarmee verschillende interesses. Dan kunnen ze misschien leuk spelen samen, maar het hoeft niet.
Ik wou toch nog even zeggen, al heb ik geen ervaring met enigst kind, dat het vragen om een broertje/zusje er gewoon bij hoort Mijn moeder heeft 7 kinderen gekregen en een voor een hebben we allemaal gevraagd om een broertje of zusje!! Maar er is toch uiteindelijk 1 die geen broertje of zusje krijgt! Dus wat dat betreft is het helemaal niet zielig. Het zou toch niet best wezen als je ze allemaal hun zin moest geven, dan bleef je kinderen op de wereld zetten haha
Ikzelf heb dus 6 broertje en zusjes maar met ze allemaal heb ik geen intiem contact zeg maar. Het is allemaal oppervlakkig. Hoi, hoe gaat het, lekker weertje, wat doe je voor werk?
Wijzelf hebben 2 dochters en het zijn 2 heerlijke meiden en ze hebben ook echt wel wat aan elkaar. Maar er zijn ook momenten dat je ze wel allebei achter het behang zou willen plakken. En er zijn vaak!! momenten dat je denkt goh wat was het nu makkelijk geweest met maar 1!! Helemaal in onze situatie…
Wat ik hiermee wil zeggen is dat voor alles wel wat te zeggen valt. Alleen zijn heeft voor- en nadelen en zo ook met meerdere zijn!

Groetjes


#18

Dion is en blijft ook enig kind, en ik vind het af en toe ook best sneu voor hem want hij huilt wel eens dat hij niet met andere kindjes kan spelen en als we naar buiten gaan als er niemand in de speeltuin is.
Ik heb een oudere broer en die is geestelijk gehandicapt en daar heb ik geen band mee en vaak ging alle aandacht naar hem dus ik heb me best veel alleen gevoeld in mijn jeugd terwijl ik een broer had (5 jaar ouder) ik wenste wel eens dat hij weer “gewoon” was of dat ik nog een zusje had.
En nu kiezen wij er voor dat Dion enig kind blijft en ik hoop zo dat hij gelukkig wordt en nooit een broertje of zusje zal missen zoals ik dat heb ervaren.
Mijn man is de jongste en heeft 3 oudere broers, die hebben wel een emotionele band met elkaar maar zien elkaar niet veel.
Mijn moeder is de oudste van 5 en ze wonen allemaal nog bij elkaar in de buurt en zien elkaar heel veel.
Je weet niet wat goed is, je moet doen wat goed voelt en je niet schuldig voelen, het belangrijkste is dat je een liefdevolle en gelukkige moeder bent, en zoals in mijn geval zou ik een gestresde moeder zijn die veel moet werken om een groter gezin te onder houden en ik zal er misschien spijt van krijgen als er nog een 2e of 3e kindje komt, wat heeft dat voor zin.
De een heeft een broertje en kan hem missen als kiespijn en de ander heeft er geen en verheerlijkt het idee een broertje te hebben, de een heeft krullen en wil liever stijl haar en andersom.
Het is zoals het is en je moet er het beste van maken met je gezinnetje.
Schrijf desnoods veel op voor je dochtertje en film veel en geef er commentaar bij zodat zij herinneringen kan koesteren.

Lilypie Third Birthday tickers


#19

Even het topic omhoog halen, ik ben even benieuwd naar het volgende.

Wij hebben dus ook maar een kind en ik krijg zo vaak de vraag;
En wanneer komt er een tweede?
Ik heb zelfs twee keer gehad dat mensen me vroegen of ik zwanger was.

Is het zo gek dat je één kind hebt?

Op de een of andere manier heb ik dan het gevoel me te moeten verdedigen en ik weet ook niet zo goed wat ik dan moet zeggen als die vraag komt.

Toen Dion 1,5-2 jaar was zei ik: ach ik weet niet we zien wel.
maar nu is hij ruim 3 en zeg ik gewoon dat we er klaar mee zijn en dat we gelukkig zijn en mijn wens om moeder te worden is vervult wat wil je nog meer.
Soms gaan mensen er nog op in door te zeggen dat is toch zielig voor Dion!

Ik vind het nogal brutaal als mensen er naar vragen, wat zeggen jullie op die vraag?

Lilypie Third Birthday tickers


#20

Ha, dat herken ik een heel klein beetje. Bij mij is het juist vaak dat ze ervan uit gaan dat er geen tweede komt omdat mijn man ouder is en onze dochter al een wondertje was. Daar ben ik dan toch weer boos over! Ik ben nog jong genoeg voor een tweede en ik bepaal zelf of ik de wens heb ja of nee, of het nu wel of niet zou lukken!!
Bemoei je met jezelf want je weet niet wat het een ander doet door je zo vrij op te stellen.
Grrr.


#21

Bij ons was Dion ook een wonder, na 4,5 jaar proberen zwanger te worden (echt alles geprobeerd) hadden we het bijna opgegeven tot ik toch nog zwanger werd van de laaste IVF poging,
18 eicellen hadden we en er was er maar een bevrucht geraakt en die prachtige embryo is nu 3 jaar en een prachtig kind.
Ik zie het niet zitten (en mijn man ook niet) om nog eens door z’n hel te gaan, om alles op te offeren voor die ene wens die voor vele zo vanzelfsprekend lijkt.
En daardoor doet het idderdaat pijn als mensen vragen of we nog een tweede willen, ja ik wil wel maar het gaat gewoon niet meer … dat ga ik mensen echt niet vertellen hoor, dus zeg ik maar gewoon dat ik heel blij ben dat ik moeder ben en er vrede mee heb dat we een kindje hebben mogen krijgen, verdere details daargelaten maar ik denk dat ze dan wel een beetje begrijpen wat ik ermee bedoel en ik het er niet meer over wil hebben.

Miss T: wat is jou verhaal dan als ik vragen mag
Denise: wat super dat jullie en dochter hebben gekregen, dus mensen zeggen tegen jou juist het omgekeerde? zo van; bij jullie komt er zeker geen tweede he?"
irritant he.

Lilypie Third Birthday tickers


#22

Wouw wat zullen dat spannende tijden zijn geweest toen je zwager was, hebben jullie een puctie gehad om te kijken of jullie kindje de erfelijke aandoening had?

Lilypie Third Birthday tickers


#23

Ik heb het gelezen (je linkje) dat afwachten is zo erg, ik heb het dan op andere manieren meegemaakt keer op keer op keer …

Mijn broer is geestelijk gehandicapt en mijn ouders wisten nooit waarom, ik ben gezond gelukkig.
Vroeger wisten ze niet veel en een paar maanden geleden moest mijn broer in het ziekenhuis zijn en daar was een arts en die vroeg mijn ouders of mijn broer mee wilde doen een een DNA onderzoek.
Mijn ouders was altijd verteld dat mijn broer zuurstofgebrek heeft gehad bij de bevalling en mijn vader dacht altijd dat hij iets had opgelopen door de narcose tijdens een operatie toen hij 2 jaar oud was.
Uit de DNA bleek dat hij een afwijking heeft op 2 gromosomen en dat het vaker voorkomt en dat zij graag wilde weten hoe zijn ontwikkeling is verlopen zodat zij eventuele toekomstige ouders van kindern met deze afwijking kunnen vertellen hoe de ontwikkeling over het algemeen verloopt en wat zij kunnen verwachten van hun kind.
Mijn ouders zijn daarna ook getest of zij drager zijn want dan zou ik het ook kunnen dragen en Dion ook en het doorgeven aan zijn kindjes, gelukkig bleek het geen erfelijke aandoening te zijn.

Misschien nog een geluk dat je dit niet van te voren wist, voor je zwanger wilde worden.
Maar ik kan me voorstellen dat je beseft dat je geluk hebt gehad en dat het een volgende keer heel anders kan lopen en het risico niet durft te nemen.

Lilypie Third Birthday tickers


#24

Ik snap jullie verdriet heel goed en wat hebben jullie wat moeten doorstaan! Ik vind het zo erg als moeders graag een tweede zouden willen maar het gewoon niet kan… Eigenlijk zou dat niet moeten kunnen. Wij hebben zelf 2 meiden en het geluk wat wij hebben zou ik iedereen gunnen!

Irritant als mensen zich ergens mee bemoeien! Maar zelfs bij ons hebben we er last van gehad… Niet de vraag wanneer komt er een tweede, maar de vraag, huh nu al een tweede?!
We hebben vaak opmerkingen gekregen van jullie zijn lekker bezig zeg en jullie weten wel van wanten… Grrrrr! En de allerergste opmerking kwam zelfs van mn schoonpa!! Die zei gewoon keihard jullie zijn gek! Nou dan baal je ook flink hoor! Wat een ander zijn/haar keus niet zou zijn betekent niet meteen dat een ander die keus ook niet mag maken! Maar het is zo moeilijk voor mensen om een ander zijn/haar keus te respecteren zonder dat je er zelf achter staat…

Groetjes