Enig kind

[vlokje03]

Bij ons was Dion ook een wonder, na 4,5 jaar proberen zwanger te worden (echt alles geprobeerd) hadden we het bijna opgegeven tot ik toch nog zwanger werd van de laaste IVF poging,
18 eicellen hadden we en er was er maar een bevrucht geraakt en die prachtige embryo is nu 3 jaar en een prachtig kind.
Ik zie het niet zitten (en mijn man ook niet) om nog eens door z’n hel te gaan, om alles op te offeren voor die ene wens die voor vele zo vanzelfsprekend lijkt.
En daardoor doet het idderdaat pijn als mensen vragen of we nog een tweede willen, ja ik wil wel maar het gaat gewoon niet meer … dat ga ik mensen echt niet vertellen hoor, dus zeg ik maar gewoon dat ik heel blij ben dat ik moeder ben en er vrede mee heb dat we een kindje hebben mogen krijgen, verdere details daargelaten maar ik denk dat ze dan wel een beetje begrijpen wat ik ermee bedoel en ik het er niet meer over wil hebben.

Miss T: wat is jou verhaal dan als ik vragen mag
Denise: wat super dat jullie en dochter hebben gekregen, dus mensen zeggen tegen jou juist het omgekeerde? zo van; bij jullie komt er zeker geen tweede he?"
irritant he.

[vlokje03]

Wouw wat zullen dat spannende tijden zijn geweest toen je zwager was, hebben jullie een puctie gehad om te kijken of jullie kindje de erfelijke aandoening had?

[vlokje03]

Ik heb het gelezen (je linkje) dat afwachten is zo erg, ik heb het dan op andere manieren meegemaakt keer op keer op keer …

Mijn broer is geestelijk gehandicapt en mijn ouders wisten nooit waarom, ik ben gezond gelukkig.
Vroeger wisten ze niet veel en een paar maanden geleden moest mijn broer in het ziekenhuis zijn en daar was een arts en die vroeg mijn ouders of mijn broer mee wilde doen een een DNA onderzoek.
Mijn ouders was altijd verteld dat mijn broer zuurstofgebrek heeft gehad bij de bevalling en mijn vader dacht altijd dat hij iets had opgelopen door de narcose tijdens een operatie toen hij 2 jaar oud was.
Uit de DNA bleek dat hij een afwijking heeft op 2 gromosomen en dat het vaker voorkomt en dat zij graag wilde weten hoe zijn ontwikkeling is verlopen zodat zij eventuele toekomstige ouders van kindern met deze afwijking kunnen vertellen hoe de ontwikkeling over het algemeen verloopt en wat zij kunnen verwachten van hun kind.
Mijn ouders zijn daarna ook getest of zij drager zijn want dan zou ik het ook kunnen dragen en Dion ook en het doorgeven aan zijn kindjes, gelukkig bleek het geen erfelijke aandoening te zijn.

Misschien nog een geluk dat je dit niet van te voren wist, voor je zwanger wilde worden.
Maar ik kan me voorstellen dat je beseft dat je geluk hebt gehad en dat het een volgende keer heel anders kan lopen en het risico niet durft te nemen.

[goudvisje20]

Ik snap jullie verdriet heel goed en wat hebben jullie wat moeten doorstaan! Ik vind het zo erg als moeders graag een tweede zouden willen maar het gewoon niet kan… Eigenlijk zou dat niet moeten kunnen. Wij hebben zelf 2 meiden en het geluk wat wij hebben zou ik iedereen gunnen!

Irritant als mensen zich ergens mee bemoeien! Maar zelfs bij ons hebben we er last van gehad… Niet de vraag wanneer komt er een tweede, maar de vraag, huh nu al een tweede?!
We hebben vaak opmerkingen gekregen van jullie zijn lekker bezig zeg en jullie weten wel van wanten… Grrrrr! En de allerergste opmerking kwam zelfs van mn schoonpa!! Die zei gewoon keihard jullie zijn gek! Nou dan baal je ook flink hoor! Wat een ander zijn/haar keus niet zou zijn betekent niet meteen dat een ander die keus ook niet mag maken! Maar het is zo moeilijk voor mensen om een ander zijn/haar keus te respecteren zonder dat je er zelf achter staat…

Groetjes

[denise44]

Je gunt iedereen zijn geluk, of dat er nu geen, een of meer zijn. Ik ben wel verbaasd waar mensen zich ( op een opdringerige nare manier) mee bemoeien, zeker als het niet echt uit liefde gevraagd wordt zeg maar. Je weet nooit het verhaal erachter!
Ik zou graag een tweede willen maar besef ook hoe gelukkig ik ben en mag zijn met mijn dochter. Maar het gaat zo snel en ik krijg nu ook zelfs vaak te horen ( omdat ik veel tijd doorbreng met mijn dochter), jeetje wat moet jij gaan doen als je kind op school zit. Zeg, laat me nog even zo genieten, wat we dan gaan doen ( ja, een baan weer zoeken) is ook aan mij!!!
Mocht er door een wonder een tweede komen zou ik heel gelukkig zijn, maar nu vind ik het vooral voor mijn dochter vervelend dat ze waarschijnlijk alleen zal blijven, maar dat heeft zoals ik gelezen heb, zijn voor en nadelen. Zoals alles…En ik moet me daar bij neerleggen!!
En verder gaan met genieten.