Eetprobleem


#1

Hoi allemaal,
Mijn zoon is inmiddels alweer 3 jaar, groeit goed (daar is niks mis mee). Maar hij eet alleen pap, olvarit potje van 6 mnd., danoontjes, speculaasjes (weinig). Hij lust geen eten met “stukjes”. Hij eet ook geen brood. Hij heeft wel ooit brood gegeten maar wilde ineens nit meer… Iedereen zegt maar dat ik me niet druk hoef te maken. Heeft 1 van jullie ook zo’n probleem of iets vergelijkbaars en wat doen jullie eraan. Tips zijn erg welkom.
Alvast bedankt,
Groetjes Sylvia

de trotse mama van 1 zoon


#2

ben je hier al mee naar de kinderarts/ huisarts geweest?


#3

jazeker wel…we hebben van alles geprobeerd. Hij is trouwens wel geholpen aan zijn neus- en keelamandelen afgelopen mei, waren erg ontstoken…de arts heeft dat te laat gezien, terwijl ik er al eerder voor naar de arts geweest was en hij toen niks zag. Dus nu durft ie niks meer aan stukjes te nemen want het heeft toen (zeiden de artsen) ontzettend pijn gedaan.

de trotse mama van 1 zoon


#4

Hoe moeilijk het ook is, zolang hij goed eet hoef je je idd geen zorgen te maken. Maar om te beginnen zou ik de 6 maanden potjes afschaffen. Het is niet de bedoeling dat je die op 3 jarige leeftijd nog eet. Ook al wil hij niets anders eten, gewoon voorzetten wat jullie ook eten. Eet hij niet dan maar niet. Als hij echt trek heeft zal hij op een gegeven moment echt wel gaan eten. Kan even duren, maar jullie moeten gewoon doorzetten. En als hij zo slecht eet zou ik hem al helemaal geen speculaas gaan geven. Gewoon de dingen aanbieden op de tijdstippen dat het etenstijd is. Dus wel gewoon brood aanbieden, zeker omdat hij het eerder wel at. Aanbieden tussen de middag en als hij niet eet dan maar niet. Dan is zijn kans verkeken. Eens zal hij echt wel trek gaan hebben.

Succes!

Groetjes,
Sandra

Lilypie Tweede Ticker


#5

Ik vraag me af of het niet gewoon gemakzucht of uitproberen van je zoon is. Zolang er geen medisch probleem is, lijkt het er naar mijn idee sterk op dat die kleine man het wel best vindt zo en dat-ie zich suf lacht dat papa en mama erin trappen dat hij alleen maar eet wat-ie het allerlekkerst vindt.

Ik zou ook best graag willen leven op danoontjes en speculaasjes, maar zo werkt het nou eenmaal niet.

En geen eten met stukjes lusten, dat kan ik eerlijk gezegd niet rijmen met het feit dat-ie wel speculaasjes kan eten.

Als ik een tip mocht geven: van het ene op het andere moment stoppen met al dat makkelijke vloeibare spul en met de pot mee laten eten.

Kost je mogelijk een paar weken maar dan weet-ie wel dat er met mama en papa niet te sollen is.

Groetekes, Sje


#6

nou, ik moet wel zeggen: denk niet dat ie echt hele speculaasjes eet hoor. Kijk. het stukje speculaas wat ie neemt laat ie smelten in zijn mond en dan slikt ie hem pas door. Hij kauwt lichtjes. Als er een te groot stuk voor zijn gevoel in mijn mond heeft spugt ie hem uit, dan moet ie dat ook niet…dus het is echt niet zo dat ie op speculaasjes en danoontjes leeft. Hij krijgt ze natuurlijk niet omdat hij ze persee wil. Er zijn natuurlijk wel regels.

de trotse mama van 1 zoon


#7

Tuurlijk zullen er regels zijn, maar ik heb het vermoeden dat je in de babytijd op het moment dat-ie iets weigerde te eten alternatieven aangeboden hebt (dus niet warm eten, dan maar een boterham bijv. of geen boterham meer willen eten, dan maar bordje pap) waardoor je zoon wist dat het hem kon lukken om zijn eten op een zodanige manier te krijgen dat het voor hem het makkelijkst en lekkerst was.

Zodra een baby ineens weigert iets te eten of drinken wat hij normaal wel gewoon nam, dan moet je juist geen alternatieven aan gaan bieden omdat je bang bent dat-ie anders niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt. Juist stug het eten aan blijven bieden wat-ie gewend was en wat-ie tot op dat moment wel gewoon at.

Als je dat een poos volhoudt, weet zo’n kleine mop dat er met mama niet te sollen is en dat-ie moet eten wat hem voorgezet wordt.

Kan het zo gegaan zijn dat je alternatieven bent blijven aanbieden omdat je dan in elk geval wist dat-ie iets at?

Groetekes, Sje


#8

ja, volgens mij wel. Als ik zo terug denk heb ik dat wel gedaan ja omdat ik bang was dat ie anders te weinig kreeg. Ik ben ook een heel traject doorgegaan samen met de arts om hem maar aan het “normale” eten te krijgen, niks hielp. En ja, die amandelen werkte ook niet mee natuurlijk. Maar goed misschien is gewoon doorzetten wel een goed plan…ik hoop het…

de trotse mama van 1 zoon


#9

Tadaaaaaaaaaaaaa, dan hebben we daar dus de mogelijke hoofdoorzaak te pakken! Daar is het misgegaan! en hoogstwaarschijnlijk heb je dus voor niks bij de kinderarts gezeten met die kleine man.

En dat is niet beschuldigend naar jou bedoeld, want je bent gewoon bezorgd geweest of je kind wel genoeg voedingsstoffen binnenkreeg, maar je hebt je eigenlijk gewoon laten foppen door je eigen kind toen-ie in de uitprobeerfase zat.

En nu hij 3 is, is de weg terug veel minder makkelijk!

Ik denk dat er weinig anders op zit dan eten voor zetten wat bij zijn leeftijd hoort. Eet-ie niet, dan eet-ie maar niet! Als-ie maar genoeg drinkt!

Het gaat je heel wat moeite, bloed, zweet en tranen kosten, maar het is wel de enige manier om hem aan het normale eten te krijgen.

En niet afbouwen ofzo die danoontjes en olvaritpotjes: ga een gesprek met hem aan dat het vanaf morgen helemaal afgelopen is met de spelletjes en dat-ie geen babyvoeding meer krijgt. Met speculaasjes moet het sowieso voorlopig helemaal afgelopen zijn, want dat ziet-ie alleen maar als beloning.

Echt, als-ie honger krijgt eet-ie echt die boterhammen en dat warm eten wel wat je voorschotelt hoor! Als je honger hebt, eet je alles! Hij zal in eerste instantie niet door de mand willen vallen en stug doorgaan met niks eten maar laat je daardoor niet van slag brengen. Hij groeit goed schrijf je, dus hij heeft zat reserves!

Nogmaals, zolang hij maar genoeg drinkt is het goed!

Probeer uit alle macht sterk te blijven als hij weigert te eten. Laat ook niet merken dat je het erg vindt. Gewoon zonder enige reactie zijn bord na het eten weer weghalen en klaar ermee. Niet laten merken dat je ermee zit. Je tranen kun je laten stromen zodra hij 's avonds in bed ligt. Zolang hij in de buurt is, blijf je net doen of het je niks kan schelen dat-ie niks eet.

Alle sterkte want het gaat niet gemakkelijk zijn. Kom hier desnoods maar elke dag digitaal uithuilen en mopperen hoe moeilijk het is. Wij slepen je er wel doorheen.

Groetekes, Sje


#10

Wat een verhaal Sje

Maar ik ben het er helemaal mee eens

Wij hebben een nichtje, die is ondertussen 6.
En die eet als het even kan ook nog zo’n potje…
Is dol op patat, waarbij de patat alleen maar handig is
om de sauzen naar binnen te werken…

M.


#11

Ja haha echt erg he. Nou ik heb er nu al heel veel stress van en mijn man erbij. Ik krijg er al woorden over met mijn man en dat is toch niet echt de bedoeling. Pffff verschrikkelijk. Maar goed ik probeer het echt nog maar een paar keer…(zeg ik nu). Maar heb net weer jullie berichten gelezen en (ik ben inmiddels weer rustiger geworden) probeer het toch maar weer maar hoelang ik het vol hou dat is de vraag…lief bedoeld van jullie maar…
groetjes Sylvia

de trotse mama van 1 zoon


#12

Sylvia, ik ben het eens met Sje.
Als hij stukjes speculaas kan kauwen, kan hij ook op een zacht stukje aardappel kauwen of op een stukje van een sperzieboon of witte bonen in tomatensaus (die zijn ook klein) en ook op wat gehakt. En van een boterham neemt hij dan maar een klein hapje waarna hij het doet kauwen.
Dat kauwen zal hij toch echt moeten leren.

En als hij kauwt, hoeft hij ook geen grote stukjes door te slikken, als ik een groot stuk appel doorslik, doet mij dat ook pijn in mijn keel, dus bij de volgende hap kauw ik wel beter voordat ik het doorslik.

Enne niet zeggen; ik zal het nog eens een paar keer proberen. Verander die ‘keer’ maar in een paar dagen of misschien zelfs weken.
Bereid je goed voor op wat komen gaat, dat hij huilbuien krijgt, boos word, weigerd te eten, gaat spelen met eten, bedenk maar wat hij allemaal kan gaan doen.
Niet eten: oke, dan niet. (pak het bord op en zet het in de keuken) bedenkt hij zich en wilt hij toch eten, geef dan hetzelfde bord met eten weer, wilt hij dat weer niet, pak je het voorgoed weg en geef je niks anders, geen danoontje, geen ander toetje, geen koekje, helemaal niks! Als hij boos word negeer je hem. Word hij dan niet rustiger zet je hem in de hoek of op de gang en als hij rustig is mag hij er weer bij komen zitten.
Als hij gaat zeuren om een potje eten zeg je maar dat hij geen baby is en nu eten krijgt voor grote jongens.

Maak je echt geen zorgen, er zijn zoveel ouders die het onaangebroken eten voor de neus van hun kindje weg halen. Hier gebeurd dat ook hoor.

En die potjes olvarit…van 6 maanden, zijn voor kindjes vanaf 6 maanden tot 12 maanden, want daarna komen nog 2 vervolg olvaritpotjes, die van 12maanden en van 18maanden…en die leeftijd is hij toch al lang en breed voorbij.

Ik wens je heel veel succes, kracht en doorzettingsvermogen!! Kom op, je kunt het wel!


#13

met Lindsey hebben we dit ook een tijdje aan de hand gehad. oke ze is wat jonger maar wel eentje met een behoorlijk sterk eigen willetje.

In totaal heeft het toch al gauw zo’n 2 maanden geduurd. Dit was dan alleen met het avondeten hoor, de rest at ze wel gewoon.
Elke avond was het t zelfde liedje, twee happen en mevrouw hoefde niks meer. Toetje ging er natuurlijk altijd wel in. Toen zijn we dus met al die ongein gestopt. We hebben er ook niet boos over gedaan tegen Lindsey. Alleen elke keer tegen d’r gezegd dat als ze nog 1 keer ging spelen met d’r eten we het bordje weg zouden zetten en dat deden we dus ook elke keer. Het leek echt of ze er niet om maalde. Nu zijn we dus een tijdje verder en eet ze al een heel stuk beter, nog niet echt grote hoeveelheden maargoed dat doen d’r papa en mama ook niet echt dus daar maak ik me niet druk om.
Dus het enige wat je nu moet doen is volhouden!!
veel succes!!!

liefs,
Rinske

Lilypie Second Birthday tickers


#14

Ik sluit me bij Jolan en Rinske aan: niet zomaar nog een paar dagen proberen, maar volhouden tot-ie van die babyvoeding af is! De discussies die je er met je man over hebt moet je niet voeren waar de kleine man bij is want dan weet-ie dat er alsnog met een van jullie of met allebei te sollen is.

Discussies over opvoeding van de kinderen voer je zonder kinderen in de buurt. Dus hou dat ook in de gaten dat je geen ruzie krijgt met je man hierover terwijl die kleine man toe zit te kijken en zit te luisteren.

Laat je man desnoods dit topic ook lezen. Echt, dit is de enige manier om die kleine man aan het eten te krijgen. Hier kan geen kinderarts of wat dan ook bij helpen.

Over een jaar gaat-ie naar school! Kan toch niet waar zijn dat-ie dan nog op babyvoeding zit en in de klas fruithap uit een potje gaat zitten eten in de pauze?! Kom op zeg!

Dus schud je man door elkaar en probeer hem ervan te overtuigen dat volhouden de enige manier is om jullie zoon aan het eten te krijgen.

Groetekes, Sje


#15

Hoi,
Ik ben het helemaal met de voorgaande schrijfsters eens. Enne…niet proberen, maar gewoon DOEN en volhouden, hoe lang het ook duurt. Je wilt inderdaad toch niet dat hij straks een danoontje meeneemt naar school als lunch. Ik denk trouwens wel dat die amandelen een doorslaggevende oorzaak zijn hoor. Mijn zus heeft vroeger ook heel lang moeilijk gedaan over stukjes, ook omdat er te laat was gezien dat de amandelen ontstoken waren en toen moest ze dus van mijn moeder ook eten. Die heeft zich daar lang schuldig over gevoeld ookal kon ze er niks aan doen. Maargoed, je kindje gewoon zijn gang laten gaan is echt geen optie.
Ik zou wel beginnen met de zachtere voedingsmiddelen zoals aardappel en geen brood met keiharde korsten. Ook zou ik alles wat hij nu eet, tijdelijk uit zijn eten schrappen. Hierdoor moet hij dan een keuze gaan maken uit het ‘nieuwe eten’. Ook zou ik het eten (tijdelijk) iets langer laten staan. Bijv. boterham in stukjes gewoon op de salontafel laten staan. Kan goed dat hij op een gegeven moment als hij honger heeft juist gaat eten als jij niet kijkt. Je er niet te veel mee bemoeien. Wordt ongelooflijk moeilijk hoor dit! En zeker als ik hoor dat jou man niet dezelfde mening heeft.
Succes!
Groetjes,
Aaike


#16

Ik weet niet of ik het eten langer zou laten staan. Een boterham de hele dag op een salontafel wordt er ook niet lekkerder op en voor je het weet heb je croutons! En straks kom je weer op het punt dat-ie wel wil eten maar alleen maar als-ie aan de salontafel mag zitten met de TV aan. Da’s nou ook weer niet de bedoeling. Dan val je van de regen in de drup.

Er zijn vaste eetmomenten op een dag en daar houdt het op. Zodra je meteen al aan de nieuwe regels gaat sleutelen, weet-ie dat er nog steeds met mama te sollen is.

Etenstijd is etenstijd. Eet-ie niet, dan klaar ermee.

En zoals ik al eerder schreef: wel een goed gesprek met hem aangaan en duidelijk uitleggen wat er allemaal gaan veranderen, want kinderen van die leeftijd hebben nou eenmaal duidelijkheid nodig.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 16 Dec 2009 13:34:05


#17

Sluit me helemaal bij de rest aan. helemaal stoppen met die babyvoeding. Over de voedingstoffen hoef je je niet zo heel druk te maken, peuters hebben maar heel weinig nodig. Zolang hij zo slecht eet zou ik alle tussendoortjes schrappen behalve fruit. Eten laten staan zou ik ook niet doen. Ga zo veel mogelijk samen met hem aan tafel eten(zien eten doet eten) en laat dan zijn eten staan totdat jullie klaar zijn. Dan haal je zijn bord weg. Zou hem nu gewoon met jullie mee laten eten en ook gewoon brood geven, dus gewoon normaal eetpatroon voor een driejarige. Schenk hier voor de rest geen aandacht aan, dan word het een machtspelletje en dat wil je niet met een kind van drie. Houdt het gewoon gezellig aan tafel, eet hij niet dan eet hij niet. Als hij echt honger krijgt dan gaat hij echt wel eten. Maar niet als hij weet dat hij toch wel wat anders krijgt.
Klinkt hard maar hier zal je gewoon door heen moeten. Zal wel een paar weken duren maar werkt eigenlijk altijd als je maar consequent bent. En inderdaad als hij straks naar school gaat zal hij toch gewoon normaal moeten kunnen eten.

Groetjes Ramona

Lilypie - Personal pictureLilypie First Birthday tickers


#18

Breng hem anders maar hier. Ik krijg het uiteindelijk wel voor elkaar dat-ie eet! Ik kan heeeeeeeeeeeeeel goed consequent zijn!

Groetekes, Sje


#19

Enne, stuur je man hier maar naar toe hoor,
en laat hem zijn kijk op het geheel vertellen.

M.


#20

Ik vind het zo leuk al die lieve reacties. Ben blij dat jullie me willen helpen, echt…Enne Sje, waar woon je, dan breng ik hem wel even naar je toe hahahahaha
Nee, alle gekheid op een stokje, jullie hebben allemaal natuurlijk hartstikke gelijk. Soms is het gewoon heel erg moeilijk en word je er helemaal moedeloos van…zoals bv gister toen mijn man eten gaf tja die had geen geduld dus onze zoon kreeg straf en was helemaal overstuur (mijn man ook overigens) maar goed dat soort dingen kun je soms niet tegenhouden. Wij zijn TE veel met dat eten bezig…

Groetjes Sylvia

de trotse mama van 1 zoon