Driftbuien

[Liske]

Een populair onderwerp onder de mama’s van net 1-jarigen: Min of meer losgeslagen kinderen…

Bij Nora uit deze sprong zich voornamelijk in driftbuien. Gistermiddag ging ik haar een boekje voorlezen. Op een gegeven moment wilde ze weglopen met het boekje, maar ik hield het boekje ook vast, want ik was aan het voorlezen. Nou nou nou… dan loopt ze eerst helemaal rood aan, dan gaat die mond open en begint ze toch te brullen!

Wij hebben de afspraak haar op dit soort momenten niet haar zin te geven om dit gedrag niet te belonen. Maar na een halve minuut komen de tranen en wil ze een knuffel. Die kan ze dan weer wel altijd krijgen. Het probleem is dat ze ná de knuffel wel verwacht het boekje te krijgen, terwijl ze nog aan het brullen is. Dat zit er niet in, dus gooien we er nog een schepje bovenop in de dramaqueenact…

Uiteindelijk klameert ze weer een beetje, totdat ze tegen het volgende aanloopt wat niet mag. Het is ook wel sneu, want ze is echt gefrustreerd dan, en raakt helemaal over haar toeren.

Ik wil wel echt doorzetten in haar niet haar zin geven als ze zo doet. Maar ze is dan niet af te leiden met iets anders, en is ook echt boos op degene die het afpakt.

Iemand een idee hoe haar weer wat rustiger te krijgen zonder haar dr zin te geven?

In haar verdediging: Ze had niet veel geslapen op de creche die dag, dan is het heftiger…

[Michele1]

Oh ja dan is het bij Morgan ook heftiger. Wat ik doe is haar meestal afleiden met iets dat ze wel mag. Zo krijgt ze niet haar zin maar ik zit ook niet met een uur brullen plus ze leert meteen het onderscheid van wat van haar is en wat van ons is.

Groetjes,

Michèle

[yke1970]

Hoi Liske,
Mijn ervaring is dat driftbuien echt bij een kind horen. Het ene kind krijgt ze wel wel, het andere niet. Van mijn vier kinderen hebben mijn oudste dochter (nu 9jr) en mijn jongste dochter (bijna 2) driftbuien. Het begon bij allebei rond 1jaar of anderhalf. Mijn oudste heeft er veel last van gehad, vaak en vooral lange driftaanvallen, soms wel drie kwartier. Nu ze 9 is krijgt ze er nog heel af en toe eentje, zo eens in de 6 maanden. Vroeger had ze ze om de dag ongeveer.
Mijn jongste heeft ze ook geregeld, is dan iets agressiever (slaan, bijten), maar ze duren niet zo lang. Net als bij jou dochter begint ze na het troosten wel snel weer opnieuw.
Sommige mensen houden kindjes juist vast bij driftbuien, maar dat werkte echt niet bij ons. Ik laat ze in hun sopje gaar koken en besteed geen aandacht aan hun. Als ze agressief worden of als het echt heel lang duurt (zoals bij mijn oudste) zet ik ze apart totdat ze weer rustig zijn. Daarna krijgen ze dan een knuffel en praten we er soms over. Ik ben er intussen zo aan gewend dat het me niet meer zoveel doet. Vind het wel zielig hoor als ze echt helemaal over hun toeren zijn, maar vroeger werd ik ook wel gek van dat gegil en gekrijs, dat heb ik nu minder.
Maargoed, om op je vraag terug te komen; hoe ze rustig te krijgen zonder hun zin te geven… ik denk dat dat gewoon niet gaat. Het zijn gewoon pittige kindjes met een sterke eigen wil en als die dwars gezeten wordt, zul je dat ook weten. Gewoon uit laten razen, het slechte gedrag zo veel mogelijk negeren en ze daarna liefde geven en vertrouwen. Volgens mij doe je het gewoon al goed, want ze hun zin gaan geven lijkt me echt verkeerd. Dan gaan ze de buien op een gegeven moment gebruiken om te krijgen wat ze willen ipv. dat het enkel uit frustratie is.
Groetjes,
Aaike

[Rainbow]

Héél herkenbaar. Eva heeft ook van die buien. Maandag aten we lasagna en zodra ze een hap kreeg die volgens haar te heet was (dat was écht niet zo) liep ze rood aan, hapte ze minstens 10 tellen naar lucht en toen kwam de krijs: aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! En dikke tranen. Ze was zo kwaad, dat ze naar adem hapte en met haar handjes in de lucht zat te trillen. We schrokken er gewoon van! Dat duurde even en toen was het goed. We troosstten haar toen wel, zo van: ‘Doe maar rustig schat’, maar het was gewoon een driftbui. Gisteren had ze het ook toen ze niet wilde slapen in het campingbedje. Weer een rood hoofd en gillen. Van dat boekje komt me ook erg bekend voor. Als je iets afpakt van Eva, ze likt graag aan batterijen, wordt ze ook enorm driftig en kijkt ze je vernietigend aan. Je moet dan echt haar knuistje openmaken om het eruit te halen! Maar ik doe het toch, want batterijen vind ik niet zo! Ik leid haar dan af met iets anders en zeg: ‘Hier mag je mee spelen’. Dan is het meestal ook wel goed. Soms ga ik ook even gek doen of zingen en dan lacht ze weer en vergeet ze dat ze de batterijen wilde hebben. Als ze ze niet ziet, weet ze dat al niet meer. Fijn he, dat korte termijn geheugen! Heb jij ook dat je 20x ‘nee’ moet zeggen en dat Nora gewoon aan de gang blijft? Als ze kwaad is, laat ik haar soms gewoon zitten en negeer haar. Dan waait het wel weer over. Ik was niet driftig vroeger en papa ook niet, dus van wie ze dat heeft? Het is een lief, maar wel een temperamentvol kind! Ik denk ook dat het de leeftijd is en het verkennen van grenzen. Maar je hebt wel je handen vol aan zo’n driftkikkertje!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[Michele1]

Ik zeg altijd dat ze het van oma (schoonmoeder) heeft. En als die reageert zeg ik altijd ja jij wil dat ze op jou lijkt

Groetjes,

Michèle

[Rainbow]

Groetjes Rainbow, trotse mama

[Michele1]

Helaas weten wij overigens wel waar die buien vandaan komen

Groetjes,

Michèle

[mini-boy]

Welkom in de driftbuien wereld …

Wat hier helpt is afleiden… lukt dat niet dan is het snel klaar en kan meneer op de gang (in kinderstoel anders kruipt hij overal heen) afkoelen. Dit werkte de eerste paar keer niet … maar nu weet meneer het (sinds deze week) en werkt het echt. Meneer is dan als hij weer rustig is echt aanhankelijk … en dan is het ook vergeven/vergeten.

[gwensanders]

Driftbuien, inderdaad bekend onderwerp . Kimo gaat dan vaak op zijn buik op de grond liggen gillen en dan maar stampen met die voeten en armen. Wij gaan meestal ook voor de afleidingsmanouvre en vaak werkt dat wel. Bijvoorbeeld met zijn speelgoed gaan spelen en na een tijdje gillen komt hij dan vanzelf kijken en meedoen. En als dat niet werkt, gewoon bruut negeren. Hij houdt vanzelf weer op.

groet
Gwen

[Liske]

Toch afleiden dus…

Dat dan maar wat actiever gaan proberen…

Het hoort er natuurlijk allemaal bij en de aanhouder wint, maar gezellig is anders, terwijl ze normaal zo’n lieverd is… komt ze een kusje geven of soms tijdens het spelen staat ze op, loopt naar je toe voor een knuffel en dan weer verder spelen. Tis geen boos meisje over het algemeen. Zijn echt buien van frustratie…

[Rainbow]

Hier ook hoor Liske. Eva kan ook heel lief zijn en komen kroelen bij je been, maar alleen als het haar niet bevalt of als iets niet lukt, wordt ze CRAZY!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[Michele1]

Ik blijf me toch afvragen wat er gebeurd als we Eva en Morgan samen zetten. Ik bedoel is - en - plus of wordt het een totale catastrofe

Groetjes,

Michèle

[cheyenna]

mijn dochter had ook altijd van die driftbuien,zelfs zo erg dat ze met haar hoofdje tegen de vloer sloeg.later bleek dat ze niet tegen chocomel en bepaalde kleurstoffen kon.toen ze 4 was,kreeg ze ze weer,soms 3 op een dag,uit het nietstoen ben ik met haar naar een sensi-therapeute geweest,en na 1 keer heeft ze nooit meer een driftbui gehad.

[Rainbow]

[quote]
Ik blijf me toch afvragen wat er gebeurd als we Eva en Morgan samen zetten. Ik bedoel is - en - plus of wordt het een totale catastrofe [.quote]

Het wordt een totale catastrofe vrees ik! Twee van die hittepitjes bij elkaar! Dominatrix en The Distroyer! Maar ik denk wel dat ze elkaar heel leuk vinden! Ze zijn diva’s in crime!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[sassie01]

Wat bij Amber goed werkte was het beheerst laten uitrazen. Amber kreeg (krijgt…) meestal een driftbui als ze iets wilde en dat het dan niet lukte of van hele simpele dingen als een koekje dat in 2 stukjes breekt, helemaal los kon ze erop gaan!
Ik liet haar dan vaak even begaan en vroeg dan of het al weer ging. Eigenlijk altijd zei/zegt ze dan Nee, maar ik heb wel weer even contact met haar. een minuutje later (of al eerder als je denkt dat het kan) vraag ik het nog een keer en dan is het vaak wel over en wil ze even op schoot. Nu ze ouder is (bijna 2,5) probeer ik nog even met haar te praten over wat er gebeurde en een alternatief te geven. (nog een keer proberen, mama kan je helpen, iets anders pakken etc.). Daarna help ik haar om het nog een keer te doen maar dan op de andere manier.
Ik zie een driftbui echt als een teken van onmacht en zie aan Amber dat ze het heel vervelend vind als dit gebeurt.

Misschien heb je er iets aan, al besef ik wel dat het met een jonger kindje moeilijker communiceren is. Succes!

[Michele1]

@ Rainbow. Gelukkig hebben ze nog niet het besef van kleren en zo. Want dan zouden ze echt erg zijn denk ik aks diva’s. Dan wordt het Eva en Morgan’s Simple Life

Groetjes,

Michèle

[Linette1]

Rainbow en Michele ( en nu ook Liske welkom bij de “club"hahaha ) ik ben altijd zooo gerustgesteld als ik lees dat julie dames het ook zo lekker bont kunnen maken… !! Ik weet dan weer dat ik niet de enige ben met zo’n diva! Hier ging gisteren Minke ( voor het eerst) tijdens een driftbui ( die ze kreeg omdat ze mijn armband niet mocht pakken… zucht,ja er is hier echt niet veel nodig voor zo’n bui.,… ) op de grond liggen en bonkte met haar hhoofd op de vloer! Dat is dus haar nieuwe act, naast krijsen, gillen en “Neeeee”” roepen.
Mijn god dacht ik echt dit wordt nog wat! Maar ook hier werkt ( inmiddels vinden haar vader een beetje onze soms wat geschrokken weg hierin !) negeren en afleiden het best. dus vooral niet haar zin geven en afleiden. Meestal werkt het afleiden hier niet ( meer) meteen en slaat ze echt alles uit je handen wat je haar als alternatief aanreikt. Wat ik dan doe is gewoon doorgaan met waar ik mee bezig ben en als ze weer een beetje kalmeert ( na 1-2 minuten meestal) doen alsof er niets aan de hand is en vrolijk gaan spelen met haar ( en dan afleiden van waar ze boos van werd). Maar hoe vaak hebben jullie die driftbuien? Hier soms echt een paar keer per dag, ik denk wel eens dat is toch niet normaal voor zo’n uk of herkenne jullie dat ook?

groetjes
groetjes!

[Liske]

Haha…

Je zou bijna denken dat het een damesdingetje is, met al dat divagedrag!

Bij Nora scheelt het heel erg per dag. Als ze eenmaal zo’n bui heeft, komt het makkelijk een paar keer per dag, per uur zelfs, voor. Vaak is het wel als ze op de creche is geweest. Misschien dat ze haar haar zin geven als ze begint te krijsen en dat ze dan thuis ook weer de ijdele hoop heeft dat het werkt…? Of toch het verwerken van de indrukken… kan van alles zijn natuurlijk.

Maar zoals gister, is ze alleen maar lief aan t spelen en knuffelen. Een heel ander kind is het dan. Ik denk dat het er echt bij hoort. Bij het vormen van een karakter en een eigen ik. Ook volgens de boeken is het normaal. Denk dat we er goed mee om gaan, als ik het zo lees. Als onze diva’s weten dat ze met gillen niet bereiken, zal het misschien slijten en misschien dat ze het voorlopig nog blijven proberen.
Al geloof ik ook dat het een uiting van frustratie is en dat ze niet zozeer verwacht er iets mee te bereiken. Weet niet of ze dat verband heeft gelegd. In elk geval is ze soms erg boos als iets niet lukt of mag. En als ze even bij me uit wil huilen, wil ik haar dat eigenlijk nooit weigeren, dus dan mag dan ook.

Maar inderdaad, het blijft fijn om te lezen en te weten dat we hier niet alleen in staan en dat in in ieder geval een aantal huizen over Nederland verdeeld zich soortgelijke taferelen afspelen… Gedeelde smart…

Liefs. Liske

[Linette1]

… is in mijn geval zeker halve smart haha! Ja het is ook wat. Maar ach ik denk voor die kleine meisjes zelf is het natuurlijk ook heel wat! Dus ben het met je eens, troosten doe ik altijd als ze dat wil. Want al met al blijf je dol op ze en gelukkig maar

[Michele1]

Bij morgan ligt het ook aan de dag. Soms heeft ze een p-dag en dan is het een ramp dan is het ok alles schreeuwen. Zelfs als ik naar de wc loop en even geen aandacht heb voor der en de andere dag is het een en al zonneschijn. Helaas er is dus geen pijl op te trekken. Overigens als ze weinig geslapen heeft zijn de buien wel meer en erger.

Groetjes,

Michèle