Wij zitten nu te kijken naar The Nanny, over die vreselijke krijskinderen. Er ligt nu een kind jankend op de grond, helemaal ‘out’ van kwaadheid. Zegt mijn vriend: ‘Ik zie Eva dat ook nog wel gaan doen!’ Ok. FIJN. Wat een leuk vooruitzicht! Ik mag toch hopen van niet! Gelukkig heb ik een boek van Super Nanny, dus wij leren Eef wel te beheersen. Hoop ik…
Het ligt ook bij Eva aan de dag. Na het kdv is zij ook sneller driftig. Waarschijnlijk ook door oververmoeidheid. Vandaag waren we bij opa en oma en ze was zooo lief. Ze at alles op wat oma haar voorschotelde en maar lachen. Mijn moeder zei: ‘Het is echt een lief kind he?’ En dat is ze ook. Maar dus niet altijd. Ze was daarstraks weer doodop en toen ik haar uit ging kleden, veranderde ze weer in een demoon en kreeg ze weer een knalrood kopje. Brullen! Gelukkig was dat snel over en is ze nu alweer lang onder zeil.
Ze kan ook heel aanhankelijk zijn, maar dat duurt niet echt lang. Dan legt ze heel lief haar hoofdje op je schoot, of ze steekt haar handjes uit van: pak me op. Als je daar dan aan toegeeft en haar lekker knuffelt, wil ze binnen 3 seconden weer weg! En ze volgt je overal. Vandaag zat ik op de wc en ja hoor, ze kwam weer aanschuifelen. Trekt ze de deur open. Onze poort stond open, was opengewaaid en als de buurman net aan zou komen fietsen, had hij mij dus op de plee zien zitten! Wij hebben de wc namelijk helemaal achter in het huis, bij de keuken, dus niet veilig in een gang! En ze kijkt dan echt zo van: waar zit jij nou op mama? Het is en blijft een schat, maar ooooo…diva eerste klas. Als baby al! Gelukkig kunnen Morgan, Nora, Minke en Eva samen een groepje vormen, zo’n meidenclubje dat vervelende jongetjes pest!
Groetjes Rainbow, trotse mama
