Doe ik dit nou goed? update: ARGH!

#1

Meiden sorry hoor dit onderwerp is al vaak langsgekomen maar jouw eigen situatie is altijd net even anders en ik zit hier echt over te piekeren. Ik hoop dat jullie even mee willen denken.

Moppie is nu ruim twee en sinds een week of 2 a 3 weigert zij 's avonds te eten. Join the club hoor ik jullie denken . Uit jullie tips heb ik de volgende wijsheid meegenomen; negeer het! Dat heb ik geprobeerd maar het lukt mij gewoon niet. Ik ben bezig geweest met dan maar geen toetje (is bij ons heel soms zuivel maar kan ook fruit, paaseitje of koekje zijn of zo). Gisteren hield zij haar kaken stijf op elkaar dus geen toetje, en dat was huilen. Voet bij stuk gehouden. Vandaag at ons nichtje mee. Manlief en ik hadden afgesproken dat wij het zouden negeren. Dan gaat zij dus alleen haar vlees opeten en dat vind ik dan weer niets. Dus dan gaat het toch weer over eten. “eerst groentje dan vlees moppie” enzo. Maar dat werkt niet meer (2 maanden terug nog wel). Toen was ik het opeens zat. Net als met tandenpoetsen moet ik op een bepaald moment dreigen met “moet mama boos worden?” en omdat ik dat nooit word en bijna nooit zeg maakt dat blijkbaar indruk. Dit deed ik dus ook met eten en warempel haar giegeltje ging open. Toen moest nichtje nog 2 happen dan een toetje en moppie ook. Daar ging ze in mee dus ook zij twee happen.
Op zich is dit fijn maar nu dus mijn twijfel. Wat doe ik nou als ze over een tijdje denkt wordt dan maar lekker boos? Want het is een loos dreigement, want ja dan word ik boos en dan? Straf? Op de trap? Dan is tot nu toe nooit nodig geweest. Haar omdraaien aan tafel? Alleen als ze slaat moet ze op het stoeltje en dat is op 1 hand te tellen tot nu toe. Mijn vrees is dat eten daarna altijd vervelend zal zijn. Dat we moeten blijven dwingen. Tot een paar maanden geleden at ze zo smakelijk.
En mijn vrees bij negeren is dat ze helemaal niet meer zal eten en ook daarna niet meer wil omdat ze al zo gewend is om niet te eten. Wat is dus wijsheid?
Heeft iemand ervaring met gedwongen een aantal happen eten? Is het daarna goed gekomen? Heeft er iemand ervaring met negeren? En hoe is dat gegaan?
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

Gewijzigd door - moppiesmama op 13 Mar 2012 20:17:15

#2

Hoi Wendy,
Een kind heeft drie machtsmiddelen, te weten poepen en plassen, slapen en (jawel) eten/drinken. Dit moet je zien als de drie zaken die je niet af kunt dwingen omdat ze daar min of meer zelf controle over hebben. Ik ben dus van mening dat je niet moet dwingen omdat het dan een negatieve ervaring wordt.

Moeilijk is dat hè. Onze dochter eet al een maand of 3 geen avondeten (met af en toe een uitzondering). Ik betrek haar met het koken als ze dat wil en als het in de pan ligt vindt ze het allemaal lekker. Totdat het haar bordje raakt, dan lust mevrouw het dus niet.
Wij benoemen 1 keer dat we graag willen dat ze een paar happen eet en als ze dat niet doet, dat ze dan honger gaat krijgen. Eet ze niet, dan niet maar moet van ons wel aan tafel blijven zitten. Straffen lijkt mij in deze geen zin hebben, ze eet het gewoon niet. We negeren het verder.
Verder hanteren wij de regel dat ze niets extra’s krijgt, dus geen extra boterham of wat lekkers extra. Wel krijgt ze vaker vlees op haar boterham en bieden wij wel altijd een toetje aan (welke ze ook regelmatig weigert). Brood eet ze heel erg goed.
Ik maak me er (nog) geen zorgen over, gaat allemaal wel goedkomen. Kinderen in deze leeftijd groeien niet meer zo hard, dat zal ook wel mee tellen denk ik.
Groetjes Nancy

#3

Ik zou toch blijven proberen om te negeren. Doen wij hier al jaren en we lijken sinds kort een doorbraakje te hebben. Ze beginnen wat minder moeilijk te doen. En ze zijn hier 7 en 8 jaar. Dus je hebt nog een poos te gaan.

Echt: maak geen strijd van het avondeten, want je gaat steeds meer je eetlust verliezen. Eet ze niet, dan eet ze maar niet. Hier ben ik zelfs op het punt gekomen: als ze 's avonds nagenoeg niks eten en ze hebben de volgende ochtend bij het ontbijt extra honger, dan krijgen ze toch niet meer ontbijt dan waar ze normaal gezien genoeg aan hebben. Als ik daaraan begin, dan eten ze straks helemaal niks meer 's avonds omdat ze de volgende ochtend bij kunnen tanken.

Niet gaan dreigen met boos worden, want als ze gewoon echt niet wil, dan wil ze niet. Als jij ook echt niet wilt eten (honger of niet) dan moeten ze je ook niet dwingen, want dan gaat eten een wereldprobleem worden en houdt ze er straks nog een fobie ofzo aan over.

Negeren, negeren, negeren. En niet eten, dan ook geen toetje. Dat laatste daar zijn de meningen verdeeld over maar hier thuis kunnen ze een toetje verdienen. Het heet hier niet “ja maar het is onderdeel van de maaltijd”. Op alleen maar een toetje elke avond kun je niet leven. Een toetje laten verdienen stimuleert in elk geval nog een beetje bij een slechte eter.

Negeer die slechte eter aan tafel, probeer zelf van je eten te genieten en als jij en je man klaar zijn met eten, tafel afruimen en klaar ermee. En zegt ze dan dat ze alsnog wil eten, dan heeft ze pech. Etenstijd is voorbij. Anders lacht ze zich suf dat er met je te sollen is.

Echt even streng zijn, hoe hard dat ook klinkt.

Groetekes, Sje

#4

Eens met m’n voorgangsters. En wat hier nog wel wil werken: het vlees als beloning in het vooruitzicht stellen. Eerst een paar hapjes van het andere eten en dan een stukje vlees, dan weer een paar hapjes eten en dan weer vlees, etc.

Als niets werkt, dan zeker niet boos worden. Je hebt daar alleen jezelf mee. Ze groeit nu het eerste jaar voorbij is gewoon minder hard dan het eerste jaar en heeft minder nodig; daarbij is het natuurlijk een super-peuterpubermachtsmiddel. Laat haar niet merken dat ze jullie ermee heeft. Zelf blijven genieten van het eetmoment: je geeft haar het voorbeeld hoe het ook kan en het wordt dan tenminste niet iets waar je bij het ontbijt al tegenop gaat zien.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#5

Ergens denk ik ook negeren is het beste maar…het lijkt wel alsof ze haar grenzen aan het opzoeken is. alsof ze het nodig heeft dat ik ergens de grens trek, tot hier en niet verder. Herkennen jullie dat?
En is het echt zo dat het beter wordt? Werkt het negeren echt? Als ik Sje lees, 7, a 8 jaar djeezus he! En Nancy is toch ook al een aantal maanden bezig…
@Mriek helaas, eerst hapje groente dan vlees heeft hier even gewerkt, nu niet meer. Dan eet ik toch niet. En al dagen zonder daarna nog iets te krijgen, 's ochtends niet meer brood dan narmaal en na de lunch alleen nog 1x fruit helpt niet
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#6

Uiteindelijk win jij! Echt! En het is echt niet altijd makkelijk om te blijven negeren. Denk je dat het bij mij nooit opbreekt en dat ik mijn teleurstelling over hun eetgedrag altijd kan verbergen?! Ik schiet ook weleens uit mijn rol. Het is gewoon niet leuk als avondeten altijd maar een strijd is.

Samen aan tafel moet gezellig zijn, geen survival.

Maar echt, negeren is echt het enige wat helpt. En tuurlijk is ze aan het uitproberen om te zien waar jij dan de grens legt, maar je legt al een grens door te negeren! Je hoeft verder niks te doen.

Op een gegeven moment heeft ze door dat het geen zin heeft om moeilijk te blijven doen, want jij laat haar zien dat het je geen reet interesseert of ze eet of niet. Althans, aan de buitenkant doe je net of het je niet interesseert. Binnenin vreet je jezelf op, maar dat hoeft zij niet te weten.

Groetekes, Sje

#7

Wendy, ik ben het met je eens dat ze de grenzen aan het zoeken zijn, daar hebben ze de leeftijd ook voor. Helaas voor hen leren ze ook dat er consequenties aan hangen als ze niet eten ( honger hebben ).
Ik denk dat je het moet proberen los te laten. Het is niet leuk, maar wel een fase waar je dochter (en jij) doorheen moet. Als ze honger heeft gaat ze echt wel eten. Probeer het leuk te houden aan tafel zodat je kan laten zien dat eten leuk is. Maak eens een creatieve omelet met groeten erdoor. Er zijn vast meer recepten te vinden waar je groenten in kunt verstoppen.
Ik ga me pas zorgen maken als m’n dochter af gaat vallen of als ik merk dat ze echt voedingsstoffen te kort komt.

Gewijzigd door - Zwelgje74 op 06 Mar 2012 21:59:09

#8

Je kan het eten ook nog leuker proberen te maken, ik weet niet of het helpt hoor… Onze grote meid is ten slotte nog geen 2, dus hier nog geen eetproblemen (Ze eet zelfs altijd als eerste haar groente op en als ze iets laat liggen is het altijd het vlees )
-Samen een leuk nieuw bordje kopen waar ze 's avonds van mag eten.
-Haar groente, aardappels en vlees in een gezichtje (of ander figuurtje) op haar bordje leggen.
-2 verschillende groenten maken en haar laten kiezen welke ze wil eten.
Tsja, sorry verder zou ik het ook niet weten!
Sterkte schat!

Gewijzigd door - goudvisje20 op 09 Mar 2012 08:28:13

#9

En, misschien kun je onderstaande vergelijking ooit gebruiken (moet ze misschien net wat ouder voor zijn):

Onze meiden hadden de neiging om ons voortdurend tijdens het eten op de hoogte te houden van hoe ze het vonden. “bah, er zit paprika in”, “mag ik de courgette laten liggen?”, “ik lust geen champignons”. Zo gaat dat dan maar door en ze zitten met een vies gezicht te graven in hun eten. Irriteerde me mateloos!!!

Ik probeer ze weleens uit te leggen hoe het voor mij is als ze zo lelijk doen over de maaltijd waar ik moeite voor heb gedaan. Snappen ze niet!

Dus inmiddels vergelijk ik het met een tekening die zij voor mij maken. “Stel, jij maakt een hele mooie tekening voor mij, je hebt er heel veel werk aan gehad en zelf vind je hem prachtig. Je geeft hem aan mij en ik zeg “ieuw alweer een tekening met stift! Ik vind potlood mooier! En je hebt wel erg veel roze gebruikt zeg, je weet dat ik roze niet mooi vind!” Hoe zou je het vinden als ik zo reageerde op die tekening die jij voor mij gemaakt hebt?”.

En dan betrekken die gezichtjes! Dan snappen ze ineens wat ik bedoel!

Onthou die vergelijking, mogelijk heb je er ooit iets aan!

Groetekes, Sje

#10
quote:
En is het echt zo dat het beter wordt? Werkt het negeren echt? groetjes, Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

Ja, het wordt beter en ja, het werkt! Erik is sinds z’n 3e verjaardag (iets erna, volgens mij) ineens weer veel makkelijker geworden met eten. Ineens at hij meestal weer met z’n smaak z’n bord leeg (of bijna…) en ook zonder morren de meeste groentes. We keken elkaar de eerste paar keer ongelovig aan, maar het heeft zich doorgezet. Dus volhouden!

En ik denk dat die vergelijking van Sje op deze leeftijd nog niet werkt, zich verplaatsen op die manier dat kunnen ze nog niet. Maar op latere leeftijd (jaar of 5) zou dat wel moeten kunnen, denk ik.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#11

@Sje, ik zal het onthouden!

@Hanna, bel je wel even straks voor peptalk

@Mriek, ok dat klinkt hoopvol! Tot nu toe hoor ik alleen van kindjes die slecht blijven eten ook bij negeren. Nu heeft moppie altijd zo lekker gegeten en nu is het ineens over. Ik hoop zo dat ze de lol van eten weer terug krijgt en ik realiseer mij hoe meer ik daar in dwing hoe minder lol ze zal hebben. Ga maar vitaminepilletjes voor haar halen denk ik…
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#12

Hier eentje die ook heel lang slecht heeft gegeten en 3 maanden zelfs niet, zijn avondeten dan. Omdat hij al ondergewicht heeft kon ik dat er echt niet bij hebben. Heb alles gedaan boos geworden met gevolg overstuur kind aan tafel wat helemaal niet meer eet, genegeerd, een spelletje van gemaakt etc. toen ben ik een beloningsbord gaan gebruiken (weet niet of moppie dat al snapt) en sindsdien gaat het eten weer goed. (niet iedere dag hoor) maar goed genoeg om de auto of piraat vooruit te mogen zetten. na 10 keer is hij er en de ene keer krijgt hij een autootje van 2 euro de andere keer word er pannekoeken gebakken. oid.

Succes weet hoe je je voelt!

Liefs Michelle


#13

Bij Nora is het altijd in periodes gegaan en nog steeds. Ze heeft een paar weken van heel slecht eten erop zitten en sinds een kleine week eet ze ineens weer als een bouwvakker! Groeistuip denken wij dan. Wij maken ons er ook wel drukker om dan eigenlijk zou moeten, moeten we onszelf regelmatig even zeggen.

Het hoort erbij, maar ik vind het ook erg irritant…!

Lfs


#14

@Michelle, goede tip dat bord. Ik ben alleen bang dat 10x iets moeten doen voordat de beloning volgt nog net te lang is. Maar ik zou kunnen beginnen met het toetje wel of niet verdienen natuurlijk.

@Liske, vervelend he die lange tanden! En jij maakte je dus ook druk? Hoe heb jij erop gereageerd? Want nu eet ze dus opeens weer? Heerlijk lijkt me dat
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#15

Je zou het indd in kunnen korten. Dylano is tenslotte een jaar ouder.

Liefs Michelle


#16

Erik slikt ook multivitaminepilletjes. In de periode dat hij slecht at en zeker geen groente wilde vond ik dat wel een fijn idee. Hij is overigens nooit ziek (afkloppen…). Of dat nou door die pillen komt of niet, geen idee, maar ik blijf ze maar gewoon geven

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#17

Ook hier hebben we een periode gehad dat hij niet/nauwelijks (2 happen) at en dan zei dat hij vol zat. Toen heb ik al snel gezegd: Als je vol zit, kan er ook geen toetje meer in…
Echt helpen deed het niet haha.
Verder ben ik het gaan negeren. Ik weet niet precies wanneer het omslagpunt kwam, maar hij eet nu prima. Er zitten nog wel avonden tussen dat hij bijna niets eet, maar ik heb ook niet altijd trek.
Gelukkig hebben wij nu een makkelijke eter: Dus het kan goedkomen

Verder geven ook wij een multivitamine.

Liefs, Anne

Lilypie Fourth Birthday tickers

#18

Pas wel op met die vitaminepilletjes. Onze meiden hadden destijds ook van die pilletjes ter aanvulling en die kregen door de hoeveelheid ijzer die daarin zat (50% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) grijze aanslag op hun gebit.

Dus let op, als je van die pilletjes koopt dat er niet teveel ijzer in zit. IJzer krijgen ze wel weer op een andere manier binnen.

Groetekes, Sje

#19

@Sje, hoeveel mogen ze hebben dan? Kreeg je die aanslag er wel weer af?
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#20

Alleen de tandarts krijgt die aanslag er weer af.

Ze mogen die hoeveelheid ijzer wel hebben, maar blijkbaar is die hoeveelheid in een keer letterlijk en figuurlijk een aanslag op het gebit.

We hebben ons suf gepiekerd hoe onze meiden aan die aanslag kwamen en toen bedacht ik dat ik diezelfde aanslag in de eerste zwangerschap heb gehad toen ik Roosvicee Ferro (ook ijzer!) dronk! Toen gingen er bellen rinkelen, heb ik op het potje vitaminepilletjes gekeken en zag dat die de boosdoeners weleens zouden kunnen zijn.

Tandarts de boel schoon laten maken, geen pilletjes meer gegeven en nooit meer aanslag gehad!

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 08 Mar 2012 12:36:28