Allereerst nogmaals: gelukkig nieuwjaar voor iedereen!
Ik heb me dit jaar al een paar keer flink geërgerd aan Julia. Ze zit middenin een sprongetje en ze is eigenlijk niet te handelen. Gisteren hadden we visite en mevrouw heeft de hele avond liggen gillen. Mijn vriend en ik temden haar met de speen, maar die blies ze gewoon uit. Ze wilde niks. Niet slapen, niet bij opa en oma zitten, niet spelen…Ze was doodmoe en zag er helemaal afgemat uit. Dus legden we haar toch in bed, maar ik heb de muziekdoos wel 5x opgedraaid en wel 10x de speen in moeten doen. Om 00.00 uur barstte het vuurwerk los en daar sliep ze pontificaal doorheen. Vreemd eigenlijk, want ze wordt vaak al wakker van een hoest!
We lagen zelf rond 02.30 uur in bed. Ik met een vreselijke keelpijn. Om 05.30 uur begon Julia al te miemelen, we konden het rekken tot 07.30 uur met haar speen. Toen moest papa er uit, want mama had keelpijn en mocht nog slapen. Vanaf die tijd heeft ze eigenlijk constant liggen miemelen en huilen. Ze is zooooo chagerijnig! Er kan geen lachje af, ze kletst niet, ze brult alleen maar en ze wil voortdurend eten. Toen ze na een gil- en krijsbui wéér begon te brullen in bed, werd ik opeens heel kwaad. Ik trok haar geïrriteerd uit bed en zei hard: ‘Kom Julia, mama is het beu! Hup, blijf dan maar op!’ en ik nam haar kwaad mee naar beneden. Ze krijste weer toen we haar in de wagen legden om even een frisse neus te halen. Mijn vriend blijft altijd heel rustig als Julia zo vervelend is. Ik niet, ik ga me dan ergeren en mijn geduld raakt op. Dat had ik ook toen ze na haar geboorte zo enorm krijste. Ik kan daar niet tegen. Als ze huilt door honger of een vieze broek of om iets anders, prima, daar kan ik wel mee omgaan, maar ik merk dat ik soms opeens heel geïrriteerd raak als ze aan de gang blijft. Ik wil haar dan wel achter het behang plakken! Het komt doordat ik geen greep op haar heb en haar totaal niet begrijp op dit moment. Hopelijk is die sprong nu snel over, want ik herken mijn lieve meisje niet meer. Ze is een kleine draak op dit moment.
Zijn jullie ook weleens ‘boos’ als je kindje zo blijft jengelen en krijsen? Of ben ik gewoon ongedurig? En wat doen jullie als je kindje echt niet stil wil zijn en echt NIETS wil? Ik wil haar niet laten krijsen, dat vind ik zielig! Ik snap dat ze er zelf ook niets aan kan doen, maar toch…grrrr.
Julia wil ook constant drinken, maar als ik haar haar gang laat gaan, eet ze veel te veel. Ik verhoog de voeding nu maar naar 180cc (tot vorige week redde ze het makkelijk met 165cc) en straks misschien met een groentenhapje (de worteltjes staan in de kast!) of met Nutrix. Ze MOET opeens heel veel eten! Ik denk dat ze die voeding nodig heeft om haar sprongetje te kunnen maken. Ik herkende eerst niet dat bv Morgan opeens zoveel at, maar Julia heeft het nu ook. Niet normaal. Moeten we haar steeds voeden als ze erom vraagt en hoeveel moeten we dan geven…Ze moet ook niet overvoerd raken, want dan gaat ze spugen…
Wat een vragen allemaal weer. Maar op dit moment is het bij ons niet zo heel gezellig. Papa is doodmoe en ligt te slapen met Julia naast zich en ik ben eigenlijk ook best wel moe. Gelukkig is maandag alles weer normaal, misschien heeft Julia´s chagerijnige bui daar ook mee te maken, dat het allemaal te veel is voor haar…Pfffff. GRAAG jullie reacties, zodat 2009 de komende dagen iets happier wordt!
Groetjes Rainbow, trotse mama
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b1.lilypie.com/l071p1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” /></a>
Gewijzigd door - Rainbow op 01 Jan 2009 16:56:16



