Besef me opeens dat ik me nog niet heb voorgesteld

#1

Hallo allemaal. Zit nu ondertussen al een maandje of langer te snuffelen op ikkeben en heb ondertussen al een hoop bijgeleerd ik hoop dat ik een beetje zinnig advies heb kunnen geven uit mijn eigen ervaringen.

Ik ben dus ., 21 jaar oud en de trotse moeder van . 3 december 2009. Afgelopen september ben ik begonnen aan de universiteit met de opleiding psychologie en gelukkig heb ik mijn eerste jaar niet met teveel vertraging afgesloten, er zijn namelijk studenten die niet door mogen omdat ze meer vertraging hebben :smiley: zo trots. Wil me waarschijnlijk gaan specialiseren in de richting van ontwikkelingspsychologie, maar ik ben zelf lekker wispelturig dus het kan nog veranderen.

Ben alleenstaande moeder en wij hebben nu sinds drie maanden onze eigen Bovenwoninkje. […] Maar hopelijk kunnen we volgend jaar wat groters krijgen.

. is nu ondertussen al een heuze vent, 9,5 kg en 74 cm lang en die moet ik nog regelmatig met maxicosi enal de trap afzeulen , de spierballetjes beginnen al te komen. Wij zijn begonnen met 2710 gram en 49 cm, hij was dan ook zes weken te vroeg.

Dat verhaaltje was wel weer langgenoeg
geniet van jullie vakantie ^^ voor wie nog moet of is.

Gewijzigd door - Jaantje op 04 Aug 2010 12:33:53

Gewijzigd door - Jaantje op 08 Nov 2010 19:01:37

#2

Alsnog welkom dan

Ik ben Anne, ook 21 jaar, en moeder van Seth van 1,5 jaar.
Wij wonen met z’n drieën in Rotterdam op een flatje.
Zlef studeer ik ook nog, Voeding en Dietetiëk in Den Haag.

Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers

#3

Dan ben ik wel benieuwd eigenlijk hoe jouwn ervaring is om studerende moeder te zijn ken er niet zo heelveel in mijn buurt.

#4

alsnog welkom

ik ben 27 moeder van 3 zoons van 9, 7, en 2,5 getrouwd en wonende op de veluwe
en ben werkzoekende

before you judge me, try hard to love me

#5

Uhm… het is druk! Maar het is te doen…

Wij hebben de mazzel dat we veel hulp krijgen van ouders en schoonouders, qua oppassen ed. Maar aan de andere kant, vind ik dat ook weer vervelend, omdat ik altijd van hun afhankelijk ben, en minder het gevoel heb dat ik op eigen benen sta, want ja… ik heb ze nu eenmaal nodig!
Qua leren ed, heb ik gewoon zoiets van: Doen, en dan ben je vanzelf een keer klaar, snap je?
Ik probeer er niet teveel bij na te denken, want ik wordt gek als ik te vaal tegen mezelf zeg dat ik nog wel 2 jaar moet.
Liever zou ik nu gaan werken! Zeker omdat je bij school gewoon nog zovel thuiswerk hebt. Gelukkig heeft mijn vriend er wel begrip voor, en neemt hij Seth regelmatig mee om wat te doen, zodat ik thuis huiswerk kan maken.

Maar hoe de jij het dan, helemaal in je eentje?
Dat vind ik wel echt knap!

Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers

#6

Welkom dan nog maar! Ik heb een zoontje van 2 jaar, Erik. We wonen met ons drietjes in Drenthe. Respect voor je hoor, dat je het in je eentje doet en ook nog een een studie ernaast doet.

Groetjes,
M

Lilypie Derde Ticker

#7

ow haha hoe ik het doe, afentoe kan ik mezelf wel uit het raam smijten.

Op maandag en vrijdag ging hij naar de kinderopvang en op woensdag naar mijn moeder. Op die dagen had ik collegedagen, volgend jaar is het anders hopelijk heeft de kdv plek ze doen nogal moeilijk met wisselen.

Vooral als ik vrij had op kdv dagen schoot ik door het leerwerk heen. Nu ik zomervakantie heb heeft hij ineenkeer een slaapritme van 2 tot 3 slaapjes overdag en snachts constant door dat was toen ik nog naar school ging jammer genoeg niet zo, werd hij snachts vaak wakker, wou hij overdag niet slapen alleen aandacht, dat was echt heel pittig. Als hij sliep kwam ik ook al niet aan huiswerk toe want dan was ik er zelf ookal weer doorheen.

Maar opeen of andere manier heb ik het gered, veel proberen te leren in de trein, als hij naar de kdv was, toch als hij sliep, soms toch maar een extra dag naar me moeder, het scheelt dat ze het geweldig vind om oma te zijn.

De moeilijkste periodes vond ik toch wel toen hij de waterpokken had en toen hij met het rs-virus werd opgenomen in het ziekenhuis, had toen echt een babylijkje bij ons in de auto zitten en dat heeft voor mij een hele lange nasleep gehad.

Wat mij vooral er doorheen sleepte was de gedachte aan de zomervakantie, 8 wkn niets verplicht. Behalve zorg voor […] dan. en het huishouden van de tentamenperiode even weer wat bijwerken :blush:

[…]

Gewijzigd door - Jaantje op 04 Aug 2010 12:35:16

Gewijzigd door - Jaantje op 08 Nov 2010 19:10:29

#8

Hoi hoi,

Ik ben Juna, 27, verpleegkundige mijn dochter Jada is op 12 maart 2008 geboren in Blantyre Malawi, waar wij wonen omdat haar papa daar vandaan komt. Knap hoor studeren en een kind, (ik was zwanger toen ik mijn scriptie schreef, en was net een vergiet! hihiihih) Welkom iig!

#9

Ik vind het zelf ook heel erg knap om het in het buitenland te doen, zou niet weten waar ik zou zijn als ik mijn familie niet zo dicht om de hoek heb wonen.

Ow haha die hormonen spelen parten jah, maar ook als je werkt zul je wel de nodige uitbarstingen tegenover je collegas hebben

#10

Het is wel fijn dat je altijd dezelfde collegedagen hebt!
Ik heb elke week, elke dag een ander rooster, en dat maakt mij erg afhankelijk omdat ik het elke keer weer moet vragen voor andere tijden.

Daarom kan hij ook moeilijk naar een kdv oid, omdat die vaak niet zo flexibel zijn.

Fijn hè, nu vakantie!!
Ik vind het ook heerlijk! Al moet ik zeggen dat ik me ook snel verveel

Ook ik vind het wel heel belangrijk om een studie af te maken (mits het een beetje mogelijk is en lukt!), want anders is het zo lastig om een echt leuke baan te krijgen, en een beetje fatsoenlijk te gaan verdienen.

O, enne… als je een dagje moet leren, breng je hem maar een dagje hier Lijkt me heerlijk weer zo’n kleintje (in vergelijking met Seth) haha.

Maar ik heb wel respect voor je!
Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers

#11

Hi Ik ben Michèle, bijna 31 en mamma van Morgan van bijna 2. Ik woon samen met haar pappa en onze 4 katten en ik werk 40 per week in de liftenbranche.

Dat zal niet meevallen om alles alleen te moeten doen soms. Bewuste keuze of een pappa die wel wil wippen maar niet wil schommelen???

Groetjes,

Michèle

#12

@ michele, hahahah kom niet meer bij! die heb ik nog nooit gehoord, maar hij is grappig!

#13

@ malawimamajada ken je die uitdrukking niet wel wippen maar niet schommelen?? Das wel de lol maar niet de lasten willen hebben

Groetjes,

Michèle

#14

@ michele, snap hem, maar nog nooit gehoord, hihihih krijg je er van als je in Malawi woont

#15

Ha ha ha oh mijn vader gebruikt deze uitdrukking ook dus ik dacht dat ie al heel oud was…

Groetjes,

Michèle

#16

@ Anne: bij de kdv’s bij mij in de buurt is het ook mogelijk om flexibele opvang te krijgen, mits je het maar twee weken van te voren kan aangeven geloof ik. Kwam er alleen zelf niet voor in aanmerking, gelukkig heb ik genoeg mensen die afentoe willen oppassen.

Owja de vakantie viel bijna meteen in een zwart gat naar mijn idee je bent zo druk met school en de baby dat je bijna vergeet wat je je voor de tijd zo mee bezig hield maar het is wel fijn even weer bij te kunnen tanken of niet dan.

@ Michele: […]

Gewijzigd door - Jaantje op 04 Aug 2010 12:36:31

#17

@ Jaantje wat een sukkel, sorry dat ik het zo zeg maar hij weet dan niet wat ie mist. Enne geloof me ik weet uit ervaring dat je soms met minder het beter kan hebben dan met meer. Heeft ie overigens zijn kind erkend?? Want dan is hij er financieel wel verantwoordelijk voor. Dat kan het voor jullie wel wat makkelijker maken, of zie je dat zelf niet zitten?

Groetjes,

Michèle

#18

haha ik vind het ook heel erg jammer voor … jah en die reactie krijg ik wel vaker…

[…]

Gewijzigd door - Jaantje op 04 Aug 2010 12:37:17

Gewijzigd door - Jaantje op 08 Nov 2010 19:00:59

#19

Tip van mij uit eigen ervaring wees eerlijk en als hij toch later zijn vader wil zien probeer eerst zelf te informeren of dit mogelijk is en of zijn vader het wil zodat hij niet al te zwaar teleurgesteld wordt als het niet kan.

Ik heb mijn eigen vader leren kennen toen ik 8 was. Hij wilde wel maar kon niet eerder voor mij zorgen. Verslaafd aan de drank, dus mijn moeder heeft ingegrepen. Ze is wel altijd eerlijk geweest en ook dat ie mijn en haar nooit kwaad deed alleen dat ie altijd teleurstelde en zo. Toen ik hem wilde leren kennen heeft ze geinformeerd bij een oude vriend van hem of hij nog leefde wat te doen. Die zei dat ie nog in leven was en nog op hetzelfde adres woonde. Ik mocht hem toen een brief schrijven van mijn moeder en na een aantal brieven heen en weer waarin we eerst kennis maakte hebben we elkaar in het echt ontmoed. Inmiddel zijn we 22 jaar verder en met vallen en opstaan is ie nu sinds ie opa is helemaal nuchter en heel trots op zijn kleinste meisje.

Dit is voor jou nog heel ver weg, maar ik wilde je even laten weten wat er kan gebeuren en wat het kan doen. Tuurlijk zijn er ook andere scenario’s maar die ken ik (gelukkig) niet.

Groetjes,

Michèle

#20

Heel fijn dat je dit met me hebt willen delen, stel ik erg op prijs.
Je hebt gelijk je weet niet hoe het in de toekomst gaat.

Maar had je dan niet het idee dat je zelf moest vragen/smeken om je vader te mogen kennen, terwijl hij je ook had kunnen opzoeken of proberen beter te worden zodat hij al meteen voor je had kunnen zorgen?