Ben je veranderd door moederschap?

#1

Je leven veranderd heel erg met de komst van een kindje, dat zal iedereen wel duidelijk zijn… Maar ik vraag me af of je ook veel dingen anders doet, of helemaal niet meer doet nu er een kind is? En merk je echt dat je minder geld te besteden hebt doordat je nu luiers en voeding etc moet kopen?

Ik ben zelf wel erg veranderd vind ik… Ik ben redelijker geworden, denk beter na voor ik iets zeg dan vroeger.
Ook gaan wij niet meer veel weg, zoals vroeger… Toen gingen we elke week wel eens uit eten of ergens wat drinken. Daar hebben we nu ook geen geld meer voor, maar dat vind ik niet lastig omdat het toch niet zo vaak meer kan ivm oppas vinden voor de kindjes.
Ik ben ook veel opgeruimder geworden in huis, en ik maak vaker schoon. We eten ook veel gezonder dan voor de kindjes er waren, toen was het wel erg vaak een makkelijke hap, bestellen of afhalen…
Ook ben ik veel voorzichtiger geworden, zoals bijvoorbeeld in het verkeer… Ook als ik de kinderen niet bij me heb let ik nu veel beter op dan vroeger, omdat ik bang ben dat mij iets overkomt en ik zo Danny met de kinderen achter laat, veel meer verantwoordelijkheidsgevoel dus…

Eigenlijk is alles wel heel geleidelijk gegaan, het is niet zo dat ik echt het gevoel heb dat ons leven in een keer totaal omgegooid is. Dat zal ook wel komen omdat we heel bewust hebben gekozen voor kinderen denk ik… Hoe is dat bij jullie? Ben je er ook zo makkelijk in gerold, of koste het moeite? Of is je leven nog precies als vroeger maar dan mét kind(eren)?

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

#2

Hier alles 24 uur anders dan toen we nog geen kindje hadden… Ik ben onzekerder geworden … wil alles met manlief bespreken etc. Ook ben ik veel vrijheid kwijt … wat ik niet erg vind. Maar omdat manlief ook veel weg is 'savonds voor het werk… is mijn hoofd weleens een beetje moe en verlang ik naar een avondje weg… gewoon even geen kind / even geen man … even alleen meiden / vriendinnen oid.

Vroeger ging ik veel winkelen … nu nooit! Ook besteed ik minder tijd aan mijn uiterlijk … helaas … want de gevolgen zijn zichtbaar …

Kortom alles is anders … maar ik zou het toch niet willen ruilen voor die periode voor deze tijd. Want ook de liefde van je kind die je krijg … de liefde die je hem/haar zelf kan geven … maakt alles goed! Ook heeft je leven (in mijn ogen) meer doel/waarde…

#3

Ik merk dat ik gevoeliger ben geworden, vroeger kon ik me makkelijker van moeilijke dingen afsluiten en voor met mijn werk het laten gaan als het tijd was om naar huis te gaan, nu neem ik meer dingen mee naar huis, vooral als er dan weer een kindje overlijd, dan moet ik gewoon huilen, niet professioneel maar wel menselijk, vroeger kon ik dat niet, nu vind ik dat soort dingen echt vreselijk en kan ik daar wel een week van over de * zijn zeg maar! bah

#4

Ik vond het wel wennen aan het leven met een kindje, ook al was de komst van Erik wel ‘gepland’. Het feit dat je leven ineens volledig in het teken staat van de zorg voor zo’n kleine hummel en de verantwoordelijkheid, wauw. Dat vond ik écht even heel erg wennen. Maar daar ben ik nu wel aan gewend, alhoewel ik ook vaak dagen heb dat ik even alleen in een hutje op de hei wil met een goed boek en verder niets. We proberen wel regelmatig (eens in de 2 maanden ongeveer) iets te plannen met z’n tweetjes en dan gaat Erik uit logeren. Even weer iets anders samen doen dan alleen papa en mama zijn, dat hebben we zeker nodig.

Ik ben ook een stuk emotioneler geworden na de komst van Erik en vind dingen die ik eerst belangrijk vond ineens een stuk minder belangrijk. M’n prioriteiten zijn duidelijk verschoven.

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#5

Ik ben ook erg veranderd met de komst van een kindje!
Daarbij komt natuurlijk ook nog eens dat het niet gepland was, en dat wij nog niet samenwoonden enz…
Ik ben dus ineens moeder, moet het huishouden doen en moet mijn vriend tevreden houden en moet daarnaast ook nog gewoon naar school en wil nog wat contacten hebben met vrienden.

Vroeger was ik meer van implusieve dingen doen. Hier zin in, oke, gaan we doen!
Nu kan dat niet meer en dat vind ik wel lastig. Ik ben ook veel emotioneler geworden en veeeeel(!!) volwassener. Dat merk je voornamelijk bij leeftijdsgenoten. Wat ik vooral lastig vind nu is dat ik overdag niet even op de koffie kan bij een vriendin die ook een kindje heeft oid.

Tjaah, een beetje in die trant ben ik veranderd.
Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers

#6
quote:
moet mijn vriend tevreden houden

Liefs, Anne

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb2f.lilypie.com/1A4Dp1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” /></a>

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#7

Ik vond het ook heel erg wennen. Ik vond mijn leven wel compleet op zijn kop staan. (en ook Nick is gepland). Ik was ineens altijd thuis, met name de eerste paar maanden. Daar had ik het vreselijk moeilijk mee. Ik voelde me meer een huismoeder.

Daar komt bij dat ik mijn werk ook heel erg leuk vond. Altijd 40 uur gewerkt of meer en nu ineens “maar” 20. Mijn oude werk kon ik niet meer doen, dat kan alleen met 40 uur. Ik zit nog steeds op dezelfde plek maar doe compleet iets anders. (wat ik overigens nu ook heel leuk vind nu).

Het ritme is helemaal weg. En later wordt het een aangepast ritme aan je kind. En ook mijn man en ik nemen veel te weinig tijd voor elkaar. We hebben echt bijna niets leuks samen meer gedaan sinds Nick er is. En dan bedoel ik ook echt iets leuks en niet op de bank voor de tv hangen… Dat is iets waar we nog steeds verandering in moeten brengen want het is ook belangrijk om je relatie met elkaar leuk te houden en niet alleen het verplichte gedoe allemaal afwerkt.

Aan de andere kant is mijn leven ook verrijkt! Ik heb nog nooit zo’n gevoel voor iemand gehad als voor mijn kleine hummeltje. Ik vind het nog steeds een wonder dat hij uit mij is gekomen en van mij is!
Ik ben ook veel opruimeriger dan voorheen. Ik let meer op zowel gevaren thuis als onderweg. En ik ben compleet gelukkig als ik naar zijn lachende koppie kijk
Ik geniet ook veel meer van de kleine dingen dan voorheen en ik sta ook veel bewuster in het leven als voorheen.

Groetjes Bianca

#8
quote:
quote:
moet mijn vriend tevreden houden

Liefs, Anne

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb2f.lilypie.com/1A4Dp1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” /></a>

Groetjes,
M

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b2.lilypie.com/4R0pp1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Lilypie Second Birthday tickers

#9

Tja emotioneler ja, die was ik vergeten…
Aan de ene kant wel mooi, maar soms word ik ook wel eens gek van mezelf met dat gehuil om alles… Ik hoef maar een persoonlijk verhaal in een tijdschrift te lezen en de tranen komen al… Of zielige reclames ofzo… Dat had ik vroeger nooit…

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

#10

of zielige afrikaanse kinderen met vliegen in hun oog, hahahah zit hier te lachen en te janken, jullie hebben de oudejaarsconferance wel gezien toch! hahahahah

#11

Ja ik ben ook veel! emotioneler geworden.
Verder valt het eigenlijk wel goed mee.
Alleen dat ik nu altijd iemand bij me heb, en daarvoor was ik alleen overdag

Liefs
Tanja

Lilypie Second Birthday tickers

#12

Ik ben ontzettend verandert sinds de komst van Ruben!
Dus ga er maar even voor zitten dit word een lang verhaal
Zoals velen weten heb ik een rot start gehad met Ruben, met hem ging alles goed en was dan ook een voorbeeldige baby, zelf vond ik het tegenovergestelde waar.

(even in het kort voor degene die het niet weten)
doktoren kwamen er dan pas na 8 maand achter dat ik een verwaardloze postpartum depressie had, na veel praten en vechten en medicatie ging deze niet over en dus wert ik verder onderzocht en zo kwamen de kenmerken van Borderline naar boven.
Door de zwangerschap en bevalling was dat de druppel die de emmer deed overlopen bij mij, het heeft dan ook een tijdje geduurt voor ik het allemaal heb kunnen accepteren, inmiddels weet ik wel beter, en kan er mee omgaan.)

Dus eigenlijk voelde ik mij pas een moeder toen Ruben de 1 jaar gepaseert was.
Voor Ruben’s komst deed lekker waar ik zin had.
even de stad in bij vrienden langs bios pakken uit eten, als het een erg gezellige avond/nacht was geweest, lag ik lekker tot laat in de middag op bed.
lang leve de lol dat was een beetje mijn instelling.

En daar was Ruben, en daarbij kwam hele verantwoordelijkheid kijken, iets waar ik me voorheen nooit druk om had gemaakt.
En de regelmaat! wat was dat nou weer?!?! erg wennen, de slaapjes, de voedingen, luiers verschonen, wasmachine maakte overuren, ineens draaide de wereld om tijd, ook iets waar ik voorheen nooit op lette.

En Vrienden?!?! die hebben het stuk voor stuk laten afweten, op 1 vriendin na dan.
Hun stap leven ging gewoon door, dus als ik niet kon? dan snapten ze dat gewoon weg niet, dan regel je toch een oppas hoorde ik dan vaak, mijn ouders zien me elke week aankomen zeg hahaha…

En dan het financieele plaatje, eerlijk gezegt is het mij toch wel wat mee gevallen.
je kan de opvoeding en verzorging van een kind zo duur maken als je zelf wilt, en met die uitspraak blijf ik het eens zijn.
wij hebben dus bijna alles tweede hands aangeschaft en zelf opgeknapt.
dus ook met minder geld kun je een voldaan gevoel hebben en trots zijn op de dingen die je hebt bereikt, tuurlijk wou ik ook graag die mooie nieuwe babykamer die in de brochure stond, maar daarvoor wou ik me niet in de schulden steken.

dus wat dat betreft alles even samen gevat.
//Ben ik verandert??//
Ik ben wel degelijk verandert,
Ben volwassen geworden,
Hou van de regelmaat in het leven,
Probeer zo goed als het kan te zeggen waar het op staat.
Denk meer na over de gevolgen voor ik een beslissing neem.
En maak vaak een planning
Ben voorzichtiger geworden.
Maar vooral rustiger.

En zeg elke tegen beide mannen dat ik van ze hou
want ze zijn mijn allesjes

En nou hou ik echt op kan wel doorgaan met mijn verhalen en voorbeelden, maar wil niet dat je in slaap valt van verveeling

Groetjes Marianne mama van Ruben

#13

Ja ik ben zeker wel veranderd. Ik ben ook emotioneler, zeker als het om kinderen gaat. Kinderleed vond ik al verschrikkelijk maar nu helemaal. Ook ben ik meer thuis en toch ook niet. Ik ga er met morgan nog steeds veel op uit alleen plan ik wat meer. Je moet toch rekening houden met slaapjes en zo.

Ook ben ik geduldiger en aan de andere kant toch ook weer niet, maar dat heeft denk ik meer met mijn ziekte te maken dan met mij. Als ik niet goed zit met mijn suikers ontplof ik bij alles.

Financieel ben ik nu pas veranderd of eigelijk mezelf weer. Ik was altijd best zuinig. Ik ben met niks opgegroeid dus alles wat ik had potte ik op. Met morgan’s geboorte gaf ik heel veel uit vooral aan kleren. Later bleek dat dat schuldgevoel wegkopen was na een zware start. Nu heb ik het meer in balans. Ik koop niet meer alles wat los en vast zit maar ik pot ook niet alles op. We leven een verstandig leven zeg maar. We proberen wel geregeld we te gaan samen, maar we doen het bewuster nu omdat het minder is, maar het is dan wel zo fijn.

Oh ja en op het bed gebied. Mijn Mojo is regelmatig zoek sinds ik mamma ben, maar dat schijnt zo ie zo wel vaker te zijn bij suikerpatienten (medicatie) maar ook door vermoeidheid en zo. Ik ben namelijk in tegenstelling tot veel mamma’s niet minder gaan werken. Ik werk nog steeds 40 uur.

Conclusie, ja ik ben ook wel veranderd.

Groetjes,

Michèle

#14

Ja, dat van die mojo, dat ken ik Ik dacht dat het wel zou beteren, maar Noa is nu één jaar en heb nog steeds geen zin in actie Heb medelijden met mijn arme man…
Ik werk ook 40u in de week, maar zou het echt alleen daar aan liggen? Want als ik uitgerust ben, heb ik ook geen zin…

Maar goed, voor de rest is ook hier het leven totaal veranderd. Een beetje hetzelfde als de voorgangers: emotioneler, volwassener, verantwoordelijker,niet meer op stap gaan,…
Soms denk ik ook: hoe zou het zijn als Noa er niet was. Maar die gedachten zijn er maar voor een seconde, want ik zou haar voor geen geld meer kunnen missen!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#15

Leuke vraag Snoekie! Ik ben volgens mij niet heel erg veranderd sinds ik Eva heb. Voordat ze er was, deden mijn vriend veel samen en geld speelde niet echt een rol. Als we uit eten wilden, deden we dat, ook al was dat 4x per week. Als we een weekend weg gingen, deden we dat…We werkten allebei en hadden dus 2x een full-time salaris. Niet dat wij met geld smeten, maar toch, we dachten er niet echt over na. Wat geld betreft vind ik dat de komst van Eva niet zo heel veel veranderd heeft, ook al ben ik nog maar 20 uur aan het werk. Je kunt alles inderdaad zo duur maken als je zelf wilt en het maakt mij niets uit of ik nu een Ikea-kamer heb (wat Eva heeft) of een kamer van 6000,-. Wij hebben ook een X-Adventure kinderwagen, die ik voor een prikkie kon kopen. Ik had ook een Buggaboo kunnen kopen, maar die vonden we echt veel te duur! Zo kien ik het wel uit, dus ik kijk wel wanneer de luiers in de aanbieding zijn. Zo hou je, ook met minder werk, centjes over voor andere leuke dingen. Helaas doen wij niet veel meer samen en ook niet met vrienden. Die vrienden mis ik ook niet, eerlijk gezegd. Ik vind het leuk om ze te zien, maar je merkt dat ieder zijn eigen weg gaat en het contact anders wordt. Iedereen wordt wat huiselijker. Ik mis het samen dingen doen wel, dus ook wij moeten er aan werken om af en toe samen iets te doen. Over de mojo heb ik het maar niet, die is bij mij echt dood en afgevoerd met de placenta ofzo! Haha. Arm mannetje!

Persoonlijk ben ik niet echt anders volgens mij. Ik ben nog steeds energiek en vrolijk en volgens mij merken mensen ook niet echt aan mij dat ik mama ben. Wel natuurlijk dat ik veel over Eva praat, maar ik zie er niet afgepeigerd uit ofzo, haha, ik wil nog steeds leuke kleren aan en make-up op. Dat vind ik wel belangrijk. Ik huil wel nóg sneller om zielige verhalen, vooral over kindjes en ik voel me ook een moederkloek die Eva wil beschermen. Ik ben ook zorgzaam, wil dat het huis netjes is en dat we schone kleren hebben enzo…Maar dat was eigenlijk voor die tijd ook wel!

Groetjes Rainbow, trotse mama

#16

Ook ik ben ook wel veranderd, net wat Rainbow zegt “Geld speelde geen rol” voor dat we Noah kregen. We werkten allebei Fulltime, Chris 40 uur, ik rond de 28 soms 36uur.

We konden gaan en staan waar we wilden en trokken ons van de wereld niks aan. (Om het zo maar even te zeggen),
Nu werk ik niet meer, en is het toch allemaal wat lastiger en moeten we echt wel op de kleintjes letten.

Ik ben ook veeeeeeeel emotioneler geworden, en ben ontzettend veel vrienden verloren door mn zwangerschap en samenwonen etc.
Gelukkig heb ik er wel Chris zn vrienden bij gekregen. en ben ook super blij met ze.
Hun zijn allemaal van Chris zn leeftijd 26/27 en snappen heel goed dat wij niet altijd oppas hebben, dus komen ze gezellig bij ons…:smiley:

Ik ben na de bevalling ook heel erg onzeker geworden over mn uiterlijk,
En zit eigenlijk sneller in een dip dan voorheen.

En tja, verder ben ik niet super veel veranderd denk ik.

Liefs, Melanie, (mama van Noah)

#17

Over de mojo heb ik het maar niet, die is bij mij echt dood en afgevoerd met de placenta ofzo! Haha. Arm mannetje!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[/quote]

Ha ha, Rainbow, leuk gezegd! Maar het is wel waar. Ik dacht onderhand dat ik de enige was. Apart en goed om te lezen dat er meerdere mama’s zijn met dit probleem. Arme mannen. Voel me wel eens schuldig erover. Ik dacht dat het toch wel een beetje terug zou komen…

Groetjes Bianca

#18

Ohhh ik ben juist zekerder geworden van mijn uiterlijk en ja mijn borsten hangen wel en ook mijn buik flubbert maar dan denk ik mooi, dit lichaam heeft wel de mooiste baby van de wereld gedragen, hahaha nee wat dat betreft ben ik helemaal niet onzeker, ik ben er trots op, het zijn mijn 'battle scars" zeg maar.

Verder valt het met die mojo soms niet mee, maar das voornamelijk omdat wij “ochtend mensen” zijn of waren en dat Jada vaak 's ochtends bij ons in bed ligt! hahahah dus nu moeten we dat naar de avond verschuiven en dat valt soms niet mee!
Ahhhh jaaaa!!!

#19

Leuk om te lezen dat toch veel mama’s dezelfde dingen ervaren

Het financiele valt mij ook heel erg mee… Er word altijd gezegd dat kinderen zo duur zijn, en dat zijn ze misschien ook wel, maar ik vind dat het toch aardig compenseerd met de aanpassing in je levensstijl. Het geld dat vroeger naar uit eten enzo ging, is nu voor luiers etc, en dat kost niet eens moeite, want met kindjes in bed kun je zonder oppas toch geen kant op!
En je kunt het idd zo duur maken als je zelf wil… Wij hebben geen dure merk kinderwagens, en ook best veel spullen van marktplaats. Kleertjes van de hema en zeeman en wibra zijn op deze leeftijd net zo leuk als villa hap spullen, en dat scheelt toch behoorlijk wat in prijs!

Ik ben door de bevallingen ook wel een stuk onzekerder geworden over mijn lichaam… Ik ben altijd al dik geweest en nooit echt veel problemen mee gehad, maar nu is alles zo zacht en hangerig, vreselijk… En dan al die zwangerschapsstrepen… Ik word echt niet meer vrolijk van mijn spiegelbeeld… Maar gelukkig vind Danny het allemaal niet erg, die houd van mij zoals ik ben~En dat motiveerd mij wel weer om er met kleren en make-up toch wat leuks van te maken

Pfff die Mojo ja… Die ontbreekt bij mij ook…
Maar wat vinden jullie mannen daar dan van? Levert dat nooit problemen op? Nou ja, problemen is een groot woord, maar het is hier wel geregeld heel ongezellig in bed, als ik hem voor de zoveelste keer afwijs… Hij zegt wel zo mooi dat hij alle begrip heeft en dat hij geduld heeft, maar ondertussen baalt hij er flink van en dat kan ik heel goed merken! En hoe meer ik dat merk, hoe kwader ik word dat hij zo ongeduldig is, en hoe minder zin ik krijg… En zo is het dus al echt lang geleden… Ik voel me daar best schuldig over want dit ligt toch echt alleen aan mij, maar om dan maar tegen mijn zin in te beginnen… Daar word de ‘afkeer’ alleen maar groter van denk ik…
En omdat het al zo lang geleden is, word het ook steeds moeilijker om er aan te beginnen vind ik… Het voelt zo ‘gespeeld’ en ik ben ook bang dat 1 keer gelijk torenhoge verwachtingen schept… Zoals in het eerst jaar zal het wel nooit meer worden denk ik… En ik was binnen een jaardat we bij elkaar waren al zwanger…

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

#20

de verandering was voor mij ook heel groot mede omdat ik nog zo jong was bij de eerste (ws zeker wel gepland hoor) ik was 18 net twee jaar samen wonend met mijn man…volop genietend van de vrijheid geen regels meer van moeders hahaha naar bed gaan wanneer ik wilde eten wat en wanneer ik wilde en absoluut niks doen wat moet. gestopt met werken en school tja t was een leuke tijd… maar dat was afgelopen na de miskraam toen werd ik een stuk serieuzer daarvoor kon ik alles van me af laten glijden dat lukte niet meer gelukkig was ik vrij snel weer zwanger en genoot ik volop van de zwangerschap nog steeds geen regels al lette ik wel op wat ik at en rookte en dronk niet meer (niet dat ik overdreven veel dronk hoor ook al was ik jong) wel hadden mijn man en ik het wat moeilijk omdat we twee culturen samen moesten voegen en mijn moeder niet achter onze relatie stond en ook niet achter de zwagerschap…maar goed na de geboorte kon ik niet meer doen wat ik wilde er moest regelmaat komen een gezonde levenstijl wel hadden wij geluk met een echte slaap baby hahaha sliep elke dag uit tot 11.30 (pff waar is die tijd hahaha)maar idd was meer thuis veel vriendinnen kwamen niet meer want hun zaten wel nog steeds in de stap wereld enik wilde dat niet meer.
ook ben ik veel emotioneer geworden zit af en toe al bij het nieuws te snotteren.
eigelijk is alles verandert het hele leven maar misschien komt het ook omdat ik in een korte tijd volwassen moest worden ik was echt nog een pubertje toen ik mijn zoon kreeg ook de kleding styl is bij mij veranderd doe geen mini rokjes meer aan hahahahaha en make up wat is dat??? geen tijd meer voor en ook geen zin als je s ochtends drie kindjes klaar moet maken om naar school te gaan pfff nee…
en weg gaan ja dat doen we wel maar natuurlijk niet meer zo spontaan want je moet oppas regelen en rekening houden met tijden en altijd bereikbaar zijn voor als er iets is…winkelen doen we zoveel mogelijk als de twee oudste op school zitten en anders online shoppen oei wat een heerlijke methode om te shoppen.

tis een heel verhaal en ik zou nog heel lang door kunnen gaan …

iig ja eigelijk is alles verandert maar ten goede dat wel en totaal geen moeite mee.als ik kijk naar meiden van mijn leeftijd die nog altijd in het wereldje zitten waar ik 10 jaar geleden in zat (stappen enzo) dan denk ik meid wat zonde van je tijd ga je toch lekker settelen

nu stop ik echt met schrijven hihih

de tijd vliegt voorbij, geniet van elke dag