Ben een beetje moe van me broertje

[Michele1]

Moet even me ei kwijt hoor meiden. Sommige hadden het al door maar voor degene die het niet meegekregen hadden. Mijn broertje is sinds ruim 2 weken opgenomen. Hij belde mij zo’n twee weken geleden dat het niet goed ging met hem en of ik naar hem toe wilde komen. Ik trof hem in zeer verwarde toestant aan en ik heb hem meegenomen naar het ziekenhuis. Daar de crisisdienst laten komen toen bleek dat ie lichamelijk niks had. Hij zat in een psychose. Dit is al de 2e.

Mijn broertje is schizofreen, althans ooit is diagnose gesteld maar ze zaten nog in het medicatietraject. 6 maanden geleden besloot mijn broertje dat ie niet schizofreen was en stopte met zijn medicijnen. 3 maanden ging het goed, daarna ging het minder tot nu dus weer een opname. Mijn moeder woont in het noorden van het land dus sommige dingen regel ik en sommige dingen regelt zij. Ik doe de spoed zeg maar en zij de dingen die geen spoed hebben.

Maar goed nu is hij dus weer aardig bij. En nu moet even alles snel geregeld worden. Andere huisvesting want waar hij nu woont moet ie weg, overigens buiten zijn schuld om, en alles moet nu en snel en hij vind dat alles om hem draait. Afgezien van zijn ziekte is hij 21 en nu pas echt aan het puberen. Dus het is allemaal best vermoeiend soms.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb alles voor hem over, binnen grenzen natuurlijk. Maar dat gedram is heel vervelend (dat heeft hij van zijn vader overigens) en heel vermoeiend. Hij snapt niet dat ik ook mijn gezin nog heb. Hij weet het wel, maar hij snapt het niet. Op dit moment draait alles even om hem (in zijn ogen). Mijn moeder zegt al dat ik me niet moet laten manipuleren door hem en dat doe ik ook niet maar het is wel zwaar. Hopelijk kan hij snel begeleid gaan wonen want dat proberen ze te regelen. Dan wordt het voor mij en onze moeder ook makkelijker.

Maar goed ik moest het even kwijt.

Groetjes,

Michèle

[Liske]

Nou, meid, ik kan me heel goed voorstellen dat het supervermoeiend is. Een vriendin van mij heeft een moeder die manisch is en vaak haar medicijnen weigert en dan ook psychoses beland. Elke keer wordt er weer een beroep op hara gedaan en verwacht dat ze de rest van haar leven laat vallen. Omdat het familie is, doe je dat.

Ik denk dat ik precies hetzelfde gedaan zou hebben, je wilt elkaar helpen natuurlijk. Bewaak wel je eigen grenzen nu, want hoe belangrijk je familie ook is, je eerste verantwoordelijkheid ligt bij je eigen gezin! Jij hebt ook je mna, kind, huishouden, werk, sport, gezondheid… noem maar op.

Ik hoop dat je mee dat je broer snel begeleid kan worden, dan deel je ok de zorg weer voor een stukje met een andere partij.

Succes! liefs

[MamaDanique]

Dat valt inderdaad niet mee, je moet dan zo’n beetje je eigen leven opzij zetten voor dat van iemand anders… En dan is het wel je broertje in dit geval maar toch.

Heeft hij tot nu toe geen professionele begeleiding gehad? Zo ja, kan je niet proberen dat diegene dan wat taken op zich neemt? En anders een contactpersoon/vertrouwenspersoon van de GGZ, of welke stichting hem nu probeert te plaatsen in een begeleid wonen project? Probeer jezelf wat te ontlasten, op den duur gaat het ten koste van jou… En dat lijkt me niet de bedoeling.

Hoop voor je dat ze hem snel kunnen plaatsen en dat ie daar de hulp krijgt die hij nodig heeft. Sterkte ermee!

[Saro]

Wat een hele vervelende situatie Michele. Aan de ene kant is het je broertje en daar hou je ontzettend veel van, maar aan de andere kant moet het ook niet ten kosten gaan van je eigen gezin.

Ik herken er een klein gedeelte in…mijn broertje is drugsverslaafd en nu sinds een week opgenomen. Nu vraagt hij niet veel aandacht, maar zijn verslaving heeft er wel voor gezorgd dat er veel zorgen zijn en er ook veel problemen aan het licht zijn komen. Wat een behoorlijke impact op de familie heeft. Dat mijn ouders zijn gescheiden vorig jaar maakt het niet echt makkelijker. Nou gaat het even om jou situatie hoor en niet om die van mij, maar wil er alleen mee zeggen dat ik je wel begrijp. De enige tip die ik je kan geven…probeer als het lukt ook af en toe wat afstand van te nemen. Jij bent die verantwoordelijk voor jou broertje. Makkelijk gezegd he…
Succes er mee meid!!!

[Michele1]

Hij heeft daar iemand die hem helpt dat wel, maar het zijn ook dingen die zij niet kunnen doen. Zo had hij zijn vorge mobiel verloren en nooit iets mee gedaan. Hun gaan er niet achteraan of er nog geld open staat.; Of rekeningen die niet betaald waren. Het waren er niet veel, maar ik moest wel kijken wat de schade was.

Gelukkig zijn ze met de huisvesting met hem bezig daar dus dat hoef ik niet te doen, maar het is meer dat hij mij belt dat me ma zijn spullen uit het huis haalt en dat dat allemaal geregeld is, terwijl mij moeder heeft gezegd dat ie eerst het gesprek met de hulpverlener af moet wachten. Dus ik moet mijn moeder weer bellen om te vragen wat ie gezegd heeft tegen haar. Hij probeert het zo te manipuleren dat wij beide lopen en dat zijn zaakjes geregeld zijn. Zo had mijn ma ook gezegd dat ze nog geen sleutel van mij had om zijn spullen indien nodig bij mij op te slaan. Oh maar dan kon hij toch wel de sleutel even in bewaring nemen voor der. Dat zegt hij niet tegen mij, maar wel dat hij weer naar buiten mag. Nou is het niet dat ik bang ben dat mijn broertje spullen uit mijn huis haalt, ik ben er eerder bang voor dat ik hem mijn huis niet meer uit krijg dus hij krijgt geen sleutel van mij. Hij doet niemand kwaad, maar hij kan zich wel heel erg opdringen.

Maar goed ik stel ook mijn grenzen en ik laat me niet manipuleren. Mervin zou dat ook niet toelaten trouwens, maar het is wel vermoeiend want je moet je wel wapenen af en toe. Want ze zijn ontzetten slim op dat gebied.

Groetjes,

Michèle

[mama_snoekie]

Pfff meid wat moeilijk lijkt me dat! Het is wel je broertje, dus afstand nemen lijkt me jusit heel moeilijk! Toch is het wel belangrijk dat soms ook even te doen, want jij hebt je eigen gezin en daarmee veel drukte. Loop jezelf niet voorbij, daar heeft niemand wat aan, ook je broertje niet! Wel heel tof van je dat je zo voor hem klaar staat!

[MamavanRico]

Michele dat lijkt me wel ontzettend moeilijk voor je.
aan de ene kant wil je natuurlijk dat het goed met hem gaat en wil je hem zo ver mogelijk vooruit helpen, maar aan de andere kant, jij hebt ook je grenzen en je moet ervoor zorgen dat jij zijn probleem hiermee niet overneemt.
Niet dat je zelf dan verward raakt maar wel oververmoeid.
Geef aan zijn begeleiders zelf ook aan dat jij wel wil maar ook nog een gezin hebt. je kunt jezelf niet in 2en splitsen dat werkt gewoon niet.
vraag of zij een advies voor je hebben, hoe jij hem het beste kunt helpen zonder dat jij hier dadelijk aan onderdoor gaat.
sterkte meid. en vergeet vooral jezelf niet!

[Sandra1980]

Wat heftig voor je Michelle. Logisch dat dit je niet in de koude kleren gaat zitten en je hierdoor vermoeid bent. Aan de ene kant wil je je broertje graag helpen, want het blijft tenslotte toch je broertje. Maar ja aan de andere kant heb jij natuurlijk niet alleen je broertje maar ook nog een gezin waar je voor moet zorgen. Hoe moeilijk het ook is, probeer te doen voor hem wat binnen je macht ligt maar probeer daarbij ook aan jezelf te denken.

Ik hoop voor je dat hij snel begeleid kan wonen, zodat jij ook weer wat rust krijgt.

Sterkte!

Groetjes,
Sandra

[Michele1]

Mijn broertje belde net. Hij had op zijn kop gehad van onze moeder. Ze had gezegd dat ik boos was. Niet zo’n slimme zet want daar wordt hij weer heel verdrietig van en onzeker. Ik had het liever morgenavond zelf even met het uitgepraat, maar goed hij snapte me wel. Ik zei ook dat ik maar zoveel kan en dat ik hem overal mee helpen wil maar dat ie sommige dingen zoals woonruimte en zo zelf moest zoeken. Ik wil best gaan kijken met hem en kijken of het een beetje koosjer is en zo. Maar meer kan ik ook niet doen. Als het begeleid wonen niet lukt dan leer ik hem zijn administratie goed op te zetten en zijn financieen. Maar ik zei ook dat ik een gezin heb en mijn eigen gezondheid die nog niet goed op de rails staat. Dat snapte hij wel, maar ik voel en hoor dan doe verdrietig hij is. Hij kan mijn gezicht dan niet zien dus hij is heel onzeker of ik niet nog boos ben. Hij vroeg ook 3 keer of ik nog kwam morgen.

Ik hoop dat ik morgen nog een keer kan zeggen dat ik niet boos ben en dat hij het dan een beetje van zich af kan zetten want anders gaat ie daar weer over malen. Hij wil ook heel graag zijn eigen leven weer terug of eigenlijk beginnen en hij wil meer dan dat hij nu kan. En dat snap ik wel, maar ik hoop ook dat hij snapt dat dat babystapjes vergt en geen reuzesprongen.

Het doet ook pijn hoor om een knul zo jong zo te zien worstelen omdat ie het idee heeft dat zijn hele indentiteit van hem afgenomen is. Maar ik ben geen atlas die de hele wereld om mijn schouders kan dragen. En helaas ik kan ook niet toveren, dan had ik het al gedaan.

Groetjes,

Michèle

[Mriek]

Heftig meid. Veel is al gezegd. Het enige wat ik nog wil zeggen: je kan hem inderdaad steunen en begeleiden tot op zekere hoogte, maar uiteindelijk moet 'ie het zelf doen. Hij is nog jong, dus dat gaat hem vast lukken als hij de juiste hulp krijgt en daarvoor openstaat. Sterkte!

Groetjes,
M

[heleen]

Dat is niet niks zeg
Heel zwaar lijkt me dat je hebt ook een klein prulleke
Hoop dat hij snel een huisje heeft en jij een beetje rust krijgt

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

[miremady]

Ik wens je heel veel sterkte toe meis, en indd denk aan je zelf.

Liefs Michelle

[lon1306]

Hoi,

He daarvoor zijn wij hier. Voor de leuke en minder leuke dingen. En je kan maar beter je verhaal even hebben gedeelt dan dat je ermee blijft rondlopen. en wij zijn er gewoon altijd.

Een hele vervelende situatie. Ik kan me het helemaal voorstellen dat je hem soms even zat bent.
Ik hoop dat alles inderdaad snel geregeld is en dat je wat meer rust krijgt.

Heel veel groetjes en succes.

lon106

[Michele1]

Gister was het weer rennen en racen en irritatie thuis omdat ik op moest schieten. Mijn broertje heeft meer vrijheden gekregen dus nu hebben we afgesproken dat hij naar ons komt en blijft eten. Zo kan hij Morgan zien waar hij helemaal dol op is en wij zitten ook rustig. Hij komt wel morgen middag zijn huissleutel halen zodat hij nog wat spulletjes kan halen zelf, maar hij weet dat we dan krap in de tijd zitten dus dan blijft ie niet.

Groetjes,

Michèle

[Sandra1980]

Hoe gaat het nu Michelle?

Groetjes,
Sandra

[Michele1]

Ja wel wat beter Sandra. Al ben ik erg moe op het moment. Losser laten betekend helaas ook altijd dat je dan pas merkt hoeveel je gedaan hebt. Maar mijn broertje heeft meer vrijheden dus hij komt nu naar ons om mee te eten dus dat scheelt een hoop gestress en hij kan met Morgan spelen. Hij zit nog wel daar maar ik heb niet zoveel meer te regelen op het moment dus dat scheelt een jas. Hij heeft zelf ook wel door dat hij niet 123 alles anders kan hebben en dat geeft ook lucht. Ik hoop alleen dat zij nu ook alles goed kunnen regelen want van de week moest hij toch zelf achter zijn school aan en dan belt ie toch mij even op want hij schiet dan best in de stress. Zij zouden dat regelen maar ja dat was blijven liggen. Ik heb gelijk me ma erop gezet want zij had al contacten gelegd en dan laat ik het ook wel los.

Ik heb alleen even nodig om weer bij te trekken. Dat duurt helaas tegenwoordig allemaal wat langer. Hopelijk slaapt Morgan van de week nog een keer uit want die komt de laatste tijd ook steeds weer om half 7 in plaats van half 8 a uur. Ik hou me hart vast als de klok achteruit gaat…

Dank je voor het vragen.

Groetjes,

Michèle

[Liske]

De klok… daar zeg je wat, Michele! gelukkig slaapt Nora de laatste tijd weer vaker tot 8 uur, dus hopelijk gaat de overgang soepel…

Fijn dat je een beetje stabiele situatie hebt nu met je broertje. Eet hij elke dag mee?

Liefs!

[Sandra1980]

Fijn om te horen dat het weer iets beter gaat en dat je niet meer zo heel veel hoeft te regelen. Wel weer vervelend dat ze school niet hadden geregeld. Ja, kan me voorstellen dat juist nu ook de vermoeidheid terugkomt. Vaak zo als je je weer even kan ontspannen omdat alles geregeld is. Pas dan merk je wat je eigenlijk gedaan hebt en hoe moe je bent. En helaas kunnen we idd niet meer uitslapen, want als dat zo zou zijn dan kom je er toch iets sneller bovenop. Maar goed toch proberen als Morgan slaapt zoveel mogelijk rust te nemen.

Ja, straks weer nieuwe tijden. Pff ben ook heel benieuwd hoe dat gaat hier. Ze krijgen toch al hun eten 1 uur later, dus toch even een ander ritme. Vroeger was de klok 1 uur terug een feest. Dan kon je lekker een uur langer blijven liggen, maar denk niet dat die kleintjes zich hier iets van aantrekken

Groetjes,
Sandra

[Michele1]

@ Liske, nee gelukkig niet. Klinkt niet aardig maar elke dag mijn broertje zou ik ook niet trekken ook al is het in mijn eigen huis. Nee 1 keer per week wil ik zeker zolang hij daar zit want zo leuk is zo’n inrichting ook niet en daarna kijken we wel verder. Ik kan Morgan ook heel moeilijk daar naar toe meenemen in de zin dat ze daar in een ‘kinderkamer’ moet en dat is niet echt gezellig en zo kan hij haar ook zien.

Enne ik zie het allemaal wel. Ik hoop dat ze lekker door slaapt, maar Mervin zei ook al 2 dagen dan is ze er wel weer aan gewend. En hopelijk helpt ‘liegen’ door te zeggen om 6.00 dat het nog midden in de nacht is en dat alle kindjes nog slapen.

Pappa is overigens aan het overwegen om te stoppen met voetballen dus dan hebben we daar ook wat rust, al vinden we het ook heel leuk om mee te gaan hoor.

Groetjes,

Michèle

[Sandra1980]

Ja, we zullen idd gewoon af moeten wachten hoe het gaat. Vorig jaar heeft Tim er geen last van gehad toen de klok achteruit ging. Toen was hij natuurlijk nog een stuk jonger. Dus ja we zien het wel.

Wat leuk dat Mervin misschien gaat stoppen met voetbal. Nou ja leuk is misschien niet het goede woord. Want jullie vonden het altijd wel leuk bij de voetbal. Maar kan me voorstellen dat jullie ook wel eens 1 dag met zijn drietjes willen zijn en zelf willen bepalen wat jullie gaan doen. Nu is altijd 1 van jullie bij Morgan en op zondag voetbal.

Wat is de reden dat hij misschien wil stoppen met voetbal?

Groetjes,
Sandra