Dankjullie wel allemaal voor de lieve reacties en felicitaties.
Even een reactie van mij ![]()
2 Oktobber 23.50 uur braken ineens spontaan mijn vliezen. Dit hadden we totaal niet verwacht aangezien de bevalling van Sylvie gewoon met weeën is begonnen. Dat het nu ineens begon met 38 week en 4 dagen overviel ons ook, want dit hadden we echt niet verwacht. Mijn eerste reactie was ‘uuuh schat we hebben een probleem, het bed is een beetje vies geworden’ ![]()
We hebben het ziekenhuis meteen gebeld en die zeiden dat we de volgende ochtend om 8 uur moesten komen. Als de weeën eerder zouden beginnen moesten we bellen.
Half 2 begonnen de weeën, ze kwamen toen om de 5 minuten en waren elke keer even hevig, dus er zat meteen regelmaat in. Mijn vriend heeft toen zijn moeder gebeld en die kwam er meteen aan met zijn zusje.
Toen zijn wij naar het ziekenhuis gereden, daar waren we 3.40.
De weeën bleven eerst om de 5 minuten komen maar op een gegeven moment zwakten ze ineens af en kwamen ze heel onregelmatig.
De verloskundige legde ons de keus voor. We mochten wel blijven maar dan moesten we naar een andere kamer waar je met zijn 2en ligt (Met nog een ander persoon). En de verloskundige zei dat als de weeën zo erg afzwakten en zo onregelmatig kwamen dat het dan ook nog best een dag of zelfs 2 dagen zou kunnen gaan duren. Omdat ze dat zei ging ik liever naar huis want ik had geen zin om de nacht in het ziekenhuis te blijven en daar constant alleen maar liggen wachten op de weeën…
We zijn eerst nog even rond gaan lopen in het ziekenhuis op de hoop dat de weeën dan zouden doorzetten. Ze kwamen wel terug maar toen we weer terug op de kamer waren en ik weer op bed ging liggen, gingen ze weer weg. Ik was ook echt ontzettend moe dus toen zijn we maar naar huis gegaan. Half 10 's ochtends waren we weer thuis en ben ik meteen op bed gegaan. Mijn vriend zijn moeder en zusje hebben Sylvie mee naar huis genomen. Half 12 zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan (op advies van moppiesmama
Hihi). Ik had om de 7 minuten weeën maar ze deden zo veel pijn dat ik niet meer kon eten of lopen en op bed lag te huilen van de pijn
Eenmaal in het ziekenhuis bleven de weeën komen en werden steeds heviger. De verloskundigen wilden niet toucheren omdat mijn vliezen waren gebroken en de kans op infectie dan erg groot is. Ze wilden eerst zeker weten dat de weeën doorzetten en het echt serieus was.
Op een gegeven moment had ik zo ontzettend veel pijn dat ik het echt niet meer trok en af en toe al mee begon te persen. De verloskundige kwam toen naast mij zitten en voelde aan mijn buik. Ze zei dat ze de weeën echt nog te zwak vond en te kort na elkaar (5 min) om te gaan toucheren. En je mag geen pijnstilling voor ze weten hoeveel ontsluiting je hebt. Ik moest van hun toen maar onder de douche om te kijken of ik beter kon ontspannen en de weeën beter zouden doorzetten. Ik was helemaal op en kon niet meer en de verloskundigen bleven maar zeggen dat ik pas aan het begin was. Onder de douche werd ik helemaal gek, ik kon echt niet meer en had zo ontzettend veel pijn dat mijn vriend naar de verloskundigen ging om pijnstilling te ‘eisen’ ![]()
Ze zeiden dat ze dan toch zo maar kwamen toucheren om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. Ik onder de douche weg en weer op bed maar moest er eerst WEER een ctg gemaakt worden (De 6e keer ofzo)… Mn vriend en ik werden er naar van, van het lange wachten en dat er geen actie werd ondernomen…
Ik had zo ontzettend veel pijn en kon echt niet meer… Op een gegeven moment drukte mijn vriend op het belletje en kwam er een wat oudere verloskundige. Mijn vriend vroeg weer om pijnstilling en ik zei dat het gewoon zo ontzettend veel pijn deed dat ik het persen niet tegen kon houden. Die vrouw zei toen dat ik dat absoluut niet mocht doen en dat ik het weg moest zuchten… Makkelijker gezegd dan gedaan…
Ze haalde me van de ctg af en zou de andere verloskundige sturen. Die zouden me gaan toucheren maar toen ze binnen kwamen zei ik dat ik het persen echt absoluut niet meer tegen kon houden en deze verloskundige zei dat ik dat dan ook absoluut niet moest doen. Als ik moest persen, moest ik dat gewoon doen. Dus toen ging ik persen en toen zei de verloskundige nou we hoeven niet meer te toucheren hoor want je hebt gewoon volledige ontsluiting. Het hoofdje kwam er namelijk al uit!!
Dus wij hadden zelf al die tijd al gelijk dat het al bijna klaar was, maar door de leuke peptalks van al het personeel zonk de moed mij steeds verder in de schoenen en dacht ik deze bevalling gaat nog langer duren dan die van Sylvie… Heerlijk zulk afwachtend personeel, als snap ik ze heus wel, maar dat ze dan steeds moeten zeggen dat het nog maar het begin is en mijn weeën nog maar heel zwak zijn terwijl ik verga van de pijn… tsja…
Maar goed al met al is het dus uiteindelijk flink meegevallen van 23.50 dat mijn vliezen braken, 1.30 dat de weeën begonnen, 11.30 dat de echte weeën kwamen en 15.50 dat Amy is geboren dat zijn 16 uurtjes en geen weeënstorm of wat dan ook. En de weeën zijn echt al die tijd maar om de 5 minuten gekomen en de persweeën om de 3 minuten. Ik heb 8 minuten hoeven persen en ben er met wat schaafwonden van af gekomen ![]()
Dus niet ingeknipt en niet uitgescheurd! Ik voel me daardoor vandaag al best fit!
![]()
Sylvie vind het allemaal erg spannend en is wat terughoudend maar ook erg nieuwsgierig. Ze wijst steeds naar Amy en zegt ook al steeds Amy. Ze zegt het ook precies zoals wij het zeggen, maar dat wil wel met zo’n makkelijke naam ![]()
Ze wilde gisteren Amy uit mijn handen pakken hihi, dat kan natuurlijk niet
Maar voor de rest komt ze gewoon naast ons staan om te kijken en wijzen ![]()
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

