Pfff ik durf deze vraag niet goed te stellen, want ik ben dat ik nu heel raar over kom… Maar ik doe het toch maar, want hoe langer ik twijfel, hoe moeilijker het word…
Ik heb bij Joey borstvoeding proberen te geven, maar na een paar dagen had hij nog steeds geen slok binnen gekregen, en was hij al zo veel afgevallen dat hij bijvoeding kreeg.
Het lukte niet doordat mijn tepels zo zacht waren en deels naar binnen getrokken, en Joey was veel te druk om goed te happen. Zelfs met een tepelhoedje lukte het niet. Ik was er toen inmiddels zo zat van dat het me geen moeite meer koste om over te gaan op flesvoeding, hoe jammer ik dat ook vond.
Nu bij Jessey heb ik tijdens de hele zwangerschap niet eens getwijfeld of ik het wou proberen, ik had totaal geen zin in dat gedoe, en zeker niet na die moeilijke bevallig/keizersnede, tevreden gaf ik haar haar eerste flesje.
Ze is morgen al weer twee weken, en de laatste dagen begin ik steeds meer spijt te krijgen dat ik het niet geprobeerd heb! Het lijkt me nog steeds heel mooi om te doen voor je kindje, en ik weet natuurlijk dat het het allerbeste is.
Bij Joey heb ik geen schuldgevoel gehad dat het niet is gelukt, ik had mijn uiterste best gedaan… Maar nu heb ik wel een beetje een schuldgevoel, want ik heb geen poging gedaan, al weet ik dat ik daar zo mijn reden voor had.
Dit keer vind ik het juist met de flesjes helemaal niet lekker gaan, al is het per fles verschillend, meestal lekt er allemaal melk langs de mondhoekjes naar buiten, en meestal is ze aan het eind van de fles zo moe dat ze in slaap valt en daardoor de laatste 20-30 cc niet op drinkt, met als gevolg dat ze amper 2 à 2,5 uur later al weer honger heeft. Dan rekken we de tijd tot minimaal 3 uur na de vorige fles met een speentje, maar dan is ze weer te moe van het zuigen zodat de fles weer niet leeg gaat. De laatste dagen denk ik steeds, met borstvoeding heb je dat allemaal niet…
Net heb ik geprobeerd of ze wou happen, en dat ging heel goed! Ze pakte de tepel direct, en de tepels zijn nu ook heel anders, echt een speenvorm zeg maar, niet heel stijf, maar ook niet zo zacht als bij Joey toen. Ze heeft een minuutje ofzo gezogen, en het deed geen pijn. Er kwam natuurlijk niet echt iets uit, en zeker niet genoeg om haar enorme hongeer te stillen, want papa was net haar flesje aan het maken.
Ik lek nog steeds melk, vooral als Jessey huilt of als ik haar de fles geef, of als ik in bed op mijn zij lig.
Nou mijn vraag dus, zou het nog kunnen of ben ik al te laat? Is het niet raar om er na 2 weken nog mee te beginnen? Kan ik daar nog steeds hulp bij krijgen van een lactatiedeskundige? En heeft er iemand ervaring met zo laat nog te beginnen met borstvoeding?
