Abortus bij 24 weken

#21

Bah, wat een griezelig stukje… Alsof zo`n kleintje geen gevoel heeft…

Wou dat ik het maar niet gelezen had!

Liefs, Melanie

#22

@bakmama, wat er in het leven gebeurt als een kindje ouder wordt, de voorbeelden die je noemt dat ze dan ook een ongeluk kunnen krijgen met als gevolg zwaar hersenletsel, en dus grof gezegd een kasplantje. Ja dat klopt, dat kan iedereen overkomen. verschrikkelijk, maar dat zijn dingen waar je geen invloed op hebt.
Wanneer je zwanger bent, en je komt er achter dat je kindje grof gezegd een kasplantje is wanneer het geboren wordt, als het al overleefd. Dat is in mijn ogen heel wat anders, je weet dan van te voren al dat er iets heel erg mis is, zo erg mis, dat de kans groot is dat de kleine het niet overleefd, en overleefd die kleine het wel, dan is de kwalitiet van leven erg slecht. persoonlijk vind ik het dan weer egoistisch om een kindje met zulke beperkingen ter wereld te laten komen, want wat doe je dat kindje niet aan. als die het red, en niet na de geboorte overlijdt? de pijn door alle ongemakken, doorlig plekken, niet goe dkunnen slikken, met als gevolg vele longontstekingen, antibiotica kuren, wat de weerstand weer naar beneden brengt, gevolg, vaker ziek. Sondevoeding, stoma’s en dat zijnd an nog de “simpele” dingen die er dan gebeuren met je kind, wat heel pijnlijk kan zijn. en dan heb ik het nog niet eens over het mentale aspect, in de zin van verstandelijk beperkt of niet.
Ik vind het in die situatie juist egoitisch om een dergelijk kindje ter wereld te laten komen, want naar mijn inziens zou je dat dan alleen maar doen voor je eigen gevoel. Niet omdat dit het beste is voor je kindje, want je kunt dat kindje ook een heleboel pijn en leed besparen. Dat is in min ogen dus niet te vergelijken met wat er eventueel in de toekomst zou kunnen gebeuren wanneer je kind een ongeluk krijgt en daardoor zwaar letsel er aan overhoudt.

Je raad het al, ik werk ook in de zorg, ook met gehandicapten, en ik zie ook vaak hele trietse gevallen, vandaar mijn mening.

wat betreft hoe ene abortus gaat, ik denk dat dit misschien wel bij een zwangerschap onder de 16 weken gebeurt, maar alles wat daar boven zit, is een echte bevalling, want dan kan er geen abortus meer uitgevoerd worden. Ik weet niet beter, en heb dit ook in mijn omgeving gezien, dat je dan wee opwekkende middelen krijgt, om de bevalling te starten, en dat je dan dus echt moet bevallen.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#23

Hier is het idd ook een deel geloofsovertuiging dat meespeelt. Maar voornamelijk ook gewoon mijn moedergevoel… Een kindje, geboren of ongeboren is voor mij al een heel kindje, een levend kindje! Of dat nu bij 12 weken zwanger, 24 of 40 weken is! Het maakt voor mij dan ook niks uit of je van tevoren weet dat hij/zij een ‘kasplantje’ zal worden. Wordt hij/zij dat op latere leeftijd dan geef je idd ook geen spuitje!!! Ontdanks dat je weet dat ze veel pijn zullen hebben…

En ook ik heb in de gehandicaptenzorg gewerkt, en daar hele zware gevallen gezien. O.a. ook wat al genoemd is, zulke spasmen dat ze hun eigen botten breken. Vreselijk om te zien. Maar geen seconde over nagedacht dat het maar beter zou zijn om maar voor die mensen te beslissen om hun leven te beëindigen!!!

Ik heb trouwens nog nooit iemand ontdekt die zó gehandicapt is dat ze alleen maar een ellendig leven hebben hoor. Ze hebben juist totaal geen zorgen! En als begeleider probeer je ze dan ook zoveel mogelijk te laten genieten. Heerlijk als je ziet dat zo iemand bijv. met paardrijden (duorijden, begeleider zit vanachter en houdt cliënt vast. Daarnaast loopt ook nog iemand die cliënt vasthoudt en nog iemand die het paard leid) helemaal ontspannen wordt en daar enorm van geniet!

Of iemand waarvan je gewoon een glinstering in de ogen ziet komen bij bepaalde muziek…

Zij kunnen veel intenser genieten van gewone dingen dan dat wij dat kunnen.
Ik zou zo iemand, geboren of ongeboren NOOIT het leven kunnen of willen ontnemen!

#24

Tja dit is weer zo’n topic dat echt heel moeilijk ligt. Ik zeg nooit nooit, ik heb toen ik zwanger was van J geen nekplooimeeting etc gehad, omdat ik dacht, als ze niet goed is (down syndrome) dan is dat geen rede voor mij om het kindje te laten weghalen, daarintegen heb ik wel bewust in NL mijn 20 weken echo gehad, om te kijken of alles goed was, kijk als je kind een nier mist is dat erg maar niet onoverbruggelijk, als ze zwaar gehandicapt is is dat hier een enorm probleem. Ik zal je het sterker zeggen. Hier worden deze kindjes niet geaccepteerd, opgesloten, en buitengesloten, niet behandelt, omdat ze toch niets kunnen, en natuurlijk is dat erg, maar ik vind soms in NL ook wel dat ze heel lang doorbehandelen hoor, dat ik me wel eens afvraag, moet je dit nog willen? Natuurlijk moeten de ouders, maar vooral de moeder het laatste woord hebben. Hier zijn abortussen ook illegaal, zelfs na een verkrachting, alleen als de moeder in gevaar is kun je er toestemming voor krijgen, ik heb dit nu pas 1 keer meegemaakt, bij een vrouw in de ICU, die uiteindelijk ook is overleden. Ik ben ook niet structureel tegen abortus, ik weet niet of ik het zelf zou kunnen, maar gelukkig hebben jullie daar een keuze, zoveel keuzes hebben ze hier niet!


#25

Nou, dat voorbeeld van het hazenlipje vind ik ook heel erg, dat zou zeker niet mijn keuze zijn geweest, laat dat duidelijk zijn!!

Zoals ik al eerder zei, iedereen heeft zijn eigen keuze daarin, zijn eigen mening, en dat die verschillen is helemaal niet erg, elkaar in de waarde laten is denk ik belangrijk.

@bakmama, dat is niet in zijn geheel waar, want ik werk ook met mensen die na hun geboorte hersen letsel hebben opgelopen, of “alleen maar” verstandelijk beperkt zijn (dan wel weer gecombineerd met een psychiatrische stoornis) Ennuh… ik was niet de enige die haar werk erbij haalde he, er was ook een andere moeder die dat deed en op basis daarvan dezelfde mening heeft als ik.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#26

@Suzsje: nou ik ken toevallig mensen die een kindje op de wereld hebben gezet, waarbij vantevoren bekend was dat zij heel veel pijn zou hebben met de aandoening die ze had ook was de levensverwachting 4 tot 6 jaar (vandaar mijn eerdere reactie)
Wat was het uiteindelijk geworden? kind had altijd pijn, lag 9 van de 10 keer in het ziekenhuis, ouders continue verdrietig en bezorgd. uiteindelijk met 3.5 jaar overleden. en geloof me, dat wil je echt niet voor je kind. ze zeiden zelf dat als ze het over mochten doen het nooit zo beslist hadden, maar dat ze gehoopt hadden dat het allemaal mee zou vallen en het toch beter zou zijn dan verwacht was. nou niet dus. en dan ben ik het met woezel eens en wat ik ook schreef, dat ik dat egoistisch had gevonden. een arts zegt dat niet voor niets dat als de bewijzen voor het oprapen liggen dat het is zoals het is. En je geloofsovertuiging, ja daar heb ik ook begrip voor. maar ik vind niet dat geloof voor de gezondheid van het kind gaat. Want het meisje waar ik over sprak heeft echt geleden en dat is gewoon niet menswaardig… maar dat is mijn mening.

#27

Ik oordeel ook niet

Als iemand die beslissing wel maakt… prima. Maar ik probeer gewoon te onderbouwen waarom het mijn keuze nooit zal zijn.
Hoe moeilijk het ook is als je kind pijn of verdriet heeft… Ik weet bijna zeker dat ze ook mooie momenten gehad hebben. En hoewel de moeilijke momenten in zo’n geval zullen overheersen, voor die mooie/fijne momenten zou ik het gedaan hebben.
En ja, als een kindje dan met 3,5 jaar overlijd is dat aan de ene kant onbeschrijfelijk verschrikkelijk, en zal het aan de andere kant rust geven in het gezin. Maar de liefde die je hebt gevoelt voor dat kind, en het kind voor de ouders pakken ze je niet meer af. En dat zullen ze niet gehad hebben als ze het kind hadden laten weghalen.
Dan zal ik me als moeder altijd afvragen hoe het kind echt geweest zou zijn… en of het misschien toch goed had kunnen gaan…
Ik zou mijn leven lang een schuldgevoel hebben dat ik mijn kind geen kans gegeven heb!

#28

@suzje, maar dat is ook prima dat je verteld hoe het voor jou is, en hoe jij er in staat!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#29

ik kan me wel indenken hoe jij hierover denkt hoor, en ergens begrijp ik dat ook wel. maar je zegt inderdaad: ik zou dat nooit kunnen, denken hoe het geweest had kunnen zijn, dan had ik nog wel van mijn kind kunnen genieten.
maar dan denk ik weer; wat is belangrijker, dat wij genieten of onze kinderen. en nee dat kind heeft geen moment geen pijn gehad. pijnstilling sloeg ook niet echt aan, het was gewoon te zielig. en die ouders wilde uit geloofsovertuiging ook niet dat dat kind verdoofd zou worden…ja sorry hoor… ik hou mn mond want daar kan ik gruwelijk boos over worden hoe egoistisch denken dat is… dat je uit geloofsovertuiging je kind niet eens een verdoving kan geven. en he tkindje maar pijn lijden… nee… daar kiest een kind niet zelf voor.
maar nogmaals ik begrijp je denkwijze wel! en bovenstaande tekst dat schrijf ik over dat arme kindje.

#30

Weet ik Daarom doe ik het ook

#31

Geen verdoving???

Tja zoals ik al zei zal ik nooit over iemands leven oordelen, en dus zal ik altijd vechten om een kind in leven te houden. Wil God dat het hierbij blijft zal Hij die beslissing maken om een kind te laten overlijden. Maar ik vind wel dat je er alles aan moet doen om het draaglijk te maken voor een kind. Dus als het nodig is MET pijnstillers en evt. verdoving!

Moeilijk om die grens te trekken he… tot hoever kan je gaan… en wat zou nu het beste zijn…?
Ben dan ook heel gelukkig dat ik nooit voor zo’n moeilijke beslissing heb moeten staan!

(tja ok, toen ik net zwanger was van de oudste werd ik soms wel raar aangekeken dat ik hem niet liet weghalen omdat zogenaamd mn jeugd eraan zou gaan maar dat was alleen maar vanzelfsprekend voor mij dat we er alles aan zouden doen om dit kind gezond ter wereld te brengen en hem goed opvoeden enzo. Heb ik dus ook nooit als moeilijke beslissing gezien.
Wel nu soms met welke medicijnen wel/niet… maar das weer een andere discussie )

#32

@Suzsje: heb je eerste zin gelezen en het beeld doet vaag dus ik lees straks nog een keer. maar idd geen verdoving, sommige mensen mogen namelijk ook dat niet uit geloofsovertuiging. ja kijk dat gaat in mijn ogen te ver! een kind moet niet lijden omdat de 1 toevallig geloofd. daar heeft dat kind toch geen snars aan? probeer zo’n kind maar is te vertellen dat god zijn pijn wel wegneemt. bullshit, want dat gebeurd niet. je kunt hopen en bidden en weet ik wat nog meer dat je kind van de pijn afkomt. maar als je echt iets ernstigs hebt gaat dat echt niet gebeuren omdat jij als ouder geloofd. dan heeft dat kind net wat jij zegt gewoon pijnstilling nodig. aargh gruwelijk. ik zag laatst iets op discovery. meisje was in de cactussen gevallen, ze had duizenden doorns in haar lijfje. zij had onwijs veel pijn en ook die ouders wilde geen pijnbestrijding. nee het moest gewoon zo gebeuren. die arts moest dat respecteren maar daar zou je klomp toch van breken??
uiteindelijk had die dokter een idee: hars strips! dat las hij in een blaadje in zijn pauze. en toen waren de doorns binnen anderhalf uur eruit. en dan nagaan he ze moesten ze er eerst 1 voor 1 uittrekken zonder dat ze iets ozuden beschadigen. (het waren hele dikke doorns, ook dunne ook grote en ook kleinere arm schaapje!) maar ik dacht echt; als ik in dat ziekenhuis was had ik die ouders echt een mep voor hun hoofd gegeven: denk verdorie niet aan je eigen maar aan waar je kind baat bij heeft!! dacht ik. ooh echt ik was gewoon boos… en dan ken ik die hele familie nog niet eens (kwamen uit amerika…)

trouwens bedenk me net dat ik niet zeker weet of dat over een normale verdoving ging, volgens mij ging dat over algehele narcose. dat mocht niet in die situatie vanuit hun geloof ofzoiets:S wie bedenkt nou zoiets

Gewijzigd door - MamavanRico op 11 Jul 2011 17:43:21

#33

Je hebt ook mensen die hun kind niet laten enten, vanwege geloofsovertuiging.
Snap nooit dat mensen sommige dingen in de bijbel erbij verzinnen. Tuurlijk mag je pijnbestrijding geven.

#34

moeilijke kwesties ja… ik moet zeggen dat ik voor alle overtuigingen een groot respect heb, als je er voor kiest om zo’n kindje te laten voldragen…want je zult het als ouders, en kindje zelf niet gemakkelijk krijgen, dat is een keuze die je maakt en waar je goed over na moet denken, of je die keuze ook kan dragen, voor jezelf en voor je kind… mijn vriendin heeft met 22 weken ook haar zwangerschap af moeten breken… ben toen veel met haar samen geweest, veel gepraat, en nu snap ik het ook van de andere kant, want zoiets afbreken, kan voor sommige ‘de makkelijke uitweg’ lijken maar dat is het dus absoluut niet, ook die beslissing heeft een hoop voeten in de aarde, wij hebben hier nooit gedacht, aan zo’n extra test, met 20 weken…zo’n nekplooi… maar ik zou dat nu wel doen … nu ik het zo dichtbij heb meegemaakt van de andere kant, kan ik het wel begrijpen…

ik vind abortus met 24 weken, wel een beetje dol, want het is inderdaad een voldragen kind…maar je kan nooit oordelen over degene die de abortus laat plegen, je kunt niet in hun situatie kijken…

Pippy is geboren 17.07.2009

#35

Ik ben het met Sugar eens, en Sugar je verwoord het ook heel erg mooi. er zijn altijd meerdere kanten, maar vaak beslissen de ouders op dat moment voor het kind, zowel of ze het kindje wel laten komen of niet. En Ik ben wel van mening dat je ALTIJD in het belang van je kind moet denken, en NOOIT aan je eigen belang…

#36

Vind ik ook hoor! Ik zou het zelf niet aankunnen mijn kind zo te zien lijden, of God, Allah, Boedda of wie dan ook het nou wel of niet zo wil.

Overigens is die gruwelijke manier van aborteren alleen iets wat ze in de klinieken doen en nooit in het ziekenhuis, zoals ik het uit het stukje haalde. In het ziekenhuis doen ze het dmv wee opwekkers.
Ik snap ook niet dat het op zo’n manier gebeurt, kan het haast niet geloven maar er blijkt nu dus ook film materiaal te zijn. Hoe kan een mens nou zo met het leven omspringen?
En dat een kindje dus niet gewenst is, is dus tot daaraantoe, daar beslis ik niet over maar het op zo’'n manier weghalen omdat het anders te traumatisch zou zijn voor de moeder?

Raar ook zeg van zo’n stel dat een kindje met enkel een hazenlipje laat weghalen (en ook nog zo laat en met zo’n enorme omweg) nadat ze er zoveel moeite voor hebben gedaan om het te krijgen! Wat maakt zo’n kleine imperfectie nou uit?
Ikzelf heb een hemangioom, kreeg het toen ik 10 dg oud was op mijn rechterbovenarm en niet zo’n kleintje ook. Was ook heel moeilijk voor mijn ouders vanwege de vele complicaties die dat met zich meebracht (en zeg nou eerlijk, het is héél irritant als iedereen steeds vraagt wat is dat???) maar ze hielden heus niet minder van me daardoor (en nog niet hoor )
Niemand is perfect en juist iemand met een handicap zoals bijvoorbeeld down syndroom is speciaal door zijn bijzondere kijk op de wereld.

#37

Ook ik zou het nooit kunnen over mn hart kunnen verkrijgen om een kindje te laten aborteren, al had ht 0,0 % overlevingskansen.
Je ontneemt het kindje de kans om uberhaupt te leven.
Abortus is mijn ogen nog altijd moord, het spijt me als ik hier mensen mee op de ziel trap maar dat is mijn mening.

#38

euhhh ff een vraag van mij tussendoor, wat is de redenatie dan over dat enten? want vroeger in mijn religie hoorde ik het ook wel eens, maar ik heb eigenlijk nooit de beweegredenen van ouders begrepen waarom ze hun kinderen niet inenten…

want bedoel je nu dat god mensen de wijsheid geeft: om die inentingen uit te vinden, zodat ze ons kunnen behoeden voor ziektes,
of dat de mens zelf individueel de wijsheid heeft, deze ziektes tegen te gaan …

(snapje mijn vraag… ja ik weet ff niet hoe ik het anders moet omschrijven)

Pippy is geboren 17.07.2009

#39

hahah ja dat verhaal ken ik wel, andere vorm misschien maar komt op hetzelfde neer…

ja de bloedkwestie , natuurlijk daar ben ik mee opgevoed, alleen waren mijn ouders niet zo, en hebben ook nooit die ; bloedverklaring voor mij getekend,
de regels binnen de religie veranderde toen ik 12 was geloof ik, en toen moest ik dan ook zelf dat ding ondertekenen, nooit gedaan…
niet om iemand hier voor het hoofd te stoten; maar ik vind ; het is gods wil… of het gebeurt als god het wil, nogal kort door de bocht…
bedoel : niet inenten bijvoorbeeld, of ook geen bloedtransfusie, en dan als iemand mega ziek word, of overlijd… zeggen ; ja het was gods wil…
ja ik kan daar bar weinig mee…

en geloof me deze discussie heb ik zeer dichtbij me gehad, met mijn vaders euternasieverklaring… want dat is ook iets wat in religieus opzicht, niet overal zomaar ff gedaan kan worden, maar ook hier vind, en ook in de hele abortuszaak: de persoon in kwestie staat voorop, ik kan mij niet vinden in het idee dat god mijn vader al die pijn wilde laten lijden, om vervolgens hem te laten sterven… ik denk dan ff in het verhaal van het mannetje op zee,
god heeft de doktoren de wijsheid gegeven, hoe ze het lijden van iemand kunnen verkorten…

en nogmaals, respecteer ik iedereen zijn mening hierover, alleen het zou dan fijn zijn als andere dat in mijn vaders geval dat ook hadden gedaan…
maar ja dat zijn mensen he !

Pippy is geboren 17.07.2009

#40

nah ja laten we eerlijk zijn, het was zijn beslissing (waar ik uiteindelijk, in de situatie, compleet achter stond) …ookal was ik het er wel of niet mee eens… het is zijn leven niet het mijne…
en ja ik vind het niet te vergelijken met zelfmoord, waar ik overigens ook niet over oordeel, want geestelijk ziek zijn kan nog erger zijn als lichamelijk ziek…maar ja als je je vader van een man van 120 kilo naar een menneke van 49 kilo ziet gaan, uitgemergelt, en verkrampt van de pijn, op dat moment was ik behoorlijk voor euternasie,
en uiteindelijk hebben ze gewoon zijn dosis 'morfine’opgevoerd… waardoor je hart het begeeft… had hij het shotje nie gehad, had zijn hart het na een aantaal weken toch begeven, want hij moest al zoveel morfine hebben om de pijn dragelijk te maken, dus het was beetje tometow, tomatow verhaal !

Pippy is geboren 17.07.2009