Abortus bij 24 weken

#1

Las vanmiddag dat het wettelijk nog is toegestaan om met 24 weken een abortus te laten plegen maar dat in de praktijk een grens van 21 a 22 weken wordt aangehouden.
Voor de duidelijkheid, dan is het toch al een heel kindje? Onze zoon was toen al een cm of 25-30, helemaal af!
Ik was eigenlijk zo verbaasd hierover en het voelt zo verkeerd! En waar laten ze die kindjes dan? Ze overleven de bevalling niet of gaan korte tijd daarna dood.
En was er in duitsland niet een tweeling met 21 weken geboren waarvan 1 het overleefd heeft?
Pfff… erg eigenlijk zeg, heb er nooit zo over nagedacht eigenlijk maar nu ik mama ben vind ik het wel zielig.
Tuurlijk kan ik me voorstellen dat als een meisje nog heel jong is of dat het een kindje uit bijvoorbeeld een verkrachting is dat iemand voor zo’n vreselijke oplossing kiest maar waarom tot zo laat nog en niet tot bijvoorbeeld 12 weken?
Buiten dat zijn er nog zoveel mensen die geen kinderen kunnen krijgen en dolgraag zo’n babietje zouden willen opnemen in hun gezin…
Hoop niet dat ik iemand hiermee voor het hoofd stoot, is niet de bedoeling! Maar moest het ff delen…
Wat vinden jullie hier eigenlijk van?

Gewijzigd door - proudmama85 op 08 Jul 2011 20:22:39

Gewijzigd door - proudmama85 op 14 Jul 2011 10:00:12

Gewijzigd door - proudmama85 op 14 Jul 2011 10:02:50

#2

een abortus tot 24 weken, is over het algemeen bedoeld voor de mensen die bij de 20 weken echo er achter komen dat hun kindje ernstig beperkt is, of zoveel lichamelijke problemen, dat het de bevalling bv al niet zou overleven. Wij hebben kennissen die dit hebben mee gemaakt. Dan heb je dus die echo, dan wordt er wat vastgesteld, maar zijn meer onderzoeken nodig om te kijken in welke gradatie de handicap of afwijking is, dat duurt ook weer een kleine ander halve tot 2 weken voor de uitslag, en dan zit je krap aan die 24 weken als je de volledige uitslag hebt, en dus de beslissing moet nemen wat je doet.
In het geval bij onze kennissen had het kindje zoveel afwijking aan vitale organen, dat als het kindje in de buik of tijdens de bevalling niet zou overlijden, het dan zeker binnen een dag zou gebeuren na de bevaling. Tja, dan wordt je voor een keuze gesteld wat je wil. Laat je de zwangerschap verder gaan, of breek je het af. Emotioneel is beide keuzes erg zwaar. Zij hebben uiteindelijk de zwangerschap laten afbreken. 1 dag voor ze 24 weken was.
Als er geen medische reden is, dan zullen ze als je langer zwanger bent dan 16 weken, het niet zo snel meer doen, dan moet je echt een hele goede reden hebben (bv dat je er dan pas achter komt dat je zwanger bent)

Op het voorbeeld van wat mijn kennissen dan hebben doorgemaakt na dan, kan ik mij ook moeilijk voorstellen dat je tot zo laat in de zwangerschap wacht om die beslissing te maken, want in mijn ogen , is het kindje dan ook al af . als er dan ook geen medische reden voor is, dan heb ik daar ook veel moeite voor om er begrip voor op te brengen. Maak dan idd die beslissing eerder, voor de 12 weken bv. Ik ben namelijk niet uit principe tegen abortus. Ik vind dat er genoeg redenen zijn om daar voor te kiezen, en dat iedereen zelf moet bepalen of dit een keuze voor hun is. Persoonlijk zou ik het niet kunnen !

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#3

Ik ben principieel wel tegen abortus. Als een kindje wat mankeert, laten papa en mama het dan weghalen, omdat hun kindje het moeilijk gaat krijgen in deze wereld of gaan papa en mama het moeilijk krijgen om een gehandicapt kindje te krijgen in hun perfecte wereld.

Ik kan alleen verkrachting bedenken, waarbij ik het begrijp.

#4

je mag en moet dit wat genuanceerder zien

woezel heeft het al duidelijk gemaakt, geen gyn of abortuskliniek zal een 24 week oud kindje aborteren als er geen reden is

maar die reden dat is het… ze willen het terug brengen naar 18 weken…

en tja

je zal er maar zitten bij de 20 weken echo, en je kindje is zozwaar gehandicapt,0% overlevingskans, maar je zal wel de 40 weken volmoeten maken…

die grens is zooo dun, precair…

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#5

Woezel en Kim verwoorden het mooi, precies hoe ik het ook ervaar. Ben er niet principieel tegen, want het is zo’n complex onderwerp. Ik zag er vorige week toevallig twee keer iets over op tv; één keer in Jong (een stel dat bij de 20-wekenecho te horen kreeg dat hun kindje meerdere hartafwijkingen had en waarschijnlijk niet levensvatbaar was en dat ervoor koos de zwangerschap te voldragen) en één keer bij Spraakmakende Zaken (een stel dat bij de 20-wekenecho te horen kreeg dat hun kindje ernstig gehandicapt zou zijn en dat voor vroegtijdig afbreken koos). Bij beide verhalen heb ik zitten brullen en voor beide gevallen kon ik me iets voorstellen. Puuur omdat die mensen zo achter hun besluit stonden en het voor hen het beste voelde. En daar gaat het om, vind ik.

Groetjes,
M

#6

Wij hebben toen ook heel bewust besloten dat als we met 20 weken te horen hadden gekregen dat morgan zwaar gehandicapt zou zijn ik de zwangerschap niet zou voldragen. Niet omdat wij niet voor een gehandicapt kindje zouden willen zorgen, maar om wie zou er voor ons kindje zorgen als wij het niet meer kunnen of niet meer zouden zijn.
Gelukkig hebben wij deze keuze nooit hoeven maken, maar ik kan begrijpen dat mensen deze keuze wel maken en ik vind ook dat ze deze keuze moeten kunnen blijven maken.

Groetjes,

Michèle

#7

Hoi alleamaal,

we hebben het van heel dicht meegemaakt, mijn schoonzusje heeft bijna 2 jaar geleden hun kindje met 24 weken verloren…
Met 20 weken niks aan de hand, alles was goed. EN ineens met 23 weken breken de vliezen, ze moest meteen rusten en naar het zkh. De kans dat het zou blijven zitten, was eigenlijk nihil, werd hun ook gezegd. Het prachtige meisje wat wij 's avonds mochten bewonderen lag in een soort mandje een fruitschaaltje laat maar zeggen.
Heel bijzonder omdat zo te zien, natuurlijk erg verdrietig maar erg mooi dat we haar mochten zien. Ze was 30 cm en ongeveer 350 gram.

En zeker omdat je zelf 2 gezonde kids hebt, raakt het je zooooo diep. HEt is zooo gemeen, waarom heeft dit meisje niet mogen leven?

Ze hebben haar gecremeerd, en de as bij hun in huis gezet, op een speciaal plekje…

Erg fijn haar toch zo dicht bij te hebben.

Mijn schoonvader zei een tijdje daarna (haar vader dus)

Volgend jaar zit je met een gezonde baby op schoot .
En het toeval is uitgekomen, precies een jaar erna hebben ze een gezonde jongen gekregen.

Zooo ongelooflijk mooi

gr. mama van 2 kdis

#8

het klinkt inderdaad heel heftig, maar mij is destijds verteld dat dat alleen mocht als je kindje weinig tot geen overlevingskans heeft of ernstig beperkt zal zijn. Je kunt het dan ook omdraaien en denken: goh het is maar goed dat het WEL kan want wat voor leven heeft zo’n kindje in vredesnaam dan nog. dat lijkt me ontzettend heftig om mee te maken!
Maar ik snap wel dat het wel heavy klinkt zo… en ja dat is het ook, het is nooit makkelijk om voor die keuze te moeten staan. Lijkt mij toch wel 1 van de moeilijkste keuzes waar een ouder voor kan komen te staan, je kind opgeven als het zou moeten…

#9

Ik zou het nooit, maar dan ook nooit kunnen om mijn zwangerschap af te laten breken!!!
Als gezegd wordt dat je kindje 0,0 overlevingskans heeft… wat maakt het voor het kindje dan nog uit of het met 24 weken of met 40 weken geboren wordt?

Zolang het nog veilig in je buik wél kan overleven zou ik hem/haar zo lang mogelijk willen laten zitten!
En zeker als je dan zo’n verhaal hoort als wat Bakmama schrijft… artsen geven het kind geen overlevingskans, en er wordt tóch een kerngezond kind geboren!

En kans op een kind met een handicap heeft iedereen! En dat is vaker niet dan wel op de 20 weken echo te zien… Als een kind dan eenmaal geboren is en het blijkt een handicap te hebben zul je het er ook mee moeten doen! En dan zal er ook voor gezorgd moeten worden als jij er niet meer bent of dat niet meer kan… want als een kindje levend ter wereld is gekomen is het opeens géén optie meer om het dan maar dood te maken omdat dat kind een moeilijk leven zal gaan krijgen!!!

#10

En zo heeft iedereen een eigen kijk op dit onderwerp, en zijn eigen mening. Persoonlijk denk ik er dus anders over. Het zou mij persoonlijk heel moeilijk lijken om die keuze te maken, ik zou ook niet weten of ik dat zou kunnen, nu denk ik van niet, maar ik heb dus ook van dichtbij mee gemaakt hoe het is als je ind ie situatie zit. De keuze is dan verschrikkelijk moeilijk, en ondnkas dat het voor het kindje dan niks zou uit maken, zoakls suzje het zegt, is het emotioneel wel heel zwaar. Iedereen zal dat op hun eigen manier ervaren hoe zoiets dan voelt, en de 1 wil dan alsnog de zwangerschap uit zitten, de ander niet, dat is aan de peroon in kwestie end e artsen zelf. Om dan letterlijk te zeggen dat je een kindje dood maakt, komt op mij dan wel wat hard over, want alle partijen hadden het natuurlijk veel liever anders gezien en misschien wel 1 van de moeilijkste besklissingen in hun leven moeten maken. De situatie die Bakmama schets, dat gebeurt, maar heel zelden.
Toen ik zwanger was van Bo was een gehandicapt kindje ook welkom, mits het dus geen zulke zware berpekingen had, dat het kind zelf eigenlijk ook geen menswaardig leven zou hebben. Dat was voor mij de criteria, het gaat mij namelijk niet om mij als ouders, hoe zwaar wij het dan zouden krijgen. Het ging bij ons er om wat de kwaliteit van leven zou zijn als het kindje eenmaal geboren zou worden, en dat is nog steeds zo bij ons. een kindje met een beperking is van harte welkom in ons gezin, mits in mijn ogen, er een menswaardig bestaan is voor het kindje.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#11

Ja als het kindje heel erg gehandicapt blijkt te zijn kan ik het ook nog wel begrijpen. Ik heb zelf in de gehandicaptenzorg gewerkt en er zijn daar zulke trieste gevallen… kindjes met spasmen zo sterk dat ze hun eigen botten breken. Die niet kunnen eten, ademen laat staan lopen etc. De zogenaamde kasplantjes. Vaak met allerlei complicaties zoals longontstekingen en darmproblemen. Een leventje vol pijn en minimaal genieten.
Maar het blijft dan nog een moeilijke keuze denk ik. Als het eenmaal in je buik zit voel je er zo’n liefde voor!
Ik doelde eigenlijk meer op de zogenaamde tienermoeders, als je weleens zo’n forum leest denken ze er nog zo makkelijk over. Er was zelfs een meisje dat al 2 abortussen had ondergaan (met 9 en 12 weken)
Het lijkt me wel goed als ze de grens wat lager leggen en uitzonderingen maken voor medische gevallen.

#12

@Suzsje: ik begrijp jou heel goed. Stel ik zou zwanger zijn en mijn kindje blijkt gehandicapt ga ik ook echt niet zomaar de zwangerschap afbreken. en over die overlevingskans tja het gebeurd inderdaad, maar ik sprak meer over het feit dat hij/zij een ernstige afwijking of aandoening zou hebben en b.v. alleen maar pijn zou lijden met dat soort ziekte of wat dan ook.
stel een kindje kan 4 jaar oud worden met die ziekte, maar alleeeen maar met onwijze pijn. ik zou dat mijn kind nooit aan kunnen doen en mijn eigen “belang” boven dat van haar/hem te stellen. want IK zou het persoonlijk egoistisch van mijzelf vinden om een kind op de wereld te zetten die totaal geen leven zou kunnen hebben.
je hebt natuurlijk uitzonderingen want ben het volmondig met je eens hoor dat je zegt dat het dan niets meer zou uitmaken om de zwangerschap uit te zitten als het toch geen overlevingskans heeft. daar ben ik het ook wel mee eens en ik zou het dan ook veel vrediger vinden dat hij/zij op een natuurlijke manier zou overlijden dan met een abortus… dat lijkt me vreselijk! het is in mijn ogen dus maar net om wat voor situatie het gaat qua die abortus met 24 weken.

#13

Ook toevallig, lees net de vrouw (die bij telegraaf zit) en daar staat dus een heel stuk in over dat abortus nogsteeds een taboe is.
Mijn hart stond letterlijk stil bij de volgende passage in het stuk: (ik citeer) Hoogleraar Verloskunde Frank Vandenbussche van UMC Nijmegen mengde zich onlangs in de discussie. Hij vertelde expliciet hoe zo’n late abortus wordt uitgevoerd om zijn standpunt kracht bij te zetten.
Hij pleit namelijk voor een abortusgrens van 18 weken als het om sociale redenen is. Waarschuwing vooraf: zwangere of pas bevallen vrouwen moeten de volgende passage even overslaan…
Frank Vandenbussche: Moet je je voorstellen hoe dat gaat: de baarmoedermond wordt geopend en met een tangetje wordt een voet of een armpje van het kind afgedraaid. Vervolgens wordt dat herhaald, net zo lang tot het kind zoveel bloed verliest dat het uiteindelijk doodgaat.

Volgens het stuk gaat het er zo aan toe in abortusklinieken. Een andere methode is het doorsnijden van de navelstreng waardoor het kind op die manier doodbloedt en stikt.
In ziekenhuizen wordt het gedaan door middel van het opwekken van de bevalling waarna het kind overlijdt aan zuurstoftekort.

Erg eigenlijk dat het zo moet gaan. Kunnen ze die kindjes niet verdoven ofzo in de baarmoeder?

En dan kijk ik naar mijn prachtige wondertje en dan griezel ik gewoon van zo’n verhaal… nee… ik zou het echt nooit kunnen!

#14

zover ik weet is het zo dat dat na 16 weken zwangerschap, de bevalling opgewekt wordt door wee opwekkende middelen, en dat je dus echt bevalt, en niet de praktijken die hierboven worden genoemnd.

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#15

@ Proudmama gatver wat klinkt dat middeleeuws en bijna satistisch zeg.

Groetjes,

Michèle

#16

Nou of het waar is?! het lijkt me wel heeel erg stug want zoals Woezel het ook al aangaf zo heb ik het ook vernomen, want bovenstaande tekst vind ik echt heel erg gruwelijk en ziekelijk! jee zeg…

#17

Ik hoop van harte dat die vent het hele verhaal verzonnen heeft maar gezien zijn status als hoogleraar aan het umc nijmegen en dat hij dit aan een blad als Vrouw vertelt, lijkt me dat ook stug ik bedoel, hij zal zijn reputatie ook niet om zeep willen helpen toch?
In elk geval een griezelig verhaal…

#18

Wat ik niet snap is dat vrouw, wat op vrouwen gericht is dit verhaal plaatst. Wat je al zegt zwangere en net bevallen vrouwen moeten het maar even niet lezen, maar deze zitten ook in hun doelgroep dus dat vind ik een beetje on door dacht.

Groetjes,

Michèle

#19

Ja inderdaad Michele!
Ik denk dat geen enkele vrouw zit te wachten op dergelijke verhalen en zeker niet degenen met kinderen toch?

#20

nee hoor integendeel en ik denk de vrouwen die geen kinderen hebben ook niet. Ik bedoel dat je zo’n artikel plaatst oke maar laat deze informatie achterwegen

Groetjes,

Michèle