17 en zwanger

#1

Hoi, Ik ben Joanne, 17 jaar en ik weet sinds gister dat ik zwanger ben. Dit is een groot probleem want ik ben net aan mijn studie begonnen! Mijn vriend zei meteen dat ik hem weg moest laten halen anders maakt hij het uit. Ik wil het kind absoluut houden! Maar het wordt lastig, ik weet even niet wat ik moet.
Groetjes Joanne

#2

Hoi Joanne,

Welkom hier.
Je zit inderdaad in een lastige situatie.
Wat je in ieder geval niét moet doen is overhaast een besluit nemen.
Ik maak tenminste uit je verhaal op dat je nog maar net zwanger bent, dat het nog pril is.
Zijn er geen mensen in je omgeving die je kunnen helpen? Die je in vertrouwen kan nemen?
Misschien je ouders? Of een lerares van school ofzo?
Ik weet dat er ergens op internet ook een site is speciaal voor tienermoeders, wie weet kan je daar ook nog wat info vanaf halen.
Nu lijken de problemen misschien onoverkomelijk, maar je bent niet de eerste tienermoeder
Met hulp ga je het vast redden!
Laat je ons nog weten hoe het verder gegaan is?
Succes!

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#3

P.S.
Vergat ik nog te zeggen: als jouw vriend je voor zo’n keuze zet, dan zou ik nog eens goed over jullie relatie nadenken…

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#4

Ja mijn moeder, die heb ik het ook al verteld, ik woon ook nog bij haar. Bedankt voor je advies . Ik was trouwens zoiezo niet van plan om iets overhaast te doen.
Groetjes Joanne

#5

Hoe reageerde je moeder dan? (als ik vragen mag )
Was ze (na de eerste schrik) wel positief?
Wat vind zij er van?

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#6

Ik was helemaal in tranen, ik raakte in paniek dus ik ging naar beneden en vertelde het aan haar en ze trooste me en zei dat het allemaal wel goed komt dat ik hier goed over na moet denken en dat ze er voor me is . Mijn moeder is gelukkig altijd positief en behulpsaam voor me. Dat scheelt dat ik iemand heb die ik kan vertrouwen.
Groetjes Joanne

#7

Ik kan maar 1 ding zeggen: doe wat je gevoel je zegt!

Maak je niet druk over de praktische dingen als je studie en babymeubeltjes en kleertjes en inkomen. Dat zal echt allemaal wel goedkomen want er zijn vast heel veel mensen die van alles voor je te leen hebben straks. Als je een meisje krijgt, heb ik zat meisjeskleertjes voor je!

Als iets in je je tegenhoudt wat een abortus betreft, meid, laat je kindje dan gewoon komen want ik kan je nu al zeggen (en ik spreek gelukkig niet uit ervaring, maar je hoort en leest nogal eens wat), je gaat ontzettende spijt krijgen dat je het weg hebt laten halen!

Hoe klein het ook is, het is jouw kindje. Jullie kindje moet ik eigenlijk zeggen, maar ik weet niet of dat voor jou ook wel zo voelt nu je vriend zo reageert.
Kan natuurlijk ook zijn dat hij impulsief heeft gereageerd omdat hij geschrokken is en dat hij even aan het idee moet wennen.

Maar als hij bij zijn besluit blijft, dan sluit ik me zeker bij Bieb aan. Dan zou ik eens na gaan denken over jullie relatie want blijkbaar is de relatie voor je vriend veel minder belangrijk dan je dacht.

Alle sterkte. En hou je ons op de hoogte?

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 22 Aug 2006 15:23:28

#8

Dat vind ik heel lief van je :D. Ik denk niet dat hij uit de schrik zo handelde maar dat zie ik dan wel. En ik denk zelf ook inderdaad dat als ik het weg laat halen dat ik zo veel spijt krijg! Ik weet alleen niet wat ik dan straks moet doen als ik naar school ga, waar laat je je kind dan? geld voor opvang heb ik niet. En ik heb de wil om door te studeren zodat ik later een goed leven kan bieden aan mijn kind!

Mijn broer en zus zijn allebij niet verder gaan studeren. (Nu later doen ze het wel). Maar ik wil mijn kind gewoon een leven met zekerheid bieden. Maar ik kan toch niet een kind doden? Terwijl mijn grootste wens al mijn hele leven is om een kind te krijgen? Ik vind het heel fijn dat jullie me helpen
Groetjes Joanne

#9

Nogmaals, als je gevoel zegt dat je voor je kindje moet kiezen, kies dan voor je kindje. Dat is echt het allerbelangrijkste hoor. Je draagt die spijt anders de rest van je leven met je mee.

Ik snap de zorg over je opleiding, maar voor tienermoeders bestaan er andere opleidingsvormen zodat je geen dure opvang voor je kindje hoeft te zoeken. Dan zit je bijvoorbeeld wel voornamelijk in de avonduren op school, dus het is een poosje erg druk voor je, maar als je het ervoor over hebt om je kindje na die studie een goede toekomst te kunnen bieden, altijd doen!

Over die opvang gesproken: de kosten daarvan zijn volgens mij inkomensafhankelijk, dus kan best dat je je uiteindelijk vrijwel niks kost.

Heb je al gezocht naar een website waar alle informatie voor tienermoeders op verzameld staat? Zal er ongetwijfeld zijn. Ik zou daar eens wat rondsnuffelen en misschien word je wel hartstikke gerustgesteld door de verhalen van andere tienermoeders en de tips die je daar krijgt zodat je met weinig inkomen toch voor je kindje kunt zorgen en een studie kunt volgen.

Groetekes, Sje

#10

Lieve Joanne,

Wat zal jij geschrokken zijn zeg! Ik weet nog goed hoe ik was toen ik zo oud was, en ik was absoluut niet klaar voor een kindje. Maar ja, jij wordt voor het blok gezet…

De reden dat ik ook even reageer is om nogmaals te benadrukken dat je vooral je gevoel moet volgen. Je kan wel duizend nadelen bedenken die kleven aan nu een kind krijgen, maar het is het waard! Zelf heb ik vier miskramen achter de rug, kinderen krijgen is voor mij niet vanzelfsprekend meer. Van die ervaringen heb ik wel geleerd dat ik altijd en overal mijn hart moet volgen. Elke keer dat ik dat niet heb gedaan, heb ik er heel veel verdriet van gehad.

Maak je geen zorgen om de praktische bezwaren, er zijn altijd oplossingen te vinden, ook al zie je ze nu niet. Om er maar 1 te noemen: voor de kinderopvang zijn speciale regelingen, je krijgt geld van de overheid en misschien ook van de gemeente. En je hebt een geweldige moeder die je misschien ook kan helpen.

Sterkte met je beslissing!

Ilse, mama van
Olaf (juli 2002)
Jente & Mika (augustus 2005)

#11

Ik weet dat ik mijn hart moet volgen, maar mijn ikkan mijn kind het toch niet aandoen, opgroeien zonder vader? Het is zo belangrijk dat een kind een vader heeft. Ik heb ooit het boek anastacia gelezen en daarin wordt de rol van de vader heel mooi omschreven. Maar aan de andere kant het kind doden wordt het kind ook niet beter van.
Groetjes Joanne

#12

Pfff moeilijk hoor
Mijn mening is over een vader in het leven van je kindje
Het is super als hij wel aanwezig is
Maar denk ook dat vrouwen hun kindjes heel goed zelf kunnen opvoeden
liefde geven enz
Zit er denk ik toch in hoor bij vrouwen
Wat schrijf ik het weer raar neer maar weet het even niet anders te vertellen hoor
En je hebt zo uit je verhaal te lezen een super lieve moeder en die zal je best hier mee helpen en steunen
Weer even een mening van mij
Vind niet dat het leven van een kindje er van af moet hangen of er een vader is of niet
Zo denk ik hoor wil hier ook niemand mee beledigen

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#13

Het hebben van een vaste relatie op het moment dat je een kind krijgt is ook geen garantie dat je kind met een vader zal opgroeien. Denk maar eens aan het enorme aantal echtscheidingen, en dat is pas echt traumatisch voor de kinderen…

Kinderen zijn heel flexibel, tot een jaar of 4-5 accepteren ze de thuissituatie als ‘normaal’. Zo hebben onze kinderen 4 opa’s en 2 oma’s en vinden het maar raar dat anderen het met 2 opa’s minder moeten doen. Zolang jij er geen probleem van maakt, doet je kind het ook niet.

Wie weet hoe je er over 5 jaar voorstaat. Ik denk niet dat je van plan was om single te blijven Het is niet ondenkbaar dat een toekomstige partner de vaderrol (deels) kan overnemen in het gezin.

Ilse, mama van
Olaf (juli 2002)
Jente & Mika (augustus 2005)

#14

Een kind wat zonder vader opgroeit… sja! Ik was 6 toen mijn vader overleed dus die keuze had ik niet, zo kan het ook lopen!! Soms gebeuren de dingen met een reden…

Succes en sterkte met je beslissing!!

Liefs Moos, Nikki, Barry, Lieke en Yenna

#15

hoi joatjuh ik ben het met bieb eens als hij dat zo zegt.
en mijn schoonzusje was 16jaar toen ze haar eerste kreeg en het lukt haar tot nu toe ook nog steeds inmiddels is haar zoontje nu 4 jaar.
doe het gewoon rustig en zet alles anders ff op een rijtje maar neem nooit een overhaast besluit waar je miss spijt van kan krijgen

#16

Hee Joanne!

heeel toevallig dat ik hier weer even kom, ben echt heel druk de laatste tijd…
maargoed, ik raakte op mn 15e zwanger. Mijn dochtertje Julia word eind december al 1! Ik ben zelf net 16 geworden.

Mijn vriend wilde het kindje ook houden, dat kon omdat hij een deeltijdopleiding deed. helaas (?) ging het uit, en moest ik het alleen doen… Gelukkig heb ik veel hulp van mijn ouders, en de rest van de familie. zelf heb ik 3 bijbaantjes, en ik ga na de vakantie weer gewoon naar school
en Julia komt niets tekort hoor!

#17

Hoi joanne. Ik wil je van harte feliciteren met je zwangerschap. Misschien lijkt het nu niet het mooiste wat er is en draag je de zorgen en de lasten. Maar ik denk dat ik voor alle moeders mag spreken dat kinderen krijgen en moeder zijn toch wel het meest bijzonder is. Het staat natuurlijk als een paal boven water dat het ten alle tijden je eigen keus is of je het wil houden. Ik denk wel dat ik mee kan geven dat je met een hart vol liefde je kindje het wel red bij jou (met of zonder vader)
En voor je studie is het misschien een tip om op www.studerendemoeders.nl te kijken. Heel veel succes en probeer te genieten.
Liefs ietsia

#18

Hey allemaal,
Ik ben echt heel dankbaar voor alle steun die jullie me geven! Ik onderzoek al jullie tips ed. en hoop dat ik gouw met mijn moeder er over uit ben want mijn moeder heeft al gezegt dat ik hier niet kan wonen als ik het hou (ze heeft een praktijk aan huis). Ik ben dus druk aan het zoeken en hoop dat het me lukt!
Groetjes knuffels Joanne

#19

Hee veel sterkte. Fijn dat jou moeder zo een steun is, dat heeft niet iedereen. Met goede steun kom je er wel, volste vertrouwen in.
Liefs ietsia

#20

heej ik ben ook 17 ben net voor de vakantie te weten gekomen dat ik zwanger was zou dit jaar ook net naar nieuwe school nieuwe opleidings en dan dit… mijn vriend reageerde eerst ook zoo ik moest maar abortus laten doen enz… Na dat die ffe een dag rust hhad genomen kwam ie terug en had ie der goed over nagedacht hij zeii we moeten het toch maar doen er voor gaan … en ben nu inmiddels 14 weken en 3 dagen …