16 jaar en wil zwanger worden

#1

Hoi allemaal,
Ik ben 16 jaar over een paar maandjes 17…
Ik wil vanaf me 12 al super graag een kind maar ik was daar natuurlijk veelste jong voor… Maar ik kan nu echt niet langer wachten ik wil zo super graag een kind… En voor et geval dat jullie denken dat ik niet weet hoe veel vrantwoordelijk heid et is… Maar dat weet ik heel goed ja kinderen kunnen leuk zijn maar het heeft ook mindere kanten maar ik ben er helemaal klaar voor… Het klinkt misschien raar maar me moeder gevoelens spelen echt en ik kan en wil et niet meer tegen houden… Ik hoop dat jullie jullie mening geven

Gr Annelies

#2

meid ik zou zeggen wacht er nog even mee geniet nog effe vanje leventje ik vind je echt nog te jong

#3

mee eens, ga maar eerst een diploma halen, een baan zoeken en over 10 jaar nog eens nadenken of dit is wat je wil. Een kind hebben is fantastisch, maar geniet eerts van je vrijheid.

#4

iedereen hier op het forum heeft al kinderen en zijn al wat ouder dan jou en weten hoe zwaar het kan zijn

denk er eens heel goed over na voor je zo’n grote stap neemt haal eerst je diploma ga uit zorg dat je een vriend krijgt etcetera

#5

Als je zo’n grote wens hebt voor een kindje, kunnen wij daar niet veel tegen doen. Wel kunnen we erop wijzen dat je beter een diploma kunt halen, anders kun je niet voor je gezinnetje zorgen. Het is namelijk niet meer te doen als je alleenverdiener bent,

Denk er echt eerst heel goed over na. En een kind krijgen is geen vanzelfsprekendheid! En je doet het met zijn tweeën, de vader heeft hier natuurlijk ook wat over te zeggen.

Loop anders eens mee met een kdv en zie hoe veel werk een kind niet met zich mee brengt. Anders kies je voor een opleiding waar je met kinderen kan werken. Bijvoorbeeld spw?!

#6

Ik kan maar 1 ding zeggen: Doe het niet!

Hoe tof ik het ook vind om moeder te zijn, je bent er op je 16e verre van klaar voor. We hebben deze discussies al vaker gevoerd met meisjes van jouw leeftijd en het is een gebed zonder end.

Een baby is niet alleen maar schattig en leuk. Een baby is ook huilen, slapeloze nachten, 10 doorgelekte diarree-luiers op een dag, verkouden, kinderziektes, handicaps, peuterpuberteit, weg vrijheid. Van tijd tot tijd word je gillend gek omdat je je geen raad weet.

Zet het idee uit je hoofd en zorg eerst dat je zelf geen kind meer bent voordat je kinderen wilt.

Groetekes, Sje

#7

ik ben het helemaal eens met sje, ik was zelfbijna 18 toen ik er achter kwam dat ik zwanger was (niet gepland ) en heb het heel zwaar gehad. Nu kan ik hte niet meer terug draaien en zou dat ook niet willen, en iedere meid op jou leeftijd vind kindjes lief ect… maar wacht er mee en geniet eerst van je vrijheid.

Liefs en dikke kus brenda en charissa

#8

Je bent zelf nog een kind he
En het is zwaar soms kindjes hebben Als ze goed ziek zijn
Je kan niet meer uitgaan met vrienden samen rond hangen
Vrienden die je nu hebt zullen je misschien laten vallen
Ach er kan zo veel gebeuren
En dan de kosten
Luiers voeding enz
En ja de rest staat al hier boven me

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#9

Ik kan me alleen bij het bovenstaande aansluiten. Ik had ook die grote drang al vroeg, mijn partner echter niet. Achteraf ben ik blij met zijn vastberadenheid en mijn eigen geduld. Inmiddels hebben we 2 prachtig, gezonde kinderen op de wereld gezet, maar ook dat is geen vanzelfsprekendheid. Je denkt er klaar voor te zijn, maar zelfs als je ouder bent (ik was 29 toen de eerste kwam ), overkomt het ouderschap je en kom je erachter dat je niet meteen weet hoe het moet. Je krijgt er immers geen gebruiksaanwijzing bij he en zelfs nu vraag je je als ouder soms af hoe je iets moet aanpakken. Nachten lang met je kindje onder in de woonkamer op je arm lopen en domweg niet weten wat er scheelt dat kan best hoor 1 a 2 nachtjes, maar daarna ben je gesloopt. Of een kleintje wat voortdurend alleen bij jouw wil zijn en je zo geen kant op kunt, want zo`n ukje moet immers nog veel slapen, drinken, schone luiers aandacht enz… Tel daarbij op dat het huishouden ook gewoon door loopt en je hebt een vette 24 uurs baan waarvan je soms even niet meer weet hoe je het voor elkaar moet krijgen !!!
Er is verder niets zo belangrijk voor een kindje dan een stabiele thuissituatie. Een kindje is leuk, maar denk eraan dat je het moet opvoeden tot een volwassen dame of heer die zich goed kan redden en met de juiste normen en waarden en dat is geen gemakkelijke taak. Consequent zijn en blijven en je eigen behoeften even aan de kant zetten, zijn daarbij vaak cruciaal en daar had ik echt op mijn 16e geen behoefte aan.
Daarbij komt nog dat je nu uit gaat van een gezond kindje, logisch wel, maar dus zeker niet vanzelfsprekend.
Het komt er inderdaad op neer dat niemand het je verbieden kan, maar dat je echt heeeeel goed erover na moet denken. Gaat het niet goed, wie is daar uiteindelijk de dupe van ??? Dat zelfde kleine prachtige mensje waar jij zo naar verlangde dus. En dat is iets wat elke aanstaande ouder zich moet afvragen, niet alleen als je 16 bent.
Hierbij wil ik ook nog even zeggen dat ik digitaal niet kan zien of jij je volwassen gedraagt of erg jong bent voor je leeftijd. Wachten kan op deze leeftijd in elk geval nog geen kwaad, als het er ooit maar eens van komt.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#10

helemaal mee eens met de meiden hierboven

geniet toch eerst nog even van je vrije leventje.
Je moet zo’n verantwoordlijkheid hebben voor een kindje.
En het is echt niet altijd een roze wolk die je bewandeld!

Je moet je kindje ook een mooi leven kunne bieden dus zou ook eerst even voor je inkomsten iets gaan regelen, dus je diploma halen lijkt me echt niet onverstandig.

Loop eens een dag op kdv mee zodat je weet hoe een kindje hebben/zorgen is.
En kom dan maar eens terug.

Tegenhouden kunnen we je niet, maar wil je vriend ook een kindje of denkt hij er anders over???

groetjes GYtha

#11

Ik vind het helemaal geen heftige reactie, ik denk dat het niet verkeerd is om heel direct te reageren, want dat is mogelijk de enige manier om door te dringen tot iemand die zelf nog kind is en een kind wil.

Je verwoordt het goed met je rekensommetje over dat inkomen en nog thuis wonen. Het is heel onverstandig om op je 16e “bewust” aan kinderen te beginnen. Ik zeg “bewust” tussen aanhalingstekens omdat je op die leeftijd nog niet in staat bent om goed doordacht die beslissing te nemen.

Dus nogmaals Anneloesje, hoe schattig het ook lijkt, je kunt na 1 week al gillend gek zijn van het moederschap. En onderschat ook een zwangerschap, een bevalling en de nasleep ervan niet.

Groetekes, Sje

#12

ik vind dat sje en will helemaal gelijk hebben.En hoop dat je onze tips leest en je misschien toch nog een aantal jaren wacht.

Liefs en dikke kus brenda en charissa

#13

Anneloesje ik ben het met de meerderheid een je moet eerst zorgen dat je je diploma s haald je moet ook zorgen voor werk want zonder werk ben je nergens want je moet wel alles kunnen onderhouden een kindje hebben is niet gratis ook moet je zorgen dat je op je zelf woond want als je thuis woond bemoeid iedereen zich met de opvoeding en dat is niet goed voor een kleine een kind moet een eigen thuis hebben een thuis is voor hem waar hij slaapt ik zou zo zeggen wacht nog drie jaar en kijk dan wat je je kind allemaal kan bieden kan je hem of haar alles bieden wat ie nodig hebt dan zou ik zeggen wacht niet langer maar nu kun je nog beter even wachten

gr de mama van Leyla

veronique daniels

#14

Hoi Annelies,
Als ik je verhaaltje zo lees, dan gaat het alleen maar over jou en de gevoelens die je hebt. Om die gevoelens tegemoet te komen, wil je graag een kindje. Het klinkt wat egoistisch. Denk eerst eens aan het kindje en wat je hem/haar kunt bieden. Denk ook aan je man/vriend. Wil hij die grote verantwoordelijkheid nu al op zich nemen, of wil je hem forceren? Je leven delen met een man is 1 ding (ook niet vanzelfsprekend), maar om dan ook nog te zorgen voor een kindje is een tweede.
Ik hoop dat je serieus zult nadenken over de reacties die hier zijn geplaatst.
Groetjes, Daniella

Lilypie 1st Birthday Ticker

#15

Beste Annelies,

Ik heb je berichtje met een beetje verbazing gelezen.

Ikzelf ben 36 jaar oud en mijn vriendin is 25 jaar oud en we krijgen begin volgend jaar ons eerste kindje. We verheugen ons er erg op en realiseren ons dat ons leven na de geboorte van ons kindje totaal anders zal worden. Niet meer even met z´n 2en op stap gaan en eenvoudig de deur achter je dicht trekken, of niet meer overal heenvliegen op vakantie zonder erbij na te denken of die bestemming ook geschikt is voor kinderen. En dan natuurlijk de financiele en emotionele impact die dat zal hebben.

Nu is het zo dat wij allebij van onze jeugd hebben kunnen genieten en al deze dingen zonder zorgen hebben kunnen doen. Ik heb bijvoorbeeld met 29 jaar nog een wereldreis gemaakt en mijn vriendin heeft ook in veel verschillende landen gewoond.

Wat ik je hiermee wil zeggen is dat je al deze dingen niet meer kunt doen zodra je kindje er is. Het is niet meer om te draaien, ook als je later misschien denkt, had ik maar…

Verder zou ik van je willen weten wat je huidige situatie is. Heb je een vaste vriend, hoe oud is hij en hoe lang zijn jullie al samen? Woon je nog thuis, of heb je al een eigen plekje? Hoe staat het er financieel bij jullie voor?

Als je een kindje krijgt, wil je hem/haar toch alles kunnen bieden wat hij/zij nodig heeft, en dat kost nu eenmaal geld.

Verder is het inderdaad belangrijk dat je ook je studie afmaakt. Je weet nooit waar je in de toekomst voor komt te staan en dan is een bepaalde basis erg goed om te hebben.

Het is heel mooi om een kinderwens te hebben, maar blijf wel realistisch en vergooi niet je hele leven door te vroeg in die nieuwe fase van je leven te stappen!

Ik wens je veel succes en wijsheid bij je beslissing!

Groetjes vanuit het mooie Salzburg,
Jean-Paul

#16

@ Jean-Paul, erg leuk om in deze discussie ook iets van een vader in Spe te horen. Succes met de zwangerschap van je vriendin !

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#17

Anneloesje jammer dat je niet reageerd op je topic die je zelf gestart bent
En
Jean-Paul welkom hier leuk om een vader in spe te horen

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#18

Ik ben het ook met iedereen eens. Het enige wat ik daar nog aan toe wil voegen is: Je zegt dat je moedergevoelens hebt. Totdat je de leeftijd bereikt hebt wanneer je alles voor elkaar hebt zoals dilploma, baan , huis, goede relatie zou je je moedergevoelens kwijt kunnen aan oppaskindjes. Zo leer je alvast het topje van de ijsberg kennen over hoe het is om voor een kind zorg te dragen. Meid wacht ermee en geniet nog even van je vrijheid!!!Echt waar!!!
groetjes chantal

Chantal

#19

Ik zou als ik jou was, eerst denken met het behalen van een diploma. Goed je best doen tot je een goede baan te pakken hebt en economisch er ook klaar voor staat. Een kind is niet goedkoop hoor. Je bent nog zo jong, geniet van je leeftijd en denk er nog een paar ‘jaren’ over.

PLus vind ik niet dat je dit alleen mag beslissen. Een kind heeft een vader nodig en als jij een vriend hebt die rond dezelfde leeftijd is als jij, ja die kan gemakkelijk weglopen omdat het hem teveel wordt. En dan sta je er alleen voor. Ik denk niet dat jij wil dat je kind zonder een vader opgroeit. Je moet je kind een goede toekomst kunnen aanbieden. En met jouw leeftijd kan je dat helaas niet. Hoe hard je het ook probeerd. En ik weet zeker dat je nog thuis woont en zoiets hebt van nou als ik het moeilijk heb dan kan mn moeder mij wel helpen. Misschien dat je moeder het niet erg vind om ook voor het kind te zorgen. Nou mijn moeder had me allang het huis uitgezet als ik met een dikke buik zou komen aanzetten.

Je verwoordt alles zo netjes mogelijk in jouw verhaaltje maar ben er nog niet van overtuigd dat jij als jonge kind dat nog moet opgroeien tot een zelfstandig persoon het nu al aankan met een kind. Wil niet gemeen klinken maar denk er heel goed over na en doe wat de andere ervaren moeders hier als advies geven: Ga naar een kinderdagverblijf en kijk goed om je heen en leer ervan.

Mijn vraag aan jou is waarom wil je het zo graag? Is het omdat 1 van je vriendinnen er ook 1 heeft en jou verteld hoe leuk het is.

Ik zou gewoon wachten hoor. Niet slecht bedoelt ofzo

En als je toch nog een kind wil wens ik je het allerbeste, maar je hebt geen reden tot klagen als je merkt dat je veel dingen op een gegeven moment kwijt raakt en dat het allemaal zo moeilijk is. Het is eenmaal niet makkelijk en dat geldt voor iedereen, maakt niet uit van welke leeftijd.

Groetekes!


#20

Beste Anneloesje

ik snap je reactie, want ik zal je vertellen, ik wilde ook altijd graag een kindje het liefst een meisje dan kon ik dat haar leuk doen enzo,

ik was 14 toen ik een vriendje kreeg, het leek serieus, hij wilde geen sex als ik het niet wilde (hij was toen 17) , toen k 15 was was ik er wel klaar voor, slikte de pil als ene half jaar, had ik gevraagd aanme moeder, had toen 1jaar verkering, de eerste keer sex was niet prettig, dus wilde het ook voorlopig niet meer, we deden het zonder trouwens.

6 weken later vond ik het raar dat ik niet ongesteld werd, ging naar de dokter en ja hoor ik was zwanger!
ik was geschrokken maar ik dacht gelijk aan mijn kinderwens. ik was dus ook heel blij. me vriend wilde het houden als ik dat ok wilde, tuurlijk wilde ik dat! me eerste echo kwam, zag er goed uit, opvolgende echo’s ook goed, tot dat ik 26 weken was. ik kreeg voorween! ik wist niet wat me overkwam ik dacht dat ik een miskraam kreeg! heb toen 4 weken in het ziekenhuis gelegen omdat mijn bloeddruk steeds daalde en als ik sliep sloeg mijn hatje af en toe een slag over.

met 30 weken is mijn zoontje lorenzo geboren, 32 cm en 1890 gram.

lorenzo heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen, vreselijk is dat!

in de kraamtijd ging gelukkig alles beete bij beetje beter, nu ben ik 16 jaar mijn vriend 19, hebben 1 zoontje lorenzo van nu 3 maanden, veel tegenslagen gehad, hij heeft een liesbreuk gehad en heeft erg astma, nog steeds 2x per week naar het ziekenhuis voor bloeddruk meten.

ik wil je met dit verhaal zeggen dat je heeel goed moet na denken over je toekomst! ik ben nu super blij met mij gezinnetje! maar ook vaak heb ik veel verdriet. ik ben afhankelijk nog van me eigen moeder ik woon namelijk nog thuis en mijn vriend heeft geen auto en geen opleiding. ik ga in september beginnen met een tweejarige opleiding boekhouding niveau 3. dan kan ik gaan werken en voor mijn kind zorgen.

Anneloes: wees aub verstandig! heb je trouwens een vriend die ook en kind wil?

ik wens je veel goeds toe en laat aub snel wat horen! hoe je er nu voro staat

Liefss Manon