huilen, onzekerheid en alle negatieve gevoelens...nu zijn wij weer blij en ongeduldig maar toch nog onzeker....
over 2 dagen ben ik 27 weken zwanger. ik heb 4 miskramen gehad en daarna veel onderzoek gedaan maar blijkt dat ik en mijn man zijn beide gezond. ze hebben geen enkele medische reden over de miskramen gevonden. 4 miskramen hadden wij natuurlijk een gebroken hartjes en bijna hopeloos geweest. wij zijn beide nog jong...nou ja niet heel erg jong..(mijn man is 31 en ik 27 j.o). wij zijn paar keer naar de gynecoloog gegaan en ze sturen me altijd weg met een goede advies. en dat alles komt goed met de baby en ik mag alles doen...fietsen, activiteiten enz. wat vreemd is als ik beweging doen krijgt ik miskraam maar niemand in het ziekenhuis geloof me dat ik thuis moet blijven. na 4 miskramen zijn ze de baas en niet ik. :-( voor hen en bijna voor iedereen behalve mijn familie geloven mij niet en ze denken dat het alleen maar was smoesjes om geen beweging te doen.
wij zijn heel erg verdrietig geweest en het was ook heel erg moeilijk om samen in bed te liggen of iets leuke dingen doen. alleen maar huilen, huilen en huilen. Ik heb veel ondersteuning van mijn man gekregen en hij heeft mij duidelijk gezegd dat ik niet waardeloos was. dat ik een goede vrouw en of wij met of kinderen hebben blijf hij nog heel erg blij met me. Mijn hart geloof mijn man maar mijn hoofd wilt gewoon niet luisteren en accepteren wat wat nu allemaal gebeurt. Ik heb veel gehuild en wil gewoon wegrennen of doodt gaat. Ik was zo verdrietig en bijna kon niet accepteren toen ik heel veel keren mijn liefe man gezien met tranen in zijn ogen. ik was helemaal kapot!
na paar maanden hebben wij weer een beetje kracht om leuke dingen te doen. na paar maanden raakt ik weer zwanger. onwerwacht! wij zijn helemaal zenuwachtig, onzeker en alle negatieve gevoel. Een 5e miskramen kan ik nooit meer accepteren. Dus wij gaan alles doen! Nu ben ik de baas en niet het ziekenhuis of andere mensen. Wij willen graag die kindje hebben. Ik heb meteen met mijn werk gestopt vanwege veel pijnen. Bijna iedereen zijn niet met mee eens...Ben je gek om met je werk te stoppen? ze gaan je ontslagen!!! en je toekomst? financieel? het is normaal om pijn te hebben! zwangerschap is geen ziekte! en dit en dat en blah blah blah!!! Toch, ik ben de baas! Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik mijn lichaam ken. Ik vond het erg vervelend om met mijn werk te stoppen maar ik heb wel gekozen tussen mijn kindje en centjes. Ik kies voor mijn kindje.
Nu ben ik bijna 27 weken zwanger. Het kleintje is heel erg bewegelijk. Mijn man praat meer met het kleintje maar ik ben nog steeds bang om hem of haar te houden. ik zei altijd dat ik alleen geloof dat ik een kindje krijgt als ik hem of haar al in mijn armen. Ik geniet wel mijn zwangerschap maar ik heb heel veel onzekerheid en afstaand gevoel. wij proberen om positief te blijven maar voor mij is het altijd moeilijk. Mijn man is natuurlijk vreselijk jaloers dat ik het kleintje voel. Wij zijn allebei ongeduldig. :-( wij kunnen niet wachten tot die tijd dat wij het kleintje in onze armen vast kunnen houden.:-)
Nu houden wij alles in de gaten. ik heb nog heel veel last van langdurige buikpijn maar wij proberen om positief te blijven. nu nemen wij altijd contact met de verlooskudige en nu verteld ik alles wat ik voel. Er is helemaal geen "onzin" vragen....alle vragen zijn allemaal heel erg belangrijk!
wij wensen iedere zwangere vrouwen een goede zwangerschap en veel success!!!
groetjes, Pham en Jeroen
(ik ben net 2 jaar in nederland dus ik hoop dat mijn grammatica goed is...anders het spijt me. )