Zwanger?

#1

Hello dames en/of Heren

Mijn naam is Jenny en ik ben 20 jaar oud en ben er pas geleden achter gekomen dat ik zwanger ben

ik heb wel een vrind en hij is er super blij mee maare ik weet niet wat ik er van moet vinden de ene moement lijkt et me leuk en de andere moment kan ik wel in paniek raken als ik denk aan alles wat ik nog moet doen en regelen ik ben zelf nog een student en studeer deze jaar af me vrind werk ook wel maare part-time dus dat is ook niet echt vet pot... mijn grote angst is het vertellen aan me ouders omdat hun altijd hebben gezegt dat jong een kind krijgen zonde is en ik me leven anders moet lijden dus hebben jullie misschien hoe ik het aan mijn ouders moet vertellen ??

 

dank jullie wel

#2

hi jenny

 

ik was zelf net 23 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was mijn vriend was toen nog 22. het was voor ons een hele grote schok omdat ik gewoon aan de pil was en mijn vriend vanwege een ziekte in het verleden in principe ontvruchtbaar hoorde te zijn. de doktoren hebben zelfs zijn sperma toen ingevroren. maar ik was toch echt zwanger en wist ook niet hoe ik het aan mijn ouders moest vertellen maar ik moest het kwijt. mijn vriend en ik hadden al besloten dat we het wilde houden dus die keus was makkelijk. wij hebben onze ouders bij ons thuis uitgenodigt en hebben het toen na 3 uur toch maar gewoon in de groep gegooid. nou ja gewoon ik wist niet waar ik kijken moest maar de reacties waren gelukkig allemaal goed. ze schokken wel en hebben wel 1000x gevraagt of we het wilde houden en echt erachter stonden maar toen ze doorhadden dat wij erover uit waren hebben ze niks anders gedaan dan ons gesteund. wij zijn nu de trotse ouders van een super mooie gezonde zoon die op 4 november geboren is en we genieten er super van. en onze ouders kunnen geen trotsere opa's en oma's zijn. ik hoop dat het bij jou ook zo gaat. het is moeilijk om het e vertellen maar als het er eenmaal uit is lucht het wel heel erg op en kan je echt genieten van je zwangerschap.

#3

Hello Mellanie,

dank je voor je reactie het heeft me geholpen ik ben van plan om het ook gewoon samen met me vrind te vertelle hopen dat het goed aankomt, maare dus je woonde al op jezelf wij zijn nu druk bezig met een huisje vinden en alles te regelen dan komt het denk ik wat minder erg aan?

Zag een foto van je kindje wat een sgatje,

vraagje had je tijdens je zwangerschap niet twijfels of je het wel goed deed of dat je dingen niet wist hoe heb je dat geleerd zoals voeding en waar moet je op letten en dergelijke (rare vragen maare ik heb geen idee wat je met een kind moet doen denk ik )

 

Dank je wel

#4

Dag Jenny,

Het is begrijpelijk dat je ouders 'hun zorgen' hebben over evt. vroege zwangerschap. Jong kinderen krijgen is geen zonde....alleen wel (vanuit Bijbels oogpunt) als je nog ongetrouwd ben....en zwanger raakt. Maar het zal wel een vreselijke zonde zijn als je het kindje weg zou halen....het is nu eenmaal verwekt en heb je nu je plicht om het ook te krijgen en op te voeden....anders bega je een moord...

Het zal moeilijk zijn om dit je ouders te vertellen...misschien heb je het ondertussen al wel gedaan....ik hoop dat ze achter je blijven staan om je wel te helpen....

Bid God om kracht, rust, Hij wil je helpen...en als je zonde gedaan hebt, kun je alleen bij Hem vergeving vragen en krijgen....

Veel sterkte hoor!

#5

hi jenny ja tuurlijk had ik tijdens mijn zwangerschap twijfels. ook na de bevalling toen we na 4 dagen naar huis gingen. het ws namelijk een keizersnede geworden en dan lig je toch in het ziekenhuis waar je maar op een knopje hoeft te drukken en er staan mensen bij je om je te helpen. damian is nu ruim 3 maanden en het gaat echt super goed. we hebben net een lastig weekje achter de rug maar zijn weer begonnen met infacol en het gaat allemaal weer helemaal goed. je kan ook niet alles in 1x goed doen en moet fouten maken want daar leer je van en ik vind zelf als je bang bent dat je dingen fout doet is dat alleen maar een teken dat je om je kindje geeft en het beste voor hem/haar wilt. en dat is het belangrijkste toch.

heb je het ondertussen al verteld? en zo ja hoe reageerden ze

#6

hey ben Raycha ben hier vandaag pas lid geworden en las jou verhaal

als ik jou was dat zou ik het houden ben zelf ook zwanger nu en er is echt niets mooier mijn vriend in de enige die werk van ons 2 maar we redden het prima alles staat er al je hebt langer de tijd dan je denk hoor geloof me

en wat je ouders betreft eertlijk zijn en tuurlijk kan het zijn dat je je leven echt moet gaan veranderen en anders moet gaan leven maar als je erachter komt wat je er voor terug krijgt

het is jouw lichaam niemand zelf je ouder kunnen niet zeggen wat je daar mee wel en niet kan doen

denk er over na abortus is ook niet niks kan het weten.

groetjes en sterkte met alles

#7

heay Jenny!

Wat toevallig ik ben ook 20 en ben ook niet zo heel lang zwanger.
Ik ben dan wel klaar met school… maar een vriendin van mij is 19 en zwanger. Haar ouders vonden ook altijd dat je je leven weg gooit met jong kinderen. Maar uiteindelijk heeft ze het wel verteld en de ouders zijn super trots!!

Als ik jou was zal ik het gewoon voorzichtig vertellen. Zeggen dat je je al een poosje niet lekker voelde en je opeens onbedoeld zwanger blijkt te zijn…

Ik hoop voor je dat ze niet erg kwaad worden!

groetjes

#8

Hee,
Ik las dat je echt bang bent om je ouders te vertellen dat je zwanger bent. Ik heb 2 maanden geleden een miskraam gehad, maar nu weer zwanger. Ben zelf 18. Mijn moeder wou meteen dat ik het ging weghalen. Daarover heb ik veel stress gehad. Maar uit eindelijk accepteerde ze het. Ik was bijna 3 maanden toen een miskraam.
Wat ik je nou wil zeggen is: je zal ze een prachtkind geven. En het zal niet zonde zijn. NIKS is onmogelijk :slight_smile:
Grtjs lies