Zwanger willen worden

[Pjukje]

Hallo,

Ik ben al een tijdje lid van ikkeben. Erg leuke site. Dus mijn complimenten voor de makers ervan.
Misschien zijn er meer mensen als mij waarbij het zwanger worden niet vanzelf gaat. Dik twee jaar terug hebben mijn vriend en ik besloten dat we graag een kindje wilden. Dus pil aan de kant gezet. Tsja na een half jaar nog niet zwanger en een heel onregelmatige cyclus. Dan weer om de 8 weken dan weer 6. Nooit wist ik wanneer ik ongesteld zou worden…ook niet altijd een pretje. Gelukkig hoor ik wel bij de groep of groepje vrouwen dat er weinig tot geen last van heeft. Heb geen hoofdpijn, geen last van mijn rug, krijg er geen ander humeur van. Dus dat is allemaal erg fijn. Maar soms ook wel lastig want de ongsteldheid kwam altijd onverwachts.
Toen ik een jaar van de pil af was zijn we via de huisarts in het ziekenhuis terecht gekomen. En de onderzoeken waren begonnen.
Al sneel bleek het “gelukkig” aan mij te liggen. Ik heb het PCO syndroom. Dit houd in dat je een minimale tot geen eisprong hebt. Nu was het ook wel te verklaren waarom in zo onregelmatig ongesteld was.
In deze periode heb ik nog meer respect gekregen voor de vrouwen die zwanger zijn geworden via IVF of er nog in zitten. Elke keer weer naar het ziekenhuis. Om de zoveel dagen…is er een eitje en zo ja groeit ie en zo nee. Wachten dat je ongesteld word en dan maar weer heen.
Gelukkig kwam er na een 3 maand een eitje, zo ineens zag de arts een eitje en hij bleek ook te groeien. Spannende dagen volgden…groeide mijn eitje genoeg zodat ie zou springen en ja hoor mijn eitje was groot en sprong en toch nog op de “natuurlijke” manier werd ik zwanger. Helemaal blij en trots. 9 maand later konden we onze prachtige dochter in onze handen nemen. In een klap verliefd!
Ondertussen is onze kleine meid 9 maand. Na de bevalling ben ik 2 maand aan de pil geweest…wat een drama. Humeurig en depri. Dus weer gestopt. Met het idee we zien wel.
Nu ist januari. We hebben steeds tegen elkaar gezegt als we januari niet zwanger zijn gaan we weer naar het zhuis.
De verwijsbrief ligt ondertussen weer in huis. Nu wachten dat ik ongesteld wordt en dan starten we weer het traject voor een tweede.
We hebben altijd geroepen dat we een 3 a 4 kinderen willen. Maar ik weet niet dat ik de energie en kracht heb om 3 a 4 x dit traject te doen.
Eerst maar kijken dat een tweede zwangerschap wil.

Waarom ik dit verhaal hier op zet…wil geen medelijden. Ben een ontzettende trotse mama van onze mooie dochter. Maar gewoon om mijn verhaal te vertellen en misschien mensen tegen te komen die het zelfde hebben.

Gr Egberta

[luna_en_mees]

Hoi egberta, wil jullie heel veel sterkte en suk6 wensen en dat je maar gauw zwanger mag zijn.

Gr patries

[Mriek]

Heftig hoor. Heel veel succes en ik hoop dat je snel weer zwanger zult zijn!

Groetjes,
M

[miremady]

Indd heel veel succes met het zwanger worden en hopen dat het snel lukt zodat je niet weer iedere keer op en neer naar het ziekenhuis moet.

Liefs Michelle

[MJ1]

Hoi Egberta

Ik zou bijna zeggen leuk een lotgenoot.
maar leuks is het pcos zeker niet.
Bij ons ging het precies zo, de kinderwens is er, en het lukt maar niet.
dus uiteindelijk naar de huisarts na vele onderzoeken pcos, had geen flauw idee wat het toen inhielt 1 hormoonkuur en ik was zwanger dus dacht valt allemaal wel wat mee.
Nu 5 jaar later willen we graag voor ons volgende kindje gaan.
inmiddels al 6 clomid kuren achter de rug maar geen resultaat.
En dan ga je toch es meer lezen wat pcos nou precies inhoud.
dan bedenk ik me toch maar weer wat een ontzettend geluk ik heb gehad bij Ruben dat was in 1 keer raak en nu een gezonde jongen van inmiddels alweer 4,5

Groetjes Marianne mama van Ruben

[heleen]

Heel veel succes
En Mj ook voor jou blijf ik duimen meid

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

[Liske]

Hoi,

Ja, het is stom hoe weinig je er bij stilstaat dat het allemaal ook heel anders kan als het zo makkelijk is gegaan als bij mij,
Goed om te verhaal te lezen! Heel fijn dat jullie Marrit hebben en ik hoop dat een tweede snel mag volgen! heel veel succes met het hele traject, het lijkt me niet makkelijk.

Liefs

http://lb2m.lilypie.com/j2vsp1.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” />[/img]

[Pjukje]

Hallo,
Bedankt voor jullie lieve reacties. Doet me goed.

MJ: zijn jullie nu nog in het ziekenhuis voor een behandeling? Wat gaan ze nu doen. Ook voor jullie een spannende periode.
Hoop voor je dat je snel weer zwanger bent.

Gr Egberta

[MJ1]

Wat de gyn in de eerste plaats doet is uitzoeken of er iets aan de hand is, dat stadium zijn wij dus al gepasseerd.
Wij zitten midden in de hormoonkuren, word je al zo lekker vrolijk van, heb me toch een humeur de dagen dat ik die hormonen moet slikken blleeeehh…maar tis voor een goed doel hou ik mezelf dan voor.

Als deze kuur achter de rug is, maak je weer een afspraak met de gyn rond de 10de dag (vanaf de 1ste dag van je menstuatie gerekent)
En doormiddel van een inwendige echo word er gecontroleerd of de medcijnen aanslaan, en met een beetje geluk heb je rond die periode een eisprong, nou ja wat je dan moet doen hoef ik je vast niet uit te leggen

Groetjes Marianne mama van Ruben

[mini-boy]

Weet je dat dit stiekem nog heel veel voorkomt. Niet om jullie daarmee te troosten hoor … maar het verbaasd me dat er zo weinig eigenlijk over bekend is en dat ik in mijn familie 2 zussen heb die het hebben en 1 nichtje en daarnaast nog een vriendin die het ook heeft. 2 van de 4 zijn door hormoon kuren etc zwanger geworden en trots moeder van hun eerste kindje … 1 zus heeft zich er buiten gesloten heel moeilijk. En mijn vriendin zit ook in de hormoon kuren.

Wil eigenlijk zeggen dat ik een beetje (want ik blijf een buitenstaander) kan meeleven met wat jullie doormaken. Het verdriet/teleurstelling etc. Och meiden ik gun het jullie van harte uit de grond van mijn hart … dat jullie ooit nog een 2 e wonder en misschien wel meer in jullie handen mogen houden. Wat wordt je er op deze manier toch weer bij bepaald dat het zo’n groot wonder is om een kindje te krijgen/ontvangen…

Alle sterkte voor jullie beide!

[MJ1]

@Mini-boy thx
Er worden dagelijkse vrouwen zwanger, kindjes geboren.
En als je er eens echt even bij stil staat, is het toch keer op keer weer een wonder wat de vrouw eigenlijk allemaal wel niet kan, en geen man die dat ooit lichamelijk zou kunnen begrijpen, toch heel bijzonder het vrouwlijke geslacht

Groetjes Marianne mama van Ruben

[Pjukje]

Ja het komt heel veel voor, het wordt alleen niet bespreekbaar gemaakt. Als je eenmaal zwanger bent en je verteld wat voor traject je bewandeld hebt dan hoor je meer verhalen. Ik hang het ook niet direct in de vriendploeg bij ons dat ik graag een tweede wil. Maar iedereen roept nu wel. Denk er maar om…je bent eenmaal zwanger geweest…de tweede zit er zomaar in.
Nou iedereen moest eens weten. Als het zo had moeten zijn was ik allang weer zwanger geweest.

Ondertussen wacht ik rustig mijn menstruatie af. De laaste keer was met Sinterklaas…dus het zal wel niet lang meer duren dat ik weer ongesteld word…en dan weer naar het Ziekenhuis.

MJ: Heel veel sterkte, hoop dat de gyn snel met het nieuws komt dat er een eitje is.

Gr

[Mama_van_Fleur]

Hoi Egberta,

Zie aan de datum dat het alweer een tijdje geleden is dat je op deze topic hebt gereargeerd, maar toch wil ik je mijn verhaal in het kort ook even vertellen.

Al hebben we niet dezelfde medische oorzaak wel hebben/hadden we dezelfde wens.

Ongeveer 6 jaar gelden wilden mijn man en ik ook graag een kindje.
Na een jaar flink “klussen” (weet ff niet hoe ik het anders moet omschrijven…)
zonder resultaat zijn we naar de huisarts gestapt.
En dan kan het feest beginnen na heel veel lange onderzoeken en behandelingen kwamen ze er achter dat ik tegen de overgang aan zat… ik was toen 32 jaar!
Dan staat alles in 1x stil, je wilt dat ze een oorzaak vinden zodat er misschien iets aan gedaan kan worden maar dit hadden we nooit gedacht.
Het enige wat ze nog voor ons konden en willen doen was een IVF behandeling met het max aan hormonen. We hebben dit met beide handen aangepakt en zijn er positief in gestapt, het was er op of er onder.
In totaal zijn er 4 matige eitjes ontstaan waarvan er maar 1 slecht bevrucht was.
Deze hebben ze toch maar terug geplaats maar na 5 dagen kreeg ik al een bloeding.
Op het evaluatiegesprek kregen we dan ook te horen dat het nu einde verhaal was en dat we maar een andere invulling moesten zoeken voor ons leven… dit doet pijn!

Dit hele verhaal heeft zich afgespeeld einde 2008.
We kregen 30 dec. 2008 te horen dat de boeken gesloten werden,
het is nu februari 2010 en heb hier een dochtertje van bijna 4 maanden in mijn armen.
Straal nog iedere dag van geluk en kan uren naar haar kijken!

Je krijgt in die periode dat je zwanger wil raken van mensen zo vaak te horen dat je een knop om moet zettten of dat je het los moet laten… maar dit lukt gewoon niet. Als je iets heel graag wilt denk je daar iedere dag aan.

Waarom ik je dit verhaal vertel is alleen maar om je te vertellen dat je de moed niet op moet geven, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Heel veel succes!
Liefs Corine mama van een hele mooie dochter Anne-Fleur

[Pjukje]

Corine,

Ook een heftig verhaal zeg. Gelukkig heb je ondertussen een prachtieg dochter. Lijkt me eerst heel onwerkelijk als je blijkt zwanger te zijn. Maar wat bijzonder.
Wij geven zeker de moed niet op. We hebben een prachtige dochter en we hopen dat onze meid een broertje of zusje erbij kan krijgen. Lukt het niet…ja het zou balen zijn, maar wat ik al schreef we hebben een gezonde meid.
Heb vandaag net het ziekenhuis gebeld…11feb moeten we weer heen. Kijken of er een tweede wondertje in zit. Zal weer een zware onzekere periode worden…maar we blijven positief.

Bedankt voor je lieve reacte.

Geniet van je kleine meid

Liefs Egberta