Zorrie ff zeuren

#1

Ik wou even weten hoe jullie dat doen…

Mijn vriend is momenteel werkloos en zit dus de heledag thuis, maar hij voert echt geen ene vlikker uit! Kan dus alles alleen doen, oke hij heeft vandaag geholpen met de afwas omdat ik dat gisteren gevraagt heb, en als ik iest vraag doet ie het vaak wel al is het met tegen zin. Maar als ik niest vraag, doet ie dus ook niks! En ik ga echt niet elke dag vragen of ie iest wil doen…

Zijn dag, 's morgens rond een uur of 11 zijn bed uit dat gaat ie achter de komputer en daar blijft ie de hele dag! Met geluk koot ie 's avonds eten maar vaak moet ik dat doen. En als ik niet aan brood eten denk 's midags dan eet ie niet eens, net een klein kind man! oke hij slaapt, hij koputert en hij eet en af en toe doet ie wat.En hij speelt zo nu en dan wat met de kids.

Ik moet het helehuis houden doen, schoonmaken, afwassen, wassen ect…
Daarbij dus voor de 2 kids zorgen en zorgen dat de dieren niet verhongeren, want als ik ze niest geef krijgen ze dagen niks te eten
Echt ik heb soms het idee dat ik gek wordt! Waardoor veel dingen nu blijven liggen want ik ben al blij dat ik het red, om de kinderen te verzorgen, de kamer op te ruimen de afwas te doen, de was en het eten en dan de dieren eten geven, maar de wc/douche lukt me nu niet, ramen wassen ook niet en de dieren hokken verschonen ook niet en dat gebeurt dus nu ook niet, want dan zegt ie dat komt nog wel maar het gebreurt nooit. maar als ik er wat van zeg wordt ie boos en doet ie helemaal niks meer

Ik hoop dat het een beetje te volgen is.
En herken meerdere van jullie dit?
want ik weet het soms niet meer! Ben zo moe nog en trek het gewoon niet meer…
Hoe kan ik dit het beste oplossen?

Afspraken maken heeft ook geen zin, gaat een paar dagen goed mischien een week en daarna kan ik weer alles alleen doen…

Groetjes,

Diana

Ik ben Diana en ben 21 jaar en mama van een prachtig dochtertje Samantha (05-08-2002 en Pascal (15-12-2003)
http://www.tienerenzwanger.nl

#2

pfff heel moeilijk

maar ik denk dat je toch eens flink met hem moet praten want dit kan niet

je bent net bevallen en dan weer helemaal op en top huisvrouw te zijn terwijl er 1 op zijn luie reet zit (sorry hoor)

ik vind dat hij dan ook best wat kan doen
gewon een goed gesprek en dan gewoon de taaken verdelen.

hier gaat dat automatich eigenlijk als hans vrij is net als nu de 2 weken dan helpt hij altijd wel een handje mee kids aankleden boodschapen stofzuigen en als ik vraag lap de ramen dan doet tie dat ook wel.

hooop dat jullie eruit komen want hier ga je aan onderdoor straks en zien je kindertjes straks een gefrustreerde mama en geen blije mama en dat is ook niet leuk he

sterkte en suc6

groetjes bianca,dylan en kaitlyn

#3

Hoi Diana,

Om op één van je vragen alvast antwoord te geven: ik herken het (gelukkig) niet.

Ten eerste is mijn vriend dan niet werkloos dus is de situatie niet helemaal te vergelijken, maar ondanks dat hij werkt is hij niet te beroerd om iets te doen in het huishouden.
Natuurlijk doe ik bijna alles in het huishouden (zeker nu hij het zo druk heeft met werken) maar ik vind dat niet meer dan logisch en wil het ook absoluut niet anders.

Jij bent nu net 2,5 week geleden bevallen en eerlijk gezegd vind ik dat je nu wel erg veel moet doen.
Je zit zowat nog in je kraamtijd en je lichaam is absoluut nog niet volledig hersteld van de bevalling!

Ik sluit me bij andere Bianca aan wat betreft het advies om eens heel erg goed met je vriend te gaan praten en duidelijke afspraken op papier te zetten.
Ik zou hem persoonlijk (als ik in jouw situatie zat) ook vragen waarom hij bijna niks doet.
Ziet hij misschien niet dat er dingen moeten gebeuren?? (omdat je zegt dat hij het meestal wel doet als je het vraagt).
Of is het gewoon laksheid. Geen zin erin hebben?

Maar goed: ik denk dat praten, je gevoel en frustraties op een rustige manier proberen uit te leggen (hoe moeilijk dat misschien ook is, om het rustig te doen) toch wel de enige oplossing is.

Heel veel sterkte!

Groetjes, Bianca

Gewijzigd door - Bieb op 01 Jan 2004 19:54:09

#4

Mijn man en ik hebben sinds vorig jaar de rollen omgedraaid. Ik werk full-time en hij werkt part-time en doet het meest in het huishouden. Dat liep echt niet van een leien dakje. Tip van mijn man, mannen denken anders, zien dingen niet en voor hem is het waarschijnlijk psychisch ook heel moeilijk om nu werkloos te zijn. Voor mijn man (wil niet zeggen dat dit voor alle mannen zo is) is het heel belangrijk om zich een man te voelen: de kost verdienen, voor zijn gezin zorgen en als een man gewaardeerd worden.
Ik snap heel goed wat jij bedoelt, maar ga heel voorzichtig te werk. Geef hem wat tijd om aan jouw ritme te wennen wordt niet meteen boos.
Ik wens jullie heel veel success en blijf praten met elkaar, geef elkaar de ruimte en zeg hoe je je voelt en laat ook hem de ruimte om zijn gevoelens te uiten.

Veel liefs van Marty

#5

Wat is dit nou voor onzin van je vriend.
Ik zit zelf ook al geruime tijd thuis, maar dat betekent niet dat ik hele dagen op mijn luie kont zit. Ik vind het meer dan logisch dat je als man ook je deel in het huishouden doet…
Dus zet hem aan het werk, huphup kerel pak die stofzuiger!!

Een knuffel van een trotse vader!!

#6

Hoi Diana.
Ja ik vindt het ook wel een moeilijk probleem hoor.
Mijn man is heel erg netjes van huis uit.Dus als hij het een zootje vindt in huis,dan gaat hij vanzelf opruimen,stofzzuigen etc.
In het begin,toen we net samenwoonden was het wel een groot probleem.
Ik heb hem toen gewoon “geboycot”.(wel na eerst een paar keer flinke ruzie te hebben gehad).D.w.z. alleen mijn eigen was doen/strijken etc.Geen koffie zetten,en natuurlijk…Ook geen sex.Daar was ik veel te moe voor na een hele dag huishouden hahaha!.Hij is wel een paar keer flink boos geweest maar ja dat was ik ook toen hij niks deed in huis.
Kortom ik heb 1 advies.Doe aleen de dingen die je aankan en belangrijk vindt,dus je huisdieren en kinderen en probeer af en toe eens gewoon de boel de boel te laten.Het komt straks allemaal wel weer goed.Dan kom je weer wat meer in je ritme en heb je weer wat meer energie.Echt!!Het zijn nu gewoon tropenjaren,zeggen ze tenminste ook vaak tegen mij.
Probeer nu gewoon te genieten van je 2 kleine kindjes.
Sterkte en kop op!
Groetjes Eljada

#7

Op zich zit er denk ik wel wat in wat je schrijft Marty, hij is 2 keer binnen een jaar werkeloos geworden, eerst omdat zijn eigen bedrijf falliet gegaan die ze 10 jaar hadden omdat de bank de geldkraan dicht draaide en toen konden ze de dingen niet meer betalen zoals het huis wat ze aan het bouwen waren ect…
Daarna heeft ie 3 weken gewerkt en is ie op staande voet ontslagen zonder duidelijke reden, kwam daarna aan en kreeg meteen te horen dat hij de volgende dag niet meer terug hoefde te komen, daarbij soliciteerd hij zich suf zonder enig resltaat! Ze reageren niet eens terug! Veder heeft ie het ook erg moeilijk met zijn ouders en hij zegt erg slecht in zijn “vel” te zitten.
Maarja of dat nou redenen zijn om mij alles te laten doen?

haha heb ik dit berichtje gegeschreven gaat ie me helpen met de afwas! wel na dat ik het hem gevraagt had, maargoed hij hielp wel.
En vandaag heeft de tafel af geruimt, moest het wel eerst vragen. En dat terwijl ie zich doodergerd aan de “troep” zoals hij dat noemt. Tja doe er dan wat aan…

En echt veel tijd om te praten is er momenteel ook niet, hij komt pas om een uur of 12 van bed, en gaat dan achter de pc met een vriend die in Londen zit praten over het internet dus de heledag staat die micrefoon aan en die vent kan dus alles horen wat wij hier zeggen! Dus dan ga je niet zulkde dingen bespreken.
En 's avond ga ik rond 22:00 uur naar bed anders hou ik het niet vol maar hij komt pas tussen een uur of 01:00 en 03:00 uur vanacht om 3:45 uur! Omdat ik best wel kwam naar beneden kwam, ging ie maar mee naar bed. Vond dat echt niet leuk, want dan kan ie er 's morgens haast niet uitkomen al was ie toch nog net voor 12 uur uit bed en dat terwijl ik hem niet geroepen heb, normaal komt ie niet eerder dan dat ik hem het bed haast letterlijk uit haal

Het is me vriend, maar soms nog erger dan de kinderen Als je hem niet zegt dat ie moet gaan douchen, doucht ie niet, zou hem morgen maar weer eens onder de douche sturen, is al weer veelste lang geleden, door zijn ouders scheert hij zich nu wel redelijk optijd haha het enige wat ie wel doet zonder dat ik hem dat eerst moet zeggen is koputeren en naar de wc gaan! En ohja naar bed al is het veels te laat voor hem (want daar kan ie niet tegen)

Vind het eigenlijk wel lachwekkend hoor! hij is 34 jaar, maar je zou eerder 34 maanden zeggen ofzo. Samantha kan zich beter reden En die helpt ook beter uit zich zelf! Boodschapjes uit de kinder wagen halen en dan naar mama brengen en dan is ze trots! EN het scheeld mij een hoop buk werk!

Groetjes,

Diana

Ik ben Diana en ben 21 jaar en mama van een prachtig dochtertje Samantha (05-08-2002 en Pascal (15-12-2003)
http://www.tienerenzwanger.nl

#8

Hoi Diana,

Je noemt een aantal rottige dingen op zoals dat je vriend zijn bedrijf failliet is gegaan en daarna dat hij op staande voet ontslagen is, dat ie niet aan het werk komt…problemen met zijn ouders.
En hij geeft zelf aan dat hij niet lekker in zijn vel zit.
Hij gaat laat naar bed en komt er ook laat weer uit.
Ik herken dit uit een periode (dat ik nog geen kind had trouwens) en dat ik nogal depressief was.
De dingen waar ik me normaal aan ergerde in huis, interesseerde me opeens niet meer en ik had gewoon nergens puf voor.
Nou weet ik natuurlijk niet hoe het met je vriend precies zit, want ik ken hem niet en ik hoor het natuurlijk ook maar van 1 kant.
Maar zou het niet kunnen zijn dat hij slechter in zijn vel zit dan je denkt of dan hij wil toegeven?
Ik neem het nu dus niet voor hem op trouwens.
Ben onpartijdig.
Ik vind het ook erg rot voor je dat je zoveel alleen moet doen enzo.
En hij kan dan wel de hele dag met die vriend uit Londen kletsen, maar kan jij niet eens aangeven dat je een uurtje van “zijn tijd” wil om even wat dingen te bespreken?
Dat moet toch lukken lijkt mij?

Groetjes, Bianca

Gewijzigd door - Bieb op 03 Jan 2004 22:08:42

#9

Dat zou idd wel kunnen, hij geeft zelf erg slecht dingen aan, het liefst helemaal niet, dat ie slecht in zijn vel zit heb ik op ons forum moeten lezen dat heeft hij niet tegen mij gezegt al was me toen al wel opgevallen dat hij erg slecht slaapt is vaak waker.
Ik heb zelf ook wel even aan dreprisie gedacht, maar omdat hij zo weinig los laat kan ik dat niet goed inschatten. Zelfs als hij zich niet lekker voelt zegt hij me dat niet, tegen niemand zegt ie dat, soms merk ik dat dan wel aan zijn gedrag maar niet altijd.
Net als 2 dagen na de bevalling dat hij ineens flauw viel! En natuurlijk net na dat de kraamverzorgtsers een kwatier weg waren, de rest van de middag avond was hij steeds snel duizelig, waardoor ik toen dus zelfs al alleen voor 2 kids kon zorgen. de dokter zei dat het door de spaningen kwam in combinatie met slecht eten en slapen.
Ga morgen maar eens met hem praten want ga zo zelf naar bed toe (is al te laat )
En dan maar eens proberen er achter te komen hoe hij zich nou echt voelt, als hij wat los laat teminste, want zo’n prater is het niet, je moet het er haast letterlijk uit trekken als je iest te weten wilt komen.

Ik weet wel dat hij zich erge zorgen maakt over zijn ouders, zijn vader die momenteel bestraald word voor de hersen tumoren en zijn moeder die met de stomme “klungelt” wat er schijnt iest niet goed te zijn, maar ze wil niet naar spoed toe omdat ze bang is om opgenomen te worden en daar loopt ze al een week mee maar gaat woensdag pas met de dokter praten! Tja als je jaren alleen je ouders hebt gehad en die nu haast op punt staat om te verliezen kan ik wel bergrijpen dat ie depri word en dat het werk er nog eens bij.

Maarja zins we op ons zelf wonen doet ie al bijna niks en dat is zins 28 Februari dit jaar.

Pfff vind dit wel moeilijk hoor! Kan nu niet alles aan, sta zelf op punt om overspannen te raken, ben ik al een keer 1,5 jaar geweest en toen weer even niet en daarna weer een paar maanden wel en nu dus haast weer. Maarja als hij echt depresief blijt te zijn, kan ik me voorstellen dat ie dan niet veel doet…

Groetjes,

Diana

Ik ben Diana en ben 21 jaar en mama van een prachtig dochtertje Samantha (05-08-2002 en Pascal (15-12-2003)
http://www.tienerenzwanger.nl

#10

Ik heb eigenlijk maar 1 tip voor jullie.
Het beste is denk ik als hij hulp gaat zoeken.
Soms maak je dingen in je leven mee die veel te heftig zijn. En jij kunt hem nu echt niet helpen. Je staat veel te dicht bij.

Zou het ook niet meteen te drastisch doen, ga naar de huisarts of bel gewoon maatschappelijkwerk (kan volgens mij ook zonder huisarts).
Weet uit ervaring dat die hele goede dingen kunnen doen.

En praten, tsja, dat moet je leren. Praten is al helemaal niet een eigenschap die mannen over het algemeen bezitten!
Sterkte, voor jullie allebei.
Het is niet niks hoor.

Groetjes Mim

#11

Hoi Diana.
Ja ik vindt dit ook behoorlijk heftig klinken.Ik vindt ook dat jullie hulp moeten zoeken voordat het uit de hand gaat lopen.Het is toch niet normaal dat een vader met 2 kinderen pas om 12 uur uit zijn bed komt?Maar hij lijkt me ook niet het type dat snel hulp van buiten zal zoeken of wel?Ik vindt dat je zelf moet gaan.(naar de huisarts).Wat als je straks zelf instort?Van hem hoef je volgens mij geen hulp te verwachten als ik het zo hoor.En hoe moet het dan met je kinderen?
Sterkte in ieder geval.Jammer dat je nu in zon nare positie zit terwijl dit juist een leuke tijd moet zijn.
Groetjes Eljada

#12

Nee ik denk niet dat hij hulp gaat zoeken, hij denkt dat het vanzelf wel weer over gaat.
Maar we gaan zo nog ff praten, want we gaan zo tv kijken en dan kan ik het daarna mooi even met hem er over hebben want dan is hij toch bij de pc weg en dan kan ik het er meteen met hem er over hebben, dat ik het prima vind dat hij met een vriend uit londen praat maar dat ik het niet zo leuk vind dat hij dat de heledag door doet.

Ik ga zelf wel hulp zoeken, al lijkt het me het beste als we allebei zouden gaan, maarja zie hem maar eens zover te krijgen!
Maar ik wil niet instorten! Dat kan ik me kinderen niet aandoen, en wat als iemand ziet dat het hier momenteel zo slecht gaat? straks komt de kinderbescherming nog lang ofzo! Je weet het maar nooit tegen woordig, al zorg ik goed voor de kids die gaan voor alles, en het klinkt mischien lullig maar ze gaan zelf voor me vriend, ik vind hun even belangrijker, want Samantha merkt veel van de spaningen waardoor ze erg huilerig is de laaste dagen

Maargoed ik laat morgen wel even weten hoe het gesprek gegaan is.

Groetjes,

Diana

Ik ben Diana en ben 21 jaar en mama van een prachtig dochtertje Samantha (05-08-2002 en Pascal (15-12-2003)
http://www.tienerenzwanger.nl

#13

Lieve Diana…
Wat vindt ik dit erg voor jou, je vriend(?) en jullie gezinnetje…Meid ga echt op zoek naar die hulp, bel naar maatschappelijk werk het kost niets of ga naar je huisarts…Ik denk ook echt dat hij wellicht een depressie heeft, maar die kun je pas bestreiden als hij het zelf ook wil…Wat ik opmaak uit je verhaal(en) is dat dit al sinds jullie samenwonen is…dus ineens het roer helemaal omgooien gaat niet…het kan wel…maar stap voor stap…Praat rustig met hem en blijf bij jezelf, wat jij fijn zult vinden en wat voor gevoel jij erbij krijgt als hij bepaalde dingen wel of niet doet! geen verwijten, dan gaan de rolluiken dicht en heeft het helemaal geen zin dat gesprek! Hij heeft erg veel ellende, maar in zo’n moeilijke tijd zou hij energie uit jullie gezin moeten kunnen halen…Maar als je depressief bent kun je dat niet…en is alles teveel…Ik hoop dat jij en hij hulp krijgen Vecht ervoor! Liefs Daantjuh