Zoontje zo vreselijk driftig!

#1

hallo allemaal,

Vertel ik twee dagen geleden nog dat het zo goed gaat…inmiddels staat het huis weer op zijn kop. Mijn zoontje heeft op het moment zoveel driftbuien. Niks is goed. Moet hij even in de box omdat ik met de vaatwasser bezig ben dan zet hij het op een krijsen. En niet zomaar een beetje, alsof hij geslacht wordt.
Mijn eerste reactie is bekijk het maar evenmaar hij gaat zo over de rooie. Ik weet niet wat ik ermee moet. Aan de ene kant vind ik het echt zielig maar aan de andere kant wil ik ook echt niet toegeven aan zijn grillen. Slapen is net zo: gisterenavond werd hij ineens gillend wakker. Ik schrok dus ren naar boven. Helemaal overstuur. Ik even met hem rondgestapt maar hij bleef maar huilen. Ik dacht echt dat hij iets had. Ik loop naar beneden om mijn vriend te bellen en wat denk je… de benedendeur gaat open hij stopt gelijk met huilen en roept hé poetje (= hoi poesje)Toen voelde ik me echt gefopt, dus in één streep terug naar boven. Daar heeft hij nog drie kwartier liggen gillen en toen sliep hij weer.
Maar… nu weet ik dus niet waar ik goed aan doe. Moet ik toegeven of volhouden? Het is ook zo`n pittig, driftig ventje. Ik hou er zielsveel van, maar soms…
Ik hoop op wat reacties. Alvast bedankt!

groetjes Debbie

debbieb

#2

Hoi Debbieb,

Hoe oud is je zoontje? Het kan heel goed zijn dat hij in een ontwikkelsprong zit. Dan kunnen ze af en toe echt onmogelijk zijn die kleintjes.

Zelf heb ik ook best een pittig mannetje en zeker als dingen niet gaan zoals hij het wil. Maak je borst dan maar nat. Overdag kan het helpen door de aandacht op iets anders te leggen en als hij echt aandacht van mij wil en ik ben met iets bezig, dan probeer ik eerst toch even met hem te zitten en spelen. Maar als er toch echt iets moet gebeuren dan moet hij toch even wachten. Ik laat hem niet helemaal overstuur worden.

Qua slapen gaat het meestal wel goed, maar als hij echt niet wil overdag en hij loopt te krijsen in bed dan ga ik de strijd niet aan. Laat hem wel even huilen hoor (maar niet langer dan 10 minuten). Dan ga ik naar hem toe en soms probeer ik het dan nog een keer en dan gaat hij toch uit zijn bed. Blijf dan nog wel vaak op zijn kamertje, zodat hij niet denkt dat we gelijk naar beneden gaan. Maar als hij overdag echt niet wil, dan niet. Gelukkig gebeurt dit weinig…

Als het 's avonds of 's nachts gebeurt dan is het op zijn kamer blijven, gaan we ook niet spelen. Ik laat hem ook niet langer dan 10 minuten huilen en dan ga ik er wel heen (of hij moet klem liggen dan gaan we eerder. Het liefst haal ik hem niey uit bed. Soms wel om hem te troosten. Als hij dan weer rustig is dan weer terug in zijn bedje. We hebben het 1 keer 's nachts gehad dat hij dan weer hard ging huilen, maar er was echt niets. Toen hebben we hem laten huilen (duurde 15 minuten…pfff wat niet leuk) en toen is hij uiteindelijk in slaap gevallen.

Maar gelukkig zijn dit incidenten, maar in sprongentijd kan het veel vaker en langer voorkomen.

#3

ja,daar kom ik weer.iedereen roept hier maar steeds dat driftbuien normaal zijn,maar ik ben het daar echt niet mee eens.met jamaica ben ik naar een sensitherapeute geweest,1 keer maar,en daarna heeft ze nooit meer 1 driftbui gehad.omdat mijn ervaring daarmee zo goed was,ben ik ook met cheyenna naar sensi-therapie gegaan toen ze nog een baby was.zij is nu bijna 2 en een half,en heeft nog nooit een driftbui gehad.
met driftbuien geeft een kind aan dat het niet lekker in zijn vel zit,en daaraan kan dus iets gedaan worden.
ik wil het nog steeds aan niemand opdringen,maar alleen aangeven dat mijn ervaring is dat het dus niet normaal is.dat bijna alle kinderen het hebben,wil niet zeggen dat het zo hoort te zijn.

#4

Hoi Saro en Cheyenna,

Bedankt voor jullie snelle reacties en voor de tips!
Mijn zoontje is nu bijna een jaar en aan dat sprongetje heb ik zelf ook gedacht. Maar… ik vind dan eigenlijk ook niet dat ik alles maar goed moet vinden. Het klinkt misschien wel een beetje hard maar ik merk gewoon aan alles dat het gewoon kwaadheid is. Boos dat hij naar bed moet, boos dat hij in de box moet en maar gillen zodat hij krijgt wat hij wil. Ik ben zo bang dat ik hem verpest en dat ik straks nog veel verder in de problemen kom. Zoals ik al vaker heb gemeld is mijn zoontje echt een huilbaby geweest. Via via ben ik in contact gekomen met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Haar zoontje is nu bijna 2 maar huilt nog steeds de hele dag. Er is echt geen land mee te bezeilen. Maar ik zie ook dat hij 90% van de tijd huilt omdat hij het er niet mee eens is. En mams geeft overal aan toe. Ik snap echt hoe het zo ver is gekomen want in die tijd had ik ook geen fut om de strijd aan te gaan. Maar soms denk ik weleens doe er eens wat aan. Ik heb het idee dat toegeven niet altijd de beste oplossing is…
Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds met mijn handen in het haar zit. Want als hij zo huilt gaat dat echt door merg en been en doet me dat echt pijn. Maar ja, wanneer begint dat opvoeden nu eigenlijk. Ik neem aan dat iemand een peuter die een driftbui krijgt omdat hij een koekje wil ook niet zijn zin geeft?
Lastig hoor…
Maar Ceyenna, wat is die sensi-therapie en wat houdt het in?
Had je ook van die pittige kinderen net als Saro en mij?

groetjes Debbie

debbieb

#5

mijn kindjes hebben de eerste 6 maanden alleen maar gehuild,om verschillende redenen.tegenwoordig worden er hele gevoelige kindjes geboren,die snel overprikkeld raken,en daarop reageren.bij sensi-therapie gaat de therapeute met een bio-tense(een stokje met een ringetje,een soort pendel)allerlei vragen stellen aan het lichaam van je kindje,of als het nog heel klein is,gaat het via jouw lichaam.en dan bedoel ik echt allerlei vragen,zoals of je kindje last heeft van bepaalde voedingsstoffen of kleurstoffen,maar ook of het last heeft van een entiteit die je kindje niet los wil laten,zoals een overleden opa of oma.vervolgens wordt je kindje opnieuw geaard,met behulp van klankschalen.
dit gaat allemaal spelenderwijs en is niet beangstigend.
ik dacht echt dat ik op een freak-show zat,en geloofde er niets van,maar het resultaat was verbluffend.het was ook niet duur.
als je op google zoekt,vind je vast een betere uitleg,want ik snap niet helemaal hoe het werkt,maar het werkt echt,en direct

#6

Ik moet wel zeggen dat Dani geen huilbaby is geweest hoor toen hij nog heel klein was. Hij was wel een stuk onrustiger dan andere kindjes in mijn omgeving. We hebben hen ook ingebakerd tot 7 maanden en dit hielp.
Bij Dani komt dit voor een groot gedeelte dat hij meer wilde dan dat hij kon. Hij was met 4,5 ook al uit de kinderwagen bak, omdat hij om zich heen wilde kijken. Pas nu hij kan kruipen, overal tegenaan kan staan en langs van alles kan lopen is hij meer tevreden. Alleen het blijft nog wel als iets niet lukt dan wordt hij boos…dit zal nou eenmaal bij zijn karakter horen, maar hij kan zeker niet altijd zijn zin krijgen. Hij moet ook leren (en vanaf welke leeftijd hij dat echt gaat beseffen weet ik niet) dat niet alles gaat zoals hij wilt.
Blijft gewoon lastig.

#7

Dat was bij Robin dus ook zo. Nu hij kan kruipen en lopen gaat het stukken beter.Tot afgelopen week. Ik hoop zo dat het een sprongetje is en dat we niet weer terug bij af zijn… Bedankt voor de reactie!

groetjes Debbie

debbieb

#8

Ik denk dat de kans heel groot is dat dit een sprong is. Zeker omdat hij dit ineens is gaan doen. En hij de leeftijd er ook voor heeft.
Succes meid!

#9

@Cheyenna: tegenwoordig worden kindjes geboren die erg gevoelig reageren? was dat vroeger dan niet net zo?
het is alleen zo dat ze vroeger werden afgedaan als “gewoon een lastig of druk kind” tegenwoordig hebben de beestjes namen.

enne ja neem aan dat het een sprong is, ricois net zo op het moment


#10

nu worden er veel nieuwetijds kinderen geboren,en vroeger niet.

#11
quote:
nu worden er veel nieuwetijds kinderen geboren,en vroeger niet.

Dat is een net zo onduidelijke omschrijving.

Ik ben het trouwens niet helemaal met je eens.

Je zegt:

quote:
.tegenwoordig worden er hele gevoelige kindjes geboren,die snel overprikkeld raken,

Ik denk dat de kinderen tegenwoordig niet gevoeliger zijn, en daarom
overprikkeld raken,
maar dat ze overprikkeld raken door al het gesleep en gedoe dat de ouders
tegenwoordig maar met die kinderen moeten doen.
Vroeger werden de kinderen veel meer beschermd.
Toen was er nog niet (of niet zoveel) radio en tv die zonodig de hele dag
aan moet staan.

Dus: ik ben het met je eens dat veel kinderen overprikkeld worden,
al vanaf de eerste dagen/weken, en daardoor in een soort stress schieten.
En ja, het ene kind is gevoeliger dan het andere kind,
maar dat is altijd al zo geweest.
Daarom denk ik niet dat kinderen tegenwoordig gevoeliger zijn dan vroeger.
Alleen dat ze nu eerder en meer overprikkeld worden.

M.

#12

Dank je wel Marsel, precies wat ik ook dacht.

De kindjes zijn niet anders dan vroeger, maar de omstandigheden en vooral de papa’s en mama’s.

Groetjes van Christa