Was ik vanmorgen Stephan aan het aankleden, deed hij weer eens klierig door steeds zijn kleren vast te houden etc.
Dus op een gegeven moment werd ik er gek van en zei ik een woord dat ik eigenlijk nooit zeg, namelijk: Jemig! Zit niet zo te etteren!"
Wat denk je?
Ligt hij toch hélemaal in een deuk van het lachen!!!
Echt, hij kwam niet meer bij!
“zitte niet te etteren, hahahahahahaa!!! zitte niet te Tetteren, hahaha! Tetteren!! Hahahahahahahaha!!!”(en zo ging hij nog ff door, tranen stonden in zijn ogen van het lachen )
Ik kon gewoon écht niet anders dan meelachen, zoooooooo aanstekelijk als dat jochie kan lachen!
Mijn irritatie betreft het aankleden ook meteen foetsie
Dit vind ik echt zo gaaf aan kids!
Groetjes, mamma van Stephan
