ja hier net zo opgelucht! weet niet of het lang gaat duren maar nu na de tweede voeding zie ik dat het nog steeds goed gaat met hem…dus heb het gevoel dat de medicijn of de voeding toch nog heeft geholpen. heb lekker zitten spelen met hem en hij kan opeens schaterlachen super leuk om te horen nou ik kreeg de tranen in mijn ogen toen ik dat hoorde…het lijkt wel een eeuw maar het is pas 4 weken geleden dat hij het even 2 weekjes goed heeft gedaan…dat was ook wel even de schrik denk ik voor ons. we dachten nu gaat het eindelijk goed met hem en het zal niet meer verkeerd gaan behalve straks met tandjes etc. maar goed dat hoort erbij. ben blij dat ik ook doorgezet heb. ik wist gewoon dat Zantac niet hielp! maar kon er niemand mee overtuigen stom is dat!
dankzij jullie aanmoedigende berichten kan ik nu weer een hoop aan…ik stond even op een punt om echt alles op te geven…misschien ben ik gewoon te zwak dat weet ik niet maar het is zeker geen pretje als je 14 uur per dag met een huilend kind op je schoot zit en niemand neemt je serieus…
eind goed al goed zeg ik dan maar en hopelijk kom ik voortaan om de stomste vragen te stellen over een speen ofzo hierzo…maar niet meer met zo een hartverscheurend verhaal want ik weet dat er een hoop moeders methezelfde probleem als ik rondlopen en ik wens ze allemaal ook veel sterkte.
ik zat net te denken aan mijn aangetrouwde nicht. die had ook een huilkindje. ze komt uit het buitenland en is hier getrouwd met mijn neef en kan zelf dus geen woord Nederlands. ik weet nog dat ze uren met haar kleine op de arm rondliep en tig keer naar huisartsenpost geweest waar ze haar niet konden helpen. nu is haar kleine 3 jaar oud. maar ik hoor van mijn familie dat mijn aangetrouwde nicht dus echt depressief is geworden heel rustig en gaat nooit de deur uit. sluit haar kinderen zelfs thuis op en doet niets aan huishouden brengt soms haar oudste dochter van 6 niet naar school! omdat ze gewoon puur geen zin heeft om naar buiten te gaan! nou dit zou ik mijn kind nooit aan doen, daar is mijn verhaal niet op gebaseerd maar dan denk ik godzijdank ken ik de taal en kan ik overal terecht! zou niet in haar situatie willen zijn je wilt niet weten wat zo iets aangrijpends met je doet.
ik laat het zeker nog weten hoe het vandaag zal aflopen…1 ding weet ik nu wel soms heb je momenten dat je het echt niet meer aan kunt en 1 lach van je kleine kan op dat moment toch echt wonderen doen!