... zo verlegen en introvert

#1

Het kost me vaak moeite om mijn dochtertje uit haar schulp te krijgen en eigenlijk is er maar een manier en dat is haar zichzelf laten zijn en haar laten. Ik vind het vaak zo sneu omdat ze zichzelf zo tekort doet, vaak alleen is.
In de omgang met andere kinderen heeft ze eerst veiligheid nodig eer ze zichzelf laat zien. Ook op school, op visite, waar dan ook. Ze vind alles gauw eng, klampt zich aan me vast … een een stukje worst pakken bij de slager doet ze nog steeds niet, evenals fietsen met zijwieltjes … durf niet zegt ze. Zodra mensen tegen haar gaan praten verwachten ze reactie terug, nou dat doet ze mooi niet want ze houdt niet van die aandacht. Ze wil ook niet dat kinderen aan haar zitten. Dan wordt ze boos en zegt dat ze niet wil.

Ze is een kind wat graag knutselt, op zichzelf is met haar ouders in de buurt. Geen lawaai en rommel kan verdragen … niet snel met anderen speelt maar wel vrolijk is en blij! Zo lang ze maar binnen haar eigen comfort zone is.

Ze ontwikkelt zich goed, praat veel, vraagt veel, wil veel weten. Ze houdt van dansen … en is zeer creatief. Maar die verlegenheid!

Hoe stimuleer ik een meisje zoals zij? Geef ik haar zelfvertrouwen …? trek ik haar een beetje uit die schulp of niet doen?

Gewijzigd door - esther2107 op 19 Mar 2012 11:55:32

#2

Hoi Esther,

Ik heb je een mail gestuurd.

Groetjes,
ILoveMyBoy

#3

Ik lees met je mee, want hier precies hetzelfde probleem. Hier is het ook onzekerheid en niet durven. Ik ben benieuwd welke tips er komen.

Groetjes Natasja


#4

Seth is ook een erg onzeker jongetje.
Verlegen wil ik hem niet noemen, maar wel onzeker. Dit gaven ze ook aan op school en op het kdv. Op het kdv zijn ze nu bezig met een soort ‘plan van aanpak’ om hem meer zelfvertrouwen te geven.

Bij Seth zijn de volgende punten heel belangrijk:
-Veel complimenteren! Knuffel, high five enz…
-Duidelijk aangeven wat we gaan doen, hoe de dag gaat verlopen en wat er van hem verwacht wordt.
-Hem stimuleren met andere kindjes te spelen en deel te nemen aan activiteiten
-Hem de ruimte geven om te antwoorden op vragen, ook als hij er even over moet nadenken.
-Verder let ik erg goed op wat ik zeg, ik zal hem nooit stout noemen, maar alleen zijn gedrag becommentariseren

Op deze manier proberen wij (en op het kdv zijn ze daar nu goed meebezig) zijn zelfvertrouwen wat op te krikken.
Fietsen doet hij trouwens wel, met zijwielen, maar dat heeft ook even geduurd, omdat hij niet meer durfde nadat hij gevallen was. We hebben hem eerst vast gehouden met fietsen en nu gaat hij als een speer.

Succes met jullie onzekere/verlegen kindjes!
Liefs, Anne

Lilypie Fourth Birthday tickers

#5

heb er 3 zoals zij… 10-8-4 jaar oud zijn ze nu… nee het veranderd niet… tenminste dat is mijn ervaring… sommige dingen heb ik gedwongen zoals sociaal wenselijk gedrag, dankjewel zeggen tegen de dame die je het plakje worst geeft… nou onder dwang gebeurt het helemaal niet… teruggeven van de worst werkte ook niet… nu zeggen de 8 en 10 jarige uit zichzelf dankje wel zonder dwang, da;s gewoon normaal maar sociaal zijn ze niet terwijl ikzelf het tegengestelde ben…

Ik ben open en vrij… mijn kids niet… alhoewel eentje wel… die kleine druif van 1.5 jaar is opener dan open… dus tja… geloof niet dat je wat aan mij hebt

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#6

Vaak complimenteren doe ik ook en proberen te stimuleren met kindjes te spelen of aan activiteiten mee doen. Dat is best moeilijk voor haar want neem gisteren. We gingen naar de peutergym. Ik zou het zo fijn vinden als zij zich vrij voelt om lekker rond te rennen maar dat doet ze niet, ze klampt zich aan me vast, vind alles eng en is niet vooruit te krijgen, zeker niet als er mensen in de buurt staan. Hoe meer mensen hoe minder ze doet. Zodra iemand kijkt, houdt ze op, doet ze niets meer! Ze speelt in zo’n uur niet met andere kindjes … wil a doet b …
Vind ik best erg lastig mee om te gaan.

#7

Merel zit ook op gym, maar dan zijn wij er niet bij. Dat hebben we bewust gedaan omdat ze dan ook alleen maar naar ons toe trekt en nu heeft ze die mogelijkheid niet. Ze vindt het wel eng, maar dit is vooral omdat ze spierkracht mist en daardoor haar motoriek achter loopt. Ze ziet natuurlijk dat andere kindjes van haar leeftijd het wel kunnen en dan voelt ze zich onzeker. We zijn ook deze week weer begonnen met fysio en hopen dat als ze wat sterker wordt, ze ook weer meer zelfvertrouwen krijgt. Op het kdv gaven ze gisteren wel aan dat ze nu wel bij de andere kinderen in de zandbak gaat zitten. Echt samen spelen doet ze nog niet, maar ze loopt ook niet weg. Dat deed ze eerst wel. Er zit dus wel vooruitgang in, maar dit gaat heel langzaam.

Groetjes Natasja


#8

Wat ook een rol speelt is haar hoog gevoeligheid. Ze gaat heel snel huilen om dingen die voor ons misschien onbenullig zijn maar op haar veel impact hebben …

#9

Oh meid, wat herkenbaar! Hier is onze jongste ook zo (behalve dat ze wel tegen lawaai en rommel kan).

Ze is nu 7 en het gaat hele stukken beter, maar toen ze zo klein was was ze ook het liefst in haar eigen veilige wereldje. Thuis kon ze zichzelf zijn en gewoon gezellig, vrolijk en druk zijn, maar zodra er anderen bij waren of als wij bij anderen waren, dan kroop ze in haar schulp.

Ze voelde zich heel snel “bekeken”, gaf geen antwoord als mensen haar iets vroegen, durfde mensen bijv. niet te feliciteren, durfde zich niet voor te stellen als ze nieuwe mensen ontmoette. En vooral: ze heeft faalangst en een flink gebrek aan zelfvertrouwen. Maar, en dat hoort blijkbaar bij faalangst, ze heeft wel een enorme prestatiedrang. Ze heeft bijv. zichzelf op een zaterdagmiddag leren fietsen zonder zijwieltjes. Wij mochten niet helpen. Waarmee ze blijkbaar wilde laten zien “zie je wel dat ik het zelf heel goed kan”.

We hebben ons destijds suf gepiekerd hoe we ervoor konden zorgen dat ze wat toegankelijker werd voor anderen. Enige wat we konden doen was blijven stimuleren om bijv. antwoord te geven als mensen iets vroegen of om in elk geval complimentjes te geven op momenten dat ze minder verlegen/terughouden bleek.

Wat onze jongste ook heel erg nodig heeft is een soort “bereikt niveau” waar ze zich achter kan verschuilen. En dat bedoel ik zo: zodra ze weer een groep verder is op school, merken we verschil in haar gedrag. Dus niet negatief maar in wat ze durft en hoe haar zelfvertrouwen groeit. En elke keer als ze jarig is geweest, precies hetzelfde verhaal.

Blijkbaar maken “ik zit al in groep 3” en “ik ben al 7” haar sterker. En zo gaat ze dus elk half jaar sowieso een stapje vooruit, merken wij.

Toen ze nog zo heel verlegen en terughouden was, heb ik me echt weleens zorgen gemaakt, want het is geen handige eigenschap, maar nu ik zie hoever ze nu is en hoever die verlegenheid verdwenen is, weet ik dat de energie die wij en zij daarin gestoken hebben, zinvol zijn geweest.

Als het met je kleine meid net zo gaat als met onze jongste, dan is er dus echt goede hoop dat ze opener en toegankelijker wordt buiten haar comfort zone.

Dat snel huilen is overigens ook herkenbaar. Deed onze jongste ook. Zodra ze dacht dat ze iets had gedaan wat anders was dan verwacht werd, begon ze te huilen. Da’s gewoon die faalangst.

Groetekes, Sje

#10

Erg herkenbaar Sje …
Ik merk ook dat Fabienne ineens een flinke sprong kan maken, ze wil dingen ook heel graag goed doen. Opruimen is hier niet aan de orde, ze deed dit altijd uit haar zelf en nu zegt ze bv … mama Eva moet opruimen, mag ze niet laten liggen! En als andere kinderen haar willen knuffelen wat ontzettend schattig is, dat wil ze echt niet en wordt boos. Haar goed recht hoor. Een kindje op mijn schoot … oei oei … kom niet aan mama !!! Maar ja dat is misschien peuter eigen!

Kenmerkend vind ik ook dat ze alle veranderingen direct opmerkt. Een kaartje op de kast, mama de bloemen zijn wakker (staan open) … het weer buiten, vaak vragen hoe laat het is, kleine dingen op kleding opmerken, iets wat los zit of een stofje op de grond! Mijn hemel … of een nageltje wat iets te lang is, dat wil ze niet, geen haar in haar gezicht, een scheve sok, afgezakte sok hahahaha ga zo maar door!

Natuurlijk is ze zoals ze is en dat is prima … ik denk dat je als moeder je kind graag gelukkig ziet en angst, onzekerheid, dat wil je liever niet zien bij ze, bang dat ze dan tekort komen.

Ik denk dat ze straks op de kleuterschool ook heel prestatiegericht zal zijn. Behalve dat ze erg ingetogen kan zijn, in haar eigen wereldje, kan ze ook een clown zijn en gieren van het lachen!

Ook heeft ze duidelijk rustmomenten op een dag nodig. Na psz, spelen, weg zijn geweest, op de bank met een kleedje en kussentje … even tekenfilms kijken, letterlijk tot rust komen. En dan kunnen we bv weer rustig op ons gemakje een boodschapje doen zoals nu!

Groetjes Esther

#11

Grappig dat ze ook haar rustmomenten neemt. Onze jongste doet dat ook. Die houdt net als ik niet van volgepropte dagen en volgepropte weekenden.

Als we bijv. op zaterdagmiddag een verjaardag hebben, vraagt ze “Mama, moeten we morgen ergens heen?”. Als ik dan “nee” zeg, antwoordt ze “Oh gelukkig!”. Ze heeft heel erg behoefte aan lekker knus thuis zijn en lekker doen waar ze zelf zin in heeft.

Groetekes, Sje

#12

Ik herken je verhaal deels. Zoals je misschien weet, gaat het met Eva niet altijd lekker op het kdv. Ik heb hier weleens topics over geopend. Eva houdt er bv niet van als kindjes heel erg dichtbij komen. Als ze binnenkomt, stormen ze op haar af en dat maakt haar bang. Terwijl het eigenlijk een teken is dat ze welkom is! Ze klampt zich dan aan papa vast. Het duurt lang voor ze zichzelf weer is dan. Soms zondert ze zich dan af, dat heeft ze gewoon even nodig. Eva praat bij anderen ook niet honderduit, bij bekenden maakt ze heel veel grapjes. Soms wil ik ook dat ze spontaan is als er bv collega’s komen, maar dat kun je niet dwingen. Ze is zoals zeis en dat is een vrolijk meisje dat nu eenmaal heel graag thuis is, of bv bij opa en oma. Hoe bekender de mensen, hoe beter zeg maar. Ze vindt het weekend heerlijk, omdat we dan met z’n vieren zijn en dat heeft ze het liefst.

Echt tips heb ik niet voor je, omdat ik soms dus ook zo’n meisje heb. Ik zie bij Eva wel verbetering trouwens, bij IKEA ging ze volop spelen met anderen. Dat durfde ze eerst ook niet zo. Ze wordt wel steeds losser. Ik denk dat gymen of dansen wel heel goed is, maar jammer dat Fabienne niet goed meer durft als anderen kijken. Ik vind het toch wel apart dat je thuis een druk kind kunt hebben (Eva) en dat ze dan ergens anders opeens zo rustig/verlegen kunnen zijn?

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#13

@rainbow … ik lees regelmatig je topics over Eva … wat een contrast … dat ze thuis druk kan zijn en je dikwijls moeite hebt met haar gedrag … tja … thuis voelt ze zich veilig en laat ze alles aan je zien. Fabienne is tamelijk gelijkmatig al heeft ze thuis natuurlijk meer babbels en tast ze mijn/onze grenzen af. Vooral in nee en moet … echt ver gaat ze daar niet in, we hoeven nooit zover te gaan door haar op de gang te zetten, meestal is het wel duidelijk dat nee ook een nee is. Dan gaat ze wel vaak huilen … want boos op haar zijn vindt ze erg. Ze geeft vak nog slecht aan wat ze wil/niet wil en gaat heel verdrietig zijn of in een hoekje zitten. Ze wijst dan op een bep moment met haar vinger naar een zakdoek bv. Wil je een zakdoekje? Ja knikt ze dan … soms zoek en denk je wat af van wat ze toch bedoeld. Terwijl het zeggen dan zoveel makkelijker is voor ons.
Regelmatig zit ze bv ook met een waterijsje onder de tafel … de rust vind ze fijn, even op haar zelf.

Nee, vrolijk reageren kun je niet dwingen … ik vind toch vooral dat ze mag zijn wie ze is en in bepaalde situaties zou ik ander gedrag willen zijn maar het is niet anders.

Nu gaan we vanmiddag naar een verjaardag van een vriendin waar ook andere kindjes zijn. Ik weet nu al dat ze het eerste half uur dicht bij ons blijft. Ze vind het niets al die mensen … als ik geluk heb loopt ze af en toe even van me vandaan. En anders gaat ze vragen of we naar huis gaan! … probeer haar wel af te leiden maar dat lukt niet altijd … ze wil dan gewoon weg! hopelijk is dit een fase …

#14

Esther,
Ik heb bovenstaande reacties niet allemaal maar gelezen, maar wilde toch even reageren. Ik kreeg van de week een mailtje van “WIJ.nl” en er ging een stukje over verlegenheid. Wie weet heb je er iets aan?

http://www.wij.nl/kind-info-ontwikkeling-emoties/artikel/verlegenheid
Groetjes!