ik heb net echt flink gehuild,
Rico is zo ontzettend druk geworden na de operatie, hij is gewoon niet te houden, hij valt dan telkens wel weer neer omdat hij zo moe is eigenlijk.
Tegen de avond werd hij echt agressief ik heb m nog nooit zo meegemaakt, hij bleef echt op me meppen en slaan. Ik moest dus boos op hem worden. ik heb hem opgepakt en zo in zn bed gezet en gezegt dat hij het maar uitzocht dat mama niet wenst geslagen te worden.
hij sloeg echt heel hard en bewust en dit doet hij dus nooit.
toen deed ik de lamp uit en liep naar mijn slaapkamer, ik barste echt in tranen uit. waarom doet hij nou zo… ik moet vervolgens boos op hem worden terwijl ik zo’n medelijden heb met hem ivm die operatie en hoe hij wakker werd. ik zat er al zo vol van en heb amper een traan gelaten omdat het gewoon vast zat toen ik naar m toe mocht. net kwam het er allemaal uit, zo hard huilen ik kwam echt niet meer bij. Natuurlijk de combinatie van gisteren…de stress van daarvoor, en nu dat hij zo druk en agressief doet en ik vervolgens weer boos moest worden en me daarna onwijs schuldig voelde.
Ik ben op den duur weer naar m toegaan (net een kwartier geleden) hij lag al bijna te slapen maar ik wilde gewoon even dat hij lief deed en dat ik m vast kon houden. toen hief hij weer zijn arm op om te slaan en ik keek hem geschrokken aan, zei verder niets maar ik keek gewoon geschrokken. Hij liet zijn hand weer zakken en zei heel zachtjes…“neee…” en toen kreeg ik echt 30 kusjes ofzo heel snel achter elkaar en hij hing wat bij me.
dat deed me heel erg goed. Toen legde ik m neer gaf hem een dikke zoen en zei dat mama graag gewoon vriendjes met hem wilde zijn. hij lachte een keer lief en ging slapen. Ik ging weer bij papa zitten en toen kwamen de tranen weer. Hij trooste mij natuurlijk en zei dat het misschien zo is dat hij boos is op ons dat we hem naar het ziekenhuis gebracht hebben en vanwege de operatie, dat hij misschien gewoon boos is. toen zei ik dat hij alleen mij sloeg en hem niet. Hij zei toen dat hij tegen hem ook niet lief deed, maar dat ie mij misschien slaat omdat de persoon waar je het meeste van houdt of waar je je het veiligste bij voelt dat diegene dan de dupe is.
tja het zou kunnen maar goed hij was al zo druk vanaf het moment dat hij goed bijgekomen was uit de narcose.
ik wilde even mijn verhaal doen sorry als ik zeur maar het doet gewoon pijn de hele situatie alles wat ik vertelde. pff ik weet het ook niet.
Zit er even helemaal doorheen
Ach meissie toch. Alleen maar goed hoor om even je emoties te laten gaan. Jij moet het ook allemaal verwerken en je moet dit niet gaan opkroppen. Goed dat je het uit bij je vriend en hier je hart luchten is ALTIJD goed!
Ik denk niet dat Rico kwaad op jullie is, maar misschien is dit voor hem wel een manier om het eea te verwerken. Misschien dat hij een beetje hyper is van alles wat er gebeurt is en daardoor even niet goed weet hoe hij moet reageren.
Ik denk dat het enige is wat jij kan doen is rustig naar hem toe te zijn en aangeven dat je er voor hem bent. Maar ook duidelijk zeggen dat hij niet mag slaan. En hij mag ook echt wel jouw emotie zien. Zou er dan ook bij vertellen waarom je verdrietig bent en dat dit ook snel weer over is.
Sterkte ermee meis. We zijn er voor je he.
Dikke knuffel!!
Joh, wat naar allemaal…
Logisch dat je wilt dat hij lief doet en dat je medelijden met hem hebt en niet boos op hem wilt worden. Misschien weet hijzelf niet eens waarom hij zo doet. Dat mannetje heeft me wat meegemaakt, en dan is het ook nog eens heel moeilijk om uit te leggen aan mamma wat hij voelt…
Als hij nog nooit zo is geweest heeft het echt te maken met wat er gebeurd is, en zal het heus over gaan. Ik vind dat je het heel goed hebt opgelost.
En wat lief, al die kusjes…
Heel veel sterkte en succes met alles.
Liefs, Boukje
Moeilijk is dat he, maar wel goed dat je je even hebt laten gaan. Ik kan me voorstellen dat Rico een beetje uit zijn ritme is en dat hij daardoor zichzelf in de weg zit en niet weet wat hij daarmee moet. Hij zal jou niet bewust hebben geslagen zo van: ‘ik ga mama eens lekker pijn doen!’ Ik denk dat hij meer zoiets had van: ‘mama, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, help me want ik kan het zelf niet!’ En aangezien hij dit nog niet met zo veel woorden kan zeggen, heeft hij waarschijnlijk geprobeerd jouw aandacht te krijgen door te gaan slaan. Hier in huis gebeurt dat ook wel eens als Juul heeeeeeeeel erg moe is aan het einde van de dag (of erg veel prikkels heeft gehad). Dan is er geen land met hem te bezeilen en het beste is dan om hem gewoon een half uur eerder op bed te leggen en om de commode te ontwijken anders trekt ie al mijn haren eruit.
Probeer hem morgen weer langzaamaan in zijn oude ritme te krijgen. Ipv tv kijken vanuit zijn bedje misschien samen op de bank hangen voor de buis. En weer langzaamaan terug naar de vaste eetpatroon (ook al is het vloeibaar) dat hij had voor de ingreep. Hij heeft de afgelopen dagen alle aandacht en een ander ritme aangeboden gekregen dat hij nu misschien wel weer om zijn oude ritme vraagt. Mag hij wel gewoon naar buiten en buiten spelen? Of wandelen naar de winkel?
Succes met hem en je moet het je jezelf niet kwalijk nemen dat hij jou slaat. Hier wordt ook altijd de moeder geslagen terwijl hij zijn vader het meeste ziet
He, meis, wat naar zeg.
Volgens mij is het heel normaal dat je emoties zo even de vrije loop nemen. Je loopt op je tenen en doet je uiterste best om het allemaal goed te doen voor je ventje en dan reageert hij zo naar je toe. Dat doet ook pijn, en was even nodig om de dijken te laten breken en je emoties op gang te laten komen.
Ik denk inderdaad dat het hij het ook moet verwerken en het zo heeft aangepakt. Gelukkig reageerde hij goed op je reactie de tweede keer.
Succes met je ventje, hoop dat hij snel ook qua gedrag weer de oude is.
liefs
Een narcose kan een heel ander kind opleveren.
Wij hebben het met Cas gezien, die was onder narcose geweest en daarna werd hij heel aanhankelijk.
Ik kon de kamer niet meer uit of hij begon te huilen terwijl hij dat ervoor niet deed.
Met mijn werkgever (huisarts) overlegd en hij zei dat iedereen anders reageerd op een narcose en dat met rust en regelmaat het wel weer goed zou komen.
Inderdaad na een paar weken was het weer over.
Rust en regelmaat.
Leuk is het niet ineens een ander kind, maar het komt goed!
Sterkte.
Liefs van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & Cas (02-12-'04).
Dankjewel iedereen.
Inmiddels gaat het ook wel weer, ik ben net nog even naar hem toegegaan omdat hij huilerig was.
heb hem lekker bij me gepakt en over zijn rugje en hoofdje gewreven.
Ik wilde gewoon echt even mijn verhaal doen. Ik hoop echt dat Rico snel weer de oude is, het lieve vrolijke mannetje.
Ben er gewoon erg van geschrokken allemaal.
Ook juist omdat ik wel weet dat hij gewoon niet meer weet hoe hij zich moet gedragen door alles en dat ik dan boos wordt omdat hij me slaat…snapje dan voel ik me zo ontzettend schuldig.
dat gevoel heb ik nu nog steeds wel alleen zijn de tranen gestopt. heb tot een half uur geleden alleen maar tranen gehad. dan ging het een paar minuten beter en dan kwam het weer.
ben nu uitgeput dus ga slapen.
emotionele muts dat ik ben.
dankjulliewel
He bah wat vervelend zeg dat je zo van slag bent. Ik hoop dat het nu weer wat beter gaat en het lucht vaak allang even op om je verhaal hier neer te zetten. het is voor iedereen natuurlijk best wel een ingrijpende gebeurtenis geweest en dat moet even een plekje krijgen. Sterkte meid.
Het gaat wel weer. heb vandaag ook niet een denderende dag gehad.
Vanochtend voelde ik me wel oke, maar s’middags ging het ineens over op een pesthumeur, voelde me opgefokt, leeg en verdrietig tegelijk.
Ik wilde weg uit huis maar toch voelde ik me lusteloos.
Ik had zoiets van: ik laat de boel de boel, ik neem rico mee en ik ga het winkelcentrum in.
Ik had mijn pinpas bij en ik dacht: ik koop mijn hele pinpas leeg. haha
maargoed dat hebben we maar niet gedaan. Ik heb een cadeau voor mijn moeder gekocht voor haar verjaardag, en heb er wat creatiefs mee gedaan (vertel niet wat voor het geval ze meeleest)
Rico vond het ook allemaal heel gezellig.
Toen hebben we samen chinees gehaald, en eenmaal thuis had rico nog steeds last van kwaaltjes en een pesthumeur terwijl het mijne eindelijk over was.
na 'n uur had ik er ook weer geen zin meer in omdat het niet echt opschoot. niks was goed bij rico en hij zei telkens: auw! en voelde aan zijn gezicht.
pcm gegeven omdat hij weer koorts had. pff. maargoed dat hoort niet in dit topic.
ik heb m even 15 min in zijn bedje laten spelen dat hij even ontprikkelt werd zeg maar… en toen heb ik zn tanden gepoetst hebben we samen in een boekje gekeken en een kleurplaat gekleurd en toen is hij gaan slapen en ik ben bank gaan hangen
nu is mijn stemming wel weer oke.
maf he
wel niet wel niet wel niet ZUCHT…
@Murielisblij: ik moet het dus idd een plekje geven want ik merk dat ik nog niet helemaal happy in mijn vel zit. Ook omdat de zorg rondom rico nog niet over is omdat hij nog steeds niet lekker is.
ik voel me een beetje verloren omdat ik het voordat hij geopereerd werd echt even niet meer wist en echt bang was dat het mis zou gaan en dat hij niet beter zou worden. Nu de operatie achter de rug is meot ik gewoon even weer omslaan zeg maar, en dat gaat niet zo 1,2,3.
Echt fijn om te horen (ofja eigenlijk niet te horen) dat ik rico niet meer hoor "slapen"
ik kwam net op zijn kamer en het was MUISstil niet normaal! ik ging toch even checken van: adem je nog??? hihi! leuk is dat! maar zo gauw hij zijn mond open doet hoor je wel weer rochel rochel.
de verkoudheid zit in zijn keel en overdag hoor je hem veel snotteren.