Ziekte en sterven

#1

Hoe om te gaan met deze 2 dingen en 2 peuters?
De oom van mijn vriend is ziek, ernstig ziek, en hij heeft besloten ook geen behandeling of iets dergelijks te willen. Naar mijn idee is het slechts een kwestie van weken tot hij zal komen te overlijden.
Nu komen mijn kinderen daar regelmatig over de vloer, als soort van uitje met mijn schoonmoeder. Ik vindt het daarom ook een lastige kwestie hoe ik hier mee om moet gaan naar de kinderen toe.
Ze zullen er op den duur weer over de vloer komen en hem missen. Maar ze zijn nog zo klein om ze te vertellen hoe het precies zit?
De oudste weet wat dood zijn is, en samen hebben we dit vorig jaar ook mee gemaakt. Het grote verschil was alleen dat het om mijn oma ging, die ze niet anders hebben gekend dan ziek. Met haar ben ik toen ook afscheid gaan nemen toen ze in haar kist lag, en dit maakte het voor haar heel erg duidelijk.
Maar nu? Nu gaat het om iemand die altijd gezond, en aanwezig was, iemand die er straks niet meer zal zijn, hoe bereid ik hier mijn kinderen op voor?

Groetjes Manderijn.

#2

Oh moeilijk… ik lees even mee…

Liefs, Melanie


#3

Nog weinig mee te lezen…
Wel jammer, zit er echt mee in m’n maag! Kinderen zijn dan klein, maar begrijpen zoveel… weet echt niet waar met dit dan de grens ligt, wat wel en wat niet goed is om te vertellen!

Groetjes Manderijn.

#4

Moeilijk! Gelukkig geen ervaring mee… wat dat betreft kan ik je niet echt helpen.

Wel zou ik denk ik zo eerlijk mogelijk zijn. Dus dat oom ziek is, al zie je dat misschien niet meteen, en er waarschijnlijk over een poosje niet meer zal zijn. Als je oudste dan vraagt naar de dood zou ik daar ook wel eerlijk over zijn, maar niet bij voorbaat al vertellen.
Als hij eenmaal overleden is wel vertellen, al is het maar oppervlakkig. Zeker tov de jongste.

Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt

#5

Indd proberen zo dicht mogelijk bij de waarheid blijven. Zou nu wel vertellen dat hij ziek is, maar nog niet dat hij dood gaat. Dat komt wel als het zover is. En dan kun je zeggen dat de dokters heel erg hun best gedaan hebben maar dat ze niets meer konden doen.

Sterkte!

Liefs Michelle

#6

Je ziet het dus wel meteen, dus ik ga er niet met de kinderen heen hoor!
Hij is gewoon altijd heel ontkennend geweest tegen alle vage klachten, en nu dan de uitslagen binnen zijn, is er ook gewoon niks meer aan te doen. Al een bed in de huiskamer, morfine tegen de pijn, dus dat zijn geen beelden die ik mijn kinderen wil laten zien.
Ik zat meer van; vertel ik ze nu dat hij ziek is, en dus uiteindelijk sterft? Of moet ik wachten tot hij overleden is, en vertel ik het dan?
Vandaag heeft mijn schoonmoeder opgepast, en ze merken natuurlijk dat er wel iets is, dus vindt het zo ‘oneerlijk’ dat ze van niks weten… Of is dat dan weer gek? Ik heb echt geen idee!

Groetjes Manderijn.

#7

En dat linkje van erg ziek zijn, naar dood kunnen gaan, legt mijn dochter denk ik meteen, dat staat haar nog zo bij, en daar heeft ze het ook nog zo vaak over! Maar je weet nooit hoe lang het dus uiteindelijk nog duurt, en dat maakt het zo lastig!

Groetjes Manderijn.

#8

Ik zou zeker eerlijk zijn tegenover de kinderen, dat hij ziek is en dat de dokter hem niet meer kan helpen en dat hij misschien dood gaat.

Ook zou ik (hoe moeilijk ook) je kinderen wel nog langs hem laten gaan, zeker als ze zo gek op hem zijn. Ze moeten toch een soort van ‘afscheid’ kunnen nemen. Dan zien ze zelf ook wel dat hij niet ineens neer is gevallen, want zij hebben nog een beeld van hem als gezond persoon en die gaat dan ineens dood.

Probeer anders een boekje erover te zoeken om het beeldender te maken. En blijf er vooral over praten met je kinderen. Juist zo open mogelijk (op kinderniveau) erover zijn, laat ze vragen stellen, kom er nog een keer op terug, maak een tekening voor hem… Zo kunnen zij het ook verwerken…

Je ziet het, ik ben wel van je kinderen overal zo veel mogelijk bij btrekken en het uitleggen, ook de moeilijke dingen… Ik weet niet of iedereen er zo over denkt, maar ik zou het waarschijnlijk op deze manier doen.

Echt ervaring meb ik er dan weer niet mee, maar wel met een buurman die hier is overleden toen Seth 1,5 was en hij heeft ook nog gezien dat hij opgebaard lag. Daarnaast heeft mijn vader een jaar geleden een CVA gehad en is ook een tijdje kritiek geweest in het ziekenhuis, daar zijn we toen ook heel open over geweest. Dat maakt nu ook dat hij er vragen over durft te stellen en dat heb ik liever dan dat hij dat niet durft en er mee blijft lopen.

Nou, een heel verhaal, doe het vooral op een manier waar jij je goed bij voelt!!! Sterkte ermee!

Liefs, Anne

#9

Zijn ze heel close met de oom van je vriend?
Dan zou ik er denk ik nog wel naar toe gaan en voor dat je heen gaat zeggen dat hij ziek is en dat jullie bijvoorbeeld wat lekkers gaan brengen of een mooie tekening om hem een beetje blij te maken. Is voor de oom misschien ook nog wel fijn om ze te zien? En verder hetzelfde als wat ik hieronder heb geschreven.

Als de band iets minder close is zou ik je kindjes vertellen dat oom ziek is. En dat de dokter probeert om hem weer beter te maken. En dan af en toe de komende tijd even over oom praten. Niet zo zeer dat hij er straks niet meer is, maar meer dat ze een beetje weten dat hij ziek is, dan komen ze zelf ook mss met vragen.
Ik zou pas iets over dood vertellen als het werkelijk zover is. En dan denk ik dat ik zou zeggen dat oom erg ziek was en daardoor ook pijn had. Dat de dokter helaas niets aan de pijn kon doen en dat hij nu ergens is ( bij oma?, weet niet of ze dat verband kunnen maken) en dat hij daar geen pijn meer heeft.
Maar dit zou ik dus echt pas doen als hij er niet meer is.

Ik heb het, gelukkig, nog niet meegemaakt, maar dit is denk ik wat ik bij mijn kindjes zou doen.

<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>

<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>

#10

Het is wat dat betreft moeilijk inschatten, ze komen er veel, zijn gek op haar… hij is er ook altijd, maar een stiller type, zeker geen doorsnee man. Maar zoals laatst, is het vies weer, gaan mijn schoonmoeder en tante snel een paar boodschappen haken, en blijven de kinderen zo lang bij hem. Hij is dus zeker wel vertrouwd voor hun.
Hoor trouwens net dat mijn schoonmoeder het ed vandaag al even met de oudste over gehad heeft. Ze weet dus dat hij ziek is. Morgen nog een dag werken voor mij, en dan donderdag het onderwerp in alle rust maar eens aansnijden. Blijft treurig zulke ‘zware’ dingen voor kleine mensjes. Al zal ze me hoogstwaarschijnlijk weer verbazen met haar kinderlogica…

Groetjes Manderijn.

#11

Met ‘ze zijn gek op haar’ bedoel is dus de tante… Anders kun je het best wat raar lezen!

Groetjes Manderijn.

#12

Pppfff lastig hoor!!
Ik zou denk ik persoonlijk gewoon vertellen wat er aan de hand is in hoeverre ze dat kunnen begrijpen.
Je kunt altijd nu beginnen met dat hij erg ziek is, en als het zover komt dat hij overlijd dan zeggen dat de dokters hem niet meer konden helpen, en dat hij dan geen pijn meer heeft als hij daadwerkelijk is overleden.
Misschien inderdaad nog een keer met beide kinderen naar hem toe, laat ze een tekening maken, of wat dan ook, want als ik het allemaal zo lees hebben zij best een goede band met hem, en dan komt het uit het niets dat hij ineens "weg"is…
Waarschijnlijk snapt de oudste het beter dan de jongste, maar kinderen zijn niet gek en die voelen het wel als er wat is.
Gewoon ergens in de middag een keer met ze over praten, ik zou het niet 's avonds doen wanneer ze op bed gaan, misschien krijgen ze er dan nare dromen van, maar ergens in de middag, tijdens thee drinken bijvoorbeeld. En laat ze vooral hun vragen stellen.
Ik denk dat als puntje bij paaltje komt me ik ook geen raad zo weten met zo’n situatie tegen over mijn zoon maar ik denk dat eerlijkheid en openheid echt het belangrijkste is…
Sterkte!

Nathanael is van 10-06-09

#13

Even een soort van update!

Het is dagelijks praat momenteel. Ome X is ziek, wordt niet beter, en is nu in het ziekenhuis. Tante x is verdrietig, en oma ook!
Van de week zei de oudste; Ome x wordt vergraven he mem? (begraven) Ik zeg dan ook eerlijk, uiteindelijk wel, maar niet als ome x nog leeft. Dat snapt ze best, alles gaat heel 'nuchter’
Soms ineens zit ze te huilen, en dan zegt ze ook dat ze zo verdrietig is, omdat ome x zo ziek is!

En hoe het verder gaat? Hij heeft nu een levensverlengende chemo,maar is er erg ziek van, en slaapt vooral!

Groetjes Manderijn.