Hoi allemaal,
Joost is op 22 februari voor de 2e keer geopereerd door de KNO-arts. Hij heeft nu langdurige buisjes gekregen en zijn keelamandelen zijn verwijderd. Hij reageert meestal nogal heftig op de narcose, dus toen ik naar de uitslaapkamer mocht zei de verpleging al dat hij “stond te steigeren in zijn bedje” (gelukkig met hoge spijlen)!De verpleegster die hem op de arm genomen had was onder de indruk van zijn kracht. Gelukkig kalmeerde hij uiteindelijk wel en was mijn man ook meegekomen naar het ziekenhuis (die heeft terug op de afdeling de hele tijd met Joost op de arm gelopen, want in bed gaan liggen daar was geen denken aan…)
Drinken en half gesmolten ijs kregen we er samen met moeite in (gelukkig is hij nog zo klein dat hij nog slikt in een reflex). Ik had al van andere moeders gehoord dat keelamandelen verwijderen vervelender is dan neusamndelen of buisjes en die ervaring kan ik inmiddels volmondig beamen.
’ s nachts heeft Joost helaas een nabloeding gehad, dus de hele nacht niet geslapen. We mochten hem ter observatie in het ziekenhuis op laten nemen, maar we hebben hem op de bank in slaap gekregen en toen ben ik er bij blijven zitten. Gelukkig ging het daarna goed ('s ochtends nog even bij de KNO-arts geweest) en ging de dunne fruithap er de 2e dag goed in. Wel zielig om te zien hoe zeer het deed om de 1e hapjes door te slikken
Afgelopen dinsdag moest ik voor een routinecontrole zelf naar het ziekenhuis en dan neem ik Joost meestal mee. Dit keer schudde hij voor de ingang al NEE en draaide zich om. Op mijn arm mee naar binnen genomen, maar hij krijste de hele wachtruimte bij elkaar. de assistente probeerde een boekje met hem te lezen, maar het boekje legde hij boos weer terug. Toen heb ik hem maar gauw even naar de buurvrouw gebracht (Gelukkig is het ziekenhuis bij ons om de hoek).
Dinsdag moet Joost zelf weer voor controle naar de KNO-arts, zal mij benieuwen.
Groetjes, Thirza