Ik sluit me aan bij de mooie woorden van Sje en Asje,
heel veel sterkte voor jullie!
Liefs Carolien.
Zieke Oma
Mama_van_Jasper
#61
groentevrouw
#62
veel sterkte de komende tijd
Danielle geboren op 7 januari 2010
Sanne geboren op 19 november 2011
Saninlove85
#63
Hoi hoi,
Dank voor jullie lieve berichtjes.
Ondanks dat we elkaar niet kennen, doet het me goed.
Met mam gaat het naar omstandigheden redelijk.
Het blijft afwachten. De behandelingen zijn volledig gestaakt dus er wordt niets meer gedaan. We kunnen alleen maar afwachten.
Ik moet zeggen dat mijn dochter er goed mee omgaat. Ze heeft oma nu ook gezien in de thuissituatie. Ze stelt vooral praktische vragen ( waar is dat slangetje voor etc.) Hier geven wij ook gewoon antwoord op.
Afgelopen weekend hebben we besloten onze vakantie ( zouden 7 juni vertrekken) naar zuid frankrijk te annuleren. Dit omdat het niet goed voelt om 1300 km verderop te zitten terwijl het ieder moment mis kan gaan.
We hebben, omdat we wel toe zijn aan vakantie) nu een reis geboekt in de buurt van mam ( half uurtje rijden).
Ook dit pikte mijn dochter goed op. Ze vond het even jammer maar toen ik vertelde dat we naar een echte kindercamping gaan was het goed.
Het blijft lastig. Het moment dat we ons 4 jarige meisje moeten gaan confronteren met de dood komt steeds dichterbij.
Liefs Sandra
Sje
#64
Fijn dat het naar omstandigheden redelijk gaat met je moeder. Fijn ook dat je antwoord kunt geven op de vragen van je kleine meid. Het is alleen maar goed om geen poppenkast te spelen en gewoon duidelijk en realistisch te zijn.
Groot gelijk dat je jullie vakantie geannuleerd hebt. Ik zou me ook niet op mijn gemak voelen 1300 km verderop met in gedachten dat je elk moment naar huis geroepen kunt worden. Dan is er via je reisverzekering wel zo’n nood-regeling dat je met het vliegtuig naar huis mag, maar zo’n reis duurt altijd te lang.
Nu heb je maar een half uurtje reistijd als het nodig is. Dan zit je net wat relaxter op je vakantie-adres. Voor zover je relaxed kunt zijn in zo’n situatie als deze. Het kost heel veel energie om te weten wat er gaat gebeuren maar dat er niks anders op zit dan wachten, wachten, wachten…
Groetekes, Sje
Saninlove85
#65
Hoi hoi,
Even weer een kleine update.
Wij zijn gisteren thuis gekomen van 3 weken vakantie in nederland.
Voor nederlandse normen hebben we heerlijk weer gehad voor de tijd van het jaar. We zijn een enkele keer naar huis gegaan om bij mam te zijn.
Mama had 1 grote wens en dat was nog een keer naar de camping komen. Dit is gelukt. Ze is zelfs 2x even op de camping geweest. Dit duurde dan maar eventjes, maar het is gelukt.
Afgelopen dinsdag is mama verhuisd naar het Hospice.
Ze had meer zorg nodig dan thuis haalbaar was en daarbij voelde mama zich niet altijd veilig thuis.
In het Hospice voelt ze zich veilig en is er 24 uur per dag hulpverlening om haar heen.
Dinsdag heeft ze een gesprek gehad met de behandelend arts van het Hospice. Hij is gespecialiseerd op palliatieve zorg.
Hij vertelde dat het een wonder is dat mam nog leeft en aanspreekbaar is, gezien de forse groei van tumoren, de forse dosering morfine, de erg hoge hartslag en erg lage bloeddruk.
Dit heeft ons nogmaals met de neus op de feiten gedrukt, ondanks dat we weten dat het ernstig is en dat mam ieder moment kan overlijden.
We blijven afwachten…
Hoe hard het ook klinkt, van ons mag het gebeuren. Mam heeft genorg gevochten (ze zou 2013 niet overleven) en heeft zo niet echt een kwaliteit van leven…
Mijn dochter gaat er nog steeds goed mee om. Ze stelt haar vragen wanneer ze die heeft en is gelukkig vooral aan het spelen en met hele andere dingen bezig.
Liefs
Sje
#66
Fijn dat je moeder nog een paar keer op de camping heeft kunnen zijn. Mooie herinnering!
Kan me voorstellen dat het misschien hard klinkt als je zegt “van ons mag het gebeuren”, maar ik denk dat dat heel natuurlijk en menselijk is. Het blijft confronterend en verdrietig, maar net was je schrijft, ze heeft al zo’n traject achter de rug, het zou gewoon goed zijn als ze eindelijk rust krijgt.
Het vechten tegen die vreselijke ziekte is klaar.
Ik hoop dat jullie in de laatste levensdagen van je moeder nog kunnen genieten van elkaar, mooie herinneringen op kunnen halen met een lach en een traan zodat het voor jullie allemaal straks goed is als het zover is. Dat alles gezegd is wat jullie wilden zeggen, dat alles gevraagd is wat jullie wilden vragen.
Alle liefs en sterkte de komende tijd. XXX
Groetekes, Sje
groentevrouw
#67
Ik sluit me bij Sje aan.
Veel sterkte de komende periode
Danielle geboren op 7 januari 2010
Sanne geboren op 19 november 2011
Saninlove85
#68
Hoi hoi,
Afgelopen donderdag was de dag aangebroken. 'S ochtends om 7.45 uur kregen we bericht dat het niet goed ging met mam en dat we moesten komen. Mam heeft de hele ochtend nog geknokt, maar ze kon het niet meer aan. Om 12.45 uur is ze gestorven.
Ondanks dat het verschrikkelijk is en ik absoluut niet zonder mijn moeder wil, is het voor haar beter. Ze heeft vanaf oktober gevochten. Haar strijd is gestreden en ze heeft nu haar rust.
Mijn dochter heeft er nog niet veel over gezegd. Alleen “ohw” en “kan oma niet even 1 minuutje wakker worden. Dan kan ik dag zeggen en dan weer dood gaan.” Ook heeft ze op de BSO verteld dat oma dood is. De echte vragen komen nog denk ik.
We gaan nu een moeilijke periode in.
Iedereen hartstikke bedankt voor jullie steun en ik zal jullie op de hoogte houden over hoe mijn meisje ermee omgaat, wanneer ik hier klaar voor ben.
Ik vind het erg moeilijk om dit nu te typen maar wilde jullie even op de hoogte brengen.
Liefs Sandra
Sje
#69
Och meissie toch, eindelijk is het dan gebeurd. Gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
Ik kan me voorstellen dat het heel dubbel voelt. Enerzijds had je je moeder nog heel veel langer in je leven willen hebben, anderzijds gun je haar de rust na zoveel strijd tegen die verschrikkelijke ziekte. Je gevoel wordt van het ene extreme in het andere extreme geslingerd.
Wat je dochtertje betreft, probeer zo open en eerlijk mogelijk te zijn. Beantwoord de vragen die ze heeft gewoon zo eerlijk mogelijk, desnoods in jip-en-janneke-taal zodat ze het begrijpt. En wat je niet kunt uitleggen, zeg dat ook eerlijk. Dat je gewoon echt niet weet hoe je haar vraag moet beantwoorden maar dat je erover na zult denken hoe je het haar zo duidelijk mogelijk kunt vertellen en dat je er dan later nog op terugkomt. Je weet nou eenmaal niet alle antwoorden, zeker niet als je zelf compleet in verwarring bent in zo’n periode als deze.
Alle liefs en sterkte de komende tijd, straks met de uitvaart en vooral ook de periode daarna. Want dan is het niet klaar, dan gaat het verdriet gewoon verder door wat er dan nog geregeld moet worden en waar je dan nog mee geconfronteerd wordt.
Ik zit op je schouder.
Liefs, XXX
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 06 Jul 2014 17:36:04
groentevrouw
#70
Gecondoleerd en veel succes de komende periode
Danielle geboren op 7 januari 2010
Sanne geboren op 19 november 2011
Asje
#71
Gecondoleerd en ondanks dat het qua verstand beter is zo, wens ik jullie enorm sterkte de komende tijd.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Sje
#72
Hoe is het nu daar Sandra?
Was het een mooi afscheid? En hoe gaat je dochtertje inmiddels om met het overlijden van haar oma?
Groetekes, Sje
Saninlove85
#73
Met mijn dochter gaat het wel goed.
Ze heeft een paar keer flink gehuild en is zich er volgens mij wel echt bewust van dat oma er niet meer is.
Ze doet uitspraken zoals: "ik vind het zo zielig voor opa, want nu is hij alleen."
Ook wil ze graag een foto va oma op haar kamer. Dit gaan we regelen.
Met mij gaat het wel, een beetje op en af. Het normale leven gaat verder en er is een beetje een gat gekomen. niet meer continue op je gsm kijken of je gebeld bent. niet meer continue bereikbaar hoeven zijn etc. Voor mam is het natuurlijk beter zo, maar ze is een groot gemis.
Morgen zou ze jarig zijn en 56 geworden zijn. Hier staan we even bij stil door met het gehele gezin te bbq-en.
De uitvaart was erg mooi. Deze had mam voor een groot deel zelf in elkaar gezet dus deze was erg persoonlijk. Ook werd de muziek gedraaid die zij uitgezocht heeft en werden er foto’s afgedraaid.
Het was erg emotioneel en achteraf ben ik blij dat ik mijn kinderen niet mee heb genomen. mijn dochter is wel bij de koffietafel geweest en dis was goed zo. mijn zoontje is gewoon op de opvang gebleven en ook daar ben ik tevreden over.
Nu moeten we verder… . en dat is soms lastig.
liefs
Sje
#74
Fijn dat het een mooi afscheid was en dat het precies is gegaan volgens de wens van je moeder.
Bijzonder om morgen met de familie bij elkaar te komen om stil te staan bij haar verjaardag. Zal een dag met dubbele gevoelens zijn.
Tjonge, 56…wat jong nog.
Knap dat je dochter het zich realiseert wat er aan de hand is en dat ze aanvoelt dat oma er echt niet meer is. Lief ook dat ze zich zo om opa bekommert. Hoe gaat het met hem? Redt-ie zich wel?
Logisch dat je in een gat gevallen bent nu. Je zit al zo lang in een leven van onzekerheid, bereikbaar willen zijn, afwachten etc. Dat gaat er niet zomaar uit. Je moet gewoon echt je ritme en rust weer zien te vinden en dat gaat tijd kosten.
Hou je ons af en toe op de hoogte hoe het met jullie gaat?
Groetekes, Sje
Saninlove85
#75
dank je voor je medeleven sje.
Met mijn vader gaat het ook op en af.
Gelukkig woont mijn broertje nog thuis en wonen ik en mijn zus in de buurt dus we kunnen dit echt samen doen.
Ja, mijn meisje heeft volgens mij goed door dat oma er echt niet meer is. nu moet ik zeggen dat ze wel pienter is voor haar leeftijd (wordt in maart 5). Maar er zullen vast nog vele vragen volgen.
Ik zal zeker af en toe nog wat laten weten en ik blijf dit leuke forum natuurlijk volgen.
liefs
Sje
#76
Fijn dat je vader niet helemaal alleen achterblijft omdat je broer nog thuiswoont. Maar dat neemt niet weg dat het voor beiden een gemis blijft natuurlijk dat je moeder niet meer in huis is.
Grote kans dat je dochtertje met nog meer vragen blijft komen. Geeft niks, hoort ook bij het rouwproces, zowel voor haar als voor jullie.
En zo kom je langzaam steeds een stapje verder in dat verwerkingsproces. Het verdriet zal nooit weggaan, maar de hele scherpe kantjes gaan er in de loop der tijd vanaf waardoor je de zon weer ziet schijnen op momenten dat-ie nu achter donkere wolken blijft hangen.
Groetekes, Sje
Mama_van_Jasper
#77
Lieve Sandra,
Ik ben een tijdje niet op ikke ben geweest, dus ik lees dit verdrietige nieuws net… gecondoleerd met het verlies van je moeder. Heftig en oneerlijk om zo vroeg al afscheid te moeten nemen… Natuurlijk wel goed te lezen dat jullie haar een mooi afscheid hebben kunnen geven, grotendeels nog door haar zelf geregeld, wat vind ik dat dapper! Ik wens jou, je vader, familie en alle anderen die je moeder missen heel veel sterkte, hopelijk slepen de vele mooie herinneringen samen jullie er doorheen.
Dikke knuffel,
Carolien.
Saninlove85
#78
Hey,
Lief dat je reageert carolien.
Ja, uiteindelijk kwam het toch nog redelijk snel en onverwacht.
Ik moet zeggen dat het wel redelijk gaat met ons allemaal.
Ik denk dat we tijdens het ziekteproces toch al meer verwerkt hebben dan dat we allemaal dachten.
Er zijn natuurlijk nog vele moeilijke momenten maar dat hoort erbij.
Liefs Sandra
Sje
#79
Fijn dat het naar omstandigheden redelijk gaat. Kan inderdaad kloppen hoor dat de verwerking al tijdens de ziekte van je moeder begonnen is. Dat maakt het verdriet niet minder maar het kan er wel voor zorgen dat je beter met je verdriet na het overlijden om kunt gaan.
Redden je vader en je thuiswonende broer zich ook?
Groetekes, Sje
Saninlove85
#80
hoi hoi,
Met mijn vader en broertje gaat het ook wel redelijk.
Ook zij hebben hun moeilijke momenten. Wat meer dan mij en mijn zus. Onze kids geven bergen afleiding.
Mijn dochter heeft het met regelmaat over oma en denkt er ook wel echt over na… Zelfs mijn zoontje van anderhalf gaat er iedere keer met de foto van oma vandoor hihi.
We zijn een hecht gezin en papa heeft echt geleerd ons in te lichten wanneer hij ons nodig heeft. Hartstikke goed van hem!!!
Liefs Sandra