hoi meiden,
Heftige vraag misschien maar als ik een antwoord krijg waar ik wat aan heb zou ik heel blij zijn.
Mijn man heeft kanker die als hij geopereerd wordt waarschijnlijk helemaal weg is, geen uitzaaiingen. Hiervoor heeft hij te kampen gehad met zijn rug. Nu denk ik erover om mijn dochter van drie te vertellen dat papa naar het ziekenhuis moet voor zijn rug. Maar…de operatie is aan zijn voorkant, zijn long. Moet ik nu vertellen dat het zijn borst (voorkant) is of zal ik het verhaal op zijn rug houden…Ik ben niet van plan haar over de kanker te vertellen maar hij moet toch voor 10 dagen het ziekenhuis in en daarna nog een lange weg met chemo. Heeft iemand ( hoop het niet) hier ervaring mee en hoe ging, ga je hiermee om met een kindje van drie!!!
bedankt voor eventuele reacties.
Ziek vertellen aan drie jarige?
Wat heftig voor jullie meid!
Ik zou het toch zoveel mogelijk richting de waarheid uitleggen, dus gewoon over de voorkant/long vertellen, dat papa ziek is en de dokter hem probeert beter te maken.
10 dagen is behoorlijk lang, en mogelijk is je man in het traject erna met de chemo’s ook wel vaker niet lekker. Ik weet natuurlijk niet precies wat ze gaan doen, maar mogelijk heeft je man na de ingreep een wond op zn borst, dan is het toch handig dat je dochter weet dat papa pijn aan de voorkant heeft, zodat ze snapt dat knuffelen (of op papa springen…) eventjes heel voorzichtig moet. Probeer haar toch in het geheel te betrekken. Mijn zoontje is ook drie jaar, en ze snappen op die leeftijd al behoorlijk veel (of stellen veel vragen…), hoe meer onduidelijk voor haar, hoe moeilijker het is en ook dan zal ze reageren met b.v. huilen of boosheid omdat ze het niet snapt. Tuurlijk moet je je verhaal aanpassen aan een kindje van 3, maar haar zeker gaan voorbereiden. Misschien even langs een goede kinderboekenwinkel, verhaal uitleggen aan de verkoper en opzoek naar een geschikt boekje? (wij hebben hier b.v. de boekendoos, die zoeken altijd heel gericht met je mee naar boekjes om dingen aan kinderen uit te leggen
En haar in die 10 dagen ook een paar keer meenemen naar het ziekenhuis (misschien kan een goede vriendin of ouder mee, als het haar dan wat teveel wordt kan die even met je kleine meisje het ziekenhuis gaan verkennen…)
Heel veel sterkte voor jullie in de komende periode en ik hoop dat het allemaal goed mag aflopen!
Groetjes Carolien.
Hoi,
Ik heb een zoontje van bijna 3 jaar en ik heb baarmoederhalskanker. Ik wordt volgende week geopereerd en ik vertel hem dat ik pijn in mijn buik heb en dat de dokter mij gaat helpen. Ze hebben best wat door en ik wil hem toch een beetje voorbereiden. Vind het wel heel lastig, ook omdat ik nu heel veel stress heb. Hij reageert daar enorm op en is erg druk en opstandig. Veel sterkte met je man en fijn dat hij geen uitzaaiingen heeft.
Groetjes Sigrid
Jee wat heftig, hopelijk gaat alles goed.
indd heel dicht bij de waarheid blijven,
Bons is onlangs ons vriendinnetje van 3 jaar overleden en ik wou er ook meer om heendraaien maar hoorde van een kinderpsycholoog blijf zo dich mogelijk bij de waarheid.
Zeg dus bv dat papa au heeft oid bij de plek waar het gaat gebeuren en dan dat ze papa gaan opereren om dat dat beter te maken en dat hij dan behoorlijk ziek is en hij dan nog in het zh moet blijven.
Dat papa daarna ook nog niet helemaal beter is en dus nog verschillende kuren moet volgen.
Ze beseffen meer als wij denken. sterkte
@Varkentje jij ook heel veel sterkte toegewenst heftig hoor!
Liefs Michelle
Bedankt voor de reacties, ik denk inderdaad dat ik zo open mogelijk moet zijn, vind het wel moeilijk, ook omdat ik ook niet weet hoe het verder zal gaan!
Sigrid, mag ik vragen hoe het met jou is? Wat gaan ze doen? Heftig toch allemaal hoor. Zeker als je een kleintje hebt! Al geeft het ook veel afleiding en steun hoop ik voor je.
Sterkte in ieder geval en ik denk ook een beetje aan je! xx
Hoi Denise,
Het is in een beginstadium dus ze gaan een stuk baarmoedermond weghalen. Dat weefsel wordt dan onderzocht en als dat vrij is gaan ze me elke 3 maanden controleren. Ik vind het een heel angstig idee dat het ontstaan is en aangezien ik meerdere klachten heb maak ik me daar toch wel veel drukker om dan voorheen. De huisarts pakt het zo zorgvuldig mogelijk op, maar je zit toch voortdurend in de zenuwen. Maar goed, hoe gaat het met jouw man? Mijn man is aardig van de kaart sinds dit is gaan spelen, kun jij het een beetje handelen?
Groetjes Sigrid
Ik wens jullie beiden veel sterkte, Varkentje en Denise!
Hoop voor jullie dat het allemaal goed komt!
Groetjes Lisan.
Hoi,
Mijn moeder heeft borstkanker gehad en uiteindelijk uitzaaiingen in de lever. Mijn nichtjes waren toen der tijd 4 en 1 jaar. Mijn moeder was vaste oppas op dagen dat mijn zus als onderwijzeres werkte en van de ene op de andere dag konden de meiden niet meer naar mijn moeder toe.
In het eerste begin hebben wij als gezin de meisjes nog proberen buiten het ziekteproces te houden, maar dat werd later onmogelijk en vooral de oudste van krap 4 jaar was erg oplettend en begon vragen te stellen. Mijn zus heeft vanaf dat moment zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat er met oma aan de hand was. Kinderen gaan daar op hun eigen manier mee om en uiteindelijk is het goed geweest om ze er zoveel mogelijk bij te betrekken. Zeker ook als een periode in het ziekenhuis er aan zit te komen. Dan is het wel zo fijn ook voor jou man, dat je zoontje ook aanwezig is. Kinderen geven ook veel.
Heel veel sterkte gewenst. Het zal een heftige tijd worden maar probeer altijd moed te houden. Dat geeft ook weer kracht.
liefs Annelies
Wat een ellendige ziekte is het toch! Ik mag van de dokter de kinderpsychologe om raadt vragen maar ik denk dat ik inderdaad mijn dochter vertel wat er ongeveer aan de hand is. Op haar niveau in ieder geval. De operatie is vrij zwaar en het zullen nu ongeveer twee weken ziekenhuis opname worden en dan thuis nog een maand of twee opknappen. Een lange tijd op zich, ze moet dus wel weten wat er aan de hand is!
Het blijft eng want ook daarna weten we niet hoe het zal gaan, is chemo nodig, wat voor soort kanker is het en de angst of het terug zal komen. Al moeten we ook blij zijn met deze uitslag, dat het te opereren is!
Sigrid, ik wil je heel veel kracht en geluk toewensen. Die zenuwen herken ik van mijn man. Ik ben zelf vrij neutraal, alsof het me niet overkomt lijkt wel. Misschien moet ik me zo houden om het te trekken. Misschien is het mijn manier om er mee om te gaan. Het is zo vreemd dat je van de een op andere dag in een andere wereld terecht komt. En dan overkomt het mezelf nog niet eens, maar mijn man! Ik kan me bijna niet voorstellen hoe hij zich daarbij moet voelen! Ik hoop dat je tussen alles door toch de ontspanning kunt vinden en het even los kunt laten. Probeer per dag te leven en alle onderzoeken op die manier te ondergaan. Meer kun je niet doen. En probeer positief te zijn, ze kunnen heel veel tegenwoordig en je bent er snel bij zoals ik het lees.
En die kleintjes kunnen ook weer veel hebben, en zullen ons ook veel geven!! Verdriet en angst en boosheid zijn naast blijheid ook menselijke gevoelens die er gewoon zijn, die mogen we ook wel eens laten zien.
Sorry voor het hele verhaal…
hoi
er zijn ook goeie boekjes die je kan gebruiken bij het vertellen. ! boekje heet Chemo Casper, klinkt heftig maar legt op een hele kinderlijke manier in een goed verhaaltje met plaatjes uit hoe de chemo werkt en waar het voor is misschien even in de bieb zoeken, met een boekje praat het vaak makkelijk.
sterkte!
Ik zou idd de waarheid vertellen, niet alles natuurlijk en heel simpel, maar anders klopt er (bij verschillende verhalen) helemaal niets meer van!
En ze krijgen het toch wel mee! Heb laatst een stuk gelezen in een tijdschrift over kinderen dat je er open over moet zijn en ze er juist wel bij te betrekken omdat ze zich anders buiten gesloten kunnen voelen of er hun eigen draai aan kunnen gaan geven en dan ben je veel verder van huis!
Heel veel sterkte de komende tijd!! Ook Sigrid heel veel sterkte!
Groetjes mama Ja
bedankt voor de reacties, ze weet tot op heden nog niets, morgen even kort gesprek met kinderpsychologe omdat ze wel wat moet weten maar ook niet alles. En ik vertel ook nog niet alles, we kijken het even aan hoe het allemaal loopt. De operatie en ziekenhuis en en en…
afwachten maar.