hoi meiden.
Even een vraag aan de deskundigen… Mijn dochter is net twee geworden en vanaf vrijdag ziek. Eerst heel zielig bij me hangen en nu nog niet lekker maar niet meer zo ziek. Maar of het daar door komt of omdat ze weet dat ze nu twee is…ik weet het niet. Niks is goed, de tekst met gebaar NEE MAMA, zelf doen hoor ik de hele dag! Ze mag best zelf dingen proberen maar als het niet lukt is het brullen, krijg ik weer een sneer en janken…niet huilen meer, echt janken.
De gezelligheid is ver te zoeken. Is dit nu een nieuwe fase en vooral, hoe moet ik hiermee omgaan? Brood gesmeerd en stukje gesneden, dus ik haal het een beetje uit elkaar zodat ze kon zien dat het gelukt was…heeft geen hap meer genomen van haar brood en wilde een nieuwe boterham! Ja, zeg! Zou bijna willen zeggen, doe even normaal!!
Dit gedrag vond ik eerst niet zo heel erg omdat ze ook ziek is maar het gaat nu een beetje grote vormen aannemen. En mama moet het ontgelden!
Wie kan me helpen hier goed mee om te gaan?
Zelf doen....NEE mama!
Peuterpuberteit! Hier ook een jochie dat alles zelf wil doen en heel hard gaat brullen als het niet mag of kan. Als Erik het wil, dan mag hij zelf z’n broodje smeren. Wil hij het niet, dan smeer ik het. Wil hij het dan niet eten, omdat hij het toch zelf had willen doen? Ja, doei. Dan had je dat maar eerder moeten bedenken. Dan hou ik stug vol: je kan deze boterham eten en anders maar niet. Als hij echt honger heeft, dan weet 'ie wel wat hij moet kiezen
Volhouden!
Groetjes,
M
Ach ja, de peuterpubertijd, heerlijk!
Hier ook hoor, en hier is negeren het toverwoord, daar kan Luka echt niet tegen. Dan komt hij gauw maar weer naar me toe met een lach op zijn gezicht , om dan toch maar mee te werken…
Niet altijd hoor, maar wat Mriek al zegt: dan heeft hij pech gehad!
Gister weigerde hij een broek aan te trekken en aan te laten trekken, hij mag van mij altijd helpen, maar daar had hij dus geen zin in. Nou, dan niet!
Loop je maar lekker in je romper rond… Vond hij na een kwartier toch niet zo leuk meer, kwam hij met zijn broek aanlopen:“Mama, bjoe (= broek)!” Toen ging hij zo aan.
Het is een fase, en het gaat over. Maar het vraagt wel engelengeduld hoor!
oh, is dit het dus…ze is echt net twee en moet hebben gedacht…peuterpuberen!
ik kan er nog redelijk tegen maar mijn man vind het verschrikkelijk ( en ik ben thuis en hij werkt ook nog).
het is op het moment wel de hele dag feest. Heel vermoeidend en aangezien ik niet een strenge moeder ben en wel wat steken laat vallen, moet ik mijn grenzen ook echt gaan aantrekken, vind ik niet makkelijk.
Ook wanneer negeren en wanneer er op in gaan vind ik moeilijk.
Het opvoeden gaat nu beginnen ( en ik ben er nog niet helemaal klaar voor…).
En wat is consequent…moet ik ook aan werken want de ene dag mag ze wel de dieren eten geven en de andere dag wil ik dat zelf even doen!
Negeren wat je kan negeren (stampvoetend op de grond liggen) en erop ingaan wanneer het moet (als ze je probeert te slaan). Maar ook een kwestie van uitproberen, want het ene kind wordt totaal niet geraakt door negeren en het andere juist enorm.
Succes met je puber!
Groetjes,
M