Vandaag mocht Veronica dan eindelijk kennis maken op de basisschool. Groep 1A bij juf Yvonne. Nu had ze toevallig ook vandaag eindfeest van de psz, dus dat kwam erg dubbel. Maar goed, ze mocht daar wel eerst naar toe en de toen de clown daar geweest was, gingen we naar de basisschool. En daar gebeurde iets, wat ik nog nooit had meegemaakt met dr! Eerst gingen we er naar toe lopen (school staat tegenover ons huis en psz achter ons huis, dus lekker dichtbij allemaal) en ik zeg tegen dr, dat ik dit keer gezellig er bij blijf. Neeeee, dat was niet de bedoeling, vond ze. Ze wees naar achteren, naar ons huis en zei, dat ik maar weer terug moest, als ik dr gebracht had. Oke, dit was te verwachten, ze is nogal een durfallig heldinnetje. Uiteraard gaan we gewoon mee. Lucas ook, want het was maar een uurtje en dan gaat ie maar mee hoor. Afijn, we gaan de klas binnen, zwaaien nog ff naar dr vriendinnetje die in een andere groep zit en ik haal Lucas uit de wagen. Vond het beetje lastig anders. Nou wij allemaal in de kring zitten, gaat Lucas me toch een partij zitten klieren he! Onvoorstelbaar… Dus ik weer naar de gang lopen (juf las voor uit Jip en Janneke, dus ik liep met redelijk rood bolletje), om Lucas in de wagen te stoppen en dan met wagen en al de klas weer in te lopen. Begint Veronica in eens te brullen joh!! “Mamaaaaa je MOET HIER BLIJVEN!!!”, ach gossie, ze dacht, dat ik naar huis ging… En dat is dus nog nooit gebeurd, dat ze moest huilen, omdat ik weg ging. Zo is ze dus plotseling toch weer ietsje kleiner in mijn gedachten geworden hihi. Ben dr best een beetje blij mee hoor. Dat ze het toch erg vond, dat ik weg ging. Ook al ging ik niet weg. Even later mochten ze spelen en tja…toen brulde ze, dat we naar huis gingen. Dát was niet bedoeling! Hahahaha. Ze vond het dus op zich best leuk, maar toch ook wel erg eng. Ze wilde zelfs niet naar oma of naar papa op zijn werk bellen, om te vertellen hoe het gegaan was. En dat voor een telefoonfreakje als Veronica! Later bedacht ze, dat het toch wel leuk was. Ben erg benieuwd hoe het zal gaan, als we na de vakantie beginnen. Zelf ken ik wel wat mensen gelukkig. Dat scheelt ook voor Veronica weer, denk ik. Ik praat redelijk makkelijk met andere mensen (ze heeft dat makkelijke omgaan met mensen, beslist van mij en niet van dr vader!) en dan zal zij misschien ook weer makkelijker met die kindjes kunnen spelen. Ach, ik hoef me er heel geen zorgen om te maken, dat weet ik best hoor. De grote brok in mijn keel was er vandaag nog niet hoor. Komt wel…in augustus…
groetjes Monique