Op 22 februari 2007 ben ik bevallen van een heerlijk baby ventje Nathan Alexander Lodewijk de Winter.
9 maanden lang ben ik onbewust en nietwetend zwanger geweest. " HUH? " dat kan niet zal je nu vast wel denken maar het kan dus wel.
9 maanden lang bleef ik menstrueren dus de gedachte van " ik ben zwanger" kwam niet in mij op.'
In juni '06 ben ik zwanger geraakt en in november '06 merkte ik dat ik was aangekomen.
Dat ik aangekomen was linkte ik aan het feit dat ik niet meer op school zit dus zowieso 15 km per dag , 5dgen per week mis aan beweging want ik fietste altijd naar school.
Ook had ik een nieuw baantje waar ik alleen maar hoef te zitten achter een bureau ipv heen en weer lopen in een super druk restaurant. Als ik thuis dan ook wakker werd dan ging ik eten,op de computer,eten,film kijke op bed en eten. dus ik verbrandde niks.
IK had geen buikje waaraan je kon zien dat ik in verwachting was. Omdat ik dacht dat ik was aangekomen wat op de weegschaal maar 6 kilo was heb ik besloten om te gaan fitnessen.
Ik ben dan vanaf december t/m februari lekker 4 keer in de week wezen fitnessen.
21 februari ben ik zelfs nog naar de zaalvoetbal geweest. En in de 9 maanden ben ik ook gewoon wezen stappen en heb ik best wel regelmatig alcohol gedronken. Thuis word er door mijn vader gerookt waardoor ik automatisch met hem meerook en dat meeroken telt als 5 sigaretten per dag.
Maar ik had nooit last gehad van misselijkheid,overgeven,vermoeidheid. Ik was nog zo actief dast ik gewoon nog kon werken,uitgaan,sporten en zelfs nog tijdens mijn zwangerschap heb geholpen met een verhuizing.
Magoed.. op 22 februari werd ik 's ochtends wakker rond 7uur met het gevoel dat ik onwijs moest poepen. Ik naar het toilet maar het wilde maar niet komen. ik had ook last van buikkramp dus ik d8 misscien heb k diarre ofzo. Tot 11 uur heb ik geprobeerd te poepen maar het lukte niet. In de middag had ik afgesproken om lekker de stad in te gaan meteen vriend van mij dus dat hebbe we gedaan. totdat ik op n moment niet meer kon lopen en krampeerde van de pijn in me buik, WIj naar een toilet gegaan ik proberen te drukken maar er kwam urine met bloed. Gelyukkig waren we dichtbij het ziekenhuis en omdat ik nog als nel in paniek raak besloot ik me te late onderzoeke in het ziekenhuis.
Bij de EHBO voelde ze aan me buik en vertelde ze me dat ik zwanger was. ( ik was hjelemaal overstuur) ik werd naar de gynaecoloog gestuurd. Daar aangekomen dachten ze dat ik 4 a 5 maandjes was maar dat kan dus niet want de laatste keer dat ik heb gesext was in de zomer dus ik wist al dat het veder zou zijn. Met behulp van een echo probeerden ze te kijke hoelang in ongeveer was maar het kindje was al zo groot dat ze het niet meer konden zien . wel dat hij al gedraaid lag met zn hoofdje naar de uitgang. Ik was zo in paniek dat er een maatschappelijk werkster voor mij werd geregeld die mij helemaal tot rust kon spreken. Ik vroeg me af of ik in het ziekenhuis moest blijven en dat hing van mijn ontsluiting af. Ze gingen voelen en ik zat al op 6 cm dus al op de helft van mijn bevalling. Gelukkig was mijn beste vriend er nog en hij had mijn broer gebeld die meteen naar het ziekenhuis was gekomen en me broer had mijn ouders ingelicht die ook meteen waren gekomen. Ik was om half 3 naar het ziekenhuis gegaan en om 5 uur waren al me vrienden en ouders er. Ik was zo overstuur en iedereen was heel erg geschrokken maar ook weer blij. Het had geen zin meer om te verwijten want het kindje zou binne 5 uur al geboren worden. Ik had niet echt last van weeen ik voelde het meer als een buikkrampje. Om 20.00 begonnen de weeen constant te worden en ze kwamen om de 5 minuten. Maar ik pufde ze goed weg ik had veel energie en ik was ook helemaal niet moe. Om 20.30 had ik 10 cm en ik mocht mee persen op een wee. Tijdens de 1e wee heb ik 3 keer goed hard geperst en het hofdje was al zichtbaar , op de 2e wee hoefde ik nog maar 1keer te persen en hij was geboren. Nathan alexander Lodewijk de Winter is geboren om 20.38 in het ziekenhuis. HIj was 50cm lang en woog 3550 gr.
Een zeer lekkere soepele lichte bevalling.
Als je niet bewust bent van een zwanger schap dan worden je hormonen ook niet aangepast waardoor alles gewoon nog zn dagelijkse ding doet. Nathan heeft de laatste 3 maanden met mij mee geiftnessed en is daardoor al heel sterk. Nadat hij geboren werd en gemeten en gewogen werd begon hij al met zijn eigen hoofdje optillen. dat doet hij nu nog steeds. Mijn jochie houdt met zijn 2 handjes heel sterk zijn flesje vast dat als je het flesje loslat hij het zelf vast heeft.
Mijn zwangerschap is 9 maanden ongecontroleerd geweest waardoor we nog 5 dagen moeste blijven in het ziekenhuis zodat ze thuis ook heel snel alles konden regelen , een babykamertje en spulletjes.
Maar het kindje is supergezond, HIj heeft geen afwijkingen, HIj plast en poept goed, Hij drinkt en slaapt goed echt een makkelijk kindje dus. HIj vind alles wel best.
NU is nathan 2.5 week oud en hij is al zo gegroeid.
Nu ben ik lekker aan het genieten van moederzijn. Toch nog wel wennen aan het idee dat ik opeens mama ben maar met hulp van opa en oma komt alles goed.!
