Wil geen hand geven

#1

De titel zegt het eigenlijk al: Seth wil geen handen geven.
Bij een verjaardag bijvoorbeeld hoeft dit van mij niet. Seth moet altijd eerst even ontdooien als hij ergens is en daarna gaat het goed.

Maar, op de peuterspeelzaal is het normaal om de juf een hand te geven als je binnenkomt. Dit deed hij eerst wel altijd, maar hij weigert het nu gewoon. Hij blijft naar de grond kijken en doet gewoon niets. Ik snap er niks van, waarom hij dat zo doet.
Ook als hij weg gaat bij het KDV moet hij van mij even gedag zeggen: Al roept hij maar “Dag!”, maar ook dat wil hij vaak niet doen.

Ik vraag een me af hoe hier mee om te gaan. Het is natuurlijk prettig als je kind gewoon beleefd is, maar ik vraag me af of je niet een averechts effect bereikt als je gaat pushen? Wat denken jullie ervan?

Liefs, Anne

#2

Ik vind ook dat er in ieder geval geesten gezegd moet worden, eerder gaan we ook niet weg, dus dat weet ze.
Een hand geven, en dan zoals dat bij jullie gaat, vind ik wat gek eerlijk gezegd. Ik hou daar zelf ook niet van, dus zou ik niet gaan pushen.
Waarom doen ze dat op de psz als ik vragen mag?

Groetjes Manderijn.

#3

Onze jongste heeft de eerste jaren ook geen hand willen geven. Reden: verlegenheid, onzekerheid, kat-uit-de-boom-kijken, faalangst. Kind kon er niks aan doen, ze wist zich gewoon echt geen houding te geven.

Zo gaf ze ook gewoon geen antwoord als mensen iets aan haar vroegen.

Pushen heeft geen zin, werkt alleen maar averechts. Enige wat kan helpen is gewoon rustig erover praten en wel laten merken dat het wel eigenlijk heel beleefd is om netjes een hand te geven en antwoord te geven als iemand iets vraagt. Meer kun je niet doen.

Het gaat als het goed is wel over naarmate ze ouder worden. Onze jongste is er tegenwoordig wel makkelijker in. Ze stelt zich netjes voor als ze nieuwe mensen ergens ontmoet, ze feliciteert netjes met een verjaardag, geeft antwoord als mensen iets vragen. Maar je ziet nog steeds aan haar gezicht dat ze zich er ongemakkelijk bij voelt.

We besteden er nu weinig aandacht meer aan omdat we merken dat het de goede kant op gaat, maar vooral in het begin als ze een handje gaf of antwoord gaf op vragen dan lieten we haar weten hoe knap dat was. Natuurlijk niet waar anderen bij waren want dan voelde ze zich weer in verlegenheid gebracht. Maar gewoon op een later moment als ze alleen met ons was.

(Overigens, maar dat is heel persoonlijk, vind ik het wel wat overdreven hoor om elke keer als je op de psz binnenkomt de juf een handje te geven. Gewoon begroeten kan ook. Ik vind elke keer een hand geven behoorlijk ouderwets als ik heel eerlijk ben).

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 13 Jun 2012 13:43:39

#4

Geen tips maar ook hier altijd hand geven bij komen en gaan bij de psz en ook bij de basischool waar Dylano naar toe gaat is dat zo.

Ik zou het ook niet pushen, zou in overleg met de juffen (of meester) het even laten gaan. Komt wel weer.

Liefs Michelle


#5

Gek, dat handen geven op school of psz. Ouderwets. Wat is er mis met hallo zeggen?

On-topic: niet pushen. Onzekerheid, lijkt me. In dat geval bereik je met dwingen alleeb maar dat Seth zich nog ongemakkelijker gaat voelen. Ik zou hem complimenteren als hij het wel doet, maar het niet heel lastig maken als hij het niet wil. Zo lang hij wel hallo zegt als hij binnen komt is het toch prima?

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#6

Ja, mijn gevoel dat ik dus niet moet pushen, wordt wel bevestigd…
Het handen geven op school is eigenlijk gewoon normaal voor mij, maar de juffen maken er geen punt van als het niet gebeurd. Máár, daarnaast zegt hij ook geen hallo of zo. Hij zegt gewoon helemaal niets.

Misschien moet ik het maar gewoon een tijdje negeren en kijken waar het schip strand. Soms heb ik ook het idee: Hoe meer aandacht ik eraan besteed, hoe dwarser hij erin wordt.
Ik denk wel dat het bij Seth inderdaad ook verlegenheid of zoiets is. Hij geeft inderdaad als hij zich ongemakkelijk voelt ook geen antwoord op vragen, maar is op andere momenten juist weer heel uitbundig, daarom is het lastig te peilen.

Liefs, Anne

#7

Erik liep tot op de laatste dag altijd verstopt achter mij het kdv binnen. Verlegen, amper iets willen zeggen. Het is een beetje wat Sje schrijft, met de jaren zal het wel beter worden.

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#8

Ik heb eerlijk gezegd liever dat mijn kinderen in eerste instantie wat terughoudender zijn, dan dat ze meteen allemansvriendjes zijn met mensen die ze nog nooit ontmoet hebben. Laat ze maar lekker de kat uit de boom kijken eerst, dan is het risico dat ze in een of ander vaag geblindeerd bestelbusje stappen omdat er een ijsje beloofd is ook een stuk kleiner.

Groetekes, Sje

#9
quote:
Soms heb ik ook het idee: Hoe meer aandacht ik eraan besteed, hoe dwarser hij erin wordt. Ik denk wel dat het bij Seth inderdaad ook verlegenheid of zoiets is. Hij geeft inderdaad als hij zich ongemakkelijk voelt ook geen antwoord op vragen, maar is op andere momenten juist weer heel uitbundig, daarom is het lastig te peilen.

Ik zou het ook zeker niet pushen, zo te lezen voelt Seth zich er ook ongemakkelijk onder, en als mama gaat pushen laat ze merken dat hij het eigenlijk niet goed doet, dat is natuurlijk niet leuk voor het kleine mannetje en daar wordt ie waarschijnlijk alleen maar meer onzeker van. Ik zou hem bijvoorbeeld wel vragen of hij nog dag wil zeggen (laat dat handje voorlopig maar lekker achterwege!) maar als hij niet reagereert zou ik zeggen “dan zegt mama wel even dag voor jou”, je kan er bijvoorbeeld voorkiezen om dan ook zelf de juf een hand te geven en zo Seth te laten zien dat dat heel normaal is en er niets engs gebeurd. Hopelijk gaat hij het uiteindelijk nadoen!

Groetjes Carolien.

#10

@MamavanJasper: Het klopt helemaal wat je zegt: Als ik ga pushen heeft hij het gevoel dat hij iets fout doet en klapt hij helemaal dicht. Gevoelig manneke…

Ik ga gewoon zelf laten zien hoe het hoort. De hand laat ik achterwege, want die vind ik zelf niet zo nodig. Gewoon vrolijk gedag of goedemorgen zeggen en dan kijk ik wel hoe Seth er op reageert.

@Mriek: Seth wil ook altijd eerst even bij mij hangen en weet niet wat hij gaat doen, voordat hij gaat spelen. Dus dat herken ik wel. Fijn om te lezen dat hij niet de enige is

En inderdaad is het wel een veilig gevoel dat hij niet zomaar zou happen als iemand iets voorsteld. Dat kan ook zo maar eens anders zijn…

Liefs, Anne

#11

Ja zeker weten hoor, die van mij zou zo voor dat ijsje gaan!!! Die gaat de komende jaren dus echt niet alleen op pad